"Totoo?" gulat na gulat na tanong ni Rick kay Ludwig. Lumabas silang dalawa upang mag usap. Hindi available si Arvie dahil may duty pa sa ospital. "Ayun sa nakausap kong babae, malandi daw ang babaeng itinapon doon.." sagot ni Ludwig. 'Subukan kaya nating magtanong tanong ulit doon?" suhestiyon niRick. Muli, napagkasunduan nilang magpunta ng batangas. At sa hindi inaasahang pagkakataon, may mga dumadaan sa lugar na iyon. Kaya marami silang natanong. "Yung itinapon na bangkay ng babae diyan? sabi asawa daw ng mayaman yun, kaso, nangalia pa. Hindi mo rin talaga masabi ang kakontentuhan ng mga tao sa mundo." Hanggang sa huling taong tinanong nila, iisa din ang kwento.. "Sir?" isang babae ang lumapit sa kanila, "nag iimbestiga ba kayo, tungkol kay-- kay Estella?" Bigla silang nabuhayan ng loob. Nagkatinginan sila ni Rick sa narinig. 'Kilala niyo siya?" tanong ni Ludwig sa matanda. "Umupa siya sa akin noon, mga isang linggo rin, kaso, pinaalis ko siya," may kaunting galit
Ang mga tanong ni Ludwig ay tila pumipigil sa kanya na makapag-focus sa lahat ng nais niyang gawin. Ang pagkakaroon ng damdamin para kay Estella na kanyang asawa ay tila nagiging sagabal sa kanyang paghahanap ng katotohanan. Ang pagdududa sa sarili ay lumitaw na tila siya ay naguguluhan kung paano niya dapat hawakan ang sitwasyon.Hindi niya mawari kung ano talaga ang kanyang nararamdaman. Basta na lang niya naiisip na parang mali ang lahat, subalit sa lahat ng tanong nila, iisa ang lumalabas.. isang pakawalang babae si Estella. "Rick," sabi ni Ludwig habang nagmamaneho sila papuntang kanilang susunod na destinasyon, "nararamdaman ko na may pagkukulang ako sa sitwasyon na ito. Ako ang unang lalaki sa buhay ni Estella, at sa kabila ng lahat ng nangyari, parang may mga bagay na hindi ko napansin. Tama pa ba ang ginagawa ko? Dapat ko pa bang pahirapan ang aking sarili sa paghahanap ng kasagutan sa nangyari sa kanya? o kailangan ko ng sumuko dahil tapos na naman ang lahat?" "Alam mo," s
Napapangiti si Raquel habang kausap ang mga taong binayaran niya sa lugar na iyon. Ang lahat ng impormasyong napag usapan nila upang siraan si Estela ay nagawa ng mga ito ng maayos."Magaling! May bonus kayo sa akin," nakangiti siya habang inooff ang tawag na iyon.Agad niyang tinawagan si Marsha."Mommy.. okay na, mukhang sa akin pa rin babagsak ang anak niyo," humahalakhak na sabi niya dito."Matalino ka talagang mag isip hija," masayang tugon ni Marsha habang nagdidilig ng halaman.Habang natutuwa si Raquel sa kanyang tagumpay, ang pag-uusap nila ni Marsha ay puno ng kasiyahan. Ang kanilang plano ay tila nagbubunga ng maganda para sa kanila."Alam mo, Mommy," patuloy ni Raquel, "ngayon na ang lahat ay nakaayos, sigurado akong ang kasunod na hakbang ay magiging mas madali na.""Oo, hija. Pero huwag tayong magpabaya. Dapat nating tiyakin na ang bawat detalye ay ayon sa plano para walang sagabal.""Oo naman, Mommy," sagot ni Raquel. "Lahat ay nasa kontrol ko. Baka mas maaga pa, magbub
Matuling lumipas ang anim na buwan, at unti unti, natanggap na ni Ludwig ang lahat. Bumalik na siya sa dati niyang buhay. Nasa loob siya ng opisina, ng magkaroon ng hindi inaasahang bisita, si Raquel. Kasama ng babae ang kanyang ina na si Marsha, nakangiti ito sa kanya. "Anak," niyakap siya ni Marsha," ang tagal na nating hindi nagkikita, kumusta ka na?" "Nagkikita tayo ma, hindi lang tayo nag uusap," sagot ni Ludwig. Bahagyang napangiwi ang kanyang ina sa kanyang isinagot. "Ikaw naman, napakapilosopo mo.." ibinalik ni Marsha ang ngiti sa labi. Aga "Hi Ludwig," bati ni Raquel sa kanya. Tinanguan niya lang ito. Naupo na ang mga bisita. "Aayain ka sana naming kumain anak," sabi ni Marsha, "wala ka bang napapansin kay Raquel?" Napatingin si Ludwig sa babae, bahagyang nangunot ang noo niya, "nagpaayos ka ba ng ilong?" "Hindi no!" napanguso si Raquel sa sinabi ni Ludwig. Naoffend siya ng konto, "namayat lang ako kaya mukhang tumangos ang aking ilong!" "Ah, okay.." saka ulit t
Limang taon ang matuling lumipas…"Mommy, bakit hindi kami sa regular school nag-aaral?" tanong ni Caleb kay Estella habang siya’y abala sa paghuhugas ng kanilang pinagkainan. Ang mga bata ay naglilinis ng lamesa matapos ang kanilang tanghalian.Napatingin siya sa kanyang anak. Mula nang magdesisyon siyang i-homeschool ang mga ito, madalas na nag-uungot si Caleb, at ngayon, tila muling nagtanong ang batang ito. Hindi niya masisisi ang kanyang mga anak sa pagnanais na maranasan ang buhay sa regular na paaralan—nagsimula na rin siyang mag-alinlangan kung tama ang ginawa niyang desisyon.Ang kanyang poultry at piggery business ay nagboboom. Salamat sa pamana ni Lala, na umabot ng halos anim na pung milyon ng maibenta niya ang lahat. Nagulat siya na sa kanya nito ipinamana ang lahat ng ari-arian nito, isang pamana na tila kumikilos sa sarili nitong paraan ng pagpapabuti ng kanilang buhay.Ipinagbili iyon lahat ni Ram. Ang lalaki ang nakakatulong niya sa lahat, hands-on siya sa business, a
""Nakakatuwa ka talaga," sagot ni Ram, "alam mo, kahit na anong gawin mo, hindi ka pwedeng magalit sa mga bata. Hindi mo yata napapansin na kahit anong gawin nila, gusto nilang pasayahin ka." "Eh, parang ang dami nilang gustong gawin pero ayaw sumunod sa mga patakaran," sabi ni Estella, kahit na napansin niyang hindi niya mapigilan ang pagngiti sa kabutihan ni Ram sa kanyang mga anak. "Hindi ba't minsan ang hirap silang kontrolin?" Ram ay tumawa. "Ang mga bata, may mga pangarap din sila. Kaya naman, hindi mo rin puwedeng pigilan ang kanilang kasiyahan, di ba? Isa lang ang ibig sabihin niyan—nagmamalasakit sila sa iyo." Nakangiti si Estella, sumang-ayon sa sinabi ni Ram. Hindi niya maikakaila ang ligaya na dulot ng pagkakaroon ng Ram sa kanilang buhay. Ang kanyang suporta at malasakit ay nagbigay sa kanya ng lakas at inspirasyon na patuloy na magsikap para sa kanilang pamilya. "Salamat, Ram," sabi ni Estella ng may pagpapahalaga. "Minsan kasi, nawawala ako sa tamang direksyon, pero
"Kids, may ibabalita si mommy sa inyo," masaya niyang tinawag ang kanyang mga anak. Hatid ni Estella ang isang balitang nais marinig ng mga bata. "Ano po yun mommy?" makasabay na tanong ng mga ito kay Estella. "Papasok na kayo sa regular school.." nakangiti niyang sabi sa mga ito. Agad nagtalunan ang kambal at niyakap siya, "yehey!!!!! mommy thank you po!!" Masayang-masaya ang kambal nang marinig ang balita. Halos hindi mapatid ang kanilang saya habang paulit-ulit silang yumakap kay Estella. "Ang tagal po naming hinintay 'to, mommy!" sabi ng isa, halos hindi makapaniwala. "Oo nga po, mommy! Sa wakas, magkakaroon na kami ng mga bagong kaklase at kaibigan!" dagdag ng isa pa, puno ng tuwa sa kanyang tinig. Nakangiti si Estella habang pinagmamasdan ang mga anak. Kitang-kita niya ang kagalakan sa kanilang mga mata, at alam niyang ito na ang simula ng panibagong yugto ng kanilang buhay. Habang yakap-yakap pa rin ng kambal si Estella, biglang bumukas ang pinto at pumasok si Ram. N
PAGKALIPAS ng isang linggo, maaga pa lang ay abala na si Estella sa paghahanda ng mga gamit ng kambal para sa kanilang unang araw ng klase. Habang nagsasaayos siya ng mga bag at damit, biglang tumunog ang kanyang telepono. Si Ram ang tumatawag.“Good morning,” masayang bati ni Estella.“Good morning din,” sagot ni Ram mula sa kabilang linya. “Handa na ba ang kambal? Gusto ko sanang sumama para ihatid sila sa unang araw nila sa school, kung okay lang.”Napangiti si Estella. "Siyempre, Ram. Mas magiging espesyal ang araw na ito para sa kanila kung nandito ka.”"Perfect! Dadating ako sa inyo in a few minutes,” sagot ni Ram.Pagkatapos ng ilang minuto, dumating si Ram sa bahay nila Estella. Nakangiti siyang sinalubong ng kambal na may bitbit na mga bag, excited na sa kanilang unang araw ng paaralan. Nakaayos na ang lahat, at ramdam na ramdam ang excitement sa hangin."Wow, ang gwapo niyo sa uniform niyo!" bati ni Ram sa kambal habang iniabot niya sa mga ito ang tig-isang maliit na lunchb