NAPADILAT si Anna sa kanyang pagkakatulog na may malakas na pagkabog sa kanyang dibdib. Hindi siya makapagsalita at nanatiling nakadilat ang kanyang mga mata na hindi man lang kumukurap. “Tatay…” mahina niyang usal. Ilang saglit siyang naging ganoon hanggang sa huminahon ang kanyang puso at magawan niya ng maikumpas ang kanyang sarili. Sa kabila na naikumpas niya na ang kanyang sarili ay hindi niya nagawang mapigilan ang sarili sa lungkot na kanyang nararamdaman—ang labis na pangungulila sa kanyang tunay na ama. Kumawala ang munting butil ng luha sa gilid ng kanan niyang mata na mabilis niyang pinunasan para hindi makita ng sinuman. Napalingon ang dalaga sa labas ng bintana ng eroplano na kasulukuyang nababalot nang matinding kadiliman. Naibaling sa iba ang atensyon ni Anna nang makita niya ang sarili niyang repleksyon sa salamin dahilan para mapakuyom siya ng kanyang kamay. “Pangako, Tatay, hahanapin kita,” determinadong saad ni Anna sa kanyang repleksyon kung saan kitang-kita niy
WALANG SINAYANG na panahon si Anna at ginalugad niya ang buong resort na labis niyang ikinasaya. Kahit saan siya magpunta ay hindi siya binigo ng isla na patuloy na mamangha at mas lalong mapaibig nito. “Kung narito lang sana si Bien, tiyak na mag-e-enjoy siya tulad ko,” wika ni Anna sa kanyang sarili. Umahon siya sa dagat at kinuha ang kanyang balabal at nagtungo sa isang cottage kung saan naroon ang kanyang laptop. “Now, let’s start to write,” masaya niyang saad at nagsimula ng tumipa sa kanyang laptop. *** NAPAHUGOT nang malalim na paghinga si Jax habang binabasa ang mga papeles na nasa kanyang lamesa. Yamot at gigil ang nangingibabaw sa kanya nang sandaling iyon dahilan para mas lalong kabahan ang manager at punasan ang kanyang noong pinagpapawisan nang malamig. “Manny,” tawag ni Jax sa manager na umiigting ang panga. “Yes, Sir?” nahihirapang tugon nito kay Jax na napalunok nang malalim dahil sa labis na takot na nararamdaman. Ibinaling binata ang kanyang tingin kay Manny a
NARAMDAMAN ni Anna ang malamig na hangin na dumampi sa kanyang balat dahilan para mapatigil ito sa kanyang pagtitipa sa kanyang laptop at napatingin sa paligid na binabalot na pala ng dilim. Sa labis na konsentrasyon na ginawa ng dalaga sa kanyang pagsusulat ay hindi niya na halos namalayan ang oras. Napainat ng kanyang mga braso at daliri ang dalaga na ngalay na ngalay buhat nang matagal na pagtitipa. Maging ang kanyang p’wet at likod ay napagod din dahil sa matagal na pagkakaupo. “Sheez! Gaano na ba ako katagal na narito?” tanong niya sa kanyang sarili at napatingin sa oras sa kanyang laptop. Nanlaki ang kanyang mga mata ng makita ang oras. “What? 6:30 na?” hindi makapaniwala niyang usal. Napasapo na lamang siya sa kanyang noo at natawa sa kanyang sarili. “I think I’ve had enough for the day. I need to get some rest,” nakangiti niyang sabi. Nagsimula na si Anna na magligpit ng kanyang gamit at bumalik na sa kanyang cabin. Nang makarating siya sa kanyang cabin ay pinuno niya ang b
HALOS mag-isang oras din bago natapos si Anna sa kanyang paliligo kung hindi pa nakaramdam ng gutom ay hindi pa ito aahon sa pagkakababad sa bath tub. Nagmadali itong magbihis dahil sa labis na gutom na kanyang nararamdaman lalopa’t hindi pa siya kumakain ng hapunan kung saan lampas na lampas na siya sa oras ng pagkain. Napahimas si Anna sa kanyang tiyan dahil sa pagkalam ng kanyang sikmura. “Shit! Gutom na gutom na talaga ako,” ungot niyang angal dahilan para dali-dali siyang lumabas ng cabin para pumunta sa dining area ng resort nang maagaw ang kanyang paningin ng makukulay na ilaw at malakas na tugtugan. “Anong meron?” nagtataka niyang tanong sa kanyang sarili. Nagsimula siyang maglakad papunta sa kung saan nanggagaling ang malakas na tugtugan maging ang makulay na ilaw na mukhang nagkakaroon ng kasiyahan. Habang naglalakad siya papalapit sa kung saan may kasiyahan ay mas lalong naging malinaw at malakas ang musika sa kanyang tainga. Nang tuluyan na siyang makalapit ay tuluyan s
NAGPATULOY ang mainit na paghalik ng binata sa kanyang malambot na labi hanggang sa dahan-dahang naglakbay ang kamay nito at hinahaplos at himas ang kanyang braso, likod at p’wet. Alam niyang may mali sa nangyayari nang sandaling iyon ngunit hindi niya alam ang nangyayari sa kanyang katawan at tila may sarili itong isip at hindi magawang umangal sa nangyayari. Ang init na kanyang nararamdaman kanina ay mas lalong dumagdag lalo na ng tanggalin ng binata ang suot niyang saplot. Nang sandaling maalis na ng binata ang suot niyang pang-ibabaw ay pinakawalan nito ang kanyang mga labi at tinignan ang buo niyang katawan. “You look so beautiful,” puri nitong saad habang pinagmamasdan ang kanyang katawan na tanging bra at panty na lamang ang suot. Imbes na makaramdam ng hiya si Anna nang sandaling iyon ay tila sinapian siya ng masamang demonyo lalo na kung paano siya titigan ng binata. Madilim man ang buong paligid ay kitang-kita naman ng dalaga ang mga mata ng binata na punong-puno naman ng p
*** NAGISING si Anna na masakit ang kanyang ulo at higit sa lahat ang kanyang katawan. Idinilat niya ang kanyang mga mata saka pilit na bumangon sa kanyang pagkakahiga. Pakiramdam niya kapag lalo pa siyang nanatili sa kanyang pagkakahiga ay mas lalo niyang mararamdaman ang pananakit ng kanyang katawan. “What the hell did happened last night?” tanong niya sa kanyang sarili habang hinihilot ang kanyang sintido. “Ah!” d***g niya nang maramdman ang pangingirot ng kanyang katawan. Iginala niya ang kanyang mata at doon lamang siya natauhan nang mapansin na iba ang ayos ng k’warto. Iginala niya ang kanyang mga mata at nang unti-unti nang naging malinaw sa kanyang paningin ang nasa kanyang buong paligid ay doon lamang siya natauhan. Nakita niya ang nagkalat niyang mga damit na siyang lalong ikinalaki ng kanyang mga mata. “What the fuck?” bulalas niyang mura at napatingin sa kanyang sarili sa ilalim ng kumot at nakita niya ang kanyang sarili na walang saplot. “What the hell did I do?” gula
HINDI MAPALAGAY si Anna hanggang sa makabalik siya sa kanyang cabin. Hindi niya lubos akalain na nawala ang kanyang virginity na hindi niya man lang nalalaman. “Normal lang ba talaga na hindi mag-bleed?” tanong niyang muli sa kanyang sarili. “Hindi kaya may problema sa akin kaya hindi ako nag-bleed?” Parang baliw si Anna na kinakausap ang kanyang sarili habang hinahanap ang kasagutan sa internet kung bakit hindi siya nag-bleed kahit na iyon ang una niyang karanasan. Matapos ang isang oras ng kanyang pagsasaliksik ay doon niya nalaman na maaari pala talagang hindi mag-bleed ang babae kahit na iyon ang unang beses niya sa pakikipagtalik dahil sa ilang kadahilanan. Nang mabasa niya ay doon niya lang naunawaan ang lahat at nakahinga nang maluwag dahil sa wala naman siyang abnormalidad sa kanyang pagkababae. “Salamat naman,” wika ni Anna na may pasasalamat ngunit bigla niyang sinampal ang kanyang sarilii dahilan para matauhan siya sa kanyang sinabi. “Ano bang sinasabi ko? Bakit ako nagp
FRUSTRATION AT GIGIL ang ibinuhos ni Anna sa kanyang pagsusulat sa nakalipas na isang buwan at kalahati. Sa labis na inis ay nabalot ng pananakit ang kanyang buong nobela. Tinorture niya ang kanyang pangunahing tauhan hangga’t sa maging ang mambabasa noon ay masaktan din. Hindi ganoon ang literal na paraan ng kanyang pagsusulat ngunit sa pagkakataong ito wala siyang magawa kung ‘di ilabas lahat ng sama ng loob at bigat sa kanyang dibdib. Hindi naman na bago para sa isang manunulat ang ganitong paraan ng pagsusulat kung saan ginagamit ang kanilang personal na karanasan para isulat ang kanilang mga akda at ganoon din si Anna. “Ladies and gentlemen, Delta Airlines welcomes you to Pasay, Metro Manila. The local time is 10:00 am. For your safety and the safety of those around you, please remain seated with your seat belt fastened and keep the aisle(s) clear until we are parked at the gate,” anunsyo ng flight attendant. Napatingin si Anna sa labas ng bintana ng eroplano at nakita niya na a
“HOW’S Jax doing? Hope that the talk goes smoothly between him and his dad,” hiling ni Anna na may halong pag-aalala.“Anna…”Naibaling ni Anna ang kanyang pansin sa kanyang ama na tumawag sa kanya dahilan para kaagad siyang lumapit.“Tatay…” mahina niyang sambit sa kanyang ama saka ito niyakap.Matapos ang ilang saglit na yakapan ay pinakawalan niya ito at dahan-dahang sinuring mabuti ang kabuuhan ng ama na nakaupo sa wheel chair. Ilang buwan din na rin ang lumipas nang unang magkita silang muli at masasabi niyang mas bumabagsak ang katawan ng kanyang ama.“Sweetie…” mahinang sambit ng kanyang ama nang abutin ang kanyang pisngi at marahan nitong hinaplos dahilan para makakawala si Anna sa malalim nitong iniisip. “I know what you are thinking.”Hindi nakaimik si Anna dahilan para mapayuko ito ngunit kaagad na pinigilan ito ng ama at ikinulong ang mukha nito sa dalawa nitong mga kamay.“I know you want me and your mom to get along, but you know that it will never happen. Your mom is no
LUMIPAS ang mga araw at unti-unti nang nagiging maayos ang lahat para kina Anna at Jax."I'm happy that you are here by my side, Anna," mahina ngunit sinserong saad ni Jax habang nakayakap kay Anna na bahagyang humigpit.Napangiti si Anna sa kanyang narinig. Hindi niya sukat akalain na may pag-asa pa silang dalawa ni Jax na magkaayos at makasama nang sandaling iyon dahil kung babalikan niya ang mga panahong para wala siyang halaga kay Jax ay napakalayo na nito sa kung paano siya tratuhin nito ngayon. Hindi niya maipagkakailang sa bawat aksyon na ginagawa at pinapakita nito ay labis ang tuwa at kilig na kanyang nararamadaman. Tila ba para siyang dalagang bago lamang sa isang relasyon, sobrang tamis at napakaalaga kasi ng binata sa kanya."You don't how happy I'm too," maikling tugon ni Anna na may ngiti sa kanyang labi.Hindi naman magawang hindi matuwa ni Jax sa kanyang narinig at hinarap ang dalaga paharap sa kanya at saka ito niyakap nang mahigpit."I know I can't undo things that h
BIGLANG napangisi si Alexander habang nakaupo na nataong nakita ni Lax.“What are you planning, dad?” seryosong tanong ni Lax dahilan para maibaling ng matanda ang kanyang atensyon sa panganay na anak.“What are you saying, Lax?” pabalik na tanong nito na nagmamang-maangan sa tanong ng anak nito.Mas lalong nagsalubong ang mga kilay ni Lax sa naging tugon ng kanyang ama. “Why are you doing this?”Hindi umimik ang matandang lalaki at nakipagtitigan lang kay Lax ngunit matapos ang ilang saglit ay napailing ito at tumawa nang mahina.Napahugot naman nang tahimik na paghinga si Lax na napapikit ng mata na agad namang idinilat at nakita ang ngiti sa mukha ng kanyang ama.“I don’t understand you, Dad. Why are you doing this? Why are you turning Jax into a monster? Why do you want him to hate you? Why are you subjecting him to so much trauma? Why are you doing this, Dad? I don’t really understand you at all.” Sunod-sunod na tanong ni Lax na labis na naguguluhan at hindi maunawaan kung ano ba
"WHERE is she?" bungad na tanong ni Jax nang sandaling makapasok siya ng kabahayan habol ang hininga at labis na nag-aalala"We don’t have any news as of now, but authorities are searching for the kidnappers location," sagot ni Lax."Fuck! I thought everything will be okay since Viv has been already put in her place," mariing saad ni Jax na napakuyom ng kanyang kamay. "But why this is happening? Who the hell doing this-"Hindi nagawang matapos ni Jax ang kanyang sasabihin nang mapansin ang pagkagulat sa mga mukha ng kanyang mga kapatid. Bahagya itong napakunot ng noo."Dad, what are you doing here?" mahinang usal ni Lax nang makita ang kanilang amaTila naman nanigas ang katawan ni Jax nang marinig ang inusal ng kapatid.Dad?Ngunit sa kabila ng kanvang pagkabigla ay sinubukan niyang igalaw ang kanyang sarili. Gusto niyang makatiyak kung talagang naroon ang lalaking kanyang kinamumuhian. Sa bawat segundo ng kanyang pagkilos ay kasabay noon ang malakas na pagkabog ng kanyang puso. Hind
MATAPOS sabihin iyon ni Anna ay tinalikuran niya si Bien ngunit hindi pa man siya nakakalayo ay may sinabing muli ang binata.“Why? Why don’t you give me another chance? Is it because of that monster?” malakas na sigaw nito. “What makes us different that you keep forgiving and giving him chances over and over again? Why? Is it because you love being tortured by—”Hindi nagawang matapos ni Bien ang kanyang sasabihin nang isang malakas na sampal muli ang dumampi sa pisngi nito.“How dare you talk to him in that way?” galit na sigaw ni Anna. “How dare you judge him based on what you've heard when you don't know anything about him?”Napapalatak si Bien sa labis na pagkadismaya. “Why would knowing him change the fact that he hurt you? You're defending the wrong man, Anna!”“Enough, Bien! I've had enough of your bullshit! It's none of your business if I choose to stay and love the man you've been judging. I'm content with what I have right now, so stop trying to bargain with me because I wo
UNTI-UNTI ng nagiging maayos ang lahat sa buhay nina Anna at Jax. Pumayag na rin si Jax na mag-undergo siya ng rehabilitation para sa kanyang PTSD, hindi man naging madali ang nagging proseso ngunit pilit na kinakaya ni Jax hindi lamang para sa kanyang sarili kung ‘di para na rin sa kanyang pamilya.“I'm pleased to see that you're making excellent progress in your rehabilitation, Mr. Tuazon,” wika ni Dr. Castro.Napayuko si Jax at gumuhit ang ngiti sa kanyang mga labi. “Well, thanks to the person who’s been always supportive, caring and continuing loving me without boundaries. She is the one pushed me to face my fears with courage and I’m so blessed that she’s the one by my side.”Hindi umimik si Dr. Castro at pinagmasdan lamang ang binata at hindi nito maitatanggi na malaki na rin ang pinagbago nito maging ang pananaw nito sa mga bagay-bagay at natutuwa siya para dito.“That’s good to hear, Mr. Tuazon.” Ngunit gusto pa rin ng doctor kung hanggang saan limitasyon nito sa kasaluyang si
ILANG araw na binagabag ng kanyang isipan si Jax. Nag-isip siya nang nag-isip ng mga paraan kung paano niya itatama ang lahat ng kanyang pagkakamaling nagawa kay Anna. Gusto niyang bumawi. Gusto niyang itama ang lahat.“If I could only...”Ngunit bago pa man ni Jax matapos ang kanyang sasabihin ay mabilis niyang iniling ang kanyang ulo para alisin sa kanyang isipan ang kanyang iniisip at kaagad na ikinumpas ang kanyang sarili.“This isn’t the time for excuses. I need to genuinely make things right with Anna,” determinadong saad ni Jax sa kanyang sarili.Tumayo si Jax sa kanyang kinauupuan at mabilis na umuwi ng bahay para harapin ng buo si Anna. Bagamat puno man nang mga agam-agam ang kanyang isipan at takot ang kanyang puso sa maaaring maging tugon ni Anna sa kanyang pagharap ay pilit niyang nilabanan iyon lalo nang umalingawngaw muli ang mga katagang binitawan ni Tox sa kanya ng gabing iyon.“You’ll not be able to overcome that fear that keeps eating you if you will not make a way t
HUMINGA nang malalim si Anna nang matanaw ang isang pamilyar na imahe sa hindi kalayuan."Tatay..." mahina niyang sambit.Naramdaman ni Anna ang usang magaan na pagdampi ng kamay sa kanyang balikat dahilan para mapatingin siya kay Napoleon."How is he been doing?" tanong ni Anna na may labis na pag-aalala sa kanyang mukha.Isang malalim na butong-hininga ang pinakawalan ni Napoleon bago sinagot ang tanong ni Anna."His health has taken a turn for worse," malungkot na saad ni Napoleon na mas lalong ikinapag-alala ni Anna.Ibinaling ng dalaga ang kanyang tingin sa kanyang ama na nakatanaw sa malayo."The medication is the only thing keeping him in a stable condition."Hindi alam ni Anna ang kanyang gagawin para matulungan niya ang kanyang ama. Alam niyang dahil sa ginawa ng kanyang ina kaya nagkaganoon ang kanyang ama. Gusto niya sisihin ang kanyang ina ngunit hindi rin nito mababago o magagamot ang kondisyon na meron ang kanyang ama."What am I going to do?" mahina niyang tanong sa kan
"THIS IS OUTRAGEOUS! Dad, you need to intervene! I refuse to spend another moment in this godforsaken place! I won't rot away here!" paghihisterikal na sigaw ni Vivienne habang kausap ang ama."Honey, calm down. You don't have to worry. I will do my best—""I don't want to hear promises, Dad! I want you to get me out of here right now!""I'm doing my best, honey, just be patient for-"Muling pinutol ni Vivienne ang pagsasalita ng kanyang ama at muling sinigawan ito."Crap the bullshit, Dad! If you don't want me to lose my mind, get the hell out of me here!" pagwawalang sigaw ni Vivienne na animo'y mawawalan na sa katinuan at labis na itong nilalamon ng pagkawalang-taros nang sandaling iyon. Huminga ito nang malalim para muling ikumpas ang sarili. "If you are really care for me, Dad, do everything you can to get the hell out of me here. Do everything...by any means."Kitang-kita ng ama ang pagkawalang-taros ng anak at labis na dinudurog ang kanyang puso sa kanyang nasasaksihan nang san