Prologue

This is the wedding that everyone is expecting to be the most beautiful wedding of all time. Everything is in the right place, the church is well, the visitors and media are already present, and our family is waiting for us.

But.

Something's missing. I immediately check everything within the range of my eyes. Yung boquet ba? Yung gown ba may sira hindi lang namin nakita? O yung buhok ko ba? Funny how I pretended to check and care about this wedding when in fact- whatever.

Being like this is not my thing. Alam kong hindi ko ugali ang maging mapili sa kung ano man. This wedding is just their plan to get rid of my scandalous issue. That day traumatized me. Thinking about it now makes me want to cry. Napansin siguro ng mommy ko ang pagkabalisa ko kaya naman agad niya akong dinaluhan.

"Are you ok? Kanina ka pa balisa diyan," My mom worriedly asked me. Nasa labas si mommy ng bridal car kausap ang parents ng groom ko.

"Oo ma, I'm fine po," Ngumiti lang ako ng tipid sa kanya. This is contrary to what I'm feeling right now. Hindi ako mapakali at gusto ko nang umalis at magpakalayo-layo.

Sinarado ko ang window ng bintana at huminga ng malalim. Nag-isip lang ako ng mga bagay na dapat kong gawin para matakasan ang wedding na to. Who knows, maybe there's a way?

It was 7 o'clock in the morning, at 8:00 am ang start ng ceremony. All of them are waiting for me inside the church. The church is now full of media personnel and famous names in the industry. Lahat sila ay nandito para saksihan ang wedding na pareho naming hindi ginusto ng groom ko. 

I called  Athena, my best friend. She's the only one I think I can rely on except my mom and dad. I called her and told her that I want the wedding to be cancelled, na alam naming pareho na hindi pwede. She knew everything about me and I know everything about her, too. 

"Thena, I'm so nervous. Gusto kong umatras. Feeling ko susuka ako. Is it ok to cancel this wed-" I said while panicking. She cut me off and yelled at me.

"Bit/ch what the hell! Are you out of your mind? Bakit ngayon mo pa sinasabi yan!" This freak. She's literally inside the church but she's cursing like a devil. Wala talagang pinipili ang bibig nitong bwisit na to.

"I don't know. I feel like I-i... I'm not ready for all of this. Feeling ko hindi ko pa kaya, Thens. Hindi ko alam!" I said as I was in the urge to cry but I'm really stopping myself.

"Anong gusto mong gawin ko?! Pari nalang ang hinihintay at ikakasal ka na!" She growled. Alam kong inis na inis na siya pero hindi ko talaga to gusto. Yes this is an impulsive and bold move pero ayaw ko nito!

"Please just help me out, ok? Tawagin mo sila mom and dad para umalis sila sa labas ng kotse. Tapos puntahan mo ko dito." I said and ended the call.

I was trembling to death. Feeling ko sasabog ang kalamnan ko sa iniisip kong plano. Pero excited ako na hindi ko maintindihan kung bakit. Alam kong maraming tao ang maaapektuhan ng desisyon ko pero, wala. I love myself more than anything. Hindi ako magpapatali sa kasal lalaking hindi ko naman mahal.

"Hija, pupunta lang kami sa church. Tawag kami ng coordinator, they have to ask something para sa reception daw. Dito na muna si Athena para di ka mabored.," Dad said at inakay si mommy papuntang church.

Alam kong ayaw ni Athena makinig sakin but look at her, walking fast. Nakangiti siya sa mga bisitang madaraanan niya pero hindi siya humihinto. Kung ako ang nasa labas ngayon panay na siguro ang bati ko sa mga taong nakakasalubong niya. She even passed by the most famous classical actress na iniidolo niya noon pa man. Nang makarating siya sa sasakyan ay agad niyang binuksan ang pinto at pumasok. Alam kong gustong-gusto niya na akong sabunutan ngayon pero hindi niya magawa.

"You bit/ch! Ano bang nasa isip mo! What the fuck is wrong with you!" Galit na galit niyang sabi.

"Thens, drive the car. Umalis tayo, punta tayo sa airport or sa kahit saan basta wag lang dito. Samahan mo kong umalis ng bansa or pumunta sa malayong probinsya basta ayaw kong ikasal. Please, thena," humahagulgol kong sabi. I am really desperate to run away and to live far from this stupid people. Agad naman siyang natinag at dinaluhan ako.

"Titignan ko kung may malapit na tao sa labas, baka mamaya bigla nalang tayong habulin. Magpalit ka ng damit mo at pagpasok ko, itapon mo yang gown mo sa labas ok? Or maybe cut it whatever!" 

Lumabas siya at iniwan ako. Dali-dali kong kinapa ang zipper pero masyadong mababa kaya naman kumuha ako ng matulis na bagay at pinunit ang wedding gown. I don't want to be the cause of our delay if ever kaya naman gugupitin ko nalang. I successfully cut it! Agad kong inipon ang ginupit na tela at tinumpok sa isang malaking plastic. I wrapped it up and tie it. binaba ko ang window sa driver's seat at tinapon ang gown.

"Teh! Let's go! Nandyan na ang pari!" Sabi ni Thena at sinipa ang gown pagpasok niya.

Binilisan niya ang pagpasok at agad inistart ang kotse. She immediately drove the car habang ang mga naiwan ay nagsisisigaw. They were running and chasing the car. Alam ko dahil sa papalapit na sigaw ng mga tao. The media were all chasing us down, but luckily they stopped. Maybe because the actor is moving now, good thing at tama ako ng napiling groom.

Ito na ba? Ito na ba ang gusto kong talaga? Ang gusto kong gawin? Yes, I know that this is what I really want! I felt relieved kahit papaano knowing that I will not spend my whole lifetime being married to someone I know I don't love. Am I being selfish or self-centered because of the people I'm going to abandon just to stop this ridiculousness? Magiging ok lang ba ang pamilya ko? Ang pamilya nila Athena?

Ah! Kahit hindi, ang mahalaga at sigurado ay hindi ako nagpakasal sa kanya. Hindi ako kinasal ngayong araw na to. That's what's important. Pero, ano ang buhay na naghihintay sakin pagkatapos ng lahat ng ito? Ano ang buhay na kailangan kong gustuhin para lamang makalayo sa lugar na 'to? Will I be really happy? Walang kasiguraduhan ang lahat ng ito, alam ko. 

"Sasama ka ba sakin?" wala sa sariling tanong ko sa kanya. I know she's not used to living without her parents kaya baka hindi niya rin kayanin ang magiging buhay namin kung sakali.

Simula bata kami ay hindi na kami mapaghiwalay. Lagi kaming magkasama sa lahat ng bagay. It so happen that we want to pursue our dreams. We want to be together during the success na mararanasan namin sa mga buhay namin. Hindi ko alam kung kakayanin ba namin ang mamuhay ng malayo sa mga pamilya namin pero siguro ito na yung oras na maging independent kami pareho.

"Malamang! Baka ipakulong ako ng pamilya ng groom mo dahil aakalain nilang kinidnap kita!" She then stopped the car in front of the hotel and went inside to get our things. Kinuha ko ang phone ko para tignan kung may mga nagmessage ba sakin.

People are asking where did I go, why did I ran away, and cursing me to death, lalo na ang family ng groom ko. They also threatened me kung hindi pa daw ako babalik don ngayon. It was horrible, much worse than I expected.

A text message from him made me burst into tears, hindi dahil nagiguilty ako kundi dahil masaya ako.

"I already felt that you've been hesitating. I just wish you happiness. Your mom and dad is about to chase you down. Make sure you don't get caught, we both know what makes you really happy. Sana alam mo rin sa sarili mo yon."

He knew. But he refused to believe and take action about it. He knew that I was hesitant of getting married to him. Kung bakit ba naman kasi ngayon palang ako nag-isip na tumakas. Hindi ko alam kung bakit parang tanggap niya ang lahat at hinayaan niya akong tumakas. Bakit hindi manlang siya nagalit o naghabol? Teka ano bang sinasabi ko? I should've not thought of that. I don't want to be chase by anyone kaya bakit ko iniisip ang mga to.

After less than ten minutes, I saw Athena walking fast dala dala ang backpack na alam kong damit ang laman at mga pouch bag namin kung saan nakalagay ang mahahalagang gamit like IDs and ATM.

"Let's go na. Magwithdraw muna tayo bago tayo umalis ng Manila. At pwede ba lumipat ka naman sa passenger's seat? Ano ako driver mo?" Masungit na sabi niya at tinignan ako ng matalim. Nakuha niya pang sabihin yon sa kabila ng sitwasyon namin ngayon.

"Ok basta bilisan mo. Sila Mom hinahabol daw tayo sabi ni Gray." Suplada ko ding sabi at sabay na padabog na umupo sa tabi niya.

Tumango naman siya at pinaandar na ulit ang sasakyan. Pumunta kami ng bangko at nagwithdraw ng malaking halaga ng pera. Alam namin pareho na iffreeze o itatrack agad ng mga parents namin ang ATM namin kaya uunahan na namin silang makapag withdraw. Iniwan na namin ang bridal car sa tapat ng bank after withdrawing the money. Agad kaming nag carpool at nagpahatid sa isang bus station na papuntang probinsya. Province somewhere in the north dahil alam kong hindi kami matutunton don. Good thing the driver didn't recognize Athena or me. Ang hirap tumakas pag sikat ka, lahat aalalahanin mo lalo na kung may makakakilala ba sayo.

Habang nasa biyahe, naglalakbay din ang utak ko. I'm thinking of what will happen to us both. I know that she's running away with me because she loves me and she cannot stand to live without me beside her. The thought of being away from him makes me sad and in pain, pero alam kong pareho tong makakabuti samin.

"Yung mga bababa sa Sta. Lumina dito na po kayo!" sigaw ng konduktor. It was a province near the moutain ranges of Zambales. Si Athena ang nagsuggest na dito kami tumuloy dahil may kakilala raw siya dito.

"Athena, let's go na." Ginising ko siya at nakisabay kaming bumaba sa mga pasahero. She was asleep for more than three hours while I was awake the whole ride.

"Nandito na tayo sis. Sana kayanin natin tong desisyong ginawa mo leche ka."

"Ba't ka ba kasi sumama bi/ch ka." Nagbibiro kong sabi.

"Ha! Gaga sino bang nag-aya sak-" She said, fuming mad pero naputol yon dahil sa sinabi ko.

"Tignan mo pogi oh," napalingon agad ang gaga. "Bili lang ako ng makakain," paalam ko habang busy pa siya sa kakahanap ng pogi sa kung saan.

Naglalakad ako papunta sa isang karinderya ng isang matuling sasakyan ang mabilis na bumaybay sa kalsadang nilalakaran ko. Animong nag slow motion ang lahat at napako ako sa kinatatayuan ako. Isang puting SUV ang mabilis na bumabaybay sa kalyeng pagtatawiran ko. It was too late for me to run away because the moment I glanced at the car, that's also the moment that I got hit.

"MISS!"

"PAIGE!"

The screams of the people who are about to see the end of my life.