“HOW’S Jax doing? Hope that the talk goes smoothly between him and his dad,” hiling ni Anna na may halong pag-aalala.“Anna…”Naibaling ni Anna ang kanyang pansin sa kanyang ama na tumawag sa kanya dahilan para kaagad siyang lumapit.“Tatay…” mahina niyang sambit sa kanyang ama saka ito niyakap.Matapos ang ilang saglit na yakapan ay pinakawalan niya ito at dahan-dahang sinuring mabuti ang kabuuhan ng ama na nakaupo sa wheel chair. Ilang buwan din na rin ang lumipas nang unang magkita silang muli at masasabi niyang mas bumabagsak ang katawan ng kanyang ama.“Sweetie…” mahinang sambit ng kanyang ama nang abutin ang kanyang pisngi at marahan nitong hinaplos dahilan para makakawala si Anna sa malalim nitong iniisip. “I know what you are thinking.”Hindi nakaimik si Anna dahilan para mapayuko ito ngunit kaagad na pinigilan ito ng ama at ikinulong ang mukha nito sa dalawa nitong mga kamay.“I know you want me and your mom to get along, but you know that it will never happen. Your mom is no
NAPUNO ng napakaraming ilaw ang event hall ng Novotel London West kung saan daan-daang mga kilala at mga baguhang manunulat ang naroon para sa gaganaping Romantic Novelists’ Association’s Winter Party and Industry Awards ceremony. Lahat ay abala sa pakikipag-usap sa kanilang mga kapwa manunulat ay isang binata ang pinagkumpulan ng mga kababaihan. “Woah! This still blows my mind!” manghang saad ng isang dalaga na hindi maalis ang tingin sa binata. “You’re J. Alexander!” “I had no idea the person behind the super romantic and heart-wrenching story “Chased” was such a young handsome man who is now standing in front of us!” nakangiting wika ni Charlotte, isa sa mga sikat na batang manunulat. “I’m completely engrossed in your story, Alexander. Your talent for capturing women’s hearts is truly impressive,” puri ng isang babae. Ngunit sa kabila ng mga papuri na natatanggap ni Jax ay nanatiling siyang walang kibo. Isa sa mga babaeng nasa kanyang harapan ay biglang inangkla ang braso sa kan
ISANG MALAKAS na sampal ang dumapo sa pisngi ni Anna mula sa kanyang ina nang makapasok ito sa kanyang k’warto. Hindi nakaimik ang dalaga dahil sa labis niyang pagkabigla. “Wala kaming ibang gusto sa ‘yo ng Dad mo kung ‘di ang ikabubuti mo lang tapos ito ang gagawin mo sa amin?” At hinampas sa kanyang mukha ang isang papel. “Sinabi na namin sa ‘yo na hindi ka papakainin ng pagsusulat mong ‘yan pero ano ang ginawa mo?” tanong ng kanyang ina na galit na galit at tinuturo ang papel na hinampas sa kanyang mukha. “Wala kang utang na loob! Matapos ka naming bihisan, buhayin at ibigay ang lahat ng kailangan mo ganito ang isusukli mo sa amin ng Dad mo? Nang dahil sa lintik na pagsusulat na ‘yan nagawa mo kaming suwayin!” Napatingin si Anna sa sahig kung saan naroon ang sulat at nakita niya ang selyo ng UP-Diliman, kahit na hindi niya iyon basahin alam niya kung ano ang nilalaman noon. Nang sandaling iyon umalingawngaw sa kanyang alaala ang sinabi ng binata sa kanya noong nasa London ito. “
8 YEARS had passed… “One iced Americano,” nakangiting order ni Anna. “What’s size do you like?” tanong ng barista. “A venti.” “Your name is?” “Anna.” “That would be a hundred and sixty.” Binuksan ni Anna ang kanyang bag para hanapin ang kanyang wallet ngunit kahit na anong halughog niya sa kanyang bag ay hindi njya makita ito. “Where did I put my wallet?” tanong niya sa kanyang sarili na patuloy na hinahalughog ang kanyang bag. “I’ll pay for her coffee. A venti iced Americano with four shots of expresso without water for me, please,” magalang na sabi ng lalaki na sumiksik sa harapan ni Anna. “What is your name?” “Bien,” nakangiting sagot ng binata. Napatingin si Anna sa lalaking nasa kanyang harapan. “Bien?” Humarap ang binata kay Anna na may ngiti sa mga labi nito. “Good morning, Doopie!” nakangiting bati nito sa dalaga. Napayakap naman si Anna kay Bien sa labis na pagpapasalamat sa pagsalba sa kanya sa kahihiyan. “You’re my real lifesaver talaga!” wika ni Anna na may
LUMINGON ang binata at nakita niya ang babae sa loob ng café na nakasunod pa rin ng tingin sa kanya. Sumakay siya ng kotse at tumingin sa labas ng kanyang bintana na hanggang ngayon ay nakatanaw pa rin ang dalaga sa kanya kahit na nakasakay na siya sa kotse. Pinagmasdan niya ito hanggang sa nakita niyang hinalikan ito ng lalaking kasama nito. Inalis niya ang kanyang tingin at humarap sa kanyang driver. “Let’s go,” malamig niyang utos. Sumunod naman ang driver at sinimulang buhayin ang makina ng kotse. Muli niyang ibinaling ang kanyang tingin sa dalaga at nakita niya ang malawak nitong mga ngiti dahilan para humigpit ang hawak ng binata sa kanyang kape. Ngunit mabilis niya ring ikinalma ang sarili sa pamamagitan nang paghinga nang malalim at sabay inilayo ang kanyang mga tingin dito. “I think you’re happy now,” malamig nitong saad sa kanyang isipan. “Anna.” *** “AT HETO NA! Ang couple ng DRB! Bienna!” hiyaw ni Krystal na hype na hype ang energy. Natigil ang pagtatawanan namin ni B
AIRPORT, “Sorry, Bien. Gusto man kitang isama pero—” “No need to feel sorry, Anna,” saad ni Bien at hinawakan sa magkabilang mga balikat ni Anna. “There’s no need to be sorry, Anna. This is also a good thing that happened. I need to finish my book and get started on yours. We can concentrate on our writing while we are separated,” paliwanag ng binata. Napayuko si Anna na tila nalungkot sa sinabi ni Bien. Iba ang naging dating nito sa kanya na para bang isa siyang malaking distraction para sa binata. Alam niya namang kailangan nang matinding focus sa pagsusulat pero iba lang talaga ang naging dating sa kanya ng rason ni Bien. Pakiramdam niya ay gusto nito na malayo sila sa isa’t isa. “Anna,” tawag ni Bien sa kanyang atensyon sabay hinawakan sa kanyang baba para iangat ang kanyang mukha para magtagpo ang kanilang mga paningin. “Don’t be depressed and anxious. I just want you to finish your novel while you’re on vacation. This is a once-in-a-lifetime opportunity that should not be giv
BINALOT nang katahimikan ang buong biyahe ni Jax hanggang sa makarating ng airport. Saktong pagkapasok niya ay narimig niya ang pag-page sa mga pasahero na aalis papuntang Kauai. “Final call for boarding, final call for boarding for the last remaining passengers. The last remaining passengers on Philippine Airlines flight JJ013 bound to Kauai. Please board in aircraft through Gate 3. This is your final call for boarding, all board, please.” Nang marinig niya ang anunsyo ay dire-diretso ang kanyang lakad papuntang Gate 3. “You’re boarding pass, Sir?” Ibinigay ni Jax ang kanyang boarding pass sa staff at nang ma-check iyon ay pina-assist siya ng staff sa isang flight attendant papunta sa first-class suite. “This way, Sir,” nakangiting wika ng babaeng flight attendant na magalang na itinuro ang daan papunta sa first-class suite na tahimik lang na sinundan ng binata. *** ABALA naman si Anna sa pag-ayos ng kanyang pagkakaupo nang bigla niyang maamoy ang isang pamilyar na pabango. Na
NAPADILAT si Anna sa kanyang pagkakatulog na may malakas na pagkabog sa kanyang dibdib. Hindi siya makapagsalita at nanatiling nakadilat ang kanyang mga mata na hindi man lang kumukurap. “Tatay…” mahina niyang usal. Ilang saglit siyang naging ganoon hanggang sa huminahon ang kanyang puso at magawan niya ng maikumpas ang kanyang sarili. Sa kabila na naikumpas niya na ang kanyang sarili ay hindi niya nagawang mapigilan ang sarili sa lungkot na kanyang nararamdaman—ang labis na pangungulila sa kanyang tunay na ama. Kumawala ang munting butil ng luha sa gilid ng kanan niyang mata na mabilis niyang pinunasan para hindi makita ng sinuman. Napalingon ang dalaga sa labas ng bintana ng eroplano na kasulukuyang nababalot nang matinding kadiliman. Naibaling sa iba ang atensyon ni Anna nang makita niya ang sarili niyang repleksyon sa salamin dahilan para mapakuyom siya ng kanyang kamay. “Pangako, Tatay, hahanapin kita,” determinadong saad ni Anna sa kanyang repleksyon kung saan kitang-kita niy
“HOW’S Jax doing? Hope that the talk goes smoothly between him and his dad,” hiling ni Anna na may halong pag-aalala.“Anna…”Naibaling ni Anna ang kanyang pansin sa kanyang ama na tumawag sa kanya dahilan para kaagad siyang lumapit.“Tatay…” mahina niyang sambit sa kanyang ama saka ito niyakap.Matapos ang ilang saglit na yakapan ay pinakawalan niya ito at dahan-dahang sinuring mabuti ang kabuuhan ng ama na nakaupo sa wheel chair. Ilang buwan din na rin ang lumipas nang unang magkita silang muli at masasabi niyang mas bumabagsak ang katawan ng kanyang ama.“Sweetie…” mahinang sambit ng kanyang ama nang abutin ang kanyang pisngi at marahan nitong hinaplos dahilan para makakawala si Anna sa malalim nitong iniisip. “I know what you are thinking.”Hindi nakaimik si Anna dahilan para mapayuko ito ngunit kaagad na pinigilan ito ng ama at ikinulong ang mukha nito sa dalawa nitong mga kamay.“I know you want me and your mom to get along, but you know that it will never happen. Your mom is no
LUMIPAS ang mga araw at unti-unti nang nagiging maayos ang lahat para kina Anna at Jax."I'm happy that you are here by my side, Anna," mahina ngunit sinserong saad ni Jax habang nakayakap kay Anna na bahagyang humigpit.Napangiti si Anna sa kanyang narinig. Hindi niya sukat akalain na may pag-asa pa silang dalawa ni Jax na magkaayos at makasama nang sandaling iyon dahil kung babalikan niya ang mga panahong para wala siyang halaga kay Jax ay napakalayo na nito sa kung paano siya tratuhin nito ngayon. Hindi niya maipagkakailang sa bawat aksyon na ginagawa at pinapakita nito ay labis ang tuwa at kilig na kanyang nararamadaman. Tila ba para siyang dalagang bago lamang sa isang relasyon, sobrang tamis at napakaalaga kasi ng binata sa kanya."You don't how happy I'm too," maikling tugon ni Anna na may ngiti sa kanyang labi.Hindi naman magawang hindi matuwa ni Jax sa kanyang narinig at hinarap ang dalaga paharap sa kanya at saka ito niyakap nang mahigpit."I know I can't undo things that h
BIGLANG napangisi si Alexander habang nakaupo na nataong nakita ni Lax.“What are you planning, dad?” seryosong tanong ni Lax dahilan para maibaling ng matanda ang kanyang atensyon sa panganay na anak.“What are you saying, Lax?” pabalik na tanong nito na nagmamang-maangan sa tanong ng anak nito.Mas lalong nagsalubong ang mga kilay ni Lax sa naging tugon ng kanyang ama. “Why are you doing this?”Hindi umimik ang matandang lalaki at nakipagtitigan lang kay Lax ngunit matapos ang ilang saglit ay napailing ito at tumawa nang mahina.Napahugot naman nang tahimik na paghinga si Lax na napapikit ng mata na agad namang idinilat at nakita ang ngiti sa mukha ng kanyang ama.“I don’t understand you, Dad. Why are you doing this? Why are you turning Jax into a monster? Why do you want him to hate you? Why are you subjecting him to so much trauma? Why are you doing this, Dad? I don’t really understand you at all.” Sunod-sunod na tanong ni Lax na labis na naguguluhan at hindi maunawaan kung ano ba
"WHERE is she?" bungad na tanong ni Jax nang sandaling makapasok siya ng kabahayan habol ang hininga at labis na nag-aalala"We don’t have any news as of now, but authorities are searching for the kidnappers location," sagot ni Lax."Fuck! I thought everything will be okay since Viv has been already put in her place," mariing saad ni Jax na napakuyom ng kanyang kamay. "But why this is happening? Who the hell doing this-"Hindi nagawang matapos ni Jax ang kanyang sasabihin nang mapansin ang pagkagulat sa mga mukha ng kanyang mga kapatid. Bahagya itong napakunot ng noo."Dad, what are you doing here?" mahinang usal ni Lax nang makita ang kanilang amaTila naman nanigas ang katawan ni Jax nang marinig ang inusal ng kapatid.Dad?Ngunit sa kabila ng kanvang pagkabigla ay sinubukan niyang igalaw ang kanyang sarili. Gusto niyang makatiyak kung talagang naroon ang lalaking kanyang kinamumuhian. Sa bawat segundo ng kanyang pagkilos ay kasabay noon ang malakas na pagkabog ng kanyang puso. Hind
MATAPOS sabihin iyon ni Anna ay tinalikuran niya si Bien ngunit hindi pa man siya nakakalayo ay may sinabing muli ang binata.“Why? Why don’t you give me another chance? Is it because of that monster?” malakas na sigaw nito. “What makes us different that you keep forgiving and giving him chances over and over again? Why? Is it because you love being tortured by—”Hindi nagawang matapos ni Bien ang kanyang sasabihin nang isang malakas na sampal muli ang dumampi sa pisngi nito.“How dare you talk to him in that way?” galit na sigaw ni Anna. “How dare you judge him based on what you've heard when you don't know anything about him?”Napapalatak si Bien sa labis na pagkadismaya. “Why would knowing him change the fact that he hurt you? You're defending the wrong man, Anna!”“Enough, Bien! I've had enough of your bullshit! It's none of your business if I choose to stay and love the man you've been judging. I'm content with what I have right now, so stop trying to bargain with me because I wo
UNTI-UNTI ng nagiging maayos ang lahat sa buhay nina Anna at Jax. Pumayag na rin si Jax na mag-undergo siya ng rehabilitation para sa kanyang PTSD, hindi man naging madali ang nagging proseso ngunit pilit na kinakaya ni Jax hindi lamang para sa kanyang sarili kung ‘di para na rin sa kanyang pamilya.“I'm pleased to see that you're making excellent progress in your rehabilitation, Mr. Tuazon,” wika ni Dr. Castro.Napayuko si Jax at gumuhit ang ngiti sa kanyang mga labi. “Well, thanks to the person who’s been always supportive, caring and continuing loving me without boundaries. She is the one pushed me to face my fears with courage and I’m so blessed that she’s the one by my side.”Hindi umimik si Dr. Castro at pinagmasdan lamang ang binata at hindi nito maitatanggi na malaki na rin ang pinagbago nito maging ang pananaw nito sa mga bagay-bagay at natutuwa siya para dito.“That’s good to hear, Mr. Tuazon.” Ngunit gusto pa rin ng doctor kung hanggang saan limitasyon nito sa kasaluyang si
ILANG araw na binagabag ng kanyang isipan si Jax. Nag-isip siya nang nag-isip ng mga paraan kung paano niya itatama ang lahat ng kanyang pagkakamaling nagawa kay Anna. Gusto niyang bumawi. Gusto niyang itama ang lahat.“If I could only...”Ngunit bago pa man ni Jax matapos ang kanyang sasabihin ay mabilis niyang iniling ang kanyang ulo para alisin sa kanyang isipan ang kanyang iniisip at kaagad na ikinumpas ang kanyang sarili.“This isn’t the time for excuses. I need to genuinely make things right with Anna,” determinadong saad ni Jax sa kanyang sarili.Tumayo si Jax sa kanyang kinauupuan at mabilis na umuwi ng bahay para harapin ng buo si Anna. Bagamat puno man nang mga agam-agam ang kanyang isipan at takot ang kanyang puso sa maaaring maging tugon ni Anna sa kanyang pagharap ay pilit niyang nilabanan iyon lalo nang umalingawngaw muli ang mga katagang binitawan ni Tox sa kanya ng gabing iyon.“You’ll not be able to overcome that fear that keeps eating you if you will not make a way t
HUMINGA nang malalim si Anna nang matanaw ang isang pamilyar na imahe sa hindi kalayuan."Tatay..." mahina niyang sambit.Naramdaman ni Anna ang usang magaan na pagdampi ng kamay sa kanyang balikat dahilan para mapatingin siya kay Napoleon."How is he been doing?" tanong ni Anna na may labis na pag-aalala sa kanyang mukha.Isang malalim na butong-hininga ang pinakawalan ni Napoleon bago sinagot ang tanong ni Anna."His health has taken a turn for worse," malungkot na saad ni Napoleon na mas lalong ikinapag-alala ni Anna.Ibinaling ng dalaga ang kanyang tingin sa kanyang ama na nakatanaw sa malayo."The medication is the only thing keeping him in a stable condition."Hindi alam ni Anna ang kanyang gagawin para matulungan niya ang kanyang ama. Alam niyang dahil sa ginawa ng kanyang ina kaya nagkaganoon ang kanyang ama. Gusto niya sisihin ang kanyang ina ngunit hindi rin nito mababago o magagamot ang kondisyon na meron ang kanyang ama."What am I going to do?" mahina niyang tanong sa kan
"THIS IS OUTRAGEOUS! Dad, you need to intervene! I refuse to spend another moment in this godforsaken place! I won't rot away here!" paghihisterikal na sigaw ni Vivienne habang kausap ang ama."Honey, calm down. You don't have to worry. I will do my best—""I don't want to hear promises, Dad! I want you to get me out of here right now!""I'm doing my best, honey, just be patient for-"Muling pinutol ni Vivienne ang pagsasalita ng kanyang ama at muling sinigawan ito."Crap the bullshit, Dad! If you don't want me to lose my mind, get the hell out of me here!" pagwawalang sigaw ni Vivienne na animo'y mawawalan na sa katinuan at labis na itong nilalamon ng pagkawalang-taros nang sandaling iyon. Huminga ito nang malalim para muling ikumpas ang sarili. "If you are really care for me, Dad, do everything you can to get the hell out of me here. Do everything...by any means."Kitang-kita ng ama ang pagkawalang-taros ng anak at labis na dinudurog ang kanyang puso sa kanyang nasasaksihan nang san