“HOW’S Jax doing? Hope that the talk goes smoothly between him and his dad,” hiling ni Anna na may halong pag-aalala.“Anna…”Naibaling ni Anna ang kanyang pansin sa kanyang ama na tumawag sa kanya dahilan para kaagad siyang lumapit.“Tatay…” mahina niyang sambit sa kanyang ama saka ito niyakap.Matapos ang ilang saglit na yakapan ay pinakawalan niya ito at dahan-dahang sinuring mabuti ang kabuuhan ng ama na nakaupo sa wheel chair. Ilang buwan din na rin ang lumipas nang unang magkita silang muli at masasabi niyang mas bumabagsak ang katawan ng kanyang ama.“Sweetie…” mahinang sambit ng kanyang ama nang abutin ang kanyang pisngi at marahan nitong hinaplos dahilan para makakawala si Anna sa malalim nitong iniisip. “I know what you are thinking.”Hindi nakaimik si Anna dahilan para mapayuko ito ngunit kaagad na pinigilan ito ng ama at ikinulong ang mukha nito sa dalawa nitong mga kamay.“I know you want me and your mom to get along, but you know that it will never happen. Your mom is no
NAPUNO ng napakaraming ilaw ang event hall ng Novotel London West kung saan daan-daang mga kilala at mga baguhang manunulat ang naroon para sa gaganaping Romantic Novelists’ Association’s Winter Party and Industry Awards ceremony. Lahat ay abala sa pakikipag-usap sa kanilang mga kapwa manunulat ay isang binata ang pinagkumpulan ng mga kababaihan. “Woah! This still blows my mind!” manghang saad ng isang dalaga na hindi maalis ang tingin sa binata. “You’re J. Alexander!” “I had no idea the person behind the super romantic and heart-wrenching story “Chased” was such a young handsome man who is now standing in front of us!” nakangiting wika ni Charlotte, isa sa mga sikat na batang manunulat. “I’m completely engrossed in your story, Alexander. Your talent for capturing women’s hearts is truly impressive,” puri ng isang babae. Ngunit sa kabila ng mga papuri na natatanggap ni Jax ay nanatiling siyang walang kibo. Isa sa mga babaeng nasa kanyang harapan ay biglang inangkla ang braso sa kan
ISANG MALAKAS na sampal ang dumapo sa pisngi ni Anna mula sa kanyang ina nang makapasok ito sa kanyang k’warto. Hindi nakaimik ang dalaga dahil sa labis niyang pagkabigla. “Wala kaming ibang gusto sa ‘yo ng Dad mo kung ‘di ang ikabubuti mo lang tapos ito ang gagawin mo sa amin?” At hinampas sa kanyang mukha ang isang papel. “Sinabi na namin sa ‘yo na hindi ka papakainin ng pagsusulat mong ‘yan pero ano ang ginawa mo?” tanong ng kanyang ina na galit na galit at tinuturo ang papel na hinampas sa kanyang mukha. “Wala kang utang na loob! Matapos ka naming bihisan, buhayin at ibigay ang lahat ng kailangan mo ganito ang isusukli mo sa amin ng Dad mo? Nang dahil sa lintik na pagsusulat na ‘yan nagawa mo kaming suwayin!” Napatingin si Anna sa sahig kung saan naroon ang sulat at nakita niya ang selyo ng UP-Diliman, kahit na hindi niya iyon basahin alam niya kung ano ang nilalaman noon. Nang sandaling iyon umalingawngaw sa kanyang alaala ang sinabi ng binata sa kanya noong nasa London ito. “
8 YEARS had passed… “One iced Americano,” nakangiting order ni Anna. “What’s size do you like?” tanong ng barista. “A venti.” “Your name is?” “Anna.” “That would be a hundred and sixty.” Binuksan ni Anna ang kanyang bag para hanapin ang kanyang wallet ngunit kahit na anong halughog niya sa kanyang bag ay hindi njya makita ito. “Where did I put my wallet?” tanong niya sa kanyang sarili na patuloy na hinahalughog ang kanyang bag. “I’ll pay for her coffee. A venti iced Americano with four shots of expresso without water for me, please,” magalang na sabi ng lalaki na sumiksik sa harapan ni Anna. “What is your name?” “Bien,” nakangiting sagot ng binata. Napatingin si Anna sa lalaking nasa kanyang harapan. “Bien?” Humarap ang binata kay Anna na may ngiti sa mga labi nito. “Good morning, Doopie!” nakangiting bati nito sa dalaga. Napayakap naman si Anna kay Bien sa labis na pagpapasalamat sa pagsalba sa kanya sa kahihiyan. “You’re my real lifesaver talaga!” wika ni Anna na may
LUMINGON ang binata at nakita niya ang babae sa loob ng café na nakasunod pa rin ng tingin sa kanya. Sumakay siya ng kotse at tumingin sa labas ng kanyang bintana na hanggang ngayon ay nakatanaw pa rin ang dalaga sa kanya kahit na nakasakay na siya sa kotse. Pinagmasdan niya ito hanggang sa nakita niyang hinalikan ito ng lalaking kasama nito. Inalis niya ang kanyang tingin at humarap sa kanyang driver. “Let’s go,” malamig niyang utos. Sumunod naman ang driver at sinimulang buhayin ang makina ng kotse. Muli niyang ibinaling ang kanyang tingin sa dalaga at nakita niya ang malawak nitong mga ngiti dahilan para humigpit ang hawak ng binata sa kanyang kape. Ngunit mabilis niya ring ikinalma ang sarili sa pamamagitan nang paghinga nang malalim at sabay inilayo ang kanyang mga tingin dito. “I think you’re happy now,” malamig nitong saad sa kanyang isipan. “Anna.” *** “AT HETO NA! Ang couple ng DRB! Bienna!” hiyaw ni Krystal na hype na hype ang energy. Natigil ang pagtatawanan namin ni B
AIRPORT, “Sorry, Bien. Gusto man kitang isama pero—” “No need to feel sorry, Anna,” saad ni Bien at hinawakan sa magkabilang mga balikat ni Anna. “There’s no need to be sorry, Anna. This is also a good thing that happened. I need to finish my book and get started on yours. We can concentrate on our writing while we are separated,” paliwanag ng binata. Napayuko si Anna na tila nalungkot sa sinabi ni Bien. Iba ang naging dating nito sa kanya na para bang isa siyang malaking distraction para sa binata. Alam niya namang kailangan nang matinding focus sa pagsusulat pero iba lang talaga ang naging dating sa kanya ng rason ni Bien. Pakiramdam niya ay gusto nito na malayo sila sa isa’t isa. “Anna,” tawag ni Bien sa kanyang atensyon sabay hinawakan sa kanyang baba para iangat ang kanyang mukha para magtagpo ang kanilang mga paningin. “Don’t be depressed and anxious. I just want you to finish your novel while you’re on vacation. This is a once-in-a-lifetime opportunity that should not be giv
BINALOT nang katahimikan ang buong biyahe ni Jax hanggang sa makarating ng airport. Saktong pagkapasok niya ay narimig niya ang pag-page sa mga pasahero na aalis papuntang Kauai. “Final call for boarding, final call for boarding for the last remaining passengers. The last remaining passengers on Philippine Airlines flight JJ013 bound to Kauai. Please board in aircraft through Gate 3. This is your final call for boarding, all board, please.” Nang marinig niya ang anunsyo ay dire-diretso ang kanyang lakad papuntang Gate 3. “You’re boarding pass, Sir?” Ibinigay ni Jax ang kanyang boarding pass sa staff at nang ma-check iyon ay pina-assist siya ng staff sa isang flight attendant papunta sa first-class suite. “This way, Sir,” nakangiting wika ng babaeng flight attendant na magalang na itinuro ang daan papunta sa first-class suite na tahimik lang na sinundan ng binata. *** ABALA naman si Anna sa pag-ayos ng kanyang pagkakaupo nang bigla niyang maamoy ang isang pamilyar na pabango. Na
NAPADILAT si Anna sa kanyang pagkakatulog na may malakas na pagkabog sa kanyang dibdib. Hindi siya makapagsalita at nanatiling nakadilat ang kanyang mga mata na hindi man lang kumukurap. “Tatay…” mahina niyang usal. Ilang saglit siyang naging ganoon hanggang sa huminahon ang kanyang puso at magawan niya ng maikumpas ang kanyang sarili. Sa kabila na naikumpas niya na ang kanyang sarili ay hindi niya nagawang mapigilan ang sarili sa lungkot na kanyang nararamdaman—ang labis na pangungulila sa kanyang tunay na ama. Kumawala ang munting butil ng luha sa gilid ng kanan niyang mata na mabilis niyang pinunasan para hindi makita ng sinuman. Napalingon ang dalaga sa labas ng bintana ng eroplano na kasulukuyang nababalot nang matinding kadiliman. Naibaling sa iba ang atensyon ni Anna nang makita niya ang sarili niyang repleksyon sa salamin dahilan para mapakuyom siya ng kanyang kamay. “Pangako, Tatay, hahanapin kita,” determinadong saad ni Anna sa kanyang repleksyon kung saan kitang-kita niy