My Husband 2 - พลาสเตอร์สีหวาน

และ....เรื่องราวที่เกิดขึ้นเมื่อคืน

เป็นที่มาของเหตุการณ์ทั้งหมดทั้งมวลที่ทำให้ตอนนี้ฉันมานั่งทำผมทำเล็บอยู่ตรงนี้ เหลือเวลาอีกตั้งเป็นชั่วโมงก่อนที่จะถึงเวลานัด ความรู้สึกเบื่อ ๆ ทำให้ฉันหาข้ออ้างออกจากบ้านก่อนเวลานัด อย่างน้อยก็เอิ่ม...ควรไปทำผมทำเล็บฆ่าเวลาเล่น ๆ ถึงจะเป็นการนัดบอดที่ไม่ได้เต็มใจแต่อย่างไรแล้วคนเราก็ต้องทำตัวให้ดูดีนิดหนึ่งไหม

ฉันเลือกร้านทำผมที่ไม่ไกลจากร้านที่ได้นัดบอดกับผู้ชายคนนั้น เพราะรู้ดีว่าการทำผมทำเล็บแต่ละครั้งกินเวลาเป็นชั่วโมง การได้ทำอะไรแบบนี้เป็นการระบายความเครียดได้เป็นอย่างดีเลยละ

ในขณะที่สายตาฉันมองทอดออกไปนอกกระจกแบบเรื่อยเปื่อย พลันสายตาของฉันบังเอิญไปที่เด็กน้อยคนหนึ่งในวัยไม่ถึงเจ็ดขวบที่กำลังวิ่งอยู่ที่ริมถนนและตอนนี้เด็กน้อยคนนั้น กำลังวิ่งตามลูกบอลกลิ้งออกไปทางม้าลาย

“ตายแล้ว! เด็กนั่น” ฉันเผลอร้องออกมาด้วยความตกใจ พร้อม ๆ กับเสียงหวีดร้องของคนที่เห็นเหตุการณ์อีกหลายต่อหลายคนที่กำลังตกตะลึงกับเหตุการณ์นั้นด้วยเช่นกัน

“ไม่น่ะ!!”

เอี๊ยดดดดด

เสี้ยววินาทีที่ฉันกลั้นหายใจ ฉันได้ยินเหมือนเสียงเบรกรถดังสนั่นท้องถนนพร้อมกับเสียงหวีดร้องของผู้คน และ....ในชั่วพริบตาท่ามกลางความตกใจของทุกคนรวมทั้งฉัน ฉันเห็นผู้ชายสูงโปร่งใส่สูทสีเทาเข้มคนหนึ่งวิ่งลงมาจากรถหรูอย่างรวดเร็ว

ในช่วงวินาทีอันตรายนั้น! เขาคนนั้นวิ่งเข้ามาดึงตัวเด็กผู้ชายคนนั้นไว้ในอ้อมกอดจนตัวเขาเองไถลไปกับท้องถนน

“โห...โคตรเท่ห์” ฉันเผลออุทานออกมา

นี่ถ้าคนที่ฉันนัดดูตัวเป็นผู้ชายคนนี้ฉันจะรีบเซย์เยสทันทีเลยให้ตายเถอะ

...

ฉันพยายามชะเง้อมองดูเหตุการณ์ด้านนอกกระจก แต่ทว่าเริ่มมีไทยมุงเข้ามามุงดูเป็นจำนวนมากทำให้ฉันมองหน้าผู้ชายที่เป็นฮีโร่คนนั้นไม่ถนัด เสียงฮือฮาจากคนรอบข้างที่บอกว่าเด็กชายไม่เป็นอะไร ทำให้ฉันถึงกับถอนหายใจด้วยความรู้สึกโล่งอกเมื่อรู้ว่าทั้งชายปริศนาและเด็กน้อยคนนั้นปลอดภัย

เมื่อสถานการณ์กลับมาสู่สภาวะปกติไม่มีใครได้รับบาดเจ็บ รถเริ่มสัญจรไปมาตามปกติ พอ ๆ กับที่ฉันทำผมเสร็จพอดีฉันเลยรีบข้อตัวออกจากร้านเพราะน่าจะใกล้ถึงเวลานัดพอดิบพอดี

หวังว่าหมอนั่น หมายถึงคู่นัดบอดของฉันน่ะ อย่างน้อยเขาควรมาก่อนเวลานัด

ฉันสูดลมหายใจเข้าเต็มปอดเพื่อปรับอารมณ์ของตัวเองก่อนผลักประตูร้านเข้าไป

ผิดคาด...ในขณะที่ฉันมาถึงเวลานัดพอดิบพอดี แต่หมอนั่นกลับยังมาไม่ถึง นี่มันอะไรกันพระเจ้า! ฉันเดินมานั่งโต๊ะที่ถูกจองเอาไว้ด้วยความรู้สึกหงุดหงิด คือ...ฉันเข้าใจได้แหละ ว่าหมอนั่นก็คงโดนบังคับและคงไม่อยากมานัดบอดในครั้งนี้ แต่ก็นะ...ในเมื่อมีการนัดหมายกันแล้ว อย่างน้อยตามมารยาทเขาก็ควรต้องมาเป็นพิธี หรืออย่างน้อยถ้าเขาตกลงว่าจะมาดูตัวกับฉันแล้ว เขาก็ควรต้องมาก่อนเวลานัดสิ นี่มันอะไรกัน!

นาทีนี้เป็นฉันเองที่ไม่ประทับใจการนัดบอดครั้งนี้ ซึ่งความจริงแล้วฉันก็ไม่ได้พอใจตั้งแต่แรกที่คุณพ่อคุณแม่บอกนะแหละ แต่เมื่อมองนาฬิกาเหมือนจะเลยเวลาเกือบสิบนาที ยิ่งทำให้ฉันรู้สึกไม่พอใจมากขึ้น

“ถ้าจะมาสายขนาดนี้ คงไม่มาแล้วแหละมั๊ง”

“น้องคะ เก็บเงินด้วยค่ะ” ในที่สุดความอดทนฉันก็มีสิ้นสุดเพราะนี่เลยเวลาไปแล้วเกือบสิบนาที รู้สึกเหมือนตัวเองโดนคู่นัดบอดเททั้งที่ยังไม่ทันเห็นหน้าอย่างไงอย่างงั้น

แต่ก็ช่างเถอะในเมื่อเขาเป็นฝ่ายผิดนัด ก็เท่ากับเขาเป็นฝ่ายยกเลิกการนัดบอดในครั้งนี้ ดีซะอีกฉันจะได้ไม่ต้องแต่งงานกับคนแปลกหน้าอย่างเขา ฉันรีบหยิบกระเป๋าก่อนจะลุกขึ้นยืน แต่...

“เดี๋ยวครับ” เสียงทุ้มนุ่มของชายเชิ้ตสีขาวใบหน้าหล่อเหลาราวกับพระเอกซีรีส์เดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าของฉัน ทำเอาฉันเผลออ้าปากค้าง แต่นี่.... ฉันสาบานได้ว่าไม่เคยรู้จักผู้ชายหล่อ ๆ ขนาดนี้มาก่อนแน่ หากประเมินจากสายตา เขาน่าจะสูงถึงกว่าร้อยแปดสิบเซนติเมตรด้วยซ้ำ หุ่นคือแบบโคตรดีอะ

“ผมภีมม์ที่นัดพบคุณวันนี้”

“หา...”

ฉันอึ้งไปเล็กน้อยที่คนที่ฉันนัดบอดเอาไว้คือผู้ชายคนนี้ คือความหล่อของเขาออร่าจนเหมือนฉันรู้สึกแสบตา เขาหล่อแบบนายแบบ หล่อแบบดารา หล่อแบบตะโกน ใช่ฉันอยากจะตะโกนกรี๊ดออกมาดัง ๆ แต่ต้องทำเป็นเก็บอาการ คิดดูขนาดแค่ฉันเผลอสบตากับนัยน์ตาคมสีน้ำตาลเข้มของเขาแค่นิดเดียว รู้สึกเหมือนหัวใจเต้นผิดจังหวะขึ้นมาอย่างไงอย่างงั้น ยิ่งเมื่อเผลอพิจารณาไล่สายตาไปตามกรอบใบหน้าคมผิวขาวละเอียด จมูกโด่งเป็นสัน รวมถึงริมฝีปากรอยหยักที่ยิ้มเล็กน้อยที่กำลังยิ้มทักทายให้กับฉัน มันทำให้ฉันรู้สึกเคลิ้มเฉย

แต่ก็นะ...ความหล่อของเขา ชดใช้ความผิดที่เขามาสายไม่ได้