Binawi ko agad ang kamay ko. Ipinaloob ko 'yon sa isa ko pa na kamay. I rubbed the spot where I felt Sebastian's lips, feeling something wrong within myself as I saw Elijah watching us—realizing that I had just let him kiss my hand like that."I-I don't know what to say to you right now, Ynares," I said, glancing at Eli out of the corner of my eye. He wasn't looking at us anymore; his head was slightly bowed, and his hands were clenched into fists."Hindi ko kailangan ng sagot ngayon, Pristine. I understand how you feel because you've known me as an arrogant, grumpy, and bad person who never talked to you. And then suddenly, I'm confessing my feelings that I've had for a long time," sagot niya na naiiling pa habang nakangiti. Isinuklay rin niya ang mga daliri sa buhok at umatras. Binibigyan na ako ng distansya. "Pero sasabihin ko na ngayon na hindi ako basta susuko. Now that I've taken a step closer to you, I won't waste any steps I take from here on."Hindi ako sumagot dahil ang at
I waited the whole night, but Elijah didn't come back.Ito ang unang beses na hindi niya natupad ang mga sinabi niya sa akin. For almost a year of being with me, he always made sure to keep his word. But last night... I waited for his call and messages, but I received nothing. I waited until midnight, but he didn't come back.Alam niya na nag-aalala ako kapag wala siyang pasabi. But he still didn't even bother e-even just a few seconds to tell me what's happening to him.Si Kio na ang nagpapasok sa akin sa loob ng silid ko dahil naghihintay ako sa labas ng mansion. Ilang beses nya ako na sinabihan. Hindi rin ako makakatulog kung sakali dahil sa pag-iisip. Kahit kasi mensahe talaga ay wala. My heart is aching, ito na ba ang kinakatakutan ko? Ang mga narinig niya kay Sebastian, ang sinabi nito na minamahal ako ni Elijah is that the reason?"Okay ka lang, Pristine?"Kio poured water on his glass."I'm fine," sagot ko na halos hindi marinig. Napangiwi si Kio na parang sinasabi ng ekspresy
"Oh my... ang ganda-ganda mo, Pristine!" Ate Lena said that caught my attention. Nakaharap ako ngayon sa salamin at tapos na sa paghahanda para sa gala.Tipid lamang ako na ngumiti sa mga papuri nila. I am not really in the mood. At kahit nang dumating na si Sebastian sa mansion ay tinanguan ko lang ito hanggang sa makarating kami sa sasakyan niya."I guess you didn't heard earlier," sabi niya."You are stunning, Pristine."He said that? At mukhang sigurado siya na hindi ko 'yon nabigyan ng pansin dahil nga inulit niya. Tipid ako na ngumiti."Salamat."Kio was behind us. Nakasunod ito sa amin ni Sebastian. Mayroon ring dalawang sasakyan sa likod na bodyguards rin na dala naman ni Sebastian. He said that it was for my safety. Pero sinabi ko na ayos lang.When we came at the gala a lot of people was looking at us sa labas pa lang. Nagbubulungan."They look good together! Mga bata pa sila pero I heard that may pagpaplano na daw ng kasal. May date na nga rin daw ng engagement party ang Do
"Pristine!"I heard Kio called me pero mas binilisan ko ang paglalakad at tinakasan ito dahil gusto ko na mapag-isa."Asan na 'yon? Sht. Papatayin talaga ako ni Elijah."Elijah... but where is he? N-Nasaan?Nang makapasok ako sa maze ay napaupo ako at naibaba ko ang kopita na hawak ko. And in no matter of seconds, I cried. I cried silently. Mas napagtanto ko na hindi ko talaga kaya ng wala si Eli dahil sa bawat minuto, hinahanap-hanap ko siya."I-I can't be like this... p-paano na nga kung hindi na siya bumalik?""At isa pa t-this is not forever. Hindi siya habambuhay na makakasama ko. Why are you so selfish, Pristine?"Kalokohan rin hilingin na manatili si Eli kapag ikinasal na ako. How am I able to live while married to another man and still loving my bodyguard?Napahikbi ako sa naisip ko. Wala ba talaga akong kalayaan na pumili? B-Because I really want Elijah... no... I love him. A-And if he will ask me again, sasama ako sa kaniya. Hindi ko na iisipin ang kung ano ang gagawin ng lo
I've never been this mad at Elijah before. Ever. Kung dati ay sobra ang takot at kaba ko na iwan niya, na hindi na siya bumalik ay ngayon walang ganoong pakiramdam. All that I am feeling right now is madness. Why?Because he was a jerk that night at the gala! He made me feel the kiss shouldn't have happened in the maze after he kissed me! He's a damn asshole! A complete asshole! Hindi ako nagbibitaw ng mga ganito na salita kahit sa isipan ko pero ito talaga ang nararamdaman ko ngayon!Naiiyak ako sa inis kapag naaalala. "E-Elijah..."My lips are sore, and I was having a hard time to breathe because even after a few minutes he still didn't want to let me go. Sandali lang na lalayo at pasasagapin ako ng hangin pero muli na naman akong hahalikan. I can hear the sound of our lips, naririnig ko rin pati ang pagdaing niya at ang sa akin. Ang sa isipan ko ay paano ko siya haharapin ulit? K-Kakausapin after this hot kiss? Lalo na ngayon na alam na rin niya ang nararamdaman ko. I have nothi
Gumaan ang loob ko sa naging pag-uusap namin ni Kio tungkol sa nangyari nang gabing 'yon. Nabawasan ang mga tanong sa isipan ko pati ang galit sa ginawa ni Elijah. I will still give him a chance to explain himself, pero iyon ay kung pagbalik niya ay may balak talaga siya na magpaliwanag sa ginawa niya.I may be young, but I understand how I feel about him and I am ready to face the consequences of my actions. Alam ko ang ginawa ko na pagtugon sa halik ni Elijah at alam ko rin ang iisipin ng mga nakarinig nang malaman ng mga ito na naghalikan kaming dalawa. Pwede na may iba na nakarinig at makarating sa lolo at papa pero wala akong naging takot sa isipin na 'yon. Sa tatlong araw ay mas nanaig ang inis ko dahil sa ginawa ni Elijah."Pristine, let's go?"Esther tapped my shoulder. Hindi ko namalayan na kami na lang tatlo pati si Sebastian ang natitira sa loob ng classroom at nakalabas na ang lahat. It's 11:30 am, maaga ang lunch break namin kaya nag-usap kami kanina na sa field manatili
ElijahI lay in the hammock in the back garden, staring up at the night sky, replaying everything that happened. My breath was heavy, and a weight on my chest made it hard for me to breathe. "Aahh. damn."The cold night wind did nothing to calm my nerves. "D-Do you like me, Elijah?"I smirked and covered my eyes with my hand. That scorching sensation every time I recall Pristine's face asking if I like her makes me feel like I'm burning from the inside out. It's been almost two days and I can't forget every details of what happened in her room, how she asked me softly if I like her.Halos dalawang araw na rin niya akong iniiwasan at hindi pinapansin. It... stings. Actually. Hindi ako sanay. How her beautiful eyes looked away. I was used to seeing her approach me with a smile and calling me with excitement. "Elijah...""Eli!" Damn. What is this feeling? Am I... missing her? Is it possible to miss someone even if you see them everyday?Pakiramdam ko sa nakalipas na dalawang araw ay
Just when my patience was about to run out after nearly two days of Pristine ignoring me, here she is now, standing close beside me. I can still hear her catching her breath, naramdaman ko rin ang paglapit pa niya sa gilid ko. I pretended to be sleeping, waiting for her to speak, but she remained silent. Hindi ba niya ako gigisingin? Ganoon ang ginagawa niya kapag pinupuntahan niya ako dito. What took her so long to try and wake me?But then I felt her move closer, and the strands of her hair fell on my neck, making me swallow.Her face... it's near.And because I couldn't wait any longer, I speak. "You shouldn't be running like that, princess. You're still out of breath. I can still hear you gasping for air."Pagkadila ng mga mata ko ay nakita ko ang gulat sa mukha niya. I heard her gasp after. And it was fast when she took a step back and stumbled on her feet. Sht. My reflexes kicked in, and my hand quickly caught her by the waist just as she was about to fall to the ground.Sa par
"Pristine."Sa gitna ng paghingi ko ng tawad ng ilang ulit kay Sebastian ay narinig ko ang boses ng papa sa aking likod. Natigilan ako, napasinghap, at medyo nataranta dahil sa mga luha na nasa magkabilang pisngi ko. He will be worried if he sees me crying kaya agad kong pinalis ang mga iyon.Si Sebastian naman sa harapan ko ay napatingin sa likod ko at bahagyang yumuko. I knew he was showing respect to my father, who was now walking closer to us. Huminga ako ng malalim at inayos ang sarili ko. Nang sakto nang nasa likod ko na ang papa ay saka naman ako humarap."Pa..."But when I saw him, he wasn't looking at me—he was looking at Sebastian. Seryoso ang ekspresyon ng mukha ng aking ama, na ikinakunot ng noo ko. Alam kong hindi naman masamang tao ang tingin niya kay Sebastian, kilala niya ito bilang mabuting bata dahil anak ito ng kaibigan rin niya sa negosyo, pero the way he was looking at him right now... it was as if the latter was an enemy."Mr. Vera Esperanza—""No need for the fo
Nanlamig ang pakiramdam ko lalo na sa paraan ng pagtingin niya sa akin.Maybe I hoped too much... m-maybe the light I saw in him, the kindness I thought he had shown me despite knowing I'm in love with someone else, was never real. That he really had his own intentions."S-Sebastian—" and I gasped when he suddenly pulled me by the arm, umatras ako at sinubukan kong bawiin ang braso ko pero mahigpit na niyang hawak 'yon."Is this what you really want? Ang pilitin rin ako, Sebastian?" hindi makapaniwalang tanong ko. "Hindi mo naiintindihan ngayon kung anong ginagawa ko, Pristine, but soon, you will..." mabibigat ang bawat salita nang sabihin niya, na ikinailing ko.Ano pa ba ang hindi ko naiintindihan d-dito? "Pero tama ka, I have the power to make this stop, for you to be free, Pristine. At alam mo ba bukod doon? Kaya ko rin mapaluhod ang lolo mo sa harapan ko. Hindi ba't ang gusto mo ay makakawala sa kaniya? Na mas maprotektahan kayo ng papa mo. That's what I'm fckng doing right now
Agad akong napahawak sa gilid para hindi tuluyang matumba. Nang lingunin ko naman si Kio ay nakaalalay na siya pero umayos rin nang makitang seryoso ang tingin ko sa kaniya.What was the name of that drug again? Hindi medicine 'yon at alam kong intentional na banggitin ni Kio na medicine para hindi ako mag-alala dahil nakita niya kung paano rin ako napraning dahil dalawang linggo nang walang malay si Elijah! Naningkit lalo ang mga mata ko sa pag-alala doon. What was--Astra! Yes. That was the name of that drug. Iyon ang narinig ko na pangalan nang pag-usapan nilang dalawa 'yon ni Havoc!And when I asked Esther, she said that Astra is as a drug rather than medicine, it can be described as a sedative or hypnotic substance with strong sleep-inducing effects. At totoo nga daw na pwedeng isang buwan o higit pa ang maging epekto non!Nang maalala ko 'yon ay mas tumalim ang tingin ko kay Kio."No. You will not use that drug," I said, my voice strict and cold, leaving no room for argument.
I slowly moved away from Elijah on the bed. Nakatingin ako sa kaniya habang ingat na ingat akong hindi siya magising. He fell asleep after we talked about my birthday, na ilang araw na lang ang binibilang. Natuwa pa nga ako dahil hindi na niya binanggit pa si Sebastian. Pero iyong sinabi niyang "runaway"bago namin mapag-usapan ang mga magaganap sa birthday ko—it actually sounded like he's not that serious, but he also looked like he is... ganoon ang pakiramdam ko, eh.Honestly, I wasn't surprised by that question anymore. Kasi simula nang sabihin niya sa akin na tutulungan niya akong umalis sa bahay na 'to, na makalayo sa lolo ay naramdaman ko nang mauulit muli 'yon. And because of what happened to me recently, when Lolo Halyago hurt me again, hindi na rin ako nagulat sa tanong ni Elijah.At sa totoo lang, pagkatapos ng mga nalaman ko mula kay lolo mismo, gustong-gusto ko na rin umalis dito. I’m just gathering enough courage to talk to my father. Nagpasya ako na sabihin dito ang tung
Nang hindi sumagot si Elijah ay sumampa ako sa kama at niyakap siya. I rested my head in his chest and hugged him tightly. "Should I remind you that you are not just myBodyguard? Or should I remind you how much... I love you?" I heard his breathing, his fast heartbeat and then he moved after I said that. Ang mga kamay niya ay dumako sa baywang ko. Hinihintay ko rin siyang magsalita pero nang manatili siyang tahimik pagkalipas nang ilang segunod ay napatingin ako sa kaniya. But I gasped and was surprised when his arms gently carry me to his lap. Ngayon ay mas dumikit ako sa kaniya at gahibla na lang ang layo ng mga labi namin sa isa't-isa. "I'm scared..." he whispered. "Eli..." I called him with concern. I knew it... hindi lang pagsisisi sa nagawa niya ang nararamdaman niya sa mga nakalipas na araw. "Still fckng scared and even after you said that you love me, Pristine? May mga araw na sa tuwing nakatingin ako sa 'yo, pakiramdam ko maaaring magbago ang tingin mo sa 'kin, and tha
Elijah didn't recover right away after he woke up from two weeks of sleep. Nanghihina pa rin siya kahit tatlong araw na ang nakalipas. Kio and Havoc had expected this to happen, sila na muna ang in-charge sa safety namin ng papa. Pero unang araw nang magising si Eli ay hindi rin naman ako nakatiis at pagkatapos lumiban na ako sa klase. Now I've been absent for two days and. Nakaalalay ako sa tabi ni Elijah, I was the one feeding him, assisting him to his needs o sa kung ano ang gagawin niya. I even stayed with him in his room because I'm afraid that something bad might happen. Dito talaga ako natutulog, sa kama sa tabi niya and he didn't disagree with that. Hindi kasi maalis ang kaba sa akin na baka mamaya ay mawalan ulit siya ng malay o ano. Ito rin ang naging epekto ng dalawang linggo niyang walang malay. But Eli... he was silent since he woke up and we had that conversation. Pakiramdam ko, itong dahilan ng pananahimik niya ay dahil hindi nga narealize rin niya na sumobra siya sa
Hindi ko maiwasan na hindi makaramdam ng pag-aalala kay Elijah. Narito ako ngayon sa silid niya, sa may mansion rin at kanina pa siya pinagmamasdan. May IV siya sa kamay, may ilang mga nakalagay rin aparato para mamonitor ang hearbeat niya.H-How many days has it been? Lagpas na sa isang linggo kaya mas lalo akong nakakaramdam ng takot at kaba. Sir Antonius—Elijah's father told me that this is normal, he's calm yet I can't feel at ease with his words. Kahit alam kong mas siya ang nakakaalam ng totoong lagay ng anak niya.Ang gusto rin noong una ng Sir Antonius pagkatapos ng nangyari nang araw na pigilan niya si Eli at mawalan ng malay ay iuuwi niya ito pero nakiusap ako na kung maaari ay dito na lang sana at huwag nang ilayo pa. Alam ko kasi na magiging limitado lang ang pagbisita ko, baka hindi rin ako kaagad makaalis kung kailan ko gustuhin. At nagpapasalamat naman ako dahil pumayag naman rin ito."I understand you, hija. Okay. But, I need to talk to your father and explain what real
My eyes blinked a few times because I couldn't process it. That after everything I said, I still couldn't stop him. "W-Why... E-Eli..." Naikuyom ko ang nanginginig kong mga kamay habang patuloy ako sa pag-iyak. My sobs filled my room, and it hurt me even more. Mas nanunuot 'yong sakit sa bawat segundo na lumilipas. I truly understood now how far Elijah w-was willing to go to give me a peaceful life—even if it meant h-he wouldn't be a part of it anymore. "No... Ayoko ng b-buhay na wala siya." Pagkasabi ko non ay kaagad rin akong tumayo. Even if my body still hurt from what lolo did earlier, I stood up and ran to stop Elijah. "Eli!" I shouted. Tumayo ako at kahit na walang sapin sa paa ay sinundan ko siya. Pagkalabas ko ng silid ko ay walang kahit sinong nakabantay. Ang bilis ng pagtibok ng puso ko habang tinatakbo na ang palabas. H-He was fast! "Elijah!" sigaw kong muli at nang makarating na ako sa hagdan pababa ay doon ko siya nakitang palabas na mismo ng mansion. Hindi ako tu
Ilang beses ko ba kailangan ipaliwanag? N-na hindi naman niya' yon kasalanan. "It drives me insane that I wasn't able to protect you, that I failed to keep you safe... it was like knives digging deeper inside me. And I’m angry at myself because I promised to always be there for you, to never let anything harm you. I can do it, I can fcking kill all of them to make you safe. Pero ano ang nangyari? You were hurt... badly hurt that I almost... lost you."His eyes... there was only the feeling of his pain and his regret. And despite everything, I could feel how much he cared, how deeply he felt for me, at n-nasasaktan ako ng sobra na makita siyang ganito lalo at alam ko rin kung ano ang pinagdaanan niya sa kamay ng lolo at ng mga kaaway nito para lang masiguro ang kaligtasan ko."Hindi mo 'yon k-kasalanan, Elijah..." sagot ko habang umiiling sa kaniya. At kahit sa nanlalabong mga mata ay nakita ko ang pagbabago ng ekspresyon sa mukha niya. The softness vanished, the worry was nowhere to