ALENA
Nagising ako kinaumagahan na sobrang sama ng pakiramdam. Pakiramdam ko tuyong-tuyo ang aking lalamunan.Hindi ako makabangon sa sobrang sakit ng buo kong katawan. Hindi ko din halos maigalaw ang aking balakangPakiramdam ko may sugat ako sa aking pagkakabae. Pati ulo ko ay parang binibiyak.Nang tingnan ko ang orasan ay nagulat ako dahil alas-otso na pala ng umaga. Nang lingunin ko ang higaan ni Nanay ay bakante na itoBabangon na sana ako sa aking higaan ng bigla akong napangiwi sa sakit at dagdagan pa ang pakiradam ko na umiikot ang buong paligid. Nahihilo ako.Agad akong napabalik sa aking higaan at nagtalukbong ng kumot dahil nilalamig talaga ako.Maya-maya pa ay bumukas ang pinto ng aking kwarto at nakita kong pumasok si Nanay Clara.Nagulat pa ito ng makita akong nagtalukbong ng kumot. "Anak, anong nangyari masama ba pakiramdam mo" tanong nito habang lumapit sa akin at dinama ang aking noo."Diyos ko Alena, ang taas ng lagnat mo."Natataranta na wika ni Nanay." Na-nay ang lamig po".wika ko dito habang nanginginig ang boses."Ano ba kasi ang ginawa mong bata ka. Maayos ka pa naman kahapon ah? Sandali at kukuha ako ng pagkain para makainom ka ng gamot". Natatarantang wika ni Nanay.Tumango lang ako dito at mabilis ng umalis si Nanay.Nang mapag-isa sa kwarto ay agad akong nag-alala sa nangyari kagabi. Bahagyang tumulo ang luha sa aking mga mata. Kahit na magsisi ako alam kong wala na rin kwenta dahil nangyari na lahat.Marupok ako. Ibinigay ko ang sarili ko sa lalaking walang kasiguraduhan kung may pagtingin ba sa akin. Paano kung katawan ko lang ang habol niya."Diyos ko, ano na ang mangyayari sa akin ngayon. Paano kung mabuntis ako". Hindi ko namam boyfriend si Senyorito pero bakit ginawa namin yun." Usal ko sa sarili ko.Ilang sandali pa ay bumalik si Nanay Clara. May dala itong pagkain para sa akinKahit wala akong ganang kumain ay pinilit ko ang aking sarili kong kumain para makainom ng gamot at gumaling na. Ayaw ko rin na mag-alala ng ganito si Nanay ClaraHindi ako dapat magkasakit ng matagal. Ayaw ko din malaman nila Nanay ang nangyari sa amin ni Senyorito kagabi.Ayaw kong madis-appoint sa akin si Nanay. At alam kong magiging usap-usapan ako ng mga marites dito sa mansion at sa buong hasyenda.Kailangan hindi na maulit ang nangyari. Kung kinakailangan iwasan ko si Senyorito gagawin ko. Wala kaming relasyon para magtalik. Hindi dapat nangyari ang lahat. Ang tanga-tanga ko."Oh anak, magpahinga ka na muna ha? Sabihin ko na lang sa mayordoma na may sakit ka kaya hindi ka muna makapagtrabaho." wika ni Nanay."Salamat po Nay". Pilit ang ngiti na wika ko dito. Agad naman na tumango si Nanay at lumabas na ng kwarto.Nang makaalis si Nanay at pinilit kong matulog. Kailangan kong magpagaling agad. Walang sino man dapat ang makaalam sa nangyari sa amin ni Senyorito. Tiyak na malaking iskandalo kapag mabulagar ang katangahan na ginawa namin.******JUSTINE POVNandito kami ng mga kaibigan ko na sina Marco at Casper sa aming niyogan. Galing kami sa pangangabayo at dito kami napadpad.Bigla kasi kaming nauhaw kaya naman inutusan ko ang mga tauhan dito na kuhaan kami ng buko. Agad naman tumalima ang mga itoSeason ng pagko-copra kaya naman medyo maraming tauhan dito sa niyogan. Maliban kasi sa kape, cacao, saging at kung mga anu-ano pang mga pananim na prutas, isa ang copra sa mga nangungunang produkto ng hasyenda.Kaya naman hindi maikakaila na sobrang yaman ng aming pamilya. Liban sa hasyenda, may mga negosyo din kami sa Manila at Amerika. Nag-iisang anak ako kaya hindi nakakapagtaka na lahat ng luho ay nakukuha koLahat ng gusto ko ay kaya kung makamit.Pinasok na din namin ang real estate. Isa kami sa mga shareholder ng kilalang real estate dito sa Pilipinas."Grabe Pare, bilib na talaga ako sa kamandag mo, imagine naikama mo agad si Miss Beautiful.". Nakangisi na wika ni Marco."Oo nga eh, talo na naman tayo sa pustahan.. Akala namin ayaw mo eh. Mantakin mo nalaman na lang namin mission accomplished na pala. Swerte mo talaga!! . Nakatikim na nga ng Virgin, nanalo pa ng condo at motorcycle." sabat naman ni Casper."Mga ulol, kayo ang naghamon sa akin tapos ngayon naghihimutok kayo diyan." Asar ko sa mga ito."Pero Pre, grabe sobrang ganda ni Alena. Swerte mo Pare. Sariwang-sariwa at ikaw ang una." sabat ulit ni Casper."Pogi lang talaga ako pare kaya madaling mahumaling sa akin ang mga kababaihan." nagmamayabang na sagot ko sa mga ito."Paano na yan kapag kinasal kayo ni Valerie? Eh di titino ka na nyan. Paano si Miss Beautiful Alena? Hindi mo ba siya titikman ulit?" tudyo ni Casper."Alam mo Pare si Alena, siya yung babaeng sobrang ganda. Napaka inosente ng mukha, inosente sa kama, pero hindi mo pwedeng seryosohin kasi ang puso ko pag-aari ni Valerie." humahalakhak na sagot ko." First and last yung nangyari kagabi mga Pare.. Baka mabuntis ko eh, minor pa yun at isa pa panalo na ako sa pustuhan." ngisi ko sa mga ito."Aba, may ganoon Pare. Ang sabihin mo kapag ikasal na kayo ni Valerie, wala kang choice kundi tumino dahil under de saya ka noon." kantiyaw ni Marco. Napahalakhak naman si Casper. Alam kasi ng mga ito na kahinaan ko si Valerie." Mahal ko lang talaga Pre at ayaw kong masaktan. Ang tagal ko kayang hinintay ang matamis nyang oo tapos masisira lang dahil sa isang babae. Tsaka pinagbigyan ko lang kayo.. Ipinapakita ko lang sa inyo kung gaano ako katinik sa babae. Ako yata si Justine Falcon!!! .". Tatawa-tawa kong sagot sa mga ito."At alam namin na super nag-enjoy ka Pare." ngisi ni Marco."Of course Pare tsaka ang dali lang ng challenge na pinagawa niyo. Sisiw na sisiw mga Pare" . humahalakhak kong sagot.Agad naman na nagtawanan ang dalawa kong kaibigan. Wala kaming kamalay-malay na nakikinig pala ang mga tauhan namin kasama na doon si Joan na kaibigan ni Alena na noon ay masama ang pagkakatingin sa amin. Kasama nito ang tatay nito na isa sa mga matagal na naming tauhan sa hasyenda.Patuloy pa kami sa pag-uusap ng aking mga kaibigan at hindi pansin ang reaksyon at pagbubulungan ng mga nakakarinig. Napapailing-iling na lang ang iba habang nakikinig.Nagpalipas pa kami ng ilang oras bago nagpasya na mag ikot pa sa buong hasyenda sakay ang kabayo.Hapon na ng maisipan nmin na umuwi. Pagdating sa masion ay nagtaka ako dahil sinalubong ako ng among Mayordoma na si Aling Sonya"Senyorito, buti dito na po kayo. Pinapatawag kayo ni Senyor at Senyora. Puntahan mo daw sila sa library.". Wika nito.Kahit nagtataka ay bahagya na lang akong tumango. Suminyas ako sa mga kaibigan na iiwan ko muna sila.Agad naman tumango ang mga ito at nagwika na pupunta na lang daw sila sa guest room na inuukopa nila para magpahinga.Nadatnan ko si Mommy at Daddy sa library na seryoso na nag-uusap."Justine, ano na nman itong kalokohang ginawa mo?" pagalit na usisa ni Mommy ng makapasok ako sa loob ng library."What you mean Mommy?" gulat na usisa ko dito."Pinakialaman mo ba ang isa sa mga maids dito sa mansion?" Usisa ni Mommy?Gulat akong napatingin kay Mommy, wala akong idea kung kanino nila nalaman."Sino po nagsabi sa inyo?", nagtatakang tanong ko."So totoo nga...alam mo bang ikaw, kayo ang topic maghapon dito sa loob ng hasyenda. ?" Justine pati ba naman dito sa hasyenda, dala-dala mo pa rin yang pagiging babaero mo and worse mismong maid pa ang pinatulan mo.. Ang ating minor de edad na katulong???? ". Galit na sabat ni Daddy.Gulat akong napatingin sa mga ito. Alam kong galit ang mga ito dahil sa ginawa ko. Ang bilis pala kumalat ng tsismis dito sa hasyenda. Talo pa ang mga reporter sa radyo at television sa bilis ng balita. Napabuntung-hininga ako at umupo sa isa sa mga sofa na nasa loob ng library." Dad, its just a game. Laro lang ang lahat at hindi ko naman na uulitin eh. Look, hindi ko naman pinilit ang maid, kusa siyang bumigay." Pag-amin ko sa mga ito. Ayaw ko ng marami pang tanong kaya kusa ko ng inamin ang lahat. Kahit na magsisi pa ako at sisihin nila ako tapos na. Nagawa ko na. Hindi ko lang alam kong ano ang maging reaksyon ni Alena kapag malaman ito. Sana lang ay madali itong makamove-on dahil wala akong balak seryosohin ang mga nangyari sa amin.Mahal ko si Valerie, at siya ang dream girl ko noon pa. Matagal akong naghintay dito at ayaw kong masira ang lahat dahil sa katarantaduhan na ginawa namin ng mga kaibigan ko. Hihingi na lang siguro ako ng sorry kay Alena at bigyan ito ng pera para manahimik." A game???? Justine hindi ka na bata para makipaglaro. Ano na lang ang sasabihin ni Valerie kapag malaman ito, ng mga inlaws mo. Nakakahiya!!!! At ano na lang ang sasabihin ng mga nakakakilala sa atin.. Na ang nag-iisang taga-pagmana ng mga Falcon ay pumapatol sa minor de edad. Sa hampas-lupang katulong! Diyos Mio Justine" inis na wika ni Mommy. Galit na galit ito.Agad akong napaisip sa sinabi ni Mommy. Although alam kong magagalit talaga si Valerie kapag malaman ito pero hindi ko hahayaan na masira ang relasyon namin. Kailangan matuloy ang kasal at ayaw kong maging hadlang ang nangyari sa amin ni Alena." In 3 weeks dadating na si Valerie at iseset na ang kasal niyo. Ayaw ko ng aberya Justine kaya sana last na ito. Huwag mo na sanang dungisan ang pangalan mo dahil lang sa mga walang kwentang bagay. Alam naman natin na hindi na iba sa pamilyang ito si Valerie. Anak siya ng matalik na kaibigan namin ng Mommy mo. " wika ni Daddy.Maya-maya pa ay may kumatok sa pinto ng library. Agad naman itong pinapasok ni Daddy. Nang magbukas ang pinto ay nagulat ako ng makita si Alena at Aling Clara.Matalim na tiningnan ang mga ito ni Mommy. Nakayuko lang naman si Alena at tahimik na naghihintay kung ano ang sasabihin nila Mommy at Daddy. Kapansin-pansin ang pamumugto ng mga mata nito. Medyo maputla din ito."Bweno, pinatawag ko kayo dahil may gusto akong linawin. Alam niyo naman siguro ang kumakalat na tsismis dito sa hasyenda.." panimulang wika ni Daddy."Senyor, alam na po namin. Minor pa lang po si Alena, pasensya na po kung masabi ko ito pero dapat lang po siguro panagutan ni Senyorito Justine si Alena, siya po kasi ang naging sentro ng panlalait dito sa hasyenda simula ng kumalat ang tsismis." mahabang wika ni Aling Marta." Hahahahaha!?? halakhak ni Mommy. "Anong sabi mo? Ulitin mo nga ang sinabi mo Marta? Hahahha hahhaha!! Hahahha!!! " nakakinsultong tawa ni Mommy."Se-senyora, dapat lang naman po talaga panagutan ito ni Senyorito Justine---" hindi na natuloy na wika ni Aling Clara ng putulin ito ni Mommy."Shut up Clara, wala kang karapan magdikta kong anong pwede namin gawin sa nangyari. Isa ka lang hampas-lupa na katulong sa mansion na ito." Galit na sigaw ni boses na wika ni Mommy.Napayuko naman si Aling Clara sa sinabi ni Mommy. Nakita ko din ang pagtulo ng luha ni Alena. Tahimik itong umiiyak habang nakayuko." Ito!!! tanggapin niyo ang perang ito!! Ito ang habol niyo diba??? Sapat na siguro yan para magapakalayu-layo. Huwag na huwag kayong magpakita sa lugar na ito kahit kailan." galit na Wika ni Mommy sabay abot ng sobre. Hindi naman ito tinanggap ni Aling Clara at ngumisi lang si Mommy sabay lapag ng sobre sa mesa.Gulat na nalatingin ang mga ito kay Mommy. Marahil ay hindi nito inasahan ang ginawang pagpapalayas sa mga ito. Sabagay, ito na din ang pinakamagandang gawin para hindi na lumaki ang problema. Kung alam ko lang na ganito ang mangyayari hindi ko na sana pinakialaman pa si Alena." Senyora, alam namin na mahirap lang kami pero sana bigyan niyo naman kami ng kahit kunting respito. Minor de edad si Alena, tapos po ganito pa ang gagawin niyo sa amin. Gusto niyo po kaming lumayas dito?" lumuluhang wika ni Aling Clara"Ito mas mabuting gawin sa ngayon Clara. Ikakasal na si Justine. At ayaw namin na ito ang maging dahilan upang hindi matuloy." mahinahon na wika ni DaddyGulat na napaangat ng tingin si Alena, hilam ang luha ang mga mata na tumitig sa akin. Makikita sa mga mata nito ang sakit dahil sa kinasadlakang sitwasyon." A-ano pong ibig niyong sabihin? Ikakasal na si Senyorito? " pabulong na tanong ni Alena."Sa susunod, huwag ka kasing tatanga-tanga. Napakabata mo pa para lumandi.. Ewan ko ba sa mga kabataan ngayun..ke aga-aga kung lumandi!!." galit na bulyaw ni Mommy."Mom, tama na yan. Im sorry Alena, pero sa ngayon ito ang makakabuti para sa atin. Lumayo muna kayo dito. Hindi kita mahal at------Hindi ko na natuloy ang sasabihin ko ng biglang sumabat si Aling Clara." Pe-pero bakit mo siya pinakialaman Senyorito? Ginawa mo lang bang laruan si Alena? Hindi ka ba naawa sa kanya?" umiiyak na tanong ni Aling Clara."Kung ganoon, totoo ang mga naririnig ko na pinagalalaruan niyo lang ako... Totoo pala ang lahat!!!?" umiiyak na tanong ni Alena. Bakas sa boses nito ang sakit."Im sorry Alena!! Kalimutan mo na ang nangyari. Ituring mo na lang na isang masamang panaginip ang lahat.". Sagot ko dito"Anong kasalanan ko sa iyo Senyorito??? Bakit nagawa mo sa akin ito." umiiyak na sagot ni Alena. Walang tigil ang pagtulo ng luha sa mga mata nito.Parang may kung anong kumurot sa puso ko ng makita ko kung gaano nasaktan si Alena.Nag-aalalang tumingin ako dito. Kung ganoon alam na din nito ang tungkol sa pustahan namin. Wala akong maapuhap na salita kung ano ang gagawin ko upang maibsan ang sakit na nararamdamn nito. Nakaramdam ako ng awa kay Alena. Ganoon na ba ako kasama? Nasira ko ba ang buhay nito dahil lang sa isang gabi naming pagniniig?"Tama na at kunin mo na ang sobre at lumayas na kayo dito. Hindi na kayo welcome sa hasyendang ito. Gusto ko bukas na bukas din hindi ko na kayo makikita paNagkakaintindihan ba tayo Clara, Alena?" galit na wika ni Mommy sabay dampot ng sobre at hagis patungo sa mga ito. Nagkalat ang laman ng sobre dahil sa lakas ng pagkakahagis ni Mommy.ALENAEARLIERNagising ako ng may pumasok sa aking kwarto. Nakaidlip pala ako sa sobrang sakit ng katawan at sama ng pakiramdam. Nang idilat ko ang aking mga mata ay napansin ko na si Joan pala ang dumating.May pag-aalala ang hitsura nito habang nakatingin sa akin. Agad itong lumapit sa higaan at marahan akong tinitigan mula ulo hanggang paa. Ilang sandali pa ay bumuntung-hininga ito."Best, totoo ba ang kumakalat na tsismis"!? . Direchong Tanong nito sa akin habang nakatitig sa aking mga mata.Agad naman akong nag iwas ng tingin dito."A-anong ibig mong sabihin Best?" nagtataka kong tanong dito. Marahan akong bumangon at umopo sa gilid ng aking kinahihigaan."Best, kalat na kalat sa buong hasyenda ang nangyari sa inyo ni Senyorito kagabi." deritsahang wika ni Joan."Dumaan sila Senyorito sa koprahan... Kasama ang kanyang mga barkada. Narinig halos lahat ng nandoon ang kwentuhan nila..... Ang tungkol sa nangyari sa inyo..." pagpapatuloy ni Joan.Natahimik ako sa sinabi nito. Nagugulu
ALENAHinihingal ako habang nakaupo sa isang bahagi ng bangketa dito sa Metro Manila. Napakagulo ng paligid. Abala lahat ng tao na akala mo ay laging may hinahabol. Mausok ang paligid. Tagaktak na din ang pawis sa buo kong katawan. Sobrang init ng panahon. Nakatanaw ako kay Nanay Marta na noon ay mabilis na naglakad papunta sa isang tindahan para bumili ng tubig. Bahagya kong nilingon ang dala namin na kariton na noon ay puno ng mga kalakal. Papunta na sana kami sa suki naming junk shop ng makaramdam ako ng pananakit ng aking balakang. Pakiramdam ko naninigas ang aking tiyan. Kaya nakiusap ako kay Nanay na kung pwede ay magpahinga muna kami. Akala ni Nanay nauuhaw lang ako kaya nagpaalam ito na bibilhan ako ng malamig na tubig. Dito kami napadpad sa Manila ng pinalayas kami sa hasyenda Falcon. Nakarating naman kami ng maayos dito at nakakuha ng mauupahan na maliit na kwarto. Akala ko magiging maayos ang buhay namin. Pero nagkamali ako. Lalo kaming naging misereble. Lalo kaming nagin
Naku ano ang nangyari kay Ineng? Sumakay na kayo dito sa aking tricycle, ihahatid ko kayo sa hospital." boluntaryo na wika ng tricycle driver. "Naku salamat sa iyo Manong. Kailangan madala itong anak ko sa hospital dahil sumasakit ang tiyan. Buti na lang at hinintuan mo kami." wika ni Nanay habang inaalalayan akong isakay sa loob ng tricycle. Napansin ko nman na may kinuha si Nanay sa loob ng kariton. ang maliit na bag nito na hindi hinihiwalay kahit saan kami magpunta. Mabilis na pumasok sa loob ng tricycle para alalayan ako. Hinaplos-haplos pa nito ang aking tiyan sa pagbabakasakali na maibsan ang sakit na aking nararamdaman."Huwag kayong mag alala Mrs. Babalikan ko yung kariton niyo pagkatapos ko kayong maihatid sa hospital." boluntaryong wika ng driver sa amin. Agad nitong pinaandar ang tricycle. "Naku salamat Manong. Napakabait niyo po. Alam niyo ba na sa dinami-dami ng dumaan na sasakyan sa lugar na iyon kayo lang ang kusang huminto." wika ni Nanay. "Maliit na bagay Mrs. Si
ALENA"Diyos ko Alena, salamat at gising ka na." Agad na narinig kong wika ni Nanay Clara. Bakas sa boses nito ang tuwa."Nanay, nasaan po ako." nanghihina kong tanong dito."Nandito ka sa hospital anak. Nawalan ka ng malay kanina. Salamat sa diyos at maayos ka na." sagot ni Nanay"Nay, kumusta po ang baby ko?" tanong ko kay Nanay at biglang kinapa ang aking tiyan. Bigla akong nag alala sa kalagayan ng aking anak dahil dinugo pala ako bago ako nawalan ng malay."Huwag kang mag-alala anak. Ligtas ang bata sa iyong sinapupunan." wika ni Nanay sa akin na agad naman na nagpawala ng aking alalahanin."Salamat naman po kung ganoon". Sagot ko dito at agad na iginala ang aking paningin sa paligid. Nagtaka ako dahil nandito ako sa malaking kwarto at halatang mamahalin ito."Nay, baka wala tayong pambayad dito sa hospital. Mahal po yata dito." nag aalala kong wika kay Nanay."Huwag kang mag-alala anak mayroong tao na tumulong sa atin." sagot ni Nanay."Kahit na po Nay. Nakakahiya po. Labas na p
ALENAMabilis na lumipas ang mga araw. Nandito ako ngayon sa isang bahay na pag-aari ng Kuya William sa isang sikat at exclusive na subdivision dito sa Makati. Wala pa rin si Kuya Damon. May mga importante daw itong inaasikaso at kahit gustuhin na umuwi nito para makita ako ay hindi nito magawa. May mga bagay daw kasi itong dapat gawin na hindi dapat ipagpaliban. Minsan ko na din itong nakausap sa telepono at masaya ako dahil naririnig ko sa boses nito ang sobrang kaligahan dahil sa wakas natagpuan na nila ako. Kapansin-pansin din ang maraming security guard na laging nag-iikot sa paligid ng bahay ni Kuya William. Hindi bababa sa sampung katao ang mga ito. Matitikas ang mga pangangatawan at kung kumilos ay akala mo laging sasabak sa gyera. Purong mga mayayaman at kilalang tao ang nakatira sa lugar na ito. Malalaki ang mga bahay at talaga namang nag-uumapaw ang karangyaan na makikita kahit sa labas pa lang ng bahay. Hindi naman pahuhuli ang bahay ni Kuya William. Hindi ito nalalay
ALENAGalit na dinuro ni Donya Amelia si Ate Anastasia . "Who are you para saktan si Valerie? Galit na wika ng Senyora kay Ate. Nanlilisik ang mga mata nito." And who are you para makialam?" ganting tanong ni Ate Anastasia. Nakataas ang kilay nito. Palaban at talaga namang lumabas ang pagiging maldita ni Ate Anastasia. " Ana, magiging mother in law na ng bruhang iyan. " sagot ni Nanay Clara sabay turo kay Valerie na noon ay umiiyak na."Ohhhhh???? In laws pala. Ang malas naman ng anak mo kung ganoon." ang nang- uuyam na sagot ni Ate Anastasia. Nginisihan pa nito si Valerie na noon ay hindi makatingin ng diretso kay Ate. Agad naman namutla si Valerie sa sinabi ni Ate. Parang may malaki itong sekreto na tanging si Ate lang ang nakakaalam. Napangisi naman sila Ate Jane at Ate Marga. Gumuhit ang nang-uuyam na ngiti sa mga labi ng mga ito. Hindi naman mapakali si Valerie. Para itong natataranta na ewan. "Abat--- bastos ka ah!!!! Galit na wika ni Senyora Amelia. Nanlilisik ang mga ma
ALENAPasimple kung pinunasan ang luha sa aking mga mata. Nakatitig ako sa aking cellphone habang tinitingnan ang larawan nila Senyorito Justine at Valerie. Ikakasal na pala ang mga ito sa susunod na araw. Kaya pala magkasama sila ng Donya ar Valerie sa pamamasyal. Talaga ngang boto ang buong Falcon kay Valerie. Sabagay, ang mayayaman ay para sa mayaman at ang mahirap ay para sa mahirap. Hindi pwedeng magsama ang langit at lupa ika nga. Nakakalungkot lang. Siguro kung hindi ako nakidnap at dito lumaki sa piling ng tunay kong pamilya, hindi ko siguro dadanasin ang matinding pang-aalipusta. Ang matinding rejection. Mamahalin kaya ako ng isang Justine Falcon kung alam nitong galing ako sa mayaman na pamilya? Pero hindi, hindi sukatan ang istado ng buhay. Kung iyun ang kanyang sukatan sa pag-ibig mas mabuti pang huwag na lang. Para sa akin hindi iyun ang tunay at wagas na pagmamamhal. Kung talagang mahal niya ako kaya niya akong paglaban sa lahat at sa pamilya nito. Hindi niya ako sasak
JUSTINE FALCON"Anong balita mga Pare? Wala pa rin ba?" tanong ko kina Casper at Marco. Nandito ako ngayon sa loob ng aking kwarto kasama ang dalawa kong kaibigan.Halos araw-araw ito ang ginagawa ko. Halos hindi ako lumalabas ng kwarto. Kahit sa pagkain ay hinahatiran ako ng mga katulong.. Araw-araw akong galit sa mundo. Kahit ang mga katulong ay napagdedeskitahan ko rin. Katulad kanina, dinalhan ako ng pagkain ng isang maid. Nang tikman ko ito ay hindi ko nagustuhan ang lasa. Galit na inihagis ko ang mga ito sa basurahan. Galit kong binulyawan ang katulong at pinalabas sa aking silid. Takot na takot naman itong umalis. "Pasensya na Justine, wala pa rin eh. Ilang private investigator na ang aming kinausap, wala pa rin silang maibigay na malinaw na detalye kung nasaan si Alena ngayon." sagot ni Marco"Bullshit!!!! Mga bobo ba yang mga kinuha niyo? Napakasimpleng bagay ang pinapahanap sa kanila hindi pa rin nila mahanap!!!" galit ng sagot ko. Nakakaramdam na din ako ng pagkahilo dahi
ALENA POVTahimik akong nakamasid sa dalawang batang naglalaro sa buhanginan. Matamis akong napangiti habang pinagmamasdan ang dalawa na masayang binubuo ang isang kastilyong buhangin. Nandito kami ngayun sa isang tagong Isla sa Visayas. Pinili namin magbakasyon dito para makaiwas sa ingay at polusyon ng Manila. Isa pa gusto namin magkaroon ng quality time para sa isat isa. Nagiging masaya ang buhay namin simula ng muli kong patawarin si Justine. Tama nga sila, hindi ka magkakaroon ng kapanatagan ng kalooban kapag hindi mo papakawalan ang galit na nasa puso mo.Halos limang taon na kaming nagpapabalik-balik dito. Masaya, tahimik at sariwa ang hangin. Solong-solo ng pamilya namin ang buong lugar na ito. Matamis akong napangiti ng kumaway sa akin ang anak kong si Rhian. Yes....eight years old na siya ngayun. Kay bilis lumipas ng panahon. Ang bilis lumaki ng mga bata. Ilang taon pa ang bibilangin at may mga dalaga at binata na kami.Sinulyapan ko ang batang lalaki na masayang tumatawa
ALENAAgad kong inasikaso si Baby Rhian pagkagising ko. Kailangan kong makabalik ng hospital bago gumabi. Papalitan ko sa pagbabantay kay Justine sila Donya Amelia dahil uuwi daw muna sila ng bahay. Isa pa muling nagising si Justine kanina at hinanap daw ako."Sigurado ka bang hindi mo kailangan ng makakasama sa hospital? Pwede kang magsama ng kahit isa sa mga kasambahay dito para naman may mautos-utusan ka doon." suhestiyon ni Nanay Clara pagkatapos kong sabihin dito na ako ang magbabantay kay Justine ngayung gabi. Bukas din daw gagawin ang surgery nito kaya kailangan ng support ng pamilya para hindi panghinaan ng loob ng pasyente."Kaya ko na ang sarili ko Nay. Pasensya na po kung kayo ulit ang magbabantay kay Rhian ngayung gabi. Babawi po ako sa inyo sa mga susunod na araw kapag maayos na ang lahat." sagot ko kay Nanay Clara."Nakuwww, huwag mong isipin ang tungkol sa bagay na iyan. Masaya akong alagaan ang anak mo Alena." sagot naman ni Nanay Clara. Nakangiti naman akong nagpasala
ALENAKasabay ng pagkabog ng dibdib ko ang pag-uunahan sa pagtulo ng luha sa aking mga mata. Parang bigla akong nawalan lakas at biglang nanghina ang tuhod ko."Alena, diba kausap mo pa lang siya kanina? Tumawag si Marco kay Casper ngayun lang at ayun dito pagkatapos niyong mag-usap ni Justine nagyaya daw itong pumunta ng bar. Uminom daw ng uminom ng alak habang umiiyak at hangang sa malasing. Pagkatapos nagyaya na daw itong umuwi at tinanong ni Marco kung kaya pa niyang magdrive dahil ihahahatid nya na lang daw sa bahay nito. Kaya lang nag-insist si Justine na hindi pa daw siya lasing. Kaya pa daw niya ang sarili niya kaya naman walang ng magawa si Marco kundi hayaan ang kanyang kaibigan. Sinundan niya daw ito hanggang sa makalabas sila ng highway. Noong una maayos pa naman daw ang pagdadrive ni Justine pero nagulat siya ng bigla itong kumabig at ibinangga ang sasakyan sa kasalubong na truck." pagsasalaysay ni Ate Anastasia. Naipikit ko ang aking mga mata dahil sa matinding takot na
ALENAHindi naman ako ganoon kasama para hindi makaramdam ng awa sa sitwasyon ngayun ni Valerie. Kitang kita naman sa hitsura nito na nahihirapan ito ngayun. Pero hindi ko alam kung gaano ito kasensero sa paghingi ng tawad. Malaki ang kasalanan nito sa akin at hindi ganoon kadali ang lahat para kalimutan ko na lang basta basta. . Ngunit hindi din naman ako ganoon kasama para hindi ito tulungan sa kanyang problema kung totoong nagsasabi ito ng katotohanan. .Muli kong binalikan si Nanay Clara. Ilang minuto pa kaming nanatili sa garden hangang sa nagpasya akong pumasok na muna sa loob ng bahay para makapagpahinga. Kakausapin ko muna mamaya si Kuya Damon. Hindi kaya ng konsensiya ko na pabayaan si Valerie. Kung totoo mang maysakit ang anak nito, sino ba naman ako para pagkaitan ito ng tulong."Balita ko pinuntahan ka dito kanina ni Valerie?" agad na tanong sa akin ni Kuya Damon habang kumakain kami ng hapunan. Katabi nito si Erin. Agad naman akong tumango"Nanghihingi siya ng tulong Kuya
JUSTINEHIndi maalis-alis ang tingin ko sa harap ng telibisyon habang pinapanood ang interview kay Alena kanina ng mga reporters sa mall kung saan ito nakikitang namamasyal. Nagkakagulo ang mga fans nito at halatang sabik silang lahat na makita ang kanilang iniidulo. Nandito ako ngayun sa condo kung saan nakatira sila Alena noon. Nandito lahat ng alaala namin kaya mas gusto ko dito manatili kaysa sa bahay ko sa Alabang. Malaki ang ipinagbago ng babaeng mahal ko. Ibang iba na ito ngayun. Medyo tumaba na ng kaunti pero hindi pa rin maitatago ang natural nitong kagandahan. Napaka-simple nitong tingnan sa kanyang suot na simpleng pants at tshirt. Napaka-fresh nitong tingnan. Halatang wala na itong problema pang iniisip. Hindi katulad noon na kapag ngumingiti ay hindi nakakaabot sa kanyang mga mata.Natuwa ako sa statement na ibinigay nito. Kung ganoon hindi na ito mag-aartista. Halatang sa ibang bansa ito dinala ng mga kapatid dahil na din sa mga lumalabas na salita nito sa bibig. Balik
ALENA"Ako na muna ang bahala kay Baby Rhian Alena. Sinabi kasi sa akin ng Ate Anastasia mo na aalis kayo ngayun dahil may mga bibilhin kayong mga bagay na gagamitin sa kasal ng Kuya Damon mo. At isa pa gusto daw niyang magshopping kayong dalawa. Huwag mong isipin ang bata. Ako ang bahala sa kanya." wika ni Nanay Clara sa akin habang kumakain kami ng agahan dito sa dining area."Sigurado po kayo Nay? Hangat maaari ayaw ko po kasi munang ipakita sa public si BAby Rhian kaya wala akong balak na isama siya sa Mall o sa kahit saang public na lugar dahil iniisip ko po ang kaligtasan niya." sagot ko dito. "Kaya ako na ang bahala sa kanya. Minsan lang naman kayong magka-bonding na magkapatid kaya sumama ka na sa kanya. Basta bilhan mo na lang ako ng kakanin bilang pasalubong. Iyun kasi ang na-miss ko dito sa Pilipinas." sagot naman ni Nanay Clara. "Sige po...kung mapilit kayo sino ba naman ako para magmatigas pa. Pagkakataon ko na itong makapagshopping Nay." natutuwa kong sagot dito. Na
JUSTINEHindi bat sinabi ko na tapusin niyo agad ang pinapagawa kong presentation sa iyo? Ano ang ipi-present natin kay Mr. Sandoval bukas ng umaga?' galit na sigaw ko sa aking empleyado dito sa opisina. Bukas pa naman ng umaga ang presentation na gagawin namin kay Mr. Sandoval pero dahil nagiging perfectionist na ako gusto kong ngayun pa lang tapos na ito para ma-review ko kung may dapat bang idadagdag o ibabawas."Pa-pasensya na po kayo Sir, matatapos na po ito agad before maglunch break. Medyo late na po kasi na- indorse sa akin ni Ms. De Guzman ang tungkol dito kaya late ko na din naumpisahan." pagdadahilan nito."I dont care Mr. Laurel. Basta ang gusto ko ibigay niyo agad sa akin ang finish product dahil rereviewhin ko pa iyan. Ayaw na ayaw ko ng palpak ng trabaho Mr. Laurel alam mo iyan!." galit kong sagot dito. Agad naman itong tumango at nagpaalam. Naiwan naman akong sumasakit ang aking ulo dahil sa matinding inis.Ito ang naging buhay ko sa nakalipas na tatlong taon. Ibinuhos
ALENASakay ng private jet bumiyahe kami pabalik ng Pilipinas. Kasama ko si Nanay Clara pati na din ang aking baby na si Rhian. Pagbaba ng private jet ay agad kaming sinalubong ng sasakyan ni Kuya Damon. Balik sa dating gawi ang buhay ko, may nakabuntot na naman na bodyguard sa amin habang bumibyahe kami papunta sa bahay ni Kuya Damon sa Makati. Doon ko napiling tumira hangat nasa Pilipinas pa kami. Wala naman akong balak magtagal dahil mas gusto kong manatili na lang ng Germany hangang sa lumaki si Rhian. Feeling ko mas safe ang anak ko kapag doon kami maninirahan. Pagod na ako sa buhay dito sa Pilipinas at ayaw ko na ng intriga. Sa nakalipas ng tatlong taon na pananatili ko sa Germany nagkaroon ako ng peace of mind at muling nanumbalik ang pagiging possitive ko sa buhay.Pagdating sa Bahay ay agad na sumalubong sa akin ang munting salu-salo na inihanda ng mga kapatid ko. Agad akong niyakap ni Ate Anastasia at Erin. Buntis na si Erin kaya minamadali na nilang dalawa ni Kuya Damon ang
ALENASobrang bilis ng panahon. Tatlong buwan na pala ako dito sa Germany. Kahit papaano ay nakaramdam ako ng katahimikan sa lugar na ito. Sabagay wala naman akong ibang ginawa dito kundi ang mag movie marathon at mag shopping. Iniiwasan ko na din sumagap ng kahit anong balita mula sa Pilipinas. Araw araw din akong tinatawagan ng mga kapatid ko para kumustahin kaya kahit papaano ay hindi ko sila masyadong na-mimiss. "Alena, nakaready na ang pagkain sa lamesa. Bumaba ka na para malagyan ng laman iyang sikmura mo. Anong oras ka ba natulog kagabing bata ka? Bakit hangang ngayun nakahiga ka pa diyan sa kama mo?" tanong ni Nanay Clara sa akin. Kanina pa ako kinakatok nito pero hindi ko pinapansin hangang sa pinasok niya na ako dito sa kwarto at nadatnan niya akong nakahilata pa sa kama. Hinawi nito ang kurtina kaya naman biglang nagliwanag ang buo kong kwarto. Agad akong nag-inat at bumangon."Sobrang ganda kasi ng pinapanood ko kagabi Nay. Hindi ko namalayan ang oras." sagot ko dito at t