NAPATILI SI LANA nang mamalayan kung ano ang katabi niya. Isang napakalaking daga na mukhang plano siyang kagatin!
"Aahhh!!!" Napatili siya sa sobrang gulat.
Saka niya namalayan na hanggang ngayon ay nakahubad pa rin pala siya.
"Mas masarap yatang katabi ang isang daga kaysa sa master mo na tinulugan mo lang kagabi, alipin."
Napabalikwas siya ng bangon nang marinig ang boses ng master niya.
"Prince Wayne!"
"Inaasahan mo ba na magigising ka sa bisig ko habang nakahiga ka pa rin sa malambot at mabangong kama? Huwag kang umasa, Lana. You're just a slave. You don't deserve my love," malamig na sabi ng prinsepe.
Hindi na siya nagsalita. Sino'ng tao ang maghahangad pa na mahalin nito pagkatapos siya nitong pagsamantalahan at ilang beses nang muntikang patayin?
Sa isang maharlikang katulad ni Prince Wayne, ang pagiging babae niya ay hindi rason para respetuhin siya nito kahit na kaunti. Hinayaan lang siya nito na matulog sa sahig na napakarumi at dinala sa kwarto niya na hindi man lang binibihisan. Naaamoy pa niya ang katas ng pagkalalaki nito sa katawan niya. Nararamdaman niya na pinagsawaan nito ang katawan niya habang natutulog siya kagabi. Bukod doon, ang dugo sa leeg niya ay patuloy lang na tumutulo. Dahil doon ay namumutla siya.
"Huwag kang mag-alala. Hindi ka pa rin mamamatay kahit na maraming tumutulo na dugo sa leeg mo. Bilang royal blood vampire na kumagat na ng unang beses sa 'yo ay may kakayahan na akong kontrolin ang pagdaloy ng dugo ngayon sa katawan mo. Kaya nga kitang patayin sa isang iglap kung gugustuhin ko," nakangising sabi nito.
Hindi siya nakapagsalita. Alam niya ang bagay na iyon dahil minsan na rin siyang naging alipin ng isang royal blood vampire. Hawak na ngayon ng master niya ang buhay niya. Literal.
"Para malinaw sa 'yo ang lahat, gusto kong malaman mo na bilang alipin ko ay akin ka. May mga bagay ako na gusto kong gawin mo at kamatayan ang magiging kapalit kapag sinuway mo ako, Lana," muling sabi nito.
"Masusunod, Prince Wayne," sabi na lang niya. Kailangan na niyang tanggapin ang malupit na kapalaran niya sa malupit na mundong ito.
"Unang-una, gusto ko na kalimutan mo na ang pagiging tao mo at kahit na sino ka pa noon. Kung sino ang pamilya mo, mga naging kaibigan mo o kahit ano'ng bagay na may kinalaman sa buhay mo bago ka napunta rito. Akin ka at bilang alipin ko, wala kang ibang dapat na iniisip kundi ako lang," sabi nito.
Hindi siya nakaimik agad sa narinig niya. Kulang na lang ay sabihin ng prinsepe na ito na mabuhay siya na parang isang robot na lang. Walang emosyon o walang taong minamahal kundi ito lang.
"Masusunod, mahal na prinsepe," ang sabi na lang niya. Ayaw niyang kalimutan kung sino siya pero alam niya na mas makabubuti sa kanya na ganoon na lang ang gawin.
"Pangalawa, call me master," utos nito.
Alam niya ang dahilan kung bakit gusto nito na tawagin niya itong master. Dahil sa pagtawag na master ay pinapaalala lamang nito na isa lang siyang hamak na alipin at ito ang master niya.
"Yes, master," sabi niya.
"Pangatlo, you will do anything I say without any hesitation. Kapag sinabi ko na maghubad ka ay maghuhubad ka. You will have a s e x with me whenever I want at ayokong makakarinig pa ng pagsigaw o pagtanggi mula sa 'yo katulad ng ginawa mo kagabi." Bumakas ang galit sa tono ng boses nito nang sinabi nito iyon. Alam niya na insulto para rito ang naging reaksyon niya kagabi habang nagse-s e x sila.
"Pang-apat, ayokong makikita na nakikipag-usap ka sa kahit na sinong tao. Kahit sa mga katulong sa palasyong ito. Wala kang ibang kakausapin kundi ako lang pero magsasalita ka lamang kapag kinakausap kita. Ayoko sa babae ang madaldal at mabilis akong mapikon sa maraming sinasabi. Gawin mo ang gusto ko kung ayaw mong matulad sa dating alipin ko na tinahi ko ang bibig," nakangising sabi nito.
Doon siya kinilabutan. Alam niya na hindi nagbibiro ang prinsepe. Ganoon ito karahas at kalupit sa mga hamak na taong katulad niya.
"Pinakahuli pero pinakaimportante. Don't talk with other guys aside from me. Hindi ka pwedeng mainlove sa ibang lalaki dahil akin ka lang. Hindi naman siguro lingid sa kaalaman mo na marami na akong pinaslang na mga insektong tao katulad mo. Kapag nagalit ako sa 'yo ay kaya kitang patayin anumang oras ko'ng naisin kaya siguraduhin mo na hindi mo ako gagalitin, Lana. Sinasabi ko sa 'yo ngayon pa lang, mas malala pa sa mga ginawa ko na sa 'yo ang kaya ko pang gawin. Isa ka lamang laruan, s e x slave at blood bank para sa akin kaya hindi ako mangingiming patayin ka kapag naubos ang pasensya ko. Pasalamat ka na lang at hindi ko inubos ang dugo mo kagabi pero maaaring hindi na ako maging lenient sa 'yo kung gagawa ka pa ng mga bagay na ikagagalit ko. Huwag na huwag kang iibig sa ibang lalaki dahil kapag nalaman ko na nangyari iyon ay hindi lang ikaw ang papatayin ko, Lana. Idadamay ko maging ang lalaking iibigin mo at ang buong pamilya na mayroon ka pa," seryosong sabi na nito.
Tuluyan nang tumulo sa mga mata niya ang mga luhang kanina pa niyang pinipigilan. Bumalot ang takot sa buong sistema ng katawan niya. Pumayag siya na isakripisyo ang sarili para sa pamilya niya kaya hindi niya kakayanin kung mapupunta lang sa wala ang mga sakripisyo na iyon. Hindi siya papayag na mamatay ang pamilya niya lalo na ang taong minamahal niya.
Lumuhod siya sa harapan ni Wayne. "Pagsisilbihan kita, master hanggang sa huling hininga ng buhay ko. Gagawin ko po ang lahat ng nanaisin ninyo. Kahit ano pa iyon. Huwag lang ninyong idadamay ang pamilya ko. Nagmamakaawa ako..." Tuluyan na siyang umiyak sa harapan nito.
Tinawanan lamang ni Wayne ang ginawa niya.
"Kaaawa-awa talaga kayong mga tao. Kaya ninyong isakripisyo ang sarili ninyo para sa mga pamilya ninyo. Bagay na hindi ko gagawin kahit pa para sa pamilya ko. Sa mundong ito ay nagiging mahina lamang ang mga nilalang na nagmamahal. Hindi kataka-taka na hindi kayo kasing lakas naming mga bampira."
Siya ang naawa kay Prince Wayne sa narinig niya mula rito. Hindi raw nito isasakripisyo ang sarili kahit pa para sa pamilya nito. Hindi ba talaga nito alam kung ano ang pagmamahal na kahit ang pamilya nito ay wala itong ganoong pakiramdam para sa mga iyon? Mukhang si Prince Wayne ay hindi nakaramdam ng pagmamahal kahit sa sariling pamilya pa nito. Ito ang totoong nakakaawa.
"Bakit ba ganyan ang reaksyon sa mukha mo? Bakit parang ako pa ang kinaaawaan mo?!" Para bang nabasa ni Wayne kung ano ang nasa isipan niya.
"Hindi, master. Hindi totoo 'yan--" Hindi niya natuloy ang sinasabi niya dahil muli na naman siyang sinampal ng malakas ni Wayne pagkatapos ay hinigit nito ng mahigpit ang buhok niya.
"Ang ayoko sa lahat ay iyong mga nagsisinungaling!"
"Master Wayne, nasasaktan po ako!"
"Talagang masasaktan ka kapag tinuloy mo pa ang mga ginagawa mo, Lana! Gusto mo ba na putulin ko 'yang dila mo? Para wala ka nang masabing kasinungalingan?!"
Nanlaki ang mga mata niya nang makita ang patalim na inilabas ng master niya. Mawawalan na nga ba siya ng dila?! Napapakit na lamang siya. Hindi na bago sa kanya ang balita na may iba't-ibang alipin na ang pinutulan ng bahagi ng katawan ng master niya. Kilala ito sa pagiging malupit kaya hindi na siya magtataka na putulin nito ang dila niya dahil gusto lang nito. He's really crazy at nababalot na ng takot ang puso niya!
Pero nanlaki ang mga mata niya nang imbes na putulin ang dila niya ay siniil lang siya ng halik ni Prince Wayne.
"Pagbibigyan kita ngayon, Lana pero sa susunod na magsinungaling ka pa ulit ay itutuloy ko na talaga ang banta ko sa 'yo. I'm warning you. Follow my rules at magkakasundo tayo!"
Iyon lamang at iniwan na siya ni Wayne sa bartolina. Sinara pa nito ng pabalya ang rehas na bakal.
Nayakap na lamang niya ang sarili nang makaalis na ito.
Alam niya na umpisa pa lamang ito ng impyerno na mararanasan niya habang kasama niya ang prinsepe ng mga bampirang si Wayne. Kailangan na niyang ihanda ang sarili. Her life and wants is no longer matter. She's just belong to him and he is the only one who can control her life.
CHAPTER FOUR“ANG MABUTING BAMPIRA”SA ARAW-ARAW na pananatili ni Lana sa palasyo ay wala siy
"Hindi ako madalas na nakikipag-usap sa mga nagiging alipin ng kapatid ko dahil ayaw ko rin na mapalapit sa kanila. Dahil alam ko na kapag dumating ang araw ay wala rin akong magagawa para iligtas sila sa magiging kapalaran nila pero iba ka. Nakita ko kung paano kang humahanga sa mga bulaklak na inaalagaan ko at bihira lamang dito sa palasyo ang nakakaappreciate sa kanila kaya naman naisipan kitang kausapin," sabi nito nang hindi na siya nakapagsalita.Alam niya na halatang-halata na sa mukha niya ang pamumula pero parang hindi man lang nito napapansin na may nararamdaman siyang kung ano.
CHAPTER FIVE“PRINCESS TIANA”NANG ARAW na iyon ay pinatawag si Lana ni Wayne para pagsilbihan ang dumating nitong mga b
Mukhang mabait ang babaeng nasa harapan niya ngayon. Kung kababata ito ni Stefan, hindi nakapagtataka na mabait ito. Pero kababata rin nito si Prince Wayne. Bakit kaya sa tatlo ay si Wayne lang ang may masamang ugali?"Sana ay makapunta ka rin sa birthday party ko next month. Aasahan ko 'yan, ah?" mabait na paanyaya nito.Medyo natagalan bago siya sumagot. Hindi pa rin talaga siya san
SAMANTALA, tuluyan nang nawalan ng malay si Lana nang dahil sa pagsipsip ng dugo ng tatlong bampira sa kanya. Hinang-hina ang katawan na napahiga siya sa sahig habang tumutulo pa ang dugo sa sugat na ginawa ng mga bampira."Naku, napatay ba natin siya?" Biglang nakaramdam ng takot ang isang babae."Kayo kasi, bakit nakipag-agawan pa kayo sa akin? Ang akala ko ba ay gusto n'yo lang na
"Galit na galit ang buong kabaryo namin nang dahil sa nangyari, Stefan. Sobrang pagsisisi ang naramdaman ko noon. Matalino ang batang iyon at malayo pa sana ang mararating niya sa buhay kung hindi ako nagtangkang tumakas. Kasalanan ko kung bakit siya namatay!" Habang umiiyak ay patuloy pa rin ang pagkekwento niya. Parang isang sirang plaka na paulit-ulit na nagpeplay sa utak niya ang lahat ng mga nangyari."Sss... Wala kang kasalanan, Lana. Lahat ng nilalang sa mundong ito ay nagnanais ng kalayaan. Kaya naman hindi kita masisisi kung gano'n ang ginawa mo noon. Hindi ikaw ang may kasalanan
CHAPTER seven“ANG PAG-AMIN”"ANO? Pinainom mo siya ng dugo mo kaya siya tuluyang gumaling?" Gulat na gulat si Tiana nang sinabi niya rito kung ano ang ginawa niya para lamang maisalba ang buhay ni Lana.
Final Chapter Part 2: My Master Is No Longer A MonsterWritten By: Cristina de LeonMATAPOS ang labang iyon ay iginalang naman ng Slavery District ang resulta ng laban. Dahil siya ang nanalo, ayon sa mga ito, ang hatol niya bilang isang 'traydor' na tumulong sa mga alipin ay nakasalalay na lamang sa magiging desisyon ng hari.Kaya naman ng araw ding iyon ay nagbalik sila sa Wayne Kingdom. Para lamang magulat nang malaman na patay na pala ang kanyang amang hari kaya naman wala ng hahatol pa sa kanya. Ang hari ay natagpuan sa kwarto nito na nalulunod sa sarili nitong dugo. Ginamit ni Chaos ang espada nito para patayin ang ama niya. Mabuti na lamang at may nakakita rito na lumabas ng kwarto kaya nalaman ng lahat na ito ang salarin."Napakawalangya talaga ng lalaking iyon! Pati ang ama ko ay hindi niya pinatawad sa galit niya sa akin!" galit na sabi ni Wayne."Sa tingin ko, pinatay niya ang hari bago pa m
Final Chapter: Ang Katapusan Ng KasamaanWritten By: Cristina de LeonNAGPUNTA sila sa isang kalbong kagubatan para isakatuparan ang laban na naisip ni Wayne para sa pag-ibig ni Lana. Naroon din si Lana at ang buong Slavery District na medyo may kalayuan ang distansya mula sa kanila, pero kahit ganoon ay mapapanood pa rin ng mga ito ang labanan nila.Dahil sa isang kalbong kagubatan siya dinala ni Chaos ay wala siyang makitang kahit anumang bagay doon na maaaring gamitin niya para paganahin ang kapangyarihan niya na magkontrol ng kahit anumang bagay. Mukhang pinag-isipan talaga ni Chaos ang labang ito. Kung wala siyang mapapagalaw na kahit ano ay magiging dehado siya sa laban. Dahil ang mga bagay sa paligid ang madalas na ginagamit niyang sandata sa tuwing nakikipaglaban siya."Uulitin ko lang ang sinabi ko sa 'yo kanina, Wayne. Ang espadang hawak ko ngayon ay hindi mo mapapagalaw dahil nasa il
Chapter 21.2: Ang Pag-AminWritten By: Cristina de Leon"Pero nag-iba ang pananaw ko sa mundo ng makilala kita, Lana. Palagi kong iniisip noon na mahina sina Stefan at Princess Tiana dahil kaya nilang magmalasakit sa iba pero nang makilala kita ay napagtanto ko na iyon pala ang tunay na kabuluhan ng buhay. Iyong maprotektahan mo ang taong minamahal mo at gawin ang kahit ano para maging ligtas lang sila. Iyong malungkot o matakot kapag nalaman mo na nasa peligro ang buhay nila. Naalala mo pa ba no'ng muntikan ka nang mamatay ng dahil sa mga naging bisita ko sa palasyo na sinaid ang dugo mo? Doon ko unang naranasan na makaramdam ng isang tunay na takot, Lana. Kaya oo, nararamdaman at naiintindihan ko kung ano ang pinagdadaanan mo ngayon!" Sa pagkakataong ito ay siya naman ang sumigaw at si Lana naman ang natigilan."I'm sorry, Wayne. Hindi ko dapat sinabi sa 'yo 'yun. Ang sabi ko noon, pinapatawad na kita pero dahil
Chapter 21.1: Ang Malamig Na KwebaWritten By: Cristina de LeonHINABOL ni Wayne si Lana na ngayon ay papasok na sa baryo ng mga ito. Nasa bukana pa lamang sila ng malaking pintuan ng baryo pero may nakasalubong na agad silang mga taga Slavery District.Hindi nagdalawang isip ang mga taga Slavery District, sinugod siya ng mga ito ng mga patalim at baril na para bang hindi siya nakikilala bilang magiging susunod na hari ng Wayne Kingdom."Ano'ng ginagawa n'yo? Nakikilala ny'o ba kung sino ako?! Ang lalakas naman ng loob n'yo!" sabi niya sa pagitan ng pag-iwas sa mga ito. Nagawa pa niyang salagin ang balisong na hawak ng isa."Naging traydor ka simula nang iwan mo ang trono para sa babaeng 'yan!""Tama! Hindi ka na karapat-dapat para maging hari!""Si Prince Chaos na ang susundin namin simula ngayon!"Sunod-sunod na sabi ng mga ito sabay mas lalo pang pinag-igtinginan ang pagsugod s
Chapter 20.2: Ang Nakaraan Ng PrinsepeWritten By: Cristina de Leon"Wayne, hindi ka pa ba nagugutom? May dala ako para sa 'yo." Lumapit na siya kay Wayne at para pa itong nakakita ng multo sa gulat nang makita siya kaya naman natawa siya. "Naging masyado ka na yatang magugulatin? Bakit? Nahihiya ka ba na nakita kita na naglalaba rito?" pagbibiro niya.Ngumiti na rin ito. Tinabihan na niya ang lalaki sabay inilabas sa basket ang mga dala niyang kanin at ulam."Galing sa mama ko ang mga ulam na ito, Wayne. Nagluto siya para pasalamatan ka dahil sa ginagawa mo para sa amin. Ang mga taong bayan naman, nakunsensya ng sinermunan ng mama ko. Ang sabi niya, hindi ka raw dapat inaabuso. Wala na raw kaming pinagkaiba sa mga bampira na matagal nang nagpapahirap sa amin kung wala rin lang kaming gagawin kundi ang alilain ka rin. Ayun, nakunsensya yata sila kaya nang malaman nila na dito ako pupunta ay nagpadala sila ng
Chapter 20.1: Ang PagbabagoWritten By: Cristina de LeonNAGULAT si Lana nang makita si Wayne sa labas ng bahay nila kinabukasan. Nagsisibak ito ng kahoy at maraming binubuhat na mabibigat!"Master Wayne, bakit narito pa po kayo?" gulat na tanong niya. Ang akala niya ay umalis na ito."Ang akala mo ba ay basta na lang ako susuko sa 'yo? Asawa kita, kahit na hindi mo ako mahal ay hindi kita pwedeng iwan. Siguro nga para sa 'yo ay wala lang iyong kasal na naganap pero para sa akin ay sagrado iyon kahit pa may saling ketket. Hindi ako aalis dito hanggang hindi mo ako minamahal, Lana. Dito lang ako sa tabi mo," nakangiting sabi nito.Hindi niya alam kung ano ang mararamdaman sa sinabi nito. Hindi pa rin siya makapaniwala hanggang ngayon na talagang seryoso ito na manatili roon para sa kanya."Hindi magiging madali para sa 'yo kung dito ka titira. Alam mo naman na matagal ng pinapah
Chapter 19.2: Ang Sakit ng Unang PagkabigoWritten By: Cristina de LeonPUMUNTA SILA sa batis at naupo roon kung saan may isang malaking bato sa gilid. Pinakalma muna niya ang sarili niya bago tuluyang magsalita. "MASTER WAYNE—" Mag-uumpisa pa lang ng sasabihin si Lana ay hindi na agad iyon natuloy dahil sinugod na ng yakap ni Wayne ang babae."Ang akala ko ay hindi na kita ulit makikita, Lana. Takot na takot ako. Patawarin mo ako sa lahat ng kasalanan ko, Lana. Alam ko na mahirap gawin pero sana ay dumating ang panahon na mapatawad mo pa ako..." Hindi na niya napigilan ang sarili na umiyak. Punong-puno ng pagkasabik ang puso niya at pakiramdam niya, napakatagal na simula ng huli silang magkita.Ngumiti lang si Lana habang hinahaplos ang likuran niya. "Matagal na kitang napatawad, Master Wayne. Matagal ka na rin namang nagsorry 'di ba? Huwag mo nang isipin iyon."Napahiwalay siya ng yakap
Chapter 19.1: Muling PagkikitaWritten By: Cristina de LeonNarating din ni Wayne sa wakas ang bagong lugar na kinaroroonan ng tribo. Totoong napakalayo nga niyon at hindi na sakop ng Wayne Kingdom.Gaya ng inaasahan, pagpasok niya sa kampo ay ang nangangambang tingin na kaagad ang ibinigay sa kanya ng lahat."Ang prinsepe ng mga bampira!" Sa gulat niya ay bigla na lamang may sumigaw na babae nang makita siya."Siya ang master ni Lana, hindi ba? Nasundan na nila tayo! Katapusan na natin!" Naghisterikal na rin ang isa pang babae roon.Naging matalim naman ang tingin sa kanya ng mga kalalakihan.Sa gulat niya ay bigla na lamang may naghagis ng sibat sa kanya at dahil maliksi siya bilang bampira ay naiwasan niya iyon. Pero hindi pa siya nakakabawi sa pagkakagulat ay sunod-sunod na namang sandata ang pinaulan ng mga tao sa kanya. Mga bala ng baril, bato, kutsilyo at kung ano-ano pa!"
Chapter 18.3: I Will Do AnythingWritten By: Cristina de LeonNatigilan siya."Alam kong mahal mo talaga si Lana, Wayne. Nakikita ko sa mga mata mo dahil ganyan din ang nararamdaman ko para kay Princess Tiana. Alam ko ang pakiramdam na para ka ng mababaliw dahil kahit gustuhin mo pa, hindi mo maaaring makita ang babaeng pinakamamahal mo. Alam kong mahal na mahal mo siya kaya ka nagkakaganyan pero kahit minsan lang ba e, natanong mo sa sarili mo kung mahal ka rin ba niya?"Hindi siya nakapagsalita. Tinamaan siya ng sinabi ni Stefan."Kayong dalawa ni Chaos, halos magpatayan kayo para lang mapunta sa inyo si Lana. No'ng dumating kayo sa punto na sa tingin ninyo ay talagang walang magpapatalo sa inyong dalawa ay nagdesisyon kayo na paghatian na lang siya. Pero pumasok man lang ba sa isip ninyo na tanungin si Lana kung gusto ba niya? Kung mahal ba niya ang kahit isa man lang sa inyo? Hindi! Walang nag-isi