I've never been this mad at Elijah before. Ever. Kung dati ay sobra ang takot at kaba ko na iwan niya, na hindi na siya bumalik ay ngayon walang ganoong pakiramdam. All that I am feeling right now is madness. Why?Because he was a jerk that night at the gala! He made me feel the kiss shouldn't have happened in the maze after he kissed me! He's a damn asshole! A complete asshole! Hindi ako nagbibitaw ng mga ganito na salita kahit sa isipan ko pero ito talaga ang nararamdaman ko ngayon!Naiiyak ako sa inis kapag naaalala. "E-Elijah..."My lips are sore, and I was having a hard time to breathe because even after a few minutes he still didn't want to let me go. Sandali lang na lalayo at pasasagapin ako ng hangin pero muli na naman akong hahalikan. I can hear the sound of our lips, naririnig ko rin pati ang pagdaing niya at ang sa akin. Ang sa isipan ko ay paano ko siya haharapin ulit? K-Kakausapin after this hot kiss? Lalo na ngayon na alam na rin niya ang nararamdaman ko. I have nothi
Gumaan ang loob ko sa naging pag-uusap namin ni Kio tungkol sa nangyari nang gabing 'yon. Nabawasan ang mga tanong sa isipan ko pati ang galit sa ginawa ni Elijah. I will still give him a chance to explain himself, pero iyon ay kung pagbalik niya ay may balak talaga siya na magpaliwanag sa ginawa niya.I may be young, but I understand how I feel about him and I am ready to face the consequences of my actions. Alam ko ang ginawa ko na pagtugon sa halik ni Elijah at alam ko rin ang iisipin ng mga nakarinig nang malaman ng mga ito na naghalikan kaming dalawa. Pwede na may iba na nakarinig at makarating sa lolo at papa pero wala akong naging takot sa isipin na 'yon. Sa tatlong araw ay mas nanaig ang inis ko dahil sa ginawa ni Elijah."Pristine, let's go?"Esther tapped my shoulder. Hindi ko namalayan na kami na lang tatlo pati si Sebastian ang natitira sa loob ng classroom at nakalabas na ang lahat. It's 11:30 am, maaga ang lunch break namin kaya nag-usap kami kanina na sa field manatili
ElijahI lay in the hammock in the back garden, staring up at the night sky, replaying everything that happened. My breath was heavy, and a weight on my chest made it hard for me to breathe. "Aahh. damn."The cold night wind did nothing to calm my nerves. "D-Do you like me, Elijah?"I smirked and covered my eyes with my hand. That scorching sensation every time I recall Pristine's face asking if I like her makes me feel like I'm burning from the inside out. It's been almost two days and I can't forget every details of what happened in her room, how she asked me softly if I like her.Halos dalawang araw na rin niya akong iniiwasan at hindi pinapansin. It... stings. Actually. Hindi ako sanay. How her beautiful eyes looked away. I was used to seeing her approach me with a smile and calling me with excitement. "Elijah...""Eli!" Damn. What is this feeling? Am I... missing her? Is it possible to miss someone even if you see them everyday?Pakiramdam ko sa nakalipas na dalawang araw ay
Just when my patience was about to run out after nearly two days of Pristine ignoring me, here she is now, standing close beside me. I can still hear her catching her breath, naramdaman ko rin ang paglapit pa niya sa gilid ko. I pretended to be sleeping, waiting for her to speak, but she remained silent. Hindi ba niya ako gigisingin? Ganoon ang ginagawa niya kapag pinupuntahan niya ako dito. What took her so long to try and wake me?But then I felt her move closer, and the strands of her hair fell on my neck, making me swallow.Her face... it's near.And because I couldn't wait any longer, I speak. "You shouldn't be running like that, princess. You're still out of breath. I can still hear you gasping for air."Pagkadila ng mga mata ko ay nakita ko ang gulat sa mukha niya. I heard her gasp after. And it was fast when she took a step back and stumbled on her feet. Sht. My reflexes kicked in, and my hand quickly caught her by the waist just as she was about to fall to the ground.Sa par
Ang dalawang linggo na pananatili ko dito sa Karmona ay tatlong araw na lang dahil nagpasunod ako agad ng ibang tauhan nang hindi sinasabi sa mom ang tungkol doon. I was bothered earlier when Kio said Pristine was awake, but I still haven't received a single reply to all of my messages. She's not like this, at alam ko naman na dahil nga hindi niya gusto na umalis ako.At mas napatunayan ko pa 'yon ngayon.I was staring at my phone gripping it tightly when the video call ended after Pristine hung up on me. Here I am, waiting for her reply since this morning after I left the mansion. I sent a lot of messages asking about her, and now I see her on Kio's phone?She's using his cellphone. Damn.Napasapo ako sa noo ko at napasandal sa puno habang nakatingin pa rin sa cellphone ko. I waited for her message, but I still received nothing. Napapikit ako ng mariin at ibinalik na lang 'yon sa bulsa ko."What's with that idiot Kio? Bakit parang close na sila agad?" tanong ko sa sarili ko.I can't
My mother gave me a bone-chilling cold stare as soon as I stepped into her office. Her expression was harsh as she stood with her arms crossed while leaning on her table. She didn't speak, but her eyes said a lot to me. Sa klase ng tingin ay alam ko nang tungkol ito sa akin at kay Pristine, Even though we've already talked about it, and I said no when she asked if I had feelings for Pristine, she hasn't let up on the topic——it's as if she's certain about what she thought. Wala akong balak na magsinungaling sa pagpunta ko dito para lang manatili ako sa mga Vera Esperanza, I knew I couldn't lie to her because she would find out right away if I was lying. Mas mapapalala lang ang sitwasyon ko kung hindi ako magsasabi ng totoo. She's my mother, I know how she thinks. At inaasahan ko nang nasa dulo na rin siya ng pasensiya niya. Her expression tells me."I am deeply disappointed in you, Elijah Clementine."Pagkasabi niya non ay tumalikod siya sa akin, But just as she turned her back to s
Pristine"Sigurado ka, ha? Hindi ka magsisisi kapag umalis ulit iyang si Elijah."I lost count of how many times Kio has been asking me the same question. Pagkatapos ko kasi na sabihin sa kaniya na sumunod siya sa akin ay iyan kaagad ang tinanong niya, at kahit nang sabihin ko sa kaniya na maghintay sandali dahil magpapalit ako ng damit ay naririnig ko na siya kanina na itinanong 'yon sa akin."If he leaves again, then the door is wide open for him."Napangisi siya sa isinagot ko at napakamot sa batok because he's just getting the same answer from me. I was sitting on the sofa while holding the book that Esther lend me. Ipinagpapatuloy ko na muli ang pagbabasa para kahit papaano ay mailayo ko ang atensyon sa kadarating lang na si Elijah. Magsisinungaling lamang ako kapag sinabi ko na talagang wala akong pakialam rito. Actually, his presence bothers me. The moment I saw him standing in the living room, looking at me as if he'd been longing to see me, I wanted to run to him and hug him
"Hindi ako makakapasok sa first subject, Pristine. Masama ang pakiramdam ko, eh."It was a message from Esther. Maaga akong nagising, alas-singko y medya pa lang at 'yon ang una kong nabasa nang tingnan ko ang mga mensahe sa cellphone ko. It was followed by my father's message, saying he had already landed in the country. Papa is coming home today. Ni hindi ko na siya nakumusta dahil sa mga nangyari sa nakalipas na araw. I was so focused on the issue between me and Elijah that I feel guilty for not even calling my papa once."Who's with you, Esther? Kumain ka na at uminom ng gamot."Pagka-type ko ng reply na 'yon ay tumihaya pa ako ng higa. Hindi muna ako bumangon dahil maaga pa naman. Alas-diyes ang pasok namin ngayon at kung ganito na may sakit si Esther, pupuntahan na muna namin siya ni Kio bago dumiretso sa school."Ako lang... ako lang naman mag-isa sa apartment ko. Mamaya siguro. Matutulog muna ako. Pakisabi na lang sa mga professors natin, ha?"Voice message na ang sunod na nat
"Pristine."Sa gitna ng paghingi ko ng tawad ng ilang ulit kay Sebastian ay narinig ko ang boses ng papa sa aking likod. Natigilan ako, napasinghap, at medyo nataranta dahil sa mga luha na nasa magkabilang pisngi ko. He will be worried if he sees me crying kaya agad kong pinalis ang mga iyon.Si Sebastian naman sa harapan ko ay napatingin sa likod ko at bahagyang yumuko. I knew he was showing respect to my father, who was now walking closer to us. Huminga ako ng malalim at inayos ang sarili ko. Nang sakto nang nasa likod ko na ang papa ay saka naman ako humarap."Pa..."But when I saw him, he wasn't looking at me—he was looking at Sebastian. Seryoso ang ekspresyon ng mukha ng aking ama, na ikinakunot ng noo ko. Alam kong hindi naman masamang tao ang tingin niya kay Sebastian, kilala niya ito bilang mabuting bata dahil anak ito ng kaibigan rin niya sa negosyo, pero the way he was looking at him right now... it was as if the latter was an enemy."Mr. Vera Esperanza—""No need for the fo
Nanlamig ang pakiramdam ko lalo na sa paraan ng pagtingin niya sa akin.Maybe I hoped too much... m-maybe the light I saw in him, the kindness I thought he had shown me despite knowing I'm in love with someone else, was never real. That he really had his own intentions."S-Sebastian—" and I gasped when he suddenly pulled me by the arm, umatras ako at sinubukan kong bawiin ang braso ko pero mahigpit na niyang hawak 'yon."Is this what you really want? Ang pilitin rin ako, Sebastian?" hindi makapaniwalang tanong ko. "Hindi mo naiintindihan ngayon kung anong ginagawa ko, Pristine, but soon, you will..." mabibigat ang bawat salita nang sabihin niya, na ikinailing ko.Ano pa ba ang hindi ko naiintindihan d-dito? "Pero tama ka, I have the power to make this stop, for you to be free, Pristine. At alam mo ba bukod doon? Kaya ko rin mapaluhod ang lolo mo sa harapan ko. Hindi ba't ang gusto mo ay makakawala sa kaniya? Na mas maprotektahan kayo ng papa mo. That's what I'm fckng doing right now
Agad akong napahawak sa gilid para hindi tuluyang matumba. Nang lingunin ko naman si Kio ay nakaalalay na siya pero umayos rin nang makitang seryoso ang tingin ko sa kaniya.What was the name of that drug again? Hindi medicine 'yon at alam kong intentional na banggitin ni Kio na medicine para hindi ako mag-alala dahil nakita niya kung paano rin ako napraning dahil dalawang linggo nang walang malay si Elijah! Naningkit lalo ang mga mata ko sa pag-alala doon. What was--Astra! Yes. That was the name of that drug. Iyon ang narinig ko na pangalan nang pag-usapan nilang dalawa 'yon ni Havoc!And when I asked Esther, she said that Astra is as a drug rather than medicine, it can be described as a sedative or hypnotic substance with strong sleep-inducing effects. At totoo nga daw na pwedeng isang buwan o higit pa ang maging epekto non!Nang maalala ko 'yon ay mas tumalim ang tingin ko kay Kio."No. You will not use that drug," I said, my voice strict and cold, leaving no room for argument.
I slowly moved away from Elijah on the bed. Nakatingin ako sa kaniya habang ingat na ingat akong hindi siya magising. He fell asleep after we talked about my birthday, na ilang araw na lang ang binibilang. Natuwa pa nga ako dahil hindi na niya binanggit pa si Sebastian. Pero iyong sinabi niyang "runaway"bago namin mapag-usapan ang mga magaganap sa birthday ko—it actually sounded like he's not that serious, but he also looked like he is... ganoon ang pakiramdam ko, eh.Honestly, I wasn't surprised by that question anymore. Kasi simula nang sabihin niya sa akin na tutulungan niya akong umalis sa bahay na 'to, na makalayo sa lolo ay naramdaman ko nang mauulit muli 'yon. And because of what happened to me recently, when Lolo Halyago hurt me again, hindi na rin ako nagulat sa tanong ni Elijah.At sa totoo lang, pagkatapos ng mga nalaman ko mula kay lolo mismo, gustong-gusto ko na rin umalis dito. I’m just gathering enough courage to talk to my father. Nagpasya ako na sabihin dito ang tung
Nang hindi sumagot si Elijah ay sumampa ako sa kama at niyakap siya. I rested my head in his chest and hugged him tightly. "Should I remind you that you are not just myBodyguard? Or should I remind you how much... I love you?" I heard his breathing, his fast heartbeat and then he moved after I said that. Ang mga kamay niya ay dumako sa baywang ko. Hinihintay ko rin siyang magsalita pero nang manatili siyang tahimik pagkalipas nang ilang segunod ay napatingin ako sa kaniya. But I gasped and was surprised when his arms gently carry me to his lap. Ngayon ay mas dumikit ako sa kaniya at gahibla na lang ang layo ng mga labi namin sa isa't-isa. "I'm scared..." he whispered. "Eli..." I called him with concern. I knew it... hindi lang pagsisisi sa nagawa niya ang nararamdaman niya sa mga nakalipas na araw. "Still fckng scared and even after you said that you love me, Pristine? May mga araw na sa tuwing nakatingin ako sa 'yo, pakiramdam ko maaaring magbago ang tingin mo sa 'kin, and tha
Elijah didn't recover right away after he woke up from two weeks of sleep. Nanghihina pa rin siya kahit tatlong araw na ang nakalipas. Kio and Havoc had expected this to happen, sila na muna ang in-charge sa safety namin ng papa. Pero unang araw nang magising si Eli ay hindi rin naman ako nakatiis at pagkatapos lumiban na ako sa klase. Now I've been absent for two days and. Nakaalalay ako sa tabi ni Elijah, I was the one feeding him, assisting him to his needs o sa kung ano ang gagawin niya. I even stayed with him in his room because I'm afraid that something bad might happen. Dito talaga ako natutulog, sa kama sa tabi niya and he didn't disagree with that. Hindi kasi maalis ang kaba sa akin na baka mamaya ay mawalan ulit siya ng malay o ano. Ito rin ang naging epekto ng dalawang linggo niyang walang malay. But Eli... he was silent since he woke up and we had that conversation. Pakiramdam ko, itong dahilan ng pananahimik niya ay dahil hindi nga narealize rin niya na sumobra siya sa
Hindi ko maiwasan na hindi makaramdam ng pag-aalala kay Elijah. Narito ako ngayon sa silid niya, sa may mansion rin at kanina pa siya pinagmamasdan. May IV siya sa kamay, may ilang mga nakalagay rin aparato para mamonitor ang hearbeat niya.H-How many days has it been? Lagpas na sa isang linggo kaya mas lalo akong nakakaramdam ng takot at kaba. Sir Antonius—Elijah's father told me that this is normal, he's calm yet I can't feel at ease with his words. Kahit alam kong mas siya ang nakakaalam ng totoong lagay ng anak niya.Ang gusto rin noong una ng Sir Antonius pagkatapos ng nangyari nang araw na pigilan niya si Eli at mawalan ng malay ay iuuwi niya ito pero nakiusap ako na kung maaari ay dito na lang sana at huwag nang ilayo pa. Alam ko kasi na magiging limitado lang ang pagbisita ko, baka hindi rin ako kaagad makaalis kung kailan ko gustuhin. At nagpapasalamat naman ako dahil pumayag naman rin ito."I understand you, hija. Okay. But, I need to talk to your father and explain what real
My eyes blinked a few times because I couldn't process it. That after everything I said, I still couldn't stop him. "W-Why... E-Eli..." Naikuyom ko ang nanginginig kong mga kamay habang patuloy ako sa pag-iyak. My sobs filled my room, and it hurt me even more. Mas nanunuot 'yong sakit sa bawat segundo na lumilipas. I truly understood now how far Elijah w-was willing to go to give me a peaceful life—even if it meant h-he wouldn't be a part of it anymore. "No... Ayoko ng b-buhay na wala siya." Pagkasabi ko non ay kaagad rin akong tumayo. Even if my body still hurt from what lolo did earlier, I stood up and ran to stop Elijah. "Eli!" I shouted. Tumayo ako at kahit na walang sapin sa paa ay sinundan ko siya. Pagkalabas ko ng silid ko ay walang kahit sinong nakabantay. Ang bilis ng pagtibok ng puso ko habang tinatakbo na ang palabas. H-He was fast! "Elijah!" sigaw kong muli at nang makarating na ako sa hagdan pababa ay doon ko siya nakitang palabas na mismo ng mansion. Hindi ako tu
Ilang beses ko ba kailangan ipaliwanag? N-na hindi naman niya' yon kasalanan. "It drives me insane that I wasn't able to protect you, that I failed to keep you safe... it was like knives digging deeper inside me. And I’m angry at myself because I promised to always be there for you, to never let anything harm you. I can do it, I can fcking kill all of them to make you safe. Pero ano ang nangyari? You were hurt... badly hurt that I almost... lost you."His eyes... there was only the feeling of his pain and his regret. And despite everything, I could feel how much he cared, how deeply he felt for me, at n-nasasaktan ako ng sobra na makita siyang ganito lalo at alam ko rin kung ano ang pinagdaanan niya sa kamay ng lolo at ng mga kaaway nito para lang masiguro ang kaligtasan ko."Hindi mo 'yon k-kasalanan, Elijah..." sagot ko habang umiiling sa kaniya. At kahit sa nanlalabong mga mata ay nakita ko ang pagbabago ng ekspresyon sa mukha niya. The softness vanished, the worry was nowhere to