MML 52 - DNA

Dumaan ang mga araw matapos ang pag-aaway namin na iyon ni Carl ay nakipagmatigasan siya na hindi ako kibohin.

Ako na rin ang naiilang dahil kasa-kasama pa namin si Amari sa bahay. Ni isa sa amin ay wala man lang humingi ng sorry.

Alam ko sa sarili ko na wala akong nagawa na mali kaya kung mayroon man sa aming dalawa na dapat humingi ng tawad ay siya iyon dahil bigla-bigla na lang siyang mag-aaway.

Napapaisip na nga lang ako kung itutuloy ko pa ba ang pagpapakasal sa kaniya. Ngayon pa lang ay ganito na, paano pa kaya kung kasal at mag-asawa na kaming dalawa?

Minsan nga ay parang labag pa sa kalooban niya na magsabay kami pauwi. Kulang na lang ay isumbat na sa akin.

Sa sobrang inis ko ay walang paalam na binitbit ko ang bag at bumaba na. Uwian na rin naman.

Sinundo ko si Amari at saka kami kumain sa labas. Wala akong lakas na magluto.