Chapter 4.2: Isang Pag-ibig.

"Hindi ako madalas na nakikipag-usap sa mga nagiging alipin ng kapatid ko dahil ayaw ko rin na mapalapit sa kanila. Dahil alam ko na kapag dumating ang araw ay wala rin akong magagawa para iligtas sila sa magiging kapalaran nila pero iba ka. Nakita ko kung paano kang humahanga sa mga bulaklak na inaalagaan ko at bihira lamang dito sa palasyo ang nakakaappreciate sa kanila kaya naman naisipan kitang kausapin," sabi nito nang hindi na siya nakapagsalita.

Alam niya na halatang-halata na sa mukha niya ang pamumula pero parang hindi man lang nito napapansin na may nararamdaman siyang kung ano. Magandang bagay ba na mukhang manhid ito?

"Ako si Stefan. Ang panganay na anak ng hari. Kinagagalak kitang makilala." Inabot ng lalaki ang kamay nito sa kanya.

Bigla siyang napaisip kung tatanggapin ba niya ang kamay nito. Naalala niyang sinabi sa kanya noon ni Master Wayne na huwag kumausap ng kahit na sinumang lalaki pero naging maganda ang pakikitungo sa kanya ng lalaking nasa harapan niya ngayon. Pagkatapos ng ilang taon ay ngayon lamang niya naramdaman ulit na kapantay siya ng kausap niya. Simula ng mabenta siya sa iba't-ibang bampira bilang alipin ay umikot na sa pagdurusa ang buhay niya. Dahilan para maramdaman niya na mas mababa siyang nilalang kaysa sa kahit na sinong bampira. Pero ngayon... Ngayon lamang siya ulit nagkaroon ng maayos na pakikipag-usap sa isang nilalang. Marahil ay kailangan niya si Stefan para hindi siya tuluyang mabaliw dahil sa mga pinagdadaanan niya ngayon.

Inabot niya ang kamay ni Stefan. Nang maramdaman ang malaking palad nito ay para bang may naramdaman siyang kuryente mula roon. Mas lalo lang tumibok ng malakas ang puso niya. Ano bang nangyayari sa kanya?

"Ako naman si Lana. Isang tao at opisyal na alipin ni Maste Wayne," sabi niya.

"Kaunti lang ang nakakaalam ng garden na ito sa palasyo dahil palihim lamang ang pagpapagawa nito. Kapag nalaman ng ibang bampira na mayroon akong garden ay mas iisipin lang nila na mahina ako dahil maging ang buhay ng mga halaman ay pinahahalagahan ko pa. Iisipin lang nila lalo na hindi ako karapat-dapat na maging hari kaya pilit na itinatago ng aking ina ang lugar na ito sa kaalaman ng lahat. Patuloy pa rin siyang umaasa na magbabago balang araw ang desisyon ng hari at ako pa rin ang gawing tagapagmana."

Doon niya napagtanto kung bakit parang tagong-tago ang garden na iyon at tila halos walang napapagawi. Sinadya pala talaga iyon ng ina ni Stefan.

"Alam ko na pinagbabawal ng kapatid ko sa mga alipin niya na huwag makipag-usap sa kahit na sino kaya alam ko rin na maaari mong ikabaliw iyon lalo pa at batid ko na maaaring inaabuso ka niya. Binibigyan kita ng pahintulot na magpunta sa secret garden na ito para magamit mong escape sa reyalidad. Huwag kang mag-alala, kahit si Wayne ay hindi alam ang lugar na ito kaya maaari kang palihim na magpunta rito kung kailan mo gustuhin," mabait na sabi nito.

Hindi niya mapigilan ang sarili na maiyak dahil sa mga narinig niya. Nagbalik sa isipan niya ang iba't-ibang klase ng paghihirap na pinagdaanan niya sa kamay ng mga bampira. Iyong paulit-ulit na pananakit, pang-iinsulto at pang-aabuso sa pagkababae niya. Sa kauna-unahang pagkakataon, sa wakas ay may natagpuan din siyang isang mabuting bampira. Talagang nahaplos ng kabutihan ni Stefan ang puso niya.

Natigilan naman ito nang makita ang pagluha niya. "Ano'ng problema? Ayaw mo ba ng inalok ko sa 'yo?" nagtatakang tanong nito. For the first time ay bahagyang nagkaroon ng expression ang mukha nito. Para bang bigla iyong nag-alala.

Pinilit niyang magpakatatag kaya naman pinahid niya ang luha sa mga mata niya. "Wala. Ngayon na lang kasi may kumausap sa akin at hindi ako itinuring na mas mababa kaysa sa kanila. Ngayon lang din may tumulong sa akin at nagmalasakit na para hindi ako matuluyang mawala sa sarili ay maaari kong gamitin ang garden nila. Maraming salamat, Stefan. Malaking bagay ito para sa akin--" Hindi na niya naituloy pa ang sasahihin pa sana niya dahil bigla na siyang niyakap nito ng mahigpit na mahigpit.

"I'm sorry that you have to experience those horrible things. Alam ko na mahirap ang pinagdaraanan mo at patawarin mo ako kung hanggang ganito lang ang maaari kong gawin para sa 'yo..." malumanay na sabi nito.

Ilang segundo pa sila na nanatiling magkayakap at ng mga sandaling iyon ay humihiling siya na sana ay hindi na matapos ang mga sandaling ito. Sa kauna-unahang pagkakataon, kahit sinasabi ni Stefan na wala itong magagawa para sa kanya pagdating ng panahon ay nararamdaman pa rin niya na safe siya habang yakap siya nito. Parang gusto niyang ibaon na lang ang sarili sa dibdib nito at umiyak na lamang nang umiyak sa mga bisig nito.

"Sapat na sa akin ang ginagawa mo, Prince Stefan. Maraming-maraming salamat," nangingilid ang luha na sabi niya.

Umiling ito. "Just call me Stefan dahil simula ngayon ay magkaibigan na tayo. Kapag kailangan mo ng kausap ay nandito lang ako. Madalas ako sa garden na ito dahil dito ako nagbabasa ng mga libro kaya mas maliit ang chance na hindi mo ako makita rito," sabi pa nito.

Sa kauna-unahan din na pagkakataon pagkatapos ng ilang taon ay hindi niya akalain na magagawa pa niyang ngumiti ulit.

"Salamat ulit, Stefan. Sana lang ay hindi malaman ni Master Wayne na nakikipagkaibigan ako sa 'yo. Pinagbawalan niya akong makipag-usap sa kahit na sino lalong-lalo na sa isang lalaki. Kapag nalaman niya na kinakausap kita, baka pati ikaw ay madamay pa sa galit niya," pakiusap niya.

Ginulo nito ang buhok niya at ngumiti na rin ito. "Hindi mo na kailangang sabihin 'yan. Magkaibigan tayo kaya hinding-hindi kita ipapahamak kahit na kailan," pangangako nito. "Basta mag-ingat ka na lang sa pagpunta mo rito para walang makasunod sa 'yo. Walang maaaring makaalam ng lugar na ito," bilin nito.

Tumango siya. "Ako naman ang nangangako ngayon." Itinaas niya ang hinliliit na daliri niya. Parang naguluhan naman ang lalaki at hindi malaman kung para saan ang ginagawa niya. "Sa aming mga tao ay madalas na ginagawa namin ito kapag may ginagawa kaming kasunduan," paliwanag niya.

"Hindi ko maintindihan. Bakit kailangan pang gawin iyan kung wala namang anumang kasulatan? Hindi ba at maaaring suwayin ng kahit sinuman ang kasunduan kung gugustuhin lang nila?" nagtatakang tanong nito.

"Tama ka. Maaaring magsinungaling o gumawa ng kasunduan na walang balak tuparin ang kahit na sino pero ang pinky promise ay ginagawa lamang ng mga taong malapit talaga sa isa't-isa. Wala nga itong kasulatan pero ang dalawang puso ng mga taong gumagawa nito ang nagsisilbing pundasyon para sumunod sa kasunduan ang bawat isa," sabi pa niya.

Naaamaze na napangiti na lang ang lalaki at itinaas na rin ang hinliliit nito. "Hindi ko alam kung magtatangka pa ba ang kapatid ko na kilalanin ang pagkatao na mayroon ka pero gusto ko lang sabihin na you're amazing. Ikaw pa lang ang nakapagpangiti sa akin ulit ng ganito kaya sige, mangangako ako..." sabi pa nito.

Pinagbuhol nila ang mga hinliliit na daliri nila sa isa't-isa. Patunay na may nabuong isang pagkakaibigan na hindi niya akalain na makukuha pa niya sa loob ng palasyo.

"Kailangan ko nang umalis. Baka biglang dumating si Master Wayne na wala ako, siguradong magwawala iyon." Pagkatapos ng pinky promise nila ay nagpaalam na siyang umalis.

Palabas na siya ng gate ng tawagin nito ang pangalan niya.

"Hiling ko na sana ay bukod sa isang hamak na tao o alipin ay makita rin ng kapatid ko na may buhay ka rin at pagkatao na dapat pahalagahan. Sana ay magawa ka rin niyang respetuhin balang araw. Sana ay hindi ka matulad sa ibang alipin na pinaslang niya noon..." malungkot na sabi nito.

"Sana nga, Stefan. Sana nga..." Iyon lamang at tinalikuran na niya ang lalaki.

Nararamdaman niya ang sincerity at kabutihan ng loob ni Stefan para sa kanya pero hindi para sa kapatid nito. Iyon ay dahil isang halimaw ang master niya at wala itong puso. Hindi siya umaasa na darating pa ang panahon na makakakuha siya kahit kaunting respeto man lamang mula rito dahil para rito ay isa lamang siyang basahan o hayop na binili nito para paglaruan at abusuhin. Hindi na siya natatakot para sa sarili niyang buhay. Mas natatakot siya na baka mapahamak din maging ang buhay ng mga taong mahahalaga sa kanya.

At si Stefan? Sa tingin niya ay naging isa na ito sa mga importanteng nilalang sa buhay niya. Kahit pa isa rin itong bampira ay ibang-iba ito.

Nang maalala ang nakangiting mukha ng lalaki habang naglalakad siya papunta sa kwarto ni Master Wayne ay hindi niya mapigilan ang mapangiti. Sa tingin niya ay umiibig na siya. Alam niyang napakabilis ng mga pangyayari pero sigurado na siya sa nararamdaman niya.

Umiibig siya kay Prince Stefan...