I know very well that Lolo Yago never cared about me. Simula bata pa lang ako ay alam na alam ko na 'yon. At hindi niya ako pagmamalupitan at pisikal na sasaktan kung minamahal niya ako bilang apo niya.I was like a tool for him, something he flaunted in public to show that he's a good grandfather. Now, I didn't expect him to come to the hospital and show concern despite his anger. Does he really care? Is he furious because Elijah and Kio were careless and this happened to me, or is there another reason?Because I'm sure he's not angry that I almost died. I'd even believe it more if he found out I was dead."Lolo, this is the first time something like this has happened. A-Alam mo naman po na naging safe ako lalo at ang pamilya natin simula nang mapalitan ang securtiy company na nagbabantay sa ating pamilya. A-And Elijah is a skilled bodyguard, he's proven himself over the past year. He even saved your life once during a public press conference when you were almost assassinated. Y-Yo
Hindi ako nanatili sa ospital nang maghapon na 'yon dahil nakiusap rin ako kay papa na gusto ko nang umuwi. I told him I'd feel better at home. Sumang-ayon naman siya at hindi ako tinutulan kahit pa sinabi ng isang nurse kanina na hihintayin pa daw ang request para sa CT-Scan kasi nagrequest ang papa na ipa CT-Scan ako. Nag-alala kasi siya nang sabihin ko na muntik na akong mawalan ng malay pero nilinaw ko naman na hindi tumama ang ulo ko sa kahit anong matigas na bagay.And now we're back in the mansion, nakaalalay ang papa sa akin hanggang sa makarating kami ng silid ko. Nakakalakad naman ako. Wala rin akong paso dahil hindi naman ako inabot ng apoy kanina. Ang usok lang talaga ang nagpahirap sa akin dahil napuno na non halos ang comfort room."Papa, may jetlag ka pa po. Magpahinga ka po muna," sabi ko.While we were at the car earlier, he fell asleep. Kita ko sa mukha niya at ramdam ko ang pagod na nararamdaman niya sa malayuan na byahe. I felt bad that this happened to me. Physic
I don't know where to start. Nakaupo ako sa sofa at si Elijah ay nasa tabi ko--malapit habang mariin na nakatingin sa akin. Kanina ay ang lakas-lakas ng loob ko na yakapin siya at sabihin na mag-usap kami pero ngayon na magkatinginan na kaming dalawa ay parang umurong ang dila ko.The pressure! Ngayon ko lang rin mas naramdaman na talagang inamin ko na sa kaniya kung ano ang nararamdaman ko. Dahil kasi sa galit na umalis siya at hindi ako hinabol ay doon ako mas natutok kaya wala yung hiya na umamin na ako na mahal ko siya--na hindi lang siya basta bodyguard o kaibigan para sa akin."Uhm...""Are you nervous?" his hand caressed my face. Hindi ko naman 'yon ikinaila kaya tumango ako. Ang bilis rin kasi ng pagtibok ng puso ko."I just don't know what to say now, Eli. The words are tangled inside my head," I said and lowered my face, licking my lower lip. Eli then took my hand, ikinulong niya sa malalaking kamay niya. Nang akala ko ay 'yon lang ang gagawin niya ay inabot naman niya ang b
Ikinabigla ko 'yon. I tried to remember the first time he came to the mansion, but my memory is blurry. But, I know they witnessed how my grandfather mistreated me back then, kung paano ako pagbuhatan ng kamay but I can't recall what kind of expression he has on his face while he was watching me. Dahil nung mga oras rin na 'yon ay hilam na sa luha ang mga mata ko.Pero... nung nasa backgarden ako, while I was crying, n-natatandaan ko nga na may narinig akong kaluskos non at may braso ng lalake ako na natanaw, So, that's him?"You were the one who was watching me... a-at the back garden?"Nang tumango siya ay natakpan ko ang mukha ko ng mga palad ko. So he followed me!"My feelings for you grew when you started talking to me and teaching me many things. At that time, I thought it was just a normal feeling because I didn't fully understand what love was--kung ano ang pakiramdam non. I also never thought I would fall someday. At wala pa akong nagustuhan na kahit sino..." ibinitin niya an
Kahit na ang bilis ng pagtibok ng puso ko at nabibingi ako doon ay malinaw ko na narinig kung ano ang itinanong sa akin ni Elijah. My face heated up. Siguradong pulang-pula na ako ngayon sa harapan niya.K-Kiss me? But that only made my heart race faster, especially when I saw the plea in his eyes. He really wanted to do it, and if I didn't give in, he wouldn't be able to stop himself from kissing me.He was on the verge of losing his patience—he wouldn't have shot the CCTV if he wasn't! Ibig sabihin lang non na binaril niya 'yon para walang footage ng gagawin namin. G-Ghad... he really wants to kiss me.And that shot surprised me, Eli used a silencer, so there was barely any noise. Hawak pa rin niya ang baril at ang isang kamay ay umangat na sa batok ko. Nang gawin niya 'yon at sobrang lapit na talaga namin na tumatama na sa mukha ko ang hininga niya ay napalunok ako."A-Ahm, is this... also allowed?" tanong ko. Kino-consider pa rin ang usapan nila ng boss niya. Dahil sinuway na niy
Elijah wasn't joking when he said that he wants more. Hindi ko na alam kung gaano katagal ako na nasa ibabaw niya habang tumutugon sa mga halik niya. I can feel the numbness of my lips already at sa tuwing pasasagapin niya ako ng hangin ay tititigan pa niya ang mga labi ko. Ngingiti at saka muli akong babalikan ng halik."E-Eli..." tinakpan ko na ang mga labi niya dahil nga ayaw niyang tumigil. And now he's looking at me, nakangiti siya dahil kita 'yon sa mga mata niya. Nang hawakan niya ang kamay ko na nakatakip sa kaniya ay namilog ang mga mata ko dahil naramdaman ko na dinilaan niya ang palad ko."E-Elijah!" I scolded him. Nang ilayo ko na ang kamay ko, I glared at him , but it seemed to have no effect because he only smiled at me. Mukhang dahil sa magandang mood niya at nasunod ang gusto niya kaya walang epekto ang sama ng tingin ko!"I told you to stop me.""And I did!" sagot ko rin agad. He chuckled that made me stunned a bit. Nasa ibabaw niya ako kaya ramdam ko ang pagtawa niya
"Boss! Tama na ang bebe time! Kanina ka pa diyan, ha! Inoorasan kara kata! Let's go na! Ipinapatawag na tayo sa headquarters! Kailangan ng report natin tungkol sa nangyari sa univeristy!"Ang bilis ng naging paglingon ko sa pinto nang marinig ang boses na 'yon ni Kio. I even covered my mouth because of what I heard from him. Nang bumalik ang tingin ko kay Elijah ay para naman walang siyang narinig. He's just looking at me. Hindi na nga siya kumukurap na parang pag ginawa niya 'yon ay mawawala ako sa paningin niya!"S-Si Kio... aalis pala kayo, Eli," sabi ko sa kaniya. Nang hihiwalay na ako ay pinigilan naman niya ako sa baywang ko at niyakap lang ako ulit. I even heard him groaned. Napalingon naman ako muli sa pinto nang makarinig na ng pagkatok doon."Kinukulit na rin ako ni Ma'am Kamila. Pakiramdam ko nga alam niya ang pagkasira ng CCTV diyan sa kwarto ni Pristine. Akala ko ba pinutol mo na access niya? Hays. Bakit mo naman kasi binaril mo hindi mo na lang pina-off sa akin?"Namilog
Elijah"A-Aahhh! Tama na! T-Tama na!"Before I even arrived at the chamber, I could already hear a man's screams in the hallway. His voice was filled with pain and fear as he begged for the torture to stop. But the tormentors wouldn't stop until I arrived and ordered them to. I clenched my fists. Kio, who was walking alongside me, had caught the person responsible for the fire at the university earlier—inside the restroom where Pristine was.Kahit nang naging maayos naman ang usapan namin ni Pristine bago ako umalis at napag-usapan na rin namin ang tungkol sa relasyon namin ay hindi pa rin maalis ang matinding galit sa akin. I couldn't forget it. Her face while crying and her body trembling in fear.Ilang beses ko nang namura ang sarili ko kanina dahil sa nangyari sa kaniya. I couldn't accept that it happened to her. I even blamed myself for leaving her, dahil alam ko na hindi ito mangyayari kung hindi ko siya iniwan. But my baby was brave enough to comfort me even after I carried her
Nakatingin lang ako kay Elijah, at kahit mukhang nagmamadali siya ay hindi naman marahas ang pagkakahila niya sa akin. Tumahimik na rin ako dahil hindi naman niya ako sinagot. At nang makarating kami sa sasakyan niya na nakapark sa gilid ay pinagbuksan niya ako at nauna na akong pumasok sa loob.My lips pouted as I looked outside the window, seeing Kio and Esther heading to their car. At si Eli ay nilingon ko naman nang makasakay na rin. I was watching him, waiting for him to start the engine, but then I noticed his eyes were closed, and his head was resting.Napabuntong-hininga talaga ako habang nakatingin pa rin sa kaniya. Nang hindi ako makatiis ay hinawakan ko ang kamay niya.The silence between us is making us think the wrong things about what we’re feeling.“If this is about the kiss, Elijah, you don’t need permission. You’re always allowed to. You have every right because you’re my man,” I reminded him and my lips pressed together and I took courage to say what’s on my mind nex
“Wala,” walang ngiting sagot ko at nilingon ko na lang ang labas ng bintana. And as soon as I turned my head, I was caught off guard. My lips parted as the city lights gleamed beautifully before my eyes.“W-Wow…”Hindi ko namalayan na nasa tuktok na kami ngayon habang nakasakay sa ferris wheel and that, it suddenly stopped. Mas napagmasdan ko at na-appreciate ko pa lalo kung gaano kaganda ang mga ilaw sa baba. At nang bahagya naman akong tumingin sa itaas ay nailapat ko pa ang isang palad ko sa bintana nang makita naman ang iilang mga bituin. Up in the sky, the stars were starting to show—twinkling softly, as if they, too, were part of this moment.Lilingunin ko na sana non si Elijah para sabihin kung gaano kaganda ang labas nang bigla ay hawakan niya ako sa kamay ko na mismong nakalapat sa bintana.“Why…” I paused, thrown off by the way he was looking at me.“Are you mad at me?” he asked—and that’s when I noticed it. His eyes flickered with unease, like he was searching my face for a
I couldn’t wipe the smile off my face even as the Ferris wheel went higher. Pero hindi na ako tumingin pa ulit sa baba, sa dalawang nagbabangayan pa rin. I shook my head at them. But honestly, just the thought of Esther and Kio being together made me giggle. Napapangiti ako at napapailing. What if nga, ano?Sometimes it’s true that the more you hate, the more you love.“Nakakatuwa talaga silang dalawa.”A few seconds passed by after I recovered from the kilig I was feeling for the two, I looked at Eli in front of me. Medyo nagulat ako ng kaunti sa paraan ng tingin niya. His attention is still focused on me!And the way Elijah was positioned made it seem even more intense, drawing me in without saying a word.His legs were crossed, his elbow resting on his knee. Nakasalumbaba siya habang malalim ang tingin sa akin. Nang magkatitigan kami ng ilang segundo ay sandali akong natigilan. His eyes pull me in, those that once seemed emotionless are now gazing at me intently, filled with warmth
Napapangiti ako pero pinipigil ko. Nang makita ko naman na nilingon ‘yon ni Elijah ay pagbaling sa akin saka siya tumango. Hinawakan niya ulit ang kamay ko at naglakad na kami palapit sa gate–ay teka, wala pa kaming ticket.“Eli, bibili pa tayo ng–” pero napahinto ako bigla para sabihin na wala nga kaming ticket nang makita ko si Esther at si Kio na pababa ng kahihinto pa lang na ferris wheel.Hala! Sumakay sila?“Pristine!” sigaw ni Esther sa akin at nauna na siyang lumapit. She’s smiling at me, nakasuot siya ng faded jeans at simpleng sky blue na blouse. Nakatali rin ang buhok niya. And Kio, who’s always wearing a bodyguard suit, was now dressed in casual clothes. Naka-faded blue jeans rin ito at sky blue na t-shirt. Para silang naka-couple attire ni Esther! Not to mention they’re both wearing a white sneakers!“Esther…” sambit ko nang yakapin ako ni Esther, napangit ako at hinimas ang likod niya. Si Kio ay dumiretso naman kay Eli at nag-abot ng ticket. At napaawang ang mga labi ko
Mas naramdaman ko na humigpit ang pagkakahawak ni Elijah sa kamay ko, hinila rin niya ako ng mas malapit at sa gilid ng mga mata ko ay pansin ko na napapatingin sa amin ang ibang mga nagdaraan.Sa sagot na ‘yon ni Eli ay mas napagtanto ko lang na tama ako kaya naman umiling agad ako sa kaniya.“I am not thinking that you cannot protect me alone, Eli, hindi ganoon, saka alam kong hindi mo ako pababayaan, masyado lang rin akong nag-iisip pagkatapos ng mga nangyari kagabi. Alam natin pareho na hindi naman titigil ang lolo, but this time he won’t just take me away from you, m-malakas ang kutob ko na babalikan ka niya o si Ma’am Kamila at ‘yon… ‘yon ang ikinakatakot ko.”Napapikit ako ng mariin at huminga ng malalim. Sa sandaling ‘yon, dumaan ang malamig na hangin sa gitna naming dalawa. Nang idilat ko ang mga mata ko, at pagtingin ko kay Elijah, saka ko biglang narinig ang boses ng lolo na papatayin niya rin ako… katulad ng ginawa niya sa mama.My body trembled and I lowered my head again
Habang kasama ko si Elijah, hindi mawala sa isipan ko na baka ang saya na nararamdaman ko ngayon ay may kapalit. I couldn’t avoid overthinking. I tend to feel this a lot when I’m at my happiest—like something bad is bound to happen, waiting just around the corner to hit me.Siguro dahil sanay ako na ang buhay ko ay umiikot sa takot, lungkot, at puro pagbabanta. Na sandaling kaligayahan lang, hindi ko na ma-enjoy dahil sa isip ko na may mangyayari na mas mabigat.It’s just that what’s happening feels surreal, like a dream.Umangat ang tingin ko kay Eli na kasabay ko naglalakad. Hawak niya ng mahigpit ang kamay ko at nandito kami sa isang amusement park. Sinunod niya ang gusto ko kanina, pero hindi kami sumakay sa kahit anong rides. We just walked around, played some games, and walked some more while he held my hand. Masaya ako simula kanina, pero ito nga, at nawala ang saya na 'yon nang mapagtanto ko na pakiramdam ko may kapalit ang nararanasan kong ligaya.Hindi pa naman kasi tapos an
PristineI never thought that one day, Elijah and I would be out in the daylight, simply enjoying the view of the lake while watching the swans glide gracefully across the water. Kahit noong bodyguard ko pa siya, hindi ko talaga naisip na makakalabas ako ng ganito kasama siya. Siguro dahil dati, noong nasa bahay pa ako, hindi ko man lang sinubukan na magpaalam para lumabas o kahit maglibot sa mall. That’s because I knew Lolo wouldn’t agree, and Papa would also tell me to just stay at home.My world back then was limited to the mansion and school, doon lang talaga, kahit nga field trip? Hindi ako pwedeng sumama. It wasn’t just about strict rules, it was about safety. Lolo’s enemies were always lurking, and I knew that stepping outside meant taking a risk. Syempre, ayokong mag-alala ang papa noon kaya’t sumusunod rin ako. Isa pa, wala rin akong mga kaibigan na maaari kong maisama dahil nga takot na makipaglapit sa akin ang mga ito dahil isa akong Vera Esperanza.The surname alone speaks
“What did you say? Ulitin mo nga ang sinabi mo!”Rinig na rinig sa labas ng malaking gate ng mansion ng mga Ynares ang boses ni Halyago Vera Esperanza. Hindi siya makapaniwala na maaga siyang tumungo doon para makausap si Margus ngunit ang ibubungad sa kaniya ng guard ay bawal siyang pumasok! “Sinusunod ko lang po ang trabaho ko, sir.”What the hell just happened!“Bago ka lang ba dito, ha? Hindi mo ba ako nakikilala?!” he shouted. Umabante pa siya upang mas malapitan ang guard na bahagyang nakayuko. Ang dalawang tauhan niya na nasa likod niya ay naglakad rin palapit at ang isa ay nagsalita pa.“Kasosyo sa negosyo ni Mr. Ynares ang amo namin, pwede na tawagan mo siya at sabihin na narito si Mr. Vera Esperanza para makausap siya.The old man’s hands clenched as he took his phone out from his pocket. Dati-rati ay nakakapasok naman siya kaagad ng diretso sa mansion ng mga Ynares dahil pinagbubuksan siya ng kahit na sinong guard. “Kung bago ka dito, I’ll make sure you’re fired once Mar
Pierre ignored it before because he hoped that one day, his father would treat them well.“I-I’m sorry… I’m s-so sorry…”Nanghihina ang katawan ni Pierre na napahawak sa gilid ng sofa at muling napaupo. His head tilted to the side, his gaze unfocused and his eyes wide and unblinking in shock while tears kept on falling. Patuloy rin siya sa pagbulong ng patawad pero ganoon rin si Kamila, nagpatuloy rin ito sa paglabas ng saloobin at hinanakit sa kaniya.“Tapos ngayon gusto mo pa rin na kausapin ang ama mo? You tried last night, and for me, that was enough! Wala ka nang nakuhang maayos na salita, tapos sasabihin mo pa ‘yon for the last time? Gumising ka, Pierre! Your words will never change him! Even if you beg, or even if your life was on it, hinding-hindi na magbabago si Halyago!”His mind still refused to process it. Yet Kamila’s firm voice echoed in his ears. Alam ni Pierre na hindi ito magsisinungaling para lang idiin ang ama niya dahil ramdam niya ang bigat at sakit sa bawat salit