Elijah wasn't joking when he said that he wants more. Hindi ko na alam kung gaano katagal ako na nasa ibabaw niya habang tumutugon sa mga halik niya. I can feel the numbness of my lips already at sa tuwing pasasagapin niya ako ng hangin ay tititigan pa niya ang mga labi ko. Ngingiti at saka muli akong babalikan ng halik."E-Eli..." tinakpan ko na ang mga labi niya dahil nga ayaw niyang tumigil. And now he's looking at me, nakangiti siya dahil kita 'yon sa mga mata niya. Nang hawakan niya ang kamay ko na nakatakip sa kaniya ay namilog ang mga mata ko dahil naramdaman ko na dinilaan niya ang palad ko."E-Elijah!" I scolded him. Nang ilayo ko na ang kamay ko, I glared at him , but it seemed to have no effect because he only smiled at me. Mukhang dahil sa magandang mood niya at nasunod ang gusto niya kaya walang epekto ang sama ng tingin ko!"I told you to stop me.""And I did!" sagot ko rin agad. He chuckled that made me stunned a bit. Nasa ibabaw niya ako kaya ramdam ko ang pagtawa niya
"Boss! Tama na ang bebe time! Kanina ka pa diyan, ha! Inoorasan kara kata! Let's go na! Ipinapatawag na tayo sa headquarters! Kailangan ng report natin tungkol sa nangyari sa univeristy!"Ang bilis ng naging paglingon ko sa pinto nang marinig ang boses na 'yon ni Kio. I even covered my mouth because of what I heard from him. Nang bumalik ang tingin ko kay Elijah ay para naman walang siyang narinig. He's just looking at me. Hindi na nga siya kumukurap na parang pag ginawa niya 'yon ay mawawala ako sa paningin niya!"S-Si Kio... aalis pala kayo, Eli," sabi ko sa kaniya. Nang hihiwalay na ako ay pinigilan naman niya ako sa baywang ko at niyakap lang ako ulit. I even heard him groaned. Napalingon naman ako muli sa pinto nang makarinig na ng pagkatok doon."Kinukulit na rin ako ni Ma'am Kamila. Pakiramdam ko nga alam niya ang pagkasira ng CCTV diyan sa kwarto ni Pristine. Akala ko ba pinutol mo na access niya? Hays. Bakit mo naman kasi binaril mo hindi mo na lang pina-off sa akin?"Namilog
Elijah"A-Aahhh! Tama na! T-Tama na!"Before I even arrived at the chamber, I could already hear a man's screams in the hallway. His voice was filled with pain and fear as he begged for the torture to stop. But the tormentors wouldn't stop until I arrived and ordered them to. I clenched my fists. Kio, who was walking alongside me, had caught the person responsible for the fire at the university earlier—inside the restroom where Pristine was.Kahit nang naging maayos naman ang usapan namin ni Pristine bago ako umalis at napag-usapan na rin namin ang tungkol sa relasyon namin ay hindi pa rin maalis ang matinding galit sa akin. I couldn't forget it. Her face while crying and her body trembling in fear.Ilang beses ko nang namura ang sarili ko kanina dahil sa nangyari sa kaniya. I couldn't accept that it happened to her. I even blamed myself for leaving her, dahil alam ko na hindi ito mangyayari kung hindi ko siya iniwan. But my baby was brave enough to comfort me even after I carried her
PristineI was lying in bed, smiling as I stared at the ceiling. I was reminiscing about what happened earlier in my room, ang naging pag-uusap namin ni Elijah at kung ano ang mga nangyari sa pagitan namin. Hindi nga ako nagkamali noon sa pakiramdam ko, that what he's doing for me isn't just because he is my bodyguard and he's only doing his job.Hindi lang rin pala niya napagtanto sa sarili niya 'yon."It was love at first sight, Pristine...""And he even said I love you... twice."I squealed and buried my face on my pillow. I can't look at him the same way before, kanina ay iba na ang pakiramdam ko and I'm afraid I might not stop myself from showing my feelings for the next days. At si Eli, he's not that scared to be so close to me dahil kahit sa labas kanina ay malapit siya sa akin at nakakapit."He even kissed me in his car, nakabukas ang pinto non."Sigurado naman ako na walang nakakita, pero alam ni Kio ang nangyari dahil nang isarado ko ang pinto ng sasakyan ni Elijah ay ang la
It's not my intention to hurt Sebastian. Hindi ko rin kasi maialis sa isipan ko na maaaring siya ang isa sa maging dahilan para magkaroon kami ng problema ni Elijah. Our engagement is still a hot topic among the wealthy. At nangangamba ako na baka may sabihin siya sa lolo dahil na rin sa maraming bagay na napansin niya sa akin. And I know he's smart, hindi ko siya maloloko kahit magsinungaling ako, later on malalaman rin niya na may relasyon na kami ni Eli.But thinking that he's really serious about me, to push the engagement hurts me. Hindi lang ako nasasaktan para sa sarili ko kung hindi para na rin sa kaniya. Kasi kahit anong gawin niya, hindi ko talaga magagawa na mahalin siya."Oh, where's Sebastian, anak?"Pagkabalik ng papa ay napalinga siya sa paligid. Tipid naman ako na ngumiti at sinundan siya ng tingin nang maupo sa kaniyang pwesto."He left..." halos walang boses nang sabihin ko. Kumirot ang dibdib ko nang maalala ang reaksyon sa mukha kanina ni Sebastian. Ngayon ay nakok
I don't want Elijah to think that Sebastian did something to me that's why I cried, pero mukhang iyon na ang nasa isip niya ngayon dahil sa galit na ekspresyon sa mukha niya. Umangat ang kamay ko sa pisngi niya at ngumiti ako para hindi na siya mag-alala pa."May pinag-usapan lang kami ng papa, Eli. Iyon ang dahilan kung bakit rin ako naiyak." And it's really about me and Sebastian, pero hindi ito ang nagpaiyak sa akin.Lumuwag naman ang hawak niya sa akin at pagkatapos ay tumango. Nang tumayo siya ng tuwid ay nilingon niya kung nasaana ng papa."I saw Sebastian Ynare's car that's why I knew he was here."I nod. "Sumandali lang. Sila ang matagal na magkausap ng papa, Eli. Kinumusta lang ako dahil sa nangyari kanina sa university. Wala siya dahil abala siya sa negosyo ng pamilya nila."He turned to look at me again. May talim ang mga mata niya, I wonder what happened? Pakiramdam ko ay galing siya sa matinding galit. Iyon ang nakikita ko sa kaniya. Nang abutin ko ang kamay niya na nakak
Elijah"How is she?"Just as I stepped out of Pristine's room, I heard Kio ask with worry in his voice about my baby. He came back here with me but stayed outside the mansion instead of coming in. If Pristine hadn't warned me, I might have given him a harsh look for asking that question. Hindi ko pa rin gusto na malapit siya sa baby ko."She's fine. She was asleep before I came out."I didn't even look at him when I answered. He was leaning against the wall in front of me, with a serious expression on his face, clearly disappointed. Hindi ko siya masisisi kung bakit ganito ang nararamdaman niya ngayon. I know Kio also wants to make Pristine's grandfather pay for his wrongdoings, but we can't act solely based on our emotions. I was disappointed too with what happened earlier before we left the headquarters, but I got my mother's point after she explained it to me."Follow me."Nagsimula akong maglakad at tahimik naman siyang sumunod sa akin. He was waiting for me because he wanted to t
Pristine"Bakit hindi mo sinabi sa akin? K-Kumusta ka? Nahuli daw ba ang may gawa?" pagkatanong non sa akin ni Esther ay hinawakan niya ako sa mga braso ko. Mukhang tinitingnan niya kung nakatamo ba ako ng sugat. Pero dahil nga nakarating rin agad si Elijah ay wala naman akong kahit anong paso na natamo. Nahirapa lang ako na makahinga dahil napupuno na ng usok ang nasusunog na comfort room kahapon."Kaaway na naman ng lolo mo ang nag-utos?" dagdag na tanong niya pa sa akin. Nasa mukha niya ang pag-aalala. Salubong rin ang mga kilay niya at napabuntong hininga siya ng malalim nang hindi ako sumagot.Mamaya ko pa dapat talaga sasabihin kay Esther ang nangyari sa akin kahapon pagkatapos ng klase namin pero narinig na niya 'to na binanggit ng ibang mga estudyante pagkapasok pa lang daw niya sa university. Kaya ito, pagkarating ko ay inulan na niya ako kaagad ng mga tanong."Before we talked about what happened to me, ikaw? Magaling ka na ba para pumasok ngayon? Kahapon ka lang nagkasakit
"Pristine."Sa gitna ng paghingi ko ng tawad ng ilang ulit kay Sebastian ay narinig ko ang boses ng papa sa aking likod. Natigilan ako, napasinghap, at medyo nataranta dahil sa mga luha na nasa magkabilang pisngi ko. He will be worried if he sees me crying kaya agad kong pinalis ang mga iyon.Si Sebastian naman sa harapan ko ay napatingin sa likod ko at bahagyang yumuko. I knew he was showing respect to my father, who was now walking closer to us. Huminga ako ng malalim at inayos ang sarili ko. Nang sakto nang nasa likod ko na ang papa ay saka naman ako humarap."Pa..."But when I saw him, he wasn't looking at me—he was looking at Sebastian. Seryoso ang ekspresyon ng mukha ng aking ama, na ikinakunot ng noo ko. Alam kong hindi naman masamang tao ang tingin niya kay Sebastian, kilala niya ito bilang mabuting bata dahil anak ito ng kaibigan rin niya sa negosyo, pero the way he was looking at him right now... it was as if the latter was an enemy."Mr. Vera Esperanza—""No need for the fo
Nanlamig ang pakiramdam ko lalo na sa paraan ng pagtingin niya sa akin.Maybe I hoped too much... m-maybe the light I saw in him, the kindness I thought he had shown me despite knowing I'm in love with someone else, was never real. That he really had his own intentions."S-Sebastian—" and I gasped when he suddenly pulled me by the arm, umatras ako at sinubukan kong bawiin ang braso ko pero mahigpit na niyang hawak 'yon."Is this what you really want? Ang pilitin rin ako, Sebastian?" hindi makapaniwalang tanong ko. "Hindi mo naiintindihan ngayon kung anong ginagawa ko, Pristine, but soon, you will..." mabibigat ang bawat salita nang sabihin niya, na ikinailing ko.Ano pa ba ang hindi ko naiintindihan d-dito? "Pero tama ka, I have the power to make this stop, for you to be free, Pristine. At alam mo ba bukod doon? Kaya ko rin mapaluhod ang lolo mo sa harapan ko. Hindi ba't ang gusto mo ay makakawala sa kaniya? Na mas maprotektahan kayo ng papa mo. That's what I'm fckng doing right now
Agad akong napahawak sa gilid para hindi tuluyang matumba. Nang lingunin ko naman si Kio ay nakaalalay na siya pero umayos rin nang makitang seryoso ang tingin ko sa kaniya.What was the name of that drug again? Hindi medicine 'yon at alam kong intentional na banggitin ni Kio na medicine para hindi ako mag-alala dahil nakita niya kung paano rin ako napraning dahil dalawang linggo nang walang malay si Elijah! Naningkit lalo ang mga mata ko sa pag-alala doon. What was--Astra! Yes. That was the name of that drug. Iyon ang narinig ko na pangalan nang pag-usapan nilang dalawa 'yon ni Havoc!And when I asked Esther, she said that Astra is as a drug rather than medicine, it can be described as a sedative or hypnotic substance with strong sleep-inducing effects. At totoo nga daw na pwedeng isang buwan o higit pa ang maging epekto non!Nang maalala ko 'yon ay mas tumalim ang tingin ko kay Kio."No. You will not use that drug," I said, my voice strict and cold, leaving no room for argument.
I slowly moved away from Elijah on the bed. Nakatingin ako sa kaniya habang ingat na ingat akong hindi siya magising. He fell asleep after we talked about my birthday, na ilang araw na lang ang binibilang. Natuwa pa nga ako dahil hindi na niya binanggit pa si Sebastian. Pero iyong sinabi niyang "runaway"bago namin mapag-usapan ang mga magaganap sa birthday ko—it actually sounded like he's not that serious, but he also looked like he is... ganoon ang pakiramdam ko, eh.Honestly, I wasn't surprised by that question anymore. Kasi simula nang sabihin niya sa akin na tutulungan niya akong umalis sa bahay na 'to, na makalayo sa lolo ay naramdaman ko nang mauulit muli 'yon. And because of what happened to me recently, when Lolo Halyago hurt me again, hindi na rin ako nagulat sa tanong ni Elijah.At sa totoo lang, pagkatapos ng mga nalaman ko mula kay lolo mismo, gustong-gusto ko na rin umalis dito. I’m just gathering enough courage to talk to my father. Nagpasya ako na sabihin dito ang tung
Nang hindi sumagot si Elijah ay sumampa ako sa kama at niyakap siya. I rested my head in his chest and hugged him tightly. "Should I remind you that you are not just myBodyguard? Or should I remind you how much... I love you?" I heard his breathing, his fast heartbeat and then he moved after I said that. Ang mga kamay niya ay dumako sa baywang ko. Hinihintay ko rin siyang magsalita pero nang manatili siyang tahimik pagkalipas nang ilang segunod ay napatingin ako sa kaniya. But I gasped and was surprised when his arms gently carry me to his lap. Ngayon ay mas dumikit ako sa kaniya at gahibla na lang ang layo ng mga labi namin sa isa't-isa. "I'm scared..." he whispered. "Eli..." I called him with concern. I knew it... hindi lang pagsisisi sa nagawa niya ang nararamdaman niya sa mga nakalipas na araw. "Still fckng scared and even after you said that you love me, Pristine? May mga araw na sa tuwing nakatingin ako sa 'yo, pakiramdam ko maaaring magbago ang tingin mo sa 'kin, and tha
Elijah didn't recover right away after he woke up from two weeks of sleep. Nanghihina pa rin siya kahit tatlong araw na ang nakalipas. Kio and Havoc had expected this to happen, sila na muna ang in-charge sa safety namin ng papa. Pero unang araw nang magising si Eli ay hindi rin naman ako nakatiis at pagkatapos lumiban na ako sa klase. Now I've been absent for two days and. Nakaalalay ako sa tabi ni Elijah, I was the one feeding him, assisting him to his needs o sa kung ano ang gagawin niya. I even stayed with him in his room because I'm afraid that something bad might happen. Dito talaga ako natutulog, sa kama sa tabi niya and he didn't disagree with that. Hindi kasi maalis ang kaba sa akin na baka mamaya ay mawalan ulit siya ng malay o ano. Ito rin ang naging epekto ng dalawang linggo niyang walang malay. But Eli... he was silent since he woke up and we had that conversation. Pakiramdam ko, itong dahilan ng pananahimik niya ay dahil hindi nga narealize rin niya na sumobra siya sa
Hindi ko maiwasan na hindi makaramdam ng pag-aalala kay Elijah. Narito ako ngayon sa silid niya, sa may mansion rin at kanina pa siya pinagmamasdan. May IV siya sa kamay, may ilang mga nakalagay rin aparato para mamonitor ang hearbeat niya.H-How many days has it been? Lagpas na sa isang linggo kaya mas lalo akong nakakaramdam ng takot at kaba. Sir Antonius—Elijah's father told me that this is normal, he's calm yet I can't feel at ease with his words. Kahit alam kong mas siya ang nakakaalam ng totoong lagay ng anak niya.Ang gusto rin noong una ng Sir Antonius pagkatapos ng nangyari nang araw na pigilan niya si Eli at mawalan ng malay ay iuuwi niya ito pero nakiusap ako na kung maaari ay dito na lang sana at huwag nang ilayo pa. Alam ko kasi na magiging limitado lang ang pagbisita ko, baka hindi rin ako kaagad makaalis kung kailan ko gustuhin. At nagpapasalamat naman ako dahil pumayag naman rin ito."I understand you, hija. Okay. But, I need to talk to your father and explain what real
My eyes blinked a few times because I couldn't process it. That after everything I said, I still couldn't stop him. "W-Why... E-Eli..." Naikuyom ko ang nanginginig kong mga kamay habang patuloy ako sa pag-iyak. My sobs filled my room, and it hurt me even more. Mas nanunuot 'yong sakit sa bawat segundo na lumilipas. I truly understood now how far Elijah w-was willing to go to give me a peaceful life—even if it meant h-he wouldn't be a part of it anymore. "No... Ayoko ng b-buhay na wala siya." Pagkasabi ko non ay kaagad rin akong tumayo. Even if my body still hurt from what lolo did earlier, I stood up and ran to stop Elijah. "Eli!" I shouted. Tumayo ako at kahit na walang sapin sa paa ay sinundan ko siya. Pagkalabas ko ng silid ko ay walang kahit sinong nakabantay. Ang bilis ng pagtibok ng puso ko habang tinatakbo na ang palabas. H-He was fast! "Elijah!" sigaw kong muli at nang makarating na ako sa hagdan pababa ay doon ko siya nakitang palabas na mismo ng mansion. Hindi ako tu
Ilang beses ko ba kailangan ipaliwanag? N-na hindi naman niya' yon kasalanan. "It drives me insane that I wasn't able to protect you, that I failed to keep you safe... it was like knives digging deeper inside me. And I’m angry at myself because I promised to always be there for you, to never let anything harm you. I can do it, I can fcking kill all of them to make you safe. Pero ano ang nangyari? You were hurt... badly hurt that I almost... lost you."His eyes... there was only the feeling of his pain and his regret. And despite everything, I could feel how much he cared, how deeply he felt for me, at n-nasasaktan ako ng sobra na makita siyang ganito lalo at alam ko rin kung ano ang pinagdaanan niya sa kamay ng lolo at ng mga kaaway nito para lang masiguro ang kaligtasan ko."Hindi mo 'yon k-kasalanan, Elijah..." sagot ko habang umiiling sa kaniya. At kahit sa nanlalabong mga mata ay nakita ko ang pagbabago ng ekspresyon sa mukha niya. The softness vanished, the worry was nowhere to