My mother gave me a bone-chilling cold stare as soon as I stepped into her office. Her expression was harsh as she stood with her arms crossed while leaning on her table. She didn't speak, but her eyes said a lot to me. Sa klase ng tingin ay alam ko nang tungkol ito sa akin at kay Pristine, Even though we've already talked about it, and I said no when she asked if I had feelings for Pristine, she hasn't let up on the topic——it's as if she's certain about what she thought. Wala akong balak na magsinungaling sa pagpunta ko dito para lang manatili ako sa mga Vera Esperanza, I knew I couldn't lie to her because she would find out right away if I was lying. Mas mapapalala lang ang sitwasyon ko kung hindi ako magsasabi ng totoo. She's my mother, I know how she thinks. At inaasahan ko nang nasa dulo na rin siya ng pasensiya niya. Her expression tells me."I am deeply disappointed in you, Elijah Clementine."Pagkasabi niya non ay tumalikod siya sa akin, But just as she turned her back to s
Pristine"Sigurado ka, ha? Hindi ka magsisisi kapag umalis ulit iyang si Elijah."I lost count of how many times Kio has been asking me the same question. Pagkatapos ko kasi na sabihin sa kaniya na sumunod siya sa akin ay iyan kaagad ang tinanong niya, at kahit nang sabihin ko sa kaniya na maghintay sandali dahil magpapalit ako ng damit ay naririnig ko na siya kanina na itinanong 'yon sa akin."If he leaves again, then the door is wide open for him."Napangisi siya sa isinagot ko at napakamot sa batok because he's just getting the same answer from me. I was sitting on the sofa while holding the book that Esther lend me. Ipinagpapatuloy ko na muli ang pagbabasa para kahit papaano ay mailayo ko ang atensyon sa kadarating lang na si Elijah. Magsisinungaling lamang ako kapag sinabi ko na talagang wala akong pakialam rito. Actually, his presence bothers me. The moment I saw him standing in the living room, looking at me as if he'd been longing to see me, I wanted to run to him and hug him
"Hindi ako makakapasok sa first subject, Pristine. Masama ang pakiramdam ko, eh."It was a message from Esther. Maaga akong nagising, alas-singko y medya pa lang at 'yon ang una kong nabasa nang tingnan ko ang mga mensahe sa cellphone ko. It was followed by my father's message, saying he had already landed in the country. Papa is coming home today. Ni hindi ko na siya nakumusta dahil sa mga nangyari sa nakalipas na araw. I was so focused on the issue between me and Elijah that I feel guilty for not even calling my papa once."Who's with you, Esther? Kumain ka na at uminom ng gamot."Pagka-type ko ng reply na 'yon ay tumihaya pa ako ng higa. Hindi muna ako bumangon dahil maaga pa naman. Alas-diyes ang pasok namin ngayon at kung ganito na may sakit si Esther, pupuntahan na muna namin siya ni Kio bago dumiretso sa school."Ako lang... ako lang naman mag-isa sa apartment ko. Mamaya siguro. Matutulog muna ako. Pakisabi na lang sa mga professors natin, ha?"Voice message na ang sunod na nat
"Aminin mo, kinilig ka, 'no?"Sinamaan ko ng tingin si Kio. Naglalakad kami ngayon palabas, tapos na kasi ako na mag-almusal. At iyang linya niya na 'yan ay kanina niya pa 'yan sinasabi simula nang lumabas ako ng silid ko. Mahina lang naman 'yong kaming dalawa lang ang makakarinig. Sa aming dalawa ay parang mas siya pa ang kinilig sa bulaklak. Tuloy pakiramdam ko hindi naman siya seryoso doon sa payo niya sa akin na huwag akong maging marupok, na huwag basta bibigay kay Elijah.Parang kulang na lang rin siya ang magsabi na patawarin ko na, eh."Saan mo inilagay ang mga bulaklak? Baka naman ipa-frame mo pa 'yon kapag natuyo, ha? Kung ako 'yon naku, baka ipa-preserve ko pa kasi--""Stop it," nilingon ko siya sandali at pinaningkitan ko pang lalo ng mga mata. Ang lakas rin niya mang-asar. "Naku. Mag-thank you naman sa akin! Dahil 'yan sa pagtitiis mo kaya nage-effort na si boss! Kaso mga ilang percent na lang ba 'yang pagi-ignore mo sa kaniya? Ako kasi alam ko any time bibigay ka na ri
"Hindi ka na sana nagpunta pa dito, Pristine. Paano kung mahawa ka?" Ngumiti ako at umiling kay Esther. "I'm fine. Saka nakasuot naman tayo pareho ng facemask, and hindi rin ako basta-basta nagkakasakit."She let out a deep sigh, sabi ko na rin kasi na hindi siya papayag kung talagang nagsabi ako. "By the way, kumain ka na. Nariyan rin sa supot ang mga gamot. Mas mabuti kung mainom mo na rin para gumaan ang pakiramdam mo."Tumalima naman siya kaagad. Hindi na nagreklamo pero kanina nang dumating kami dito ni Kio ay nakita ko ang gulat sa mukha niya nang mapagbuksan ako ng pinto. She was so shocked she immediately closed the door and told me to wait outside for a few seconds. Si Kio naman ay sinabi ko na sasakyan na lang, o makipagkwentuhan muna kay Elijah na nasa baba rin. Siya na rin pala ang nagsabi kay Eli na kaya kami dumaan dito kay Esther ay para magdala ng pagkain at mga gamot."Kasama mo si Elijah? O si Kio lang?" tanong ni Esther. She's eating already. Ako naman ay inabot k
"Uhm, Pristine, i-ito daw yung photocopy ng exercise na ipe-present natin ngayon."Napatingin ako sa kaklase ko nang lumapit ito sa akin. We're at the comfort room. Naghihintay ako sa may gilid para magpalit ng P.E uniform. Nang kunin ko 'yon ay ngumiti ako at nagpasalamat."Thank you, Jennica."Pero bago pa niya 'yon marinig ay tumalikod na siya. Napayuko ako at napalabi. I actually remember her, kaklase ko na siya nung senior high school ako, and she's a shy girl. Natandaan ko rin na nagkaroon na kami dati ng interaksyon dahil magkagrupo kami sa values ed na subject. Alam ko naman ang dahilan kung bakit hindi rin siya naglalalapit sa akin, narinig ko kasi na pinagbawalan siya ng ama niya dahil isa ang dad niya sa bumangga noon kay lolo. Same reason...Nang makita ko na ako na ang susunod ay pumasok na ako sa cubicle. Ilang minuto na lang rin at magsisimula na ang P.E class. Kailangan ko pa na isaulo itong basic exercise dahil ngayon ko lang nakuha. Ang alam ko ay dapat last week pa
Before darkness invade me, malalakas na kalabog sa pinto ang narinig ko. Napadilat ako ng mga mata at kahit na nahihirapan ako na kumilos ay tinungo ko muli ang pinto. And before I could even scream for help, napatigil ako nang makarinig ng malakas na boses mula sa labas."Pristine Felize!"My lips trembled. Ang lakas ng paghiyaw niya sa pangalan ko habang sinusubukan na buksan ang doorknob ng pinto. Naririnig ko rin ang ibang mga boses sa labas. Ghad... did someone notice I'm still here?E-Eli..."Fck! Pristine! Pristine, are you there?!" I tried to slam the door, nanunuyo na ang lalamunan ko at masakit na masakit na ang mga mata ko. Nahihirapan na rin ako sa paghinga dahil sa usok. Pero muli kong sinubukan na kalampagin ang pinto."E-Elijah..." I whispered."Elijah, I-I'm here!" I shouted.Nang tumigil ang kalabog ay narinig ko muli ang boses niya. "Get away from the door!" sigaw niya muli at iyon naman ang ginawa ko. Mas gumilid ako at lumayo sa pinto at ilang segundo lang ay bu
I know very well that Lolo Yago never cared about me. Simula bata pa lang ako ay alam na alam ko na 'yon. At hindi niya ako pagmamalupitan at pisikal na sasaktan kung minamahal niya ako bilang apo niya.I was like a tool for him, something he flaunted in public to show that he's a good grandfather. Now, I didn't expect him to come to the hospital and show concern despite his anger. Does he really care? Is he furious because Elijah and Kio were careless and this happened to me, or is there another reason?Because I'm sure he's not angry that I almost died. I'd even believe it more if he found out I was dead."Lolo, this is the first time something like this has happened. A-Alam mo naman po na naging safe ako lalo at ang pamilya natin simula nang mapalitan ang securtiy company na nagbabantay sa ating pamilya. A-And Elijah is a skilled bodyguard, he's proven himself over the past year. He even saved your life once during a public press conference when you were almost assassinated. Y-Yo
I breathed deeply when that scene came in my head vividly. When I heard Pristine Felize’s cries while I was running toward that room, it echoes... it pierced through me... "Boss, okay ka lang?" Napatigil naman ako sa pag-aalala sa nangyari at napabaling kay Kio na seryosong nakatingin sa akin. He was also looking at my shaking hands. "I'm okay." Am I? No. "Aaahh!" My baby's cries still lingers in my mind... I clenched my fists and my jaw tightening at the memory. All of that made her suffer haunted me, fueled my anger. Whenever I remember that scene, where Pristine Felize was crying so hard while hugging her bruised body in that office, my entire body trembles with rage. All I want is to make Halyago Vera Esperanza pay. To torture him, to make him feel every ounce of the pain he inflicted on my woman—ten fcking times over. But what frustrates me even more is that I can't make a damn move. I have to keep this anger buried inside me because of one damn reason. I sho
Chapter 146.Pagkaalis ni Pristine at ng papa niya ay naglakad naman ako at naupo sa sofa. Nakasunod naman sa akin si Kio at naupo rin sa tapat ko. And when I saw him smiling widely while his eyebrows moving at me, I glared at him. "Boss--""Itahimik mo 'yang bibig mo kung ano man ang sasabihin mo, Kio."I know what's running in his head right now. At ayoko nang marinig pa 'yon. "Grabe ka naman sa akin. Sasabihin ko lang sana na ngayon ko lang nakita na ganiyan kasaya si Pristine."But when I heard what he said, I looked at him and nodded in agreement. "Oh, kita mo ikaw rin sang-ayon? Napansin ko talaga 'yon, eh. Kahapon kasi lonely talaga siya na akala niya matutuloy yung engagement niya doon sa Sebastian na 'yon pero buti na lang talaga magilas ang Ma'am Kamila."Mom had it all planned since the beginning. Simula nang maging bodyguard ako ni Pristine, hanggang ngayon na malaman kong buhay si Alondra. Pero ang plano niya na ilabas ako kahapon ay hindi ko inaasahan.“Pero sana nam
Elijah Nasa gilid lang ako at si Kio habang nakatingin kay Pristine at sa kaniyang ama. I didn't follow her because I wanted to give her time to be with her father. Hindi naman rin ganoon kalayo ang pwesto ko sa kanila. Sapat na para marinig ko rin ang pinag-uusapan nila. Ayoko rin na lumapit lalo na't nagugustuhan ko ang panonood sa kaniya ngayon habang nakangiti at kausap niya ang kaniyang ama. "Pa, dito ka po natulog?" "Hmm. Anong oras na rin ako dumating, anak kaya hindi na kita nasabaihan. Mag-uusap rin sana kami ni Kamila pero hindi natuloy at may pag-uusapan daw sila ni Antonius." "Ganoon po ba? Baka ngayon pupunta ang Ma'am Kamila? By the way po, nag-breakfast na kayo?" And earlier, when I saw Pristine run toward her father and hug him with a smile and teary eyes, I felt at ease. This is what I want for her—to be able to smile like that without any trace of fear or sadness, without the weight of everything she's endured holding her back. Since I became her bodyguard, her s
Hello po. Aabsent po muna ako ng 2 days sa three stories na daily update po, ha? (Luther and Thes, Leonariz and Arazella, Elijah at Pristine) Naaapektuhan na rin po ako ng mga nababasa ko na comments at Ako rin naman po napifeel ko talaga na parang ‘di ko naibibigay best ko po sa bawat update ng tatlong story everyday. Laging andon yung doubt and lagi ko ineedit kahit after update nirerevise ko. (Hi po sa mga nakukulit ko sa pm pra hingin feedback nila sa tuwing may update ako haha.) Lalo na po nasa part na ako na medyo malapit na sa mga ending mas need ko maayos ang pgsusulat ko and lately kasi siguro sa dami rin ng ginagawa ko, sa pagod at puyat eh naaapektuhan yung flow ng mga story na sinusulat ko araw-araw. Naiinis na rin ako kasi feeling ko namamadali ko yung story tas yung iba naman napapatagal ko pa. Kaya pasensya na po, ha? Pasensya na rin po sa mga nadidisappoint sa flow ng story at sa mga hindi na natutuwa. Pero tulad po ng dati, babawiin ko ulit yung mga araw na na-
Hindi kami kaagad bumaba ni Elijah dahil sa pang-aasar niya sa akin. Ako naman ay pulang-pula na ang mukha ko at hiyang-hiya na ako. Of course, that's my first time feeling that! Saka n-nakakapagod naman kasi talaga. After all that he did, bigla akong hinila ng antok. I don't know if it's normal. Or siguro dahil rin napagod ako kahapon?I don't know! Pero ngayon ay ito at pareho na kaming nakaligo. Nakasuot na ri nako ng white floral long dress. Siya naman ay kaswal na t-shirt na gray at naka-gray pants lang. Gusto pa niya kanina na paliguan ako na ikinagulat ko talaga. Pero nang mahalata ko na binibiro na naman niya ako at talagang napalo ko na siya na ikinahingi ko pa ng tawad."Huwag mo na akong asarin, Eli. Nakakarami ka na," sambit ko nang pababa na kamin ng hagdan. Magkahawak kamay kaming dalawa. Nakahanda na rin daw kasi ang breakfast, kumatok kanina si Kaji sa kwarto niya at ako pa talaga ang namilit dito kay Elijah. Tapos gusto pa ipadala ang breakfast namin, sabi ko mang-aa
"Hmm..."A faint groan escaped from me as soon as I woke up. Hindi ko rin maidilat ang mga mata ko dahil sa bigat non at medyo antok pa ako. But then, I started feeling strange—my body seemed heavy with an unfamiliar sensation, and my skin tingled in places I couldn’t quite explain. More specifically, in my private areas... and my chest felt sore. Ramdam ko rin ang medyo pagod na pakiramdam sa katawan ko, as if I had been awake the whole night, though I couldn’t quite piece together what had happened. Hindi pa masyadong gumagana ang isipan ko dahil kagigising ko lang pero nakuha naman kaagad ng pakiramdam sa katawan ko ang atensyon ko.And... It’s usually cold in my room because of the air conditioning, yet the coldness I feel right now doesn’t come from it—more like from nature. At nasiguro ko naman 'yon nang mas maramdaman ko pa ang lamig na tumama sa braso ko. My senses were now also alert, and I could hear the sound of the wind and the rustling curtains from the window.Binuksan
Walang ibang maririnig ngayon sa silid ni Elijah kung hindi ang mga pagdaing ko dahil sa ginagawa niya. Even though I told him to stop b-because what he was doing was too much, hindi siya tumitigil at parang mas ginaganahan pa siya kapag sinasabi kong dahan-dahan... n-na tama na muna. "A-Aahhh... Eli..." He keeps on kissing my c-center. Licking, and his hands were gripping my legs tightly. "Na-ahhh..." I know that the woman will feel more pleasure if her partner will do this, nabasa ko 'yon sa mga ipinahiram ni Esther sa akin na libro. Pati nga ang mga ginawa ng lalakeng bida a-ay ginagawa ngayon ni Elijah, ang mga nangyari doon, kung ano rin ang naramdaman ng bidang babae ay nararamdaman ko naman ngayon. And for me it's too much... there's something building inside of me that I can't name. Tapos kahit sandali... ayaw talagang tumigil ni Eli. Pero sigurado ako na wala pang ilang minuto ang nakakalipas pero pakiramdam ko ay napakatagal na non dahil sa ipinaparamdam niya sa akin.
The room was filled with my soft moans... which I actually didn’t recognize that really coming from me because of how Elijah continuously pleasing me. H-Hindi ko inaasahan na agad-agad ay tutunguhin ng bibig niya ang isang dibdib ko and now he's still focusing his attention there... l-licking and sucking the bead of my breast."E-Eli..." I inhaled sharply as I felt his hands... his hands, which had always supported me before, making sure I wouldn't slip while walking down the stairs, now holding me firmly, making me feel secure. But now, those hands were roaming over my body, exploring every curve with a gentleness that sent shivers down my spine, making me gasp for air and also... g-gave me a strange feeling—that only him could make me feel.Nang muli akong mapakapit sa buhok niya dahil dumiin ang pagkakagat niya sa tuktok ng dibdib ko ay napaangat ang tingin niya sa akin kaya nagtama muli ang mga mata namin ni Elijah. And the fire in his eyes only grew brighter. Napalunok ako nang m
I know the curses Elijah muttered and the deep, drowning look he's giving me right now means danger—not the kind that threatens me, but the kind that stirs something inside me. Alam ko naman rin ang magiging dala sa kaniya ng sinabi ko, I really need help to pull the zipper of my gown, b-but of course, I didn't do that to tease him or... maybe, just maybe, I was aware of what it would make him feel because of the rapid beating of my heart. Kanina kasi ay iba na ang usapan namin, s-sa steak pa lang. "Nahihirapan lang a-akong ibaba ang zipper..." I added and looked away. Doon naman na siya tumalima, na parang napagtanto rin niyang natigilan siya sa sinabi kong tulungan niya akong magpalit—that really came out wrong. "I-I mean, itong zipper lang, Eli... hindi..." but before I could finish my sentence, he made me turn around carefully. Walang salita, but the moment I felt his hand on my back, I froze. His fingers brushed against my bare skin, and my breathing hitched as his hand slow