"Hindi ka na sana nagpunta pa dito, Pristine. Paano kung mahawa ka?" Ngumiti ako at umiling kay Esther. "I'm fine. Saka nakasuot naman tayo pareho ng facemask, and hindi rin ako basta-basta nagkakasakit."She let out a deep sigh, sabi ko na rin kasi na hindi siya papayag kung talagang nagsabi ako. "By the way, kumain ka na. Nariyan rin sa supot ang mga gamot. Mas mabuti kung mainom mo na rin para gumaan ang pakiramdam mo."Tumalima naman siya kaagad. Hindi na nagreklamo pero kanina nang dumating kami dito ni Kio ay nakita ko ang gulat sa mukha niya nang mapagbuksan ako ng pinto. She was so shocked she immediately closed the door and told me to wait outside for a few seconds. Si Kio naman ay sinabi ko na sasakyan na lang, o makipagkwentuhan muna kay Elijah na nasa baba rin. Siya na rin pala ang nagsabi kay Eli na kaya kami dumaan dito kay Esther ay para magdala ng pagkain at mga gamot."Kasama mo si Elijah? O si Kio lang?" tanong ni Esther. She's eating already. Ako naman ay inabot k
"Uhm, Pristine, i-ito daw yung photocopy ng exercise na ipe-present natin ngayon."Napatingin ako sa kaklase ko nang lumapit ito sa akin. We're at the comfort room. Naghihintay ako sa may gilid para magpalit ng P.E uniform. Nang kunin ko 'yon ay ngumiti ako at nagpasalamat."Thank you, Jennica."Pero bago pa niya 'yon marinig ay tumalikod na siya. Napayuko ako at napalabi. I actually remember her, kaklase ko na siya nung senior high school ako, and she's a shy girl. Natandaan ko rin na nagkaroon na kami dati ng interaksyon dahil magkagrupo kami sa values ed na subject. Alam ko naman ang dahilan kung bakit hindi rin siya naglalalapit sa akin, narinig ko kasi na pinagbawalan siya ng ama niya dahil isa ang dad niya sa bumangga noon kay lolo. Same reason...Nang makita ko na ako na ang susunod ay pumasok na ako sa cubicle. Ilang minuto na lang rin at magsisimula na ang P.E class. Kailangan ko pa na isaulo itong basic exercise dahil ngayon ko lang nakuha. Ang alam ko ay dapat last week pa
Before darkness invade me, malalakas na kalabog sa pinto ang narinig ko. Napadilat ako ng mga mata at kahit na nahihirapan ako na kumilos ay tinungo ko muli ang pinto. And before I could even scream for help, napatigil ako nang makarinig ng malakas na boses mula sa labas."Pristine Felize!"My lips trembled. Ang lakas ng paghiyaw niya sa pangalan ko habang sinusubukan na buksan ang doorknob ng pinto. Naririnig ko rin ang ibang mga boses sa labas. Ghad... did someone notice I'm still here?E-Eli..."Fck! Pristine! Pristine, are you there?!" I tried to slam the door, nanunuyo na ang lalamunan ko at masakit na masakit na ang mga mata ko. Nahihirapan na rin ako sa paghinga dahil sa usok. Pero muli kong sinubukan na kalampagin ang pinto."E-Elijah..." I whispered."Elijah, I-I'm here!" I shouted.Nang tumigil ang kalabog ay narinig ko muli ang boses niya. "Get away from the door!" sigaw niya muli at iyon naman ang ginawa ko. Mas gumilid ako at lumayo sa pinto at ilang segundo lang ay bu
I know very well that Lolo Yago never cared about me. Simula bata pa lang ako ay alam na alam ko na 'yon. At hindi niya ako pagmamalupitan at pisikal na sasaktan kung minamahal niya ako bilang apo niya.I was like a tool for him, something he flaunted in public to show that he's a good grandfather. Now, I didn't expect him to come to the hospital and show concern despite his anger. Does he really care? Is he furious because Elijah and Kio were careless and this happened to me, or is there another reason?Because I'm sure he's not angry that I almost died. I'd even believe it more if he found out I was dead."Lolo, this is the first time something like this has happened. A-Alam mo naman po na naging safe ako lalo at ang pamilya natin simula nang mapalitan ang securtiy company na nagbabantay sa ating pamilya. A-And Elijah is a skilled bodyguard, he's proven himself over the past year. He even saved your life once during a public press conference when you were almost assassinated. Y-Yo
Hindi ako nanatili sa ospital nang maghapon na 'yon dahil nakiusap rin ako kay papa na gusto ko nang umuwi. I told him I'd feel better at home. Sumang-ayon naman siya at hindi ako tinutulan kahit pa sinabi ng isang nurse kanina na hihintayin pa daw ang request para sa CT-Scan kasi nagrequest ang papa na ipa CT-Scan ako. Nag-alala kasi siya nang sabihin ko na muntik na akong mawalan ng malay pero nilinaw ko naman na hindi tumama ang ulo ko sa kahit anong matigas na bagay.And now we're back in the mansion, nakaalalay ang papa sa akin hanggang sa makarating kami ng silid ko. Nakakalakad naman ako. Wala rin akong paso dahil hindi naman ako inabot ng apoy kanina. Ang usok lang talaga ang nagpahirap sa akin dahil napuno na non halos ang comfort room."Papa, may jetlag ka pa po. Magpahinga ka po muna," sabi ko.While we were at the car earlier, he fell asleep. Kita ko sa mukha niya at ramdam ko ang pagod na nararamdaman niya sa malayuan na byahe. I felt bad that this happened to me. Physic
I don't know where to start. Nakaupo ako sa sofa at si Elijah ay nasa tabi ko--malapit habang mariin na nakatingin sa akin. Kanina ay ang lakas-lakas ng loob ko na yakapin siya at sabihin na mag-usap kami pero ngayon na magkatinginan na kaming dalawa ay parang umurong ang dila ko.The pressure! Ngayon ko lang rin mas naramdaman na talagang inamin ko na sa kaniya kung ano ang nararamdaman ko. Dahil kasi sa galit na umalis siya at hindi ako hinabol ay doon ako mas natutok kaya wala yung hiya na umamin na ako na mahal ko siya--na hindi lang siya basta bodyguard o kaibigan para sa akin."Uhm...""Are you nervous?" his hand caressed my face. Hindi ko naman 'yon ikinaila kaya tumango ako. Ang bilis rin kasi ng pagtibok ng puso ko."I just don't know what to say now, Eli. The words are tangled inside my head," I said and lowered my face, licking my lower lip. Eli then took my hand, ikinulong niya sa malalaking kamay niya. Nang akala ko ay 'yon lang ang gagawin niya ay inabot naman niya ang b
Ikinabigla ko 'yon. I tried to remember the first time he came to the mansion, but my memory is blurry. But, I know they witnessed how my grandfather mistreated me back then, kung paano ako pagbuhatan ng kamay but I can't recall what kind of expression he has on his face while he was watching me. Dahil nung mga oras rin na 'yon ay hilam na sa luha ang mga mata ko.Pero... nung nasa backgarden ako, while I was crying, n-natatandaan ko nga na may narinig akong kaluskos non at may braso ng lalake ako na natanaw, So, that's him?"You were the one who was watching me... a-at the back garden?"Nang tumango siya ay natakpan ko ang mukha ko ng mga palad ko. So he followed me!"My feelings for you grew when you started talking to me and teaching me many things. At that time, I thought it was just a normal feeling because I didn't fully understand what love was--kung ano ang pakiramdam non. I also never thought I would fall someday. At wala pa akong nagustuhan na kahit sino..." ibinitin niya an
Kahit na ang bilis ng pagtibok ng puso ko at nabibingi ako doon ay malinaw ko na narinig kung ano ang itinanong sa akin ni Elijah. My face heated up. Siguradong pulang-pula na ako ngayon sa harapan niya.K-Kiss me? But that only made my heart race faster, especially when I saw the plea in his eyes. He really wanted to do it, and if I didn't give in, he wouldn't be able to stop himself from kissing me.He was on the verge of losing his patience—he wouldn't have shot the CCTV if he wasn't! Ibig sabihin lang non na binaril niya 'yon para walang footage ng gagawin namin. G-Ghad... he really wants to kiss me.And that shot surprised me, Eli used a silencer, so there was barely any noise. Hawak pa rin niya ang baril at ang isang kamay ay umangat na sa batok ko. Nang gawin niya 'yon at sobrang lapit na talaga namin na tumatama na sa mukha ko ang hininga niya ay napalunok ako."A-Ahm, is this... also allowed?" tanong ko. Kino-consider pa rin ang usapan nila ng boss niya. Dahil sinuway na niy
"Pristine."Sa gitna ng paghingi ko ng tawad ng ilang ulit kay Sebastian ay narinig ko ang boses ng papa sa aking likod. Natigilan ako, napasinghap, at medyo nataranta dahil sa mga luha na nasa magkabilang pisngi ko. He will be worried if he sees me crying kaya agad kong pinalis ang mga iyon.Si Sebastian naman sa harapan ko ay napatingin sa likod ko at bahagyang yumuko. I knew he was showing respect to my father, who was now walking closer to us. Huminga ako ng malalim at inayos ang sarili ko. Nang sakto nang nasa likod ko na ang papa ay saka naman ako humarap."Pa..."But when I saw him, he wasn't looking at me—he was looking at Sebastian. Seryoso ang ekspresyon ng mukha ng aking ama, na ikinakunot ng noo ko. Alam kong hindi naman masamang tao ang tingin niya kay Sebastian, kilala niya ito bilang mabuting bata dahil anak ito ng kaibigan rin niya sa negosyo, pero the way he was looking at him right now... it was as if the latter was an enemy."Mr. Vera Esperanza—""No need for the fo
Nanlamig ang pakiramdam ko lalo na sa paraan ng pagtingin niya sa akin.Maybe I hoped too much... m-maybe the light I saw in him, the kindness I thought he had shown me despite knowing I'm in love with someone else, was never real. That he really had his own intentions."S-Sebastian—" and I gasped when he suddenly pulled me by the arm, umatras ako at sinubukan kong bawiin ang braso ko pero mahigpit na niyang hawak 'yon."Is this what you really want? Ang pilitin rin ako, Sebastian?" hindi makapaniwalang tanong ko. "Hindi mo naiintindihan ngayon kung anong ginagawa ko, Pristine, but soon, you will..." mabibigat ang bawat salita nang sabihin niya, na ikinailing ko.Ano pa ba ang hindi ko naiintindihan d-dito? "Pero tama ka, I have the power to make this stop, for you to be free, Pristine. At alam mo ba bukod doon? Kaya ko rin mapaluhod ang lolo mo sa harapan ko. Hindi ba't ang gusto mo ay makakawala sa kaniya? Na mas maprotektahan kayo ng papa mo. That's what I'm fckng doing right now
Agad akong napahawak sa gilid para hindi tuluyang matumba. Nang lingunin ko naman si Kio ay nakaalalay na siya pero umayos rin nang makitang seryoso ang tingin ko sa kaniya.What was the name of that drug again? Hindi medicine 'yon at alam kong intentional na banggitin ni Kio na medicine para hindi ako mag-alala dahil nakita niya kung paano rin ako napraning dahil dalawang linggo nang walang malay si Elijah! Naningkit lalo ang mga mata ko sa pag-alala doon. What was--Astra! Yes. That was the name of that drug. Iyon ang narinig ko na pangalan nang pag-usapan nilang dalawa 'yon ni Havoc!And when I asked Esther, she said that Astra is as a drug rather than medicine, it can be described as a sedative or hypnotic substance with strong sleep-inducing effects. At totoo nga daw na pwedeng isang buwan o higit pa ang maging epekto non!Nang maalala ko 'yon ay mas tumalim ang tingin ko kay Kio."No. You will not use that drug," I said, my voice strict and cold, leaving no room for argument.
I slowly moved away from Elijah on the bed. Nakatingin ako sa kaniya habang ingat na ingat akong hindi siya magising. He fell asleep after we talked about my birthday, na ilang araw na lang ang binibilang. Natuwa pa nga ako dahil hindi na niya binanggit pa si Sebastian. Pero iyong sinabi niyang "runaway"bago namin mapag-usapan ang mga magaganap sa birthday ko—it actually sounded like he's not that serious, but he also looked like he is... ganoon ang pakiramdam ko, eh.Honestly, I wasn't surprised by that question anymore. Kasi simula nang sabihin niya sa akin na tutulungan niya akong umalis sa bahay na 'to, na makalayo sa lolo ay naramdaman ko nang mauulit muli 'yon. And because of what happened to me recently, when Lolo Halyago hurt me again, hindi na rin ako nagulat sa tanong ni Elijah.At sa totoo lang, pagkatapos ng mga nalaman ko mula kay lolo mismo, gustong-gusto ko na rin umalis dito. I’m just gathering enough courage to talk to my father. Nagpasya ako na sabihin dito ang tung
Nang hindi sumagot si Elijah ay sumampa ako sa kama at niyakap siya. I rested my head in his chest and hugged him tightly. "Should I remind you that you are not just myBodyguard? Or should I remind you how much... I love you?" I heard his breathing, his fast heartbeat and then he moved after I said that. Ang mga kamay niya ay dumako sa baywang ko. Hinihintay ko rin siyang magsalita pero nang manatili siyang tahimik pagkalipas nang ilang segunod ay napatingin ako sa kaniya. But I gasped and was surprised when his arms gently carry me to his lap. Ngayon ay mas dumikit ako sa kaniya at gahibla na lang ang layo ng mga labi namin sa isa't-isa. "I'm scared..." he whispered. "Eli..." I called him with concern. I knew it... hindi lang pagsisisi sa nagawa niya ang nararamdaman niya sa mga nakalipas na araw. "Still fckng scared and even after you said that you love me, Pristine? May mga araw na sa tuwing nakatingin ako sa 'yo, pakiramdam ko maaaring magbago ang tingin mo sa 'kin, and tha
Elijah didn't recover right away after he woke up from two weeks of sleep. Nanghihina pa rin siya kahit tatlong araw na ang nakalipas. Kio and Havoc had expected this to happen, sila na muna ang in-charge sa safety namin ng papa. Pero unang araw nang magising si Eli ay hindi rin naman ako nakatiis at pagkatapos lumiban na ako sa klase. Now I've been absent for two days and. Nakaalalay ako sa tabi ni Elijah, I was the one feeding him, assisting him to his needs o sa kung ano ang gagawin niya. I even stayed with him in his room because I'm afraid that something bad might happen. Dito talaga ako natutulog, sa kama sa tabi niya and he didn't disagree with that. Hindi kasi maalis ang kaba sa akin na baka mamaya ay mawalan ulit siya ng malay o ano. Ito rin ang naging epekto ng dalawang linggo niyang walang malay. But Eli... he was silent since he woke up and we had that conversation. Pakiramdam ko, itong dahilan ng pananahimik niya ay dahil hindi nga narealize rin niya na sumobra siya sa
Hindi ko maiwasan na hindi makaramdam ng pag-aalala kay Elijah. Narito ako ngayon sa silid niya, sa may mansion rin at kanina pa siya pinagmamasdan. May IV siya sa kamay, may ilang mga nakalagay rin aparato para mamonitor ang hearbeat niya.H-How many days has it been? Lagpas na sa isang linggo kaya mas lalo akong nakakaramdam ng takot at kaba. Sir Antonius—Elijah's father told me that this is normal, he's calm yet I can't feel at ease with his words. Kahit alam kong mas siya ang nakakaalam ng totoong lagay ng anak niya.Ang gusto rin noong una ng Sir Antonius pagkatapos ng nangyari nang araw na pigilan niya si Eli at mawalan ng malay ay iuuwi niya ito pero nakiusap ako na kung maaari ay dito na lang sana at huwag nang ilayo pa. Alam ko kasi na magiging limitado lang ang pagbisita ko, baka hindi rin ako kaagad makaalis kung kailan ko gustuhin. At nagpapasalamat naman ako dahil pumayag naman rin ito."I understand you, hija. Okay. But, I need to talk to your father and explain what real
My eyes blinked a few times because I couldn't process it. That after everything I said, I still couldn't stop him. "W-Why... E-Eli..." Naikuyom ko ang nanginginig kong mga kamay habang patuloy ako sa pag-iyak. My sobs filled my room, and it hurt me even more. Mas nanunuot 'yong sakit sa bawat segundo na lumilipas. I truly understood now how far Elijah w-was willing to go to give me a peaceful life—even if it meant h-he wouldn't be a part of it anymore. "No... Ayoko ng b-buhay na wala siya." Pagkasabi ko non ay kaagad rin akong tumayo. Even if my body still hurt from what lolo did earlier, I stood up and ran to stop Elijah. "Eli!" I shouted. Tumayo ako at kahit na walang sapin sa paa ay sinundan ko siya. Pagkalabas ko ng silid ko ay walang kahit sinong nakabantay. Ang bilis ng pagtibok ng puso ko habang tinatakbo na ang palabas. H-He was fast! "Elijah!" sigaw kong muli at nang makarating na ako sa hagdan pababa ay doon ko siya nakitang palabas na mismo ng mansion. Hindi ako tu
Ilang beses ko ba kailangan ipaliwanag? N-na hindi naman niya' yon kasalanan. "It drives me insane that I wasn't able to protect you, that I failed to keep you safe... it was like knives digging deeper inside me. And I’m angry at myself because I promised to always be there for you, to never let anything harm you. I can do it, I can fcking kill all of them to make you safe. Pero ano ang nangyari? You were hurt... badly hurt that I almost... lost you."His eyes... there was only the feeling of his pain and his regret. And despite everything, I could feel how much he cared, how deeply he felt for me, at n-nasasaktan ako ng sobra na makita siyang ganito lalo at alam ko rin kung ano ang pinagdaanan niya sa kamay ng lolo at ng mga kaaway nito para lang masiguro ang kaligtasan ko."Hindi mo 'yon k-kasalanan, Elijah..." sagot ko habang umiiling sa kaniya. At kahit sa nanlalabong mga mata ay nakita ko ang pagbabago ng ekspresyon sa mukha niya. The softness vanished, the worry was nowhere to