Hmm, ano kaya ang sasabihin ng nurse kay Marco? Hi po! Baka po pwedeng makaamot ng inyong vote ng gems. Pa-like at comment na rin po. Maraming salamat!
Marco“Sir?” ang tanong ng assistant kong si Andy ng pumasok ito sa aking opisina ng tinawag ko ito sa aking intercom.“I expected a visitor this morning at hindi siya nakapunta,” ang sabi ko. Hindi ko alam kung bakit, pero nag-aalala ako na hindi nakarating si nurse Mika. Hindi ko rin alam kung bakit niya nasabi na baka ipakulong siya eh hindi ko naman siya kilala personally.“Should I look into her po?” tanong ni Andy kaya naman tumango ako at ibinigay sa kanya ang cellphone number ng nurse at ang pangalan pati na rin ang ospital na pinagdalhan ko kay Ashlyn nung sumakit ang tiyan niya. “Sige po sir, I’ll work on this now.”“Salamat,” sabi ko tapos ay lumabas na siya ulit ng aking office. Nagpatuloy na ako sa pagtatrabaho at bago mag-lunch time ay naka-receive ako ng text mula sa nurse.Mika: Sir, pasensya na po at hindi na ako nakapunta. May emergency po kasi sa bahay.Marco: Ganun ba, sige.Naghintay ako ng reply niya pero wala na akong natanggap. Nagbalik sa nurse ang isip ko at s
AshleyHindi ko akalain na magkakasundo kami ni Sandro. Sa totoo lang ay hindi ko siya talaga naalala, pero kahit ilang ulit ko na ring sinabi sa kanya ang ganon ay hindi pa rin naman siya tumigil sa paglapit sa akin. Halos araw araw ay nasa condo ko ako dahil na rin sa sama ng loob kay Marco sinamahan pa ng matinding pagseselos sa tuwing nakikita ko silang dalawa ni Ashlyn.Kasalukuyan akong nasa condo at natural ay kasama ko si Sandro na naging kaibigan ko na rin dahil hindi na siya bumanggit ng aming “friends with benefits” status bago ako maaksidente. Ngayon ay purely friendship lang ang namamagitan sa amin. “Buti wala kang online job ngayon.” ang sabi niya ng papasukin ko siya at mapansin niyang wala ang aking laptop sa center table na karaniwan ng kinalalagyan non kapag dumdating siya.“I just chose not to work,” ang sabi ko na ikinatango niya bago inilapag ang lunch namin na dala niya sa maliit kong dining table at inayos na iyon.“Why don’t you just stay here for good? I mean
WARNING! MATURE CONTENT!AshleyLulong na lulong at miss na miss ko na talaga ang lalaking ito kaya naman hindi ko na rin napigilan ang aking sarili. Pasalamat na lang ako at ayon din sa kanya ay umalis ang aking kakambal. Hindi ko na matandaan ang huling beses kaming naging ganito ka-intimate. Narinig ko ang pagsara ng pintuan at ang tuluyang pagkatanggal ng robe na bumabalot sa aking katawan. Ang bango bango din ni Marco at sigurado akong kakaligo niya lang din.“I miss you so much, sweetheart.” ang ungol niya habang sige ang pagsimsim niya sa aking leeg pagkatapos ay diniladilaan pa niya. Sarap na sarap ako sa ginagawa niya kaya naman giniya ko pa siya pababa sa aking dibdib. Gustong gusto kong sinususo niya at nilalamas ang aking malulusog na hinaharap at alam kong ganun din siya.Nagkandaliyad na ako, buti na lang at salo salo ako ni Marco. Nakapulupot ang isa niyang kamay sa aking baywang para hindi ako matumba habang sige ang paglamas ng isa sa isa kong dede tapos ay nilalaro ng
Mature Content AshlynHindi ako papayag na magkita silang dalawa at mas lalong hindi ko sila bibigyan ng pagkakataon na magkasama. Paano kung bigla na lang makipaghiwalay sa akin si Marco kahit na may anak na kami. Although nakikita ko kung gaano siya ka-concern sa akin at sa pinagbubuntis ko ay hindi ko pa rin maiwasang mag-alala ng husto. Alam ko kung gaano nila kamahal ang isa’t isa at any time ay pwede akong i-dispatsa ni Marco.Kaya naman ginagawa ko ang lahat para lang mabantayan sila, sukdulang kopyahin ko ang kanilang cell phone numbers para lang malaman ko kung magtatagpo sila. Nakatanggap ng text si Marco mula sa isang nurse, kaya naman tinawagan ko siya. Kaya lang ay unattended na iyon. Sigurado akong in-off na niya iyon at pupuntahan niya ang kakambal ko na hindi ko hahayaang mangyari kaya naman tinawagan ko siya at pinauwi.Nang sabihin niya sa aking aalis na siya ng bahay at maninirahang mag-isa sa kanyang condo ay kinabahan ako. Natakot ako dahil baka hindi na rin umuwi
AshlynTuluyan ng lumipat ang kakambal ko sa condo niya at in-invite niya kami ni Marco na doon magdinner at mabilis naman itong pumayag na ikinaasar ko. Pero kailangan kong pumayag din kaya kagaya niya ay tinanggap ko ang imbitasyon ng kapatid ko.Hinanda ko ang aking sarili sa pagharap sa kanya at kailangan ko ring planuhin kung paano ko siya paseselosin ng husto. Alam kong may nangyayari na muli sa kanila ni Marco kaya naman mas lalo pa akong nanggagalaiti. “Ash, ready ka na?” ang tanong ni Marco na nagpabalik sa ulirat ko.“Ha? Oo, ready na ako. Ikaw ba?” Ang sagot kong nakangiti sa kanya. Ayaw kong ipahalatang wala akong gana dahil baka magkaroon siya ng kakaibang hinala sa akin. Hindi ako pwedeng magpakita ng kahit na anong emosyon maliban sa pagiging masaya para sa kakambal ko.Nagsimula na kaming magbiyahe at nagulat na lang ako ng tanungin niya ako. “Saan banda ang condo ni Ashley?”Gusto kong tumawa ng malakas dahil sa itsura niya na akala mo ay talagang wala siyang alam. Per
MarcoExcited akong makita ang sweetheart ko kaya naman agad kong pumayag ng imbitahin niya kami para sa dinner. Hindi ko na naisip na baka magtaka ang asawa ko dahil alam ko naman na agad din siyang papayag.Habang nasa biyahe ay ang mahal ko ang nasa isipan ko. Mula ng umalis siya sa mansyon ay ilang beses na rin kaming nagkita ng palihim. Sa tuwina ay sinasabi ko kay Ashlyn na nasa meeting ako. Kaya sa susunod ay hindi ko na pwedeng gawing dahilan iyon.Ayaw ko talagang palipatin ang mahal ko, pero gusto niya talaga kaya wala na akong magagawa. Pagka park ko ng sasakyan ay mabilis na akong umakyat sa unit niya at si Ashlyn ang sumalubong sa akin na tuwang tuwang sinabi sa akin ang tungkol sa lalaking ngayon ay katabi ni Ashley sa hapag.“Sis, matagal na ba kayong magkakilala ni Sandro?” tanong ni Ashlyn bago ito sumubo ng pagkain habang naghintay naman ako ng sagot ni Ashley.“Sabi niya, pero hindi ko naman maalala.”“Matagal na talaga, kaya nga nag alala ako ng hindi na siya umuwi
MarcoHindi kami nagkaroon ng pagkakataon na magkasarilinan ni Ashley kaya naman umuwi akong bigong malaman ang tungkol sa lalaking iyon. Habang nagbibiyahe pauwi ay panay ang salita ni Ashlyn tungkol sa dalawa.“Alam mo, Marco, parang bagay naman silang dalawa.”“Hindi ko makitang bagay sila,” tiim ang bagang na sabi ko. Humigpit pa ang pagkakahawak ko sa manibela dahil sa hindi ko alam kung anong oras uuwi ang Sandro na yon.“Ano ka ba, ang sweet nga ni Sandro eh. Sana ay magkatuluyan na sila..” kinikilig pang sabi ni Ashlyn na lalong nagpainit ng ulo ko ngunit kailangan ko ring magtimpi dahil baka makahalata siya pero hinding hindi ko hahayaan na magkagustuhan nga ang dalawa.Sa ngayon ay malinaw na kailangan ko ng ialis ang hinala ko sa Lance na yon dahil itong si Sandro ang siyang kasama ngayon ni Ashley.Pagdating sa bahay ay agad akong nagpunta sa aking study room. Bubuksan ko na ang pintuan ng bigla akong pigilan ni Ashlyn. “Hindi ka ba maglilinis muna ng katawan?” “Hindi na,
AshleyHanggang sa makatapos sila ay nanatili akong nakikinig. May pagka masokista yata ako eh, ewan ko ba. Inisip ko na lang na ako pa rin ang dahilan ng pag ungol ni Marco, tutal kami naman talaga ang nagsimula.Sa totoo lang ay nakakaramdam din ako ng pagod sa tuwing nasasaktan ako. Doon pumapasok sa isipan ko yung salitang “let go”. Bakit ba hindi ko na lang na pakawalan si Marco at maging masaya sa piling ng iba? Deserve ko naman siguro iyon. Hindi ko tuloy maiwasang maisip na baka hindi ko mahal ang sarili ko kaya hinahayaan kong masaktan ako ng ganito. Pero ano ba ang magagawa ko kung si Marco talaga ang hinahanap hanap ng puso ko?Ano ngayon ang gagawin ko, patuloy na lang ba akong makikiamot ng panandaliang kaligayahan?Dahil sa kakaisip at kalituhan ay hindi ako lumabas ng aking condo ng ilang araw at itinuon ko ang aking atensyon sa pagsusulat. Nakarami pa nga ako, ngunit pawang mga mapanakit na scene ang nagawa ko. Sinabayan ko ang kapighatiang nararanasan ng aking bida pa
MarcoExcited akong pumunta ng Nueva Ecija. Nasiguro na ng detective na inuupahan ni Andy na nandoon nga si Ashlyn, ang tunay na Ashlyn, ang aking asawa. Ang inakala kong si Ashley noon.Madilim pa lang ay nagmaneho na ako palabas ng Maynila. Gusto ko, sa pagputok pa lang ng araw, makita ko na siya. Alam kong wala pa siyang naalala, pero handa akong ipaliwanag ang lahat. Sigurado ako, mauunawaan niya kung bakit ganoon kalakas ang hatak namin sa isa't isa dahil kami talaga ang nakatadhana. Kami ang tunay na mag-asawa.Pinarada ko ang sasakyan sa kabilang kalsada, eksaktong katapat ng bahay na tinukoy ng detective. Bungalow-style iyon, may konting elevation, parang simpleng tahanan ng isang tahimik na pamilya. Bukas ang pintuan, pero nakasarado ang screen door, animo'y nag-aanyaya pero may bahagyang pag-iingat.Huminga ako nang malalim. Pinatay ko ang makina, bumaba ng sasakyan, at dahan-dahang naglakad papasok sa gate na naiwan pang nakabukas. Napakunot ang noo ko. Hindi man lang ba si
AshlynHindi naging madali para sa akin ang lahat. Lalo na noong mga unang araw ko rito sa Cabiao, mga araw na puno ng lungkot, pangungulila, at pagtatangkang kumawala sa nakaraan.At lalo na noong tinangka ni Sandro na magkaroon kami ng espesyal na relasyon.Naalala ko pa ang araw na 'yon. Nasa loob ako ng kanyang sasakyan, habang paikot-ikot kami sa mga kalye ng bayang ito, sinusubukang iwasan ang bigat ng katahimikan."Alam mo..." bungad ni Sandro ng tumigil kami sa gilid ng kalsada, "hindi ko naman hinihingi na mahalin mo ako agad."Tumingin ako sa kanya, hindi alam kung paano sasagutin ang mga salitang 'yon."Pero sana... bigyan mo ako ng pagkakataon," dagdag niya, mahina pero puno ng pag-asa.Bago pa ako makasagot, naramdaman ko ang marahan niyang paghawak sa kamay ko. At bago ko pa man mapigilan ang sarili ko, naglapat ang aming mga labi. Isang halik na puno ng pag-aasam at pag-ibig na ako lamang ang tanging pinagmumulan.Nadala man ako ng halik niya, ng init at pangungulila ay
AshlynIlang buwan ang mabilis na lumipas. Sa bawat paggising ko, unti-unti kong natutunang yakapin ang bagong buhay dito sa Cabiao. Unti-unti ko ring natutunang ngumiti, kahit pa sa likod ng mga ngiting iyon ay may nakatagong kirot.Si Sandro, hindi kailanman sumuko. Patuloy niya akong dinadalaw kung weekends at holidays, dinadala ng walang sawa ang mga paborito kong prutas at ang hindi mawawalang mainit na kape. Kahit ilang ulit ko siyang tinanggihan, kahit ilang beses ko siyang pilit na itinulak palayo, lagi pa rin siyang bumabalik na tila isang ilaw na hindi matitinag sa gitna ng bagyo."Ashlyn," malumanay niyang sabi minsan, habang iniabot ang isang supot ng suman. "Hindi ko hinihiling na mahalin mo ako... Gusto ko lang na nandito ako, kung sakaling kailanganin mo."Napapikit ako noon, pilit na itinatago ang luhang gustong kumawala. Hindi ko siya kayang paasahin. Hindi ko siya kayang gawing panakip-butas. Hindi patas at mas lalong hindi iyon makatarungan para sa kanya.Alam ko kun
Third PersonLumipas pa ang ilang araw, ngunit hindi man lang nagparamdam si Ashley kay Marco. Kahit ang kamustahin ang kanilang anak ay hindi nito ginawa.Although alam na niya na ginamit lamang nig babae ang kanilang anak upang mapasunod siya sa gusto nito at mahawakan sa leeg ay umasa pa rin siya na pahahalagahan ni Ashley ang kanilang anak.Ngunit dahil din doon ay naisip ni Marco na maaaring wala na talagang balak pang kunin ni Ashley ang kanilang anak sa kanya. At kung sakali naman na bigla na lang lumitaw ang babae, ay alam naman niya sa sarili niya na gagawin niya ang lahat upang hindi mapunta sa kakambal ng asawa ang kustodiya ng kanilang anak.Dahil dito, mas lalo niyang pinag-igihan ang imbestigasyon. Nagtalaga siya ng mga tauhang susubaybay sa bawat kilos ni Ashley, umaasang matutuklasan at makakakuha siya ng ebidensyang pwede niyang magamit sa korte kung sakaling ipaglaban niya ang karapatan sa kanilang anak.Isang hapon, habang abala si Marco sa pagbubuklat ng makakapal
Third Person“Anong sinasabi mo, Marco? Nababaliw ka na ba?” tanong ni Ashley, sinikap na magmukhang inosente kahit na binabalot na ng kaba ang kanyang puso. Ramdam niya ang malamig na pawis na bumabalot sa kanyang likuran. “Ito na ba ang naisip mong paraan para lang magkaroon kayo ng relasyon ng kakambal ko?”Matalim ang tingin ni Marco, parang punyal na dumudurog sa katahimikan ng silid.“Manahimik ka!” sigaw ng lalaki, dahilan upang mapaigtad si Ashley. Tumindig ang balahibo niya sa galit na naririnig sa boses nito. Nakakuyom ang mga kamay ng lalaki, nanginginig sa pagpipigil. Para bang isang saglit na lang ay sasabog na ito. Bagay nna ayaw niya pa ring mangyari dahil iniisip niya na kapatid pa rin ito ng babaeng mahal niya.Kita ni Ashley ang apoy sa mga mata ni Marco na tila hindi na ang lalaking minahal niya noon. Iba na ito. Punong-puno ng poot at pagkasuklam.“Hindi mo na ako madadaan sa pag-arte mo. Buking na buking ka na. Siguraduhin mo lang na wala kang kinalaman sa pagpapal
MarcoTila mababaliw na ang itsura ng babaeng inakala kong asawa ko sa mga oras na ‘yon. Para siyang naghihingalo sa sariling mga kasinungalingan at pilit pa ring nagpapatuloy sa pag-arte, pero unti-unti nang lumalabas ang tunay na anyo niya.Hindi ko na talaga siya makita bilang si Ashlyn. Malinaw na sa ‘kin ngayon, hindi siya ang babaeng pinakasalan ko. Hindi siya si Ashlyn.Kinabahan akong iwan si Asher sa bahay na si Rere lang ang kasama. Hindi ko alam kung hanggang saan ang kayang gawin ni Ashley. Kaya kahit na tambak ang trabaho sa opisina, pinili kong manatili sa bahay.Nag-uusap kami ni Andy sa phone, at sa email ko na lang niya ipinapasa ang mga dokumentong kailangann ko at nangangailangan ng atensyon ko. Hindi ako komportable, pero mas importante ang kaligtasan ng anak ko.Pinili kong umiwas kay Asher. Masakit, oo. Pero kailangan. Kung sakaling magtanong si Ashley sa sinumann sa mga kasambahay kung kumusta kami ng bata, gusto kong marinig niyang wala akong amor sa anak na hin
MarcoNa-guilty ako sa anak ko dahil sa mga sinabi ko sa nanay niya. Ayaw ko kasing gamitin ng babae ang bata para lang mapasunod ako sa gusto niya. Naisip ko na kung magpapanggap akong naghihinala sa paternity ni Asher ay mag-iisip siya ng ibang paraan at hahayaan niyang maiwan sa akin ang bata.Ama ako at mahal na mahal ko ang aking anak. Kahit na hindi ang tunay kong asawa ang kanyang ina ay galing pa rin siya sa akin kaya handa akong protektahan siya sa kahit na anong pwedeng makasakit sa kanya.Si Ashley ang nanay niya, pero sigurado akong walang amor ang babaeng ‘yon sa anak namin lalo at ginamit lamang niya iyon upang hindi ako tuluyang makipaghiwalay sa kanya.Ngayon mas naging maliwanag sa akin ang lahat. Kaya niya ginawa ang bagay na ‘yon ay dahil sa alam na niya ang nangyayari sa amin ng kambal niya. Dahil hindi nga siya ang tunay kong asawa ay nagpanggap siyang walang alam. Habang ang tunay na Ashlyn ay alalang alala sa kanya at sobrang nagi-guilty dahil sa inakala niya– na
“Marco, may out of town ako pero sisikapin kong makabalik agad.” Nasa dining table kami at nag-aagahan. Tumingin sa akin ang lalaki ngunit wala namang sinabi kaya naman nilambing ko na siya.“Marco, promise sisikapin kong makabalik agad.”“Do whatever you want to do. Wala na akong pakialam the moment na pinili mo ang pagtatrabaho.”“Marco naman, pagtatalunan na naman ba natin ito? Nag-usap na tayo, hindi ba?” tanong ko.“At sinabi ko na sayo, go but we’re done.”“And what do you mean by that?” galit kong tanong. “Ito ba ang ginagamit mong dahilan para makipaghiwalay sa akin?”“Rere, pakidala muna ang bata sa kwarto niya.”“Sige po, Sir.” Agad na umalis ang yaya bitbit si Asher na titig na titig sa amin.Magsasalita na sana ako ng tuluyan ng makaalis si Rere pero naunahan na ako ni Marco.“Leave. Hindi kita pipigilan. And if you’re thinking na ginagawa ko itong dahilan para makipaghiwalay sayo, sige totoo nga.”“Marco!” sigaw ko. Wala silang komunikasyon ni Ashlyn kaya imposibleng ang k
Ashley6 months.Kailangan sa loob ng anim na buwan ay matagpuan ko na ang Ashlyn na ‘yon. Kailangan kong masiguro na hindi na siya lilitaw pa.Hindi ko alam kung ano ang nangyari at bigla na lang nagbago si Marco. Ang akala ko noon ay magtutuloy-tuloy na ang maganda naming pagsasama. Nadala na ako ng mga sinabi niya kaya hindi ko makapaniwala na bigla na lang ay para siyang naging ibang tao.Magtitiis akong hindi makalapit sa kanya ng anim na buwan pero sisiguraduhin kong susulitin ko ang mga magiging pagsasama namin pagkatapos.Sisiguraduhin ko ang kaligayahan namin kasama ang aming anak.Si Asher. Ang aming anak.Laking pasalamat ko na talagang siya ang naging ama ng bata. Noong una ay kinabahan talaga ako. Hindi ko malaman kung ano ang gagawin ko. Pero after na masiguro na anak namin ang bata talaga ay naisip kong talagang sinasang-ayunan ako ng pagkakataon.Naisip ko na talagang para sa akin si Marco.Ang langit na ang siyang gumawa ng paraan para hindi niya ako paghinalaan.Pagla