"Aminin mo, kinilig ka, 'no?"Sinamaan ko ng tingin si Kio. Naglalakad kami ngayon palabas, tapos na kasi ako na mag-almusal. At iyang linya niya na 'yan ay kanina niya pa 'yan sinasabi simula nang lumabas ako ng silid ko. Mahina lang naman 'yong kaming dalawa lang ang makakarinig. Sa aming dalawa ay parang mas siya pa ang kinilig sa bulaklak. Tuloy pakiramdam ko hindi naman siya seryoso doon sa payo niya sa akin na huwag akong maging marupok, na huwag basta bibigay kay Elijah.Parang kulang na lang rin siya ang magsabi na patawarin ko na, eh."Saan mo inilagay ang mga bulaklak? Baka naman ipa-frame mo pa 'yon kapag natuyo, ha? Kung ako 'yon naku, baka ipa-preserve ko pa kasi--""Stop it," nilingon ko siya sandali at pinaningkitan ko pang lalo ng mga mata. Ang lakas rin niya mang-asar. "Naku. Mag-thank you naman sa akin! Dahil 'yan sa pagtitiis mo kaya nage-effort na si boss! Kaso mga ilang percent na lang ba 'yang pagi-ignore mo sa kaniya? Ako kasi alam ko any time bibigay ka na ri
"Hindi ka na sana nagpunta pa dito, Pristine. Paano kung mahawa ka?" Ngumiti ako at umiling kay Esther. "I'm fine. Saka nakasuot naman tayo pareho ng facemask, and hindi rin ako basta-basta nagkakasakit."She let out a deep sigh, sabi ko na rin kasi na hindi siya papayag kung talagang nagsabi ako. "By the way, kumain ka na. Nariyan rin sa supot ang mga gamot. Mas mabuti kung mainom mo na rin para gumaan ang pakiramdam mo."Tumalima naman siya kaagad. Hindi na nagreklamo pero kanina nang dumating kami dito ni Kio ay nakita ko ang gulat sa mukha niya nang mapagbuksan ako ng pinto. She was so shocked she immediately closed the door and told me to wait outside for a few seconds. Si Kio naman ay sinabi ko na sasakyan na lang, o makipagkwentuhan muna kay Elijah na nasa baba rin. Siya na rin pala ang nagsabi kay Eli na kaya kami dumaan dito kay Esther ay para magdala ng pagkain at mga gamot."Kasama mo si Elijah? O si Kio lang?" tanong ni Esther. She's eating already. Ako naman ay inabot k
"Uhm, Pristine, i-ito daw yung photocopy ng exercise na ipe-present natin ngayon."Napatingin ako sa kaklase ko nang lumapit ito sa akin. We're at the comfort room. Naghihintay ako sa may gilid para magpalit ng P.E uniform. Nang kunin ko 'yon ay ngumiti ako at nagpasalamat."Thank you, Jennica."Pero bago pa niya 'yon marinig ay tumalikod na siya. Napayuko ako at napalabi. I actually remember her, kaklase ko na siya nung senior high school ako, and she's a shy girl. Natandaan ko rin na nagkaroon na kami dati ng interaksyon dahil magkagrupo kami sa values ed na subject. Alam ko naman ang dahilan kung bakit hindi rin siya naglalalapit sa akin, narinig ko kasi na pinagbawalan siya ng ama niya dahil isa ang dad niya sa bumangga noon kay lolo. Same reason...Nang makita ko na ako na ang susunod ay pumasok na ako sa cubicle. Ilang minuto na lang rin at magsisimula na ang P.E class. Kailangan ko pa na isaulo itong basic exercise dahil ngayon ko lang nakuha. Ang alam ko ay dapat last week pa
Before darkness invade me, malalakas na kalabog sa pinto ang narinig ko. Napadilat ako ng mga mata at kahit na nahihirapan ako na kumilos ay tinungo ko muli ang pinto. And before I could even scream for help, napatigil ako nang makarinig ng malakas na boses mula sa labas."Pristine Felize!"My lips trembled. Ang lakas ng paghiyaw niya sa pangalan ko habang sinusubukan na buksan ang doorknob ng pinto. Naririnig ko rin ang ibang mga boses sa labas. Ghad... did someone notice I'm still here?E-Eli..."Fck! Pristine! Pristine, are you there?!" I tried to slam the door, nanunuyo na ang lalamunan ko at masakit na masakit na ang mga mata ko. Nahihirapan na rin ako sa paghinga dahil sa usok. Pero muli kong sinubukan na kalampagin ang pinto."E-Elijah..." I whispered."Elijah, I-I'm here!" I shouted.Nang tumigil ang kalabog ay narinig ko muli ang boses niya. "Get away from the door!" sigaw niya muli at iyon naman ang ginawa ko. Mas gumilid ako at lumayo sa pinto at ilang segundo lang ay bu
I know very well that Lolo Yago never cared about me. Simula bata pa lang ako ay alam na alam ko na 'yon. At hindi niya ako pagmamalupitan at pisikal na sasaktan kung minamahal niya ako bilang apo niya.I was like a tool for him, something he flaunted in public to show that he's a good grandfather. Now, I didn't expect him to come to the hospital and show concern despite his anger. Does he really care? Is he furious because Elijah and Kio were careless and this happened to me, or is there another reason?Because I'm sure he's not angry that I almost died. I'd even believe it more if he found out I was dead."Lolo, this is the first time something like this has happened. A-Alam mo naman po na naging safe ako lalo at ang pamilya natin simula nang mapalitan ang securtiy company na nagbabantay sa ating pamilya. A-And Elijah is a skilled bodyguard, he's proven himself over the past year. He even saved your life once during a public press conference when you were almost assassinated. Y-Yo
Hindi ako nanatili sa ospital nang maghapon na 'yon dahil nakiusap rin ako kay papa na gusto ko nang umuwi. I told him I'd feel better at home. Sumang-ayon naman siya at hindi ako tinutulan kahit pa sinabi ng isang nurse kanina na hihintayin pa daw ang request para sa CT-Scan kasi nagrequest ang papa na ipa CT-Scan ako. Nag-alala kasi siya nang sabihin ko na muntik na akong mawalan ng malay pero nilinaw ko naman na hindi tumama ang ulo ko sa kahit anong matigas na bagay.And now we're back in the mansion, nakaalalay ang papa sa akin hanggang sa makarating kami ng silid ko. Nakakalakad naman ako. Wala rin akong paso dahil hindi naman ako inabot ng apoy kanina. Ang usok lang talaga ang nagpahirap sa akin dahil napuno na non halos ang comfort room."Papa, may jetlag ka pa po. Magpahinga ka po muna," sabi ko.While we were at the car earlier, he fell asleep. Kita ko sa mukha niya at ramdam ko ang pagod na nararamdaman niya sa malayuan na byahe. I felt bad that this happened to me. Physic
I don't know where to start. Nakaupo ako sa sofa at si Elijah ay nasa tabi ko--malapit habang mariin na nakatingin sa akin. Kanina ay ang lakas-lakas ng loob ko na yakapin siya at sabihin na mag-usap kami pero ngayon na magkatinginan na kaming dalawa ay parang umurong ang dila ko.The pressure! Ngayon ko lang rin mas naramdaman na talagang inamin ko na sa kaniya kung ano ang nararamdaman ko. Dahil kasi sa galit na umalis siya at hindi ako hinabol ay doon ako mas natutok kaya wala yung hiya na umamin na ako na mahal ko siya--na hindi lang siya basta bodyguard o kaibigan para sa akin."Uhm...""Are you nervous?" his hand caressed my face. Hindi ko naman 'yon ikinaila kaya tumango ako. Ang bilis rin kasi ng pagtibok ng puso ko."I just don't know what to say now, Eli. The words are tangled inside my head," I said and lowered my face, licking my lower lip. Eli then took my hand, ikinulong niya sa malalaking kamay niya. Nang akala ko ay 'yon lang ang gagawin niya ay inabot naman niya ang b
Ikinabigla ko 'yon. I tried to remember the first time he came to the mansion, but my memory is blurry. But, I know they witnessed how my grandfather mistreated me back then, kung paano ako pagbuhatan ng kamay but I can't recall what kind of expression he has on his face while he was watching me. Dahil nung mga oras rin na 'yon ay hilam na sa luha ang mga mata ko.Pero... nung nasa backgarden ako, while I was crying, n-natatandaan ko nga na may narinig akong kaluskos non at may braso ng lalake ako na natanaw, So, that's him?"You were the one who was watching me... a-at the back garden?"Nang tumango siya ay natakpan ko ang mukha ko ng mga palad ko. So he followed me!"My feelings for you grew when you started talking to me and teaching me many things. At that time, I thought it was just a normal feeling because I didn't fully understand what love was--kung ano ang pakiramdam non. I also never thought I would fall someday. At wala pa akong nagustuhan na kahit sino..." ibinitin niya an
PristineI never thought that one day, Elijah and I would be out in the daylight, simply enjoying the view of the lake while watching the swans glide gracefully across the water. Kahit noong bodyguard ko pa siya, hindi ko talaga naisip na makakalabas ako ng ganito kasama siya. Siguro dahil dati, noong nasa bahay pa ako, hindi ko man lang sinubukan na magpaalam para lumabas o kahit maglibot sa mall. That’s because I knew Lolo wouldn’t agree, and Papa would also tell me to just stay at home.My world back then was limited to the mansion and school, doon lang talaga, kahit nga field trip? Hindi ako pwedeng sumama. It wasn’t just about strict rules, it was about safety. Lolo’s enemies were always lurking, and I knew that stepping outside meant taking a risk. Syempre, ayokong mag-alala ang papa noon kaya’t sumusunod rin ako. Isa pa, wala rin akong mga kaibigan na maaari kong maisama dahil nga takot na makipaglapit sa akin ang mga ito dahil isa akong Vera Esperanza.The surname alone speaks
“What did you say? Ulitin mo nga ang sinabi mo!”Rinig na rinig sa labas ng malaking gate ng mansion ng mga Ynares ang boses ni Halyago Vera Esperanza. Hindi siya makapaniwala na maaga siyang tumungo doon para makausap si Margus ngunit ang ibubungad sa kaniya ng guard ay bawal siyang pumasok! “Sinusunod ko lang po ang trabaho ko, sir.”What the hell just happened!“Bago ka lang ba dito, ha? Hindi mo ba ako nakikilala?!” he shouted. Umabante pa siya upang mas malapitan ang guard na bahagyang nakayuko. Ang dalawang tauhan niya na nasa likod niya ay naglakad rin palapit at ang isa ay nagsalita pa.“Kasosyo sa negosyo ni Mr. Ynares ang amo namin, pwede na tawagan mo siya at sabihin na narito si Mr. Vera Esperanza para makausap siya.The old man’s hands clenched as he took his phone out from his pocket. Dati-rati ay nakakapasok naman siya kaagad ng diretso sa mansion ng mga Ynares dahil pinagbubuksan siya ng kahit na sinong guard. “Kung bago ka dito, I’ll make sure you’re fired once Mar
Pierre ignored it before because he hoped that one day, his father would treat them well.“I-I’m sorry… I’m s-so sorry…”Nanghihina ang katawan ni Pierre na napahawak sa gilid ng sofa at muling napaupo. His head tilted to the side, his gaze unfocused and his eyes wide and unblinking in shock while tears kept on falling. Patuloy rin siya sa pagbulong ng patawad pero ganoon rin si Kamila, nagpatuloy rin ito sa paglabas ng saloobin at hinanakit sa kaniya.“Tapos ngayon gusto mo pa rin na kausapin ang ama mo? You tried last night, and for me, that was enough! Wala ka nang nakuhang maayos na salita, tapos sasabihin mo pa ‘yon for the last time? Gumising ka, Pierre! Your words will never change him! Even if you beg, or even if your life was on it, hinding-hindi na magbabago si Halyago!”His mind still refused to process it. Yet Kamila’s firm voice echoed in his ears. Alam ni Pierre na hindi ito magsisinungaling para lang idiin ang ama niya dahil ramdam niya ang bigat at sakit sa bawat salit
Nanlalamig ang pakiramdam ni Pierre. His body felt cold, his mind struggling to catch up after she revealed that his wife’s death wasn’t an accident and it’s because of his father.D-Dad… no… a-alam niya kung gaano ko kamahal si Alondra. H-He will never dare do that.But now, his question from earlier was answered. Kanina pa niya iniisip kung bakit ginagawa ito ni Kamila—why she was risking everything. Their name, their lives… all just to help him.And now he knew.It wasn’t just about her son, Elijah. It was about something deeper that Kamila had carried for so long.At base sa pagkakahawak dito ni Antonious ngayon, sa pag-alalay ay alam niyang napakahalagang tao ng kaniyang asawa para kay Kamila. The look on her face said it all… pero hindi pa rin niya kayang iproseso ang sinabi nito.He couldn’t accept that his father was involved in his wife’s death.His mind rejected it—even if he knew… it was possible.“Alondra… She’s a close friend of mine… matalik kong kaibigan, and I was ther
“I-I understand why he wanted to do it, Kamila,” Pierre said, his voice unsteady. The heaviness in his chest remained. Pero hindi… ayaw pa rin niyang dumating sa ganoong punto.“M-Mahal niya si Pristine… at ginawa niya lang ‘yon para sa anak ko, k-kaya nauunawaan ko.”Parang nabingi siya sa sarili niyang mga salita. His own words echoed in his mind. Did he really understand? Or was he just forcing himself to?Pagkasagot niya noon ay sandaling katahimikan ang namayani sa kanila. Nakatingin lang sa kaniya si Kamila ng seryoso at para bang binabasa nito ang nasa isipan niya, at nang magpakawala ito ng buntong-hininga, saka ito nagpatuloy sa pagsasalita.“Do you really understand, Pierre? I am saying this in front of you—that my son, the man your daughter is going to marry, has planned many times to kill your own father. Alam ko kung gaano mo pa rin kamahal ang ama mo. That in your head right now, if there’s another way to reconcile with him, to make him go on your side and change for the
Pierre was ashamed of himself, that even after the suffering of his daughter, he asked for help from the Regalonte.“Huwag kang makaramdam ng hiya, Pierre. If it’s for our child’s sake and for their happiness, we will do everything, we will seek for help. Kung ako rin ang nasa kinalalagyan mo, I would also do the same for Pristine, lalo na at alam kong deserve ng anak ko ng kapayapaan at ligaya.”At sa mga sinabing ‘yon ni Antonious, napahinga siya ng malalim, nanginig ang dibdib niya sa matinding emosyon, kasabay ng pag-iinit ng sulok ng mga mata niya. Again, what Pristine had gone through—how she told him what her grandfather did to her when she was young, pierced through him. Ang pagmamalupit na ngayon lang natapos.“Y-Yes… yes…” pagsang-ayon rin niya sa sinabi ni Anton at pagkatapos non, ang nakangiting mukha ng kaniyang anak ang pumalit sa isipan niya.Pristine’s comforting smile, ang masayang mukha nito na nakakapawi ng kaniyang pagod at lungkot.“You don’t need to worry anymore
Third Person’s POVHindi man naging madali para kay Pierre ang desisyong salungatin ang kaniyang ama, alam niyang ito ang makabubuti para sa kanila ng anak niya. Matagal siyang naging bulag at bingi—at kung hindi pa niya nalaman ang mga ginawa nito mismo sa kaisa-isa niyang anak ay baka hindi nagtagal at mawala rin ito sa kaniya tulad ng pinakamamahal niyang yumaong asawa.Ngayon nga ay narito siya sa bahay ng mga Regalonte. Dahil hindi natuloy ang pag-uusap nila kagabi ni Kamila, ngayong umaga na siya pumunta upang mapag-usapan ang mga nangyari. He hadn’t received any messages from her about what she and Margus Ynares had discussed, and that was one of the things he wanted to know now. Pero alam rin niyang kakausapin siya ni Kamila tungkol sa kanila ng kaniyang ama.That… he needed to prepare himself because, for sure, she was going to make him choose right now.“I wasn’t expecting you to be this early.”Napatingin siya sa kaniyang likod nang marinig na nga ang boses na ‘yon. And the
Pristine Labing-limang minuto na ang nakalipas mula nang umalis kami sa bahay ni Elijah. Siya ang nagmamaneho ngayon. Hindi na kasi namin sinama si Kio at si Esther dahil nga date namin ito at panatag naman ako na walang mangyayaring masama dahil siya ang kasama ko. “Eli…” mahinang tawag ko sa kaniya. “May sinabi ba sa ’yo si Papa?” Kaso ito nga at hindi ko na napigilan ang sarili kong tanungin siya tungkol kay papa. Pagkatapos ko kasing makita silang dalawa na parang malalim ang pinag-uusapan ay sinabi ng papa na kami na lang daw ni Eli ang sabay na mag-breakfast dahil kailangan niyang puntahan nang maaga si Ma’am Kamila. Wala rin kasing sinabi ang papa sa akin na hindi maganda nang sandali kaming mag-usap nang pumunta kami sa likod ng bahay. Humingi lang siya sa akin ng paumanhin dahil nga inilihim niya ang surpresa na si Elijah ang makakasama ko. I thanked him for that, akala ko rin kasi talaga ay matutuloy ang engagement ko kay Sebastian, but then my father really did sav
After hearing that Pierre Vera Esperanza wanted to talk to me, I knew it was about Pristine and me, not my job as a bodyguard anymore. I also thought he might want to discuss his daughter's stay here in my house.Inaasahan ko na rin naman.“I am happy seeing my daughter smiling, Elijah. Iba ang ngiti niya ngayon, na narito siya at kasama ka,” he said. “She’s also happy that you are here, sir,” sagot ko naman.After he knew the truth na may relasyon kami ng anak niya ay madalas ko rin na marinig sa kaniya na masaya si Pristine at palaging nakangiti pag ako ang kasama. Actually, it wasn't easy to decide on my own to tell Mr. Vera Esperanza before about my relationship with Pristine. I didn’t like the idea of not informing her because I thought she might get mad, at takot ako doon, na magalit ang baby ko sa akin. But, I still went through with it dahil naramdaman ko na rin na parang may alam na si Mr. Vera Esperanza.At hindi ako nagkakamali sa mga naisip ko.----------“Thank you for t