Chapter 5: Reconciliation

Isang linggo na mula nang buksan ko ang package. Mula noong araw na yon ay naghihintay na ako sa kanya. I even wanted to go to him. Ilang umaga na ang nagdaan at ilang beses na din lumubog ang araw pero wala pa rin siya.

Is he too busy to even bother seeing me? Sabagay what will I expect from a CEO? Busy siyang tao at malamang sa dami ng artista na hinahandle ng agency niya ay baka may iilan ding nagkakaissue. In the past two years, maybe he was busy earning the trust of his employees again. I caused him to lose his riches and reputation as the CEO of his own company

Bakit ba gustong-gusto ko siyang makita? Hindi naman siguro buong buhay ko sa kanya umiikot ang mundo, right? Gusto ko ba siya?

Wait. Why am I questioning myself right now? Hindi ko naman na siguro siya gusto dahil ilang taon na din ang lumipas. Siguro ay ganon din siya. Pero bakit nung kausap niya si kuya parang gustong-gusto niya akong makita? May gusto pa kaya siya sakin?

"Wala na tayong mangunguya niyan, Paige. Sa kamay mo palang digest na yung kanin." Puna ni kuya sa ginagawa ko.

Oh shit! Nakalimutan ko nga palang nagdudurog ako ng kanin para isangag. Hindi ko na napansin dahil lunod na lunod ako sa mga iniisip ko.

"Oh shit, I'm sorry!" Tinignan ko ang kanin at mukhang ok pa naman. "Ok pa naman pwede pa to, Kuya." Sabi ko at nilagyan na ng asin ang kanin.

"Maupo ka na don. Ako na diyan. Do something else, maglinis ka." He ordered me.

Sinunod ko naman at naglinis na nga lang ako. Hindi naman ganoon kadumi ang bahay dahil naglilinis naman ako araw-araw. Nagpunas ako ng bintana at mga gamit. Kakaunti lang din ang gamit namin dahil wala kaming TV o radio. Hindi pa naiintindihan noon kung bakit wala kaming ganon dito sa bahay pero ngayon ay alam ko na kung ano ang dahilan. Ang sunod kong ginawa ay nagwalis ng sahig at naglampaso. Hindi naman madumi ang sahig pero dahil nagpunas ako ng bintana, may kakaunting alikabok mula doon na sa sahig napunta.

Nang matapos magwalis ay umupo ako at nag-isip ulit ng gagawin. Hindi ako mapakali at wala akong magawa ngayong araw kaya naman naligo nalang ako. Saktong tapos na si Wesley magluto kaya naman ginising ko na din si Athena para kumain. Nagkaayos din kami nung kailan dahil di na namin matiis ang isa't isa. Nagresign na din siya sa trabaho dahil sa di ko malamang kadahilanan.

Habang kumakain ay napagkwentuhan nila ang nalalapit na fiesta dahil may mga pacontest daw si Itay kap. Ang sabi-sabi pa nga ay may pageant din daw kaya naman tong si Athena ay gustong-gusto sumali.

"Teh basta ha suportahan niyo ko. Ngayon nalang ulit ako magmimake up!" excited niyang sabi.

"Kuya papayagan mo bang sumali yan?" Tanong ko kay Wesley na nananahimik.

"Bahala siya. Suportado ko naman siya sa lahat." Ngumiti lang siya kay Athena at sakin.

"Yan ang sana all no, Paige? Inggit ka na ba?" Pang-aasar ni Athena sakin.

Natawa lang ako at pinigilan ang sariling magsalita dahil baka mamaya ay may masabi na naman akong makakasakit sa kanya. Kakabati lang namin kaya ayaw kong mag-away kami ulit.

Sa unang linggo ng susunod na buwan ang fiesta. April twenty-one na ngayon kaya nagsisimula na silang magsabit ng banderitas at iba pang palamuti para sa fiesta. Nagpaskil na din sila ng poster sa bawat poste at pinto o gate ng mga bahay patungkol sa contest na magaganap sa bisperas ng fiesta. 

Maraming bata ang nagtatakbuhan sa labas. May mga nagsasayaw din para sa contest at may mga baranggay tanod na nagsisipag ayos nga ng mga palamuti na magbibigay buhay sa fiesta. Kasama kong lumabas sina Athena at Wesley na busy sa pagtingin ng mga sumasayaw na. Nakasalubong namin ang grupo ng mga babae at lalaki na halos kasing edad namin, kasama nila si Marina. Si Marina ay nakaalitan ni Athena noong birthday ng inay.

Morena at matangkad si Marina, kung tutuusin ay pwede siyang modelo. May lahi yata siyang Indian dahil sa matangos niyang ilong. She also has natural curls and thin lips na nagcocompliment sa mukha niya.

Masama na ang tingin ng grupo nila sa aming dalawa ni Athena pero nagbago ang tingin nila sa amin nung makita nila si Wesley na busy sa pagtanaw tanaw sa bukirin at mga bundok sa paligid. Umakto namang nag-aayos ng buhok si Marina at magpapakilala na sana sa kapatid ko nang hinalikan ni Athena si Wesley sa harapan nila.

Lahat kami ay napanganga, oo kasama ako, dahil sa biglaang akto ni Athena. If I were Marina, I would feel humiliated and disappointed. Ikaw ba naman yung lalaking natitipuhan mo eh may kahalikang ibang babae sa harapan mo tapos yung babaeng kinaiinisan mo pa 'diba?

Marina frowned after recovering from the shock and walked away. Si Athena naman ay ngiting wagi matapos bitawan si Wesley na tuliro pa din hanggang ngayon. He was still shocked when a car suddenly passed through us and stopped in front of the pavement.

Wesley suddenly walked fast to the pavement at sinundan namin siya ni Athena. The latter seems to be a bit in a hurry too kaya binilisan ko nalang din ang lakad. A man came down from the car, naka cap at itim na tshirt. He was also wearing a watch to match with his outfit. May iilang nakakilala sa kanya at binabanggit ang pangalan ni Mayora but no one dared greet or even stared at him.

"Wes," the man called my approaching brother and they hugged like they've never seen each other for long. Ako naman ay nagtataka pa rin sa kung sino ang lalaking to. Even Athena rushed to him at agad na niyakap ito. What are they, a trio? Napahinto ako at pinanood silang nagkakamustahan. Inaaral ko pa din ang mukha at katawan ng lalaki.

He's tall, taller than Wesley. Mahaba ang leeg niya at oblong-shaped ang face niya. His eyes were black and full of longingness. Yung kilay at pilik mata niya ay parehong makapal. His eyebags are also evident, halatang hindi siya masyado natutulog. His body was perfectly built, even his arms look to so strong.

After their warm welcome to the man, he shifted his gaze at me and looked at me as if I was the one he was waiting for to come. Is he..?

Simon's 

After hearing her voice, I was glued in my bed. Plano ko palang na dalawin siya after kong dalhin yung package. Pero pinipigilan na ako ni Wesley. I knew she saw me in our house when my mom invited them for a visit. I had no idea that she will be the one to pick it up there dahil I was out to meet Wesley para ipaalam sa kanya na plano kong pumunta sa kapatid niya.

"Dude, I told you tska nalang. Pag may go signal na tayo from Athena." he said.

Pareho kaming pinagbawalan ni Athena dahil minsan na niyang sinabi na sumakit ang ulo ni Paige after showing her a picture of him. Alam kong maging siya ay gusto nang magpakita sa kapatid niya. 

"I can't stand not seeing her, bro. Alam mo kung gaano ko kamahal ang kapatid mo, naghihintay pa din ako," Pamimilit ko.

Two years na ang nakakalipas nang maaksidente siya. After weeks of being in coma, nagising siya and I was there. Holding her hands, praying for her recovery. Kahit yung recovery niya nalang, sabi ko pa sa isip ko. Hindi nako naghangad ng iba para sakin dahil mas mahalaga siya ngayon. Siya ang gusto kong bumuti ang lagay.

She moved her hands slowly, humawak siya sa kamay kong kanina pa nakahawak sa kanya. It was the best feeling I've ever felt for the past months. Mahinahon kong tinawag ang doctor para sabihin sa kanya na nagkakamalay na si Paige. Her eyes are moving too. parang nasisilaw sa liwanag ng buong kwarto. When the doctor went in, he checked her reflexes at sinabing stable na ang condition nito. I was relieved but still worried. Ilang araw na din kaming naghihintay sa paggising niya.

Dalawang araw ulit ang lumipas ng magising na siyang talaga but I wasn't with her at that time. Si Athena ang kasama niya and she was just staring at the white wall, hindi manlang napansin ang presensya namin. Athena was crying as if she just lost something precious.

"Paige, I'm here," dahan-dahan akong naglakad palapit sa kanya para yakapin siya.

Lumingon siya sakin at biglang kumunot ang noo. Bigla nalang siyang napasabunot sa kanyang buhok. Sumigaw siya sa sakit na agad namang ikinagulat ni Athena. I went out dahil hindi ko kayang makita na nasasaktan siya at umiiyak ng ganoon dahil sa sakit. Dinaluhan siya ni Athena at saktong kakarating lang din ng doctor. The next thing we knew, may amnesia siya.

Sumunod din sakin si Wesley para samahan ako. He's been there with me through ups and downs, kahit nung nasa baba pa ako ay siya na ang kasama ko. I'm glad to have a friend like him.

The doctor talked to me and asked me what happened to her. Sinabi ko lang lahat, that she screamed out of pain after seeing me. The doctor advised me not to go near her because it will only make her faint and cause her too much pain. Wesley felt sorry for me.

Hindi ko man gustuhin umiyak ay naluha na ako. Paige is the only person that can make me cry, siya lang ang nakapagpaiyak sakin ng ganito. I never realized how stupid I was for falling. Alam ko ang consequences ng meron kami pero ako itong hindi nagpatinag at hindi nagpapigil sa nararamdaman. It hurted me a lot when her family wants me to end things with her, ayaw nilang masira ang career ng anak nila. 

Parang may double meaning ang lahat sakin. Minsan na siyang nasaktan nang dahil sakin. It was me who caused her too much pain. Ako ang nagbigay ng kapahamakan sa kanya at sa pangarap niya. Halos lahat ng malalapit samin ay pinagbabawalan kaming magkita, kahit ang kapatid niyang matalik kong kaibigan. 

Mag-iisang taon na akong halos nabubuhay sa ibang mundo. Gusto ko man siyang hawakan, gusto ko man siyang makasama ulit. Alam kong hindi pupwede dahil sa sitwasyon niya ngayon. Hindi ako pinapapunta ni Wesley at Athena sa kanya dahil isa ako sa mga nagccause ng painful triggers niya.

Palihim kaming nagkikita ni Athena tuwing nagwowork siya sa bakery. Sinasabi niya sakin ang lagay ni Paige na kahit papaano nakakapagpagaan ng loob ko. I also felt bad about her parents, hindi nila alam kung nasaan si Paige. The only thing they know is that Paige is in another country.

Knowing her impulsiveness, hindi na ako masyadong nagulat na tumakas siya sa kasal niya. It even brought me joy kasi may pag-asa pa. But seeing her agony, makes me want to flew away. Nung nalaman kong nabuksan niya ang package ay mas lalo kong gustong umalis. I successfully gave her the things that may bring her memories back. But when Athena texted me that Paige wanted to see me, that she remembers me, vanished my thoughts about going away.

Nasa manila ako ng mga panahong yon at hindi ako makaalis agad dahil sa isang issue ng talent namin na kailangan kong asikasuhin. It was almost a week when she texted me about Paige. Ang dami kong iniisip at gustong-gusto ko nang liparin ang papunta sa kanya. If I only can, I would.

After a week, I packed my important things because I'm planning to stay in Sta. Lumina for the mean time, hopefully sa bahay nila mismo. Hindi mapawi ang saya sa puso ko sa loob ng dalawa't kalahating oras na pagdadrive ko. I even daydreamed how things will go after meeting her.

Pero nang makita ko siyang naglalakad ay nilamon ako ng kaba. She look shocked for a second and then smiled. Beautiful. Dire-diretso akong nag drive hanggang pavement at lumabas na ng kotse. Wesley saw me and immediately gave me a bro-hug, even Athena recognized me and also hugged me. But my gaze went to the person I wanted to hug tightly.

May pagtataka at pagkagulat sa mata niya. C'mon baby, this is me. She walked towards me slowly. Yung para bang naninimbang ng kilos niya. Nakatitig lang siya sa mukha ko as if she's memorizing my face. Hindi nako makapaghintay at ako na mismo ang lumapit sa kanya. I hugged her.

Naramdaman kong nagulat siya sa mga sandaling iyon. But the longingness I felt was severe that I even forgot the place we are in. Sobrang saya ng puso ko nung nakita ko palang siya pero parang nagfifiesta ang puso ko nung nayakap ko na siya. Hindi ko na alintana ang tinginan ng mga tao. The most important thing to me right now is that I'm finally with her.

Paige's

Nang makauwi sa bahay ay hindi pa din nagsisink in sa utak ko ang lahat. Ni hindi pa nga ako nakakarecover sa gulat na naramdaman ko nung bigla nalang akong yakapin ni Simon.

Yes, it was Simon.

Hindi ko alam paano ko ipaprocess sa utak ko ang lahat. Halo-halo, hindi ko alam! I feel like my heart will explode any minute by now. Tuliro pa din ang isip ko ngayon. Hindi ko alam kung dapat ko ba siyang kausapin, kung dapat ko ba siyang iwasan. Hindi ganito ang naimagine kong pagkikita namin.

I was expecting it to be formal and calm. Hindi ko naman inexpect na romantic at excitement ang mararamdaman ko. Ni hindi pa nga ako nakakapagsalita, tango at iling lang ang nagagawa ko. Ilang segundo din kaming nagyakapan sa gitna ng mga tao. Ang higpit ng yakap niya sakin, pero hindi ako nasakal. Kung hindi pa tinapik ni Wesley ang braso niya ay hindi pa siya bibitaw sakin.

"Paige," Tawag niya sa pangalan ko na parang sobrang saya niya dahil sa di ko malamang kadahilanan.

Oh baka alam ko nga pero ayaw kong asahan na yun nga dahil di ko inaalis sa isip ko na muntik nang malugi ang agency niya nang dahil sa akin. Kung tutuusin ay hindi yakap ang dapat sumalubong sakin kundi papeles ng kontratang nilapag naming pareho.

"Ano, Paige? Habang buhay ka tatayo diyan sa balkonahe? Ayaw mong pumasok?" Pang-aasar ni Athena.

"Kung pwede lang samahan mo ko, kung ayos lang sayo," Ginantihan ko siya at nilagpasan.

Pumasok ako sa loob ng bahay at muntik nang makalimutan na kasama namin si Simon. Nakita ko siyang nagluluto ng kung ano kasama si Wesley na may piniprito din. Si Athena naman ay sumunod na papasok ng bahay at hinila ako papasok ng kwarto.

"Anong ganap mo?" Sabi ng mapang-asar na si Athena.

Hindi ko maintindihan ang sinasabi niya kaya kinunutan ko lang siya ng noo. Lalo naman siyang nangiti as if I just satisfied her quench for something. Ano bang sinasabi niya? Wala na nga ako sa tamang pag-iisip ngayon dadagdag pa siya.

"Hoy ano? Hanggang kailan ka magpapabebe?" Tanong nya na mas lalong nagpagulo ng isip ko.

"Alam mo? Hindi ko alam kung anong ipinapahiwatig ng pang-aasar mo. Masyado ka nang aggressive ngayong araw. Pati si Wesley hinalikan mo pa sa labas ha?" Nahuli ko ang kahinaan niya ngayong araw.

Nakita kong pumupula ang pisngi niya at nag-iwas ng tingin. Tumawa ako ng malakas at sinubukang hulihin ang tingin niya.

"Ano ka ngayon?" Pang-aasar ko at tumawa. "Alam mo kung ako sayo, lalabas nako ng kwartong to. Ipapaalala ko lang sayo kung gaano karomantic ang-" Hindi na natapos ang sasabihin ko dahil tumakbo siya palabas ng kwarto.

Natawa ako agad at bumalik sa pag-iisip ng kung ano. By kung ano, I mean, Simon.

Hindi pa din maalis sa isip ko na nakita ko na siya, nayakap pa ako. Bigla akong nakaramdam ng init. Pinaypayan ko ang sarili ko at nagulat pa sa katok ng kung sino man sa pinto. Agad akong tumayo at binuksan. Halos mapamura ako sa gulat dahil nakita kong si Simon ang nakatayo sa pinto. Naka-amba pang kakatok ang kanang kamay niya sa pinto ko. Tinitignan niya lang ako at tinitignan ko din siya.

Seconds past, wala yata siyang balak alisan ako ng titig kaya naman dahan-dahan kong binaba ang kamay niya at nilagpasan siya para makalabas nako ng kwarto. Pumunta ako ng CR at nagkulong.

Napasandal agad ako sa pintuan ng CR. Hindi ko malaman kung bakit ganon nalang kalakas ang kabog ng puso ko sa mga oras na 'to. Dahil ba kay Simon? Bakit ba kasi siya pa ang kumatok don? Pwede namang si Athena o Wesley. Eh 'di sana ganito kabilis ang pintig ng puso ko!

Ilang minuto pa akong nagtagal sa banyo at nagbubuhos-buhos para naman hindi halatang wala naman akong ganap dito. Ano bang akto dapat ang gawin ko? Hindi ko alam kung bakit nakaramdam ako ng hiya sa kaniya gayong wala naman akong ginagawang masama.

"Hoy Paige, nilamon ka na ng toilent?" Sigaw ni Athena sa labas ng CR.

"Palabas na!" Kunwari pa akong nagbubuhos ng kung ano para lang makalusot ako.

Nang buksan ko ang pinto ay bungad agad ang mapang-asar na ngiti ni Athena. Gustong-gusto ko na siyang sabunutan ngayon dahil naaasar ako sa pagmumukha niya. Bakit ba siya nang-aasar ha? Ano bang problema niya? Dinaanan ko lang siya at bahagya pang pinandilatan dahil nahihiya ako sa mga inaakto niya.

Tinignan ko sina Simon at Wesley na abala sa paghahanda ng mga ulam na niluto nila. Si Athena na kanina pa mapang-asar ang tingin ay inismiran ko lang at tumulong na maghanda ng mga plato. Minsan ay nagkakasalubong kami ng tingin ni Simon pagkatapos ay agad ding iiwas.

Ano bang ginagawa namin? Para kaming teenager na nagkakahiyaan!

Pagtapos maghanda ay kanya-kanya na kaming upo. Si Athena ay si Wesley agad ang katabi. Samantalang ako ay si Simon. Habang kumakain ay abala kami ni Athena sa pagkukwentuhan tungkol sa fiesta. Inaaya niya akong sumali sa singing contest para pareho daw kaming may sasalihan.

"You know what, Paige? Sumali ka na sa singing contest para same vibes tayo, sis!" Panghihikayat niya.

"Oo nga, Paige. Why don't you try? Diba, bro?" Pagsegunda ni Wesley at nanghingi pa ng papangatlo sa kanila.

Nasamid naman bigla si Simon na animo'y may naaalala na kung ano dahil sa sinabi ni Wesley. Nagthumbs up sign lang siya na ikinahagikhik ni Athena.

Ano yon thumbs up sign lang? Ok? Ganon? Hindi manlang siya magsasalita?

"Wala akong alam na kanta, Athena. Tska 'di ko hilig sumali sa ganyan," Sabi ko na ikinatawa ni Wesley at Athena. At kahit si Simon ay bahagyang napatawa.

Ano bang nakakatawa sa sinabi ko? Bakit ayaw nilang maniwala sakin? Wala akong interes sa ganyan!

"Di mo sure teh," Sabi ni Athena at nagpatuloy na kaming lahat sa pagkain.

Nakita kong walang naghanda ng mga tubig na iinumin kaya tatayo na sana ako para kumuha pero naunahan ako ni Simon at nagpaalam na kukuha siya ng tubig.

"Gonna go get some water," paalam niya at tumayo na.

Ngumiti naman si Athena sakin. Yung ngiting masaya at walang halong pang-aasar. Kahit si Wesley ay nakangiti na akala mo kinikilig. Ano ba naman tong mga to, lahat nalang bibigyan ng malisya!

"Here," Abot sakin ni Simon ng tubig.

"Sana all!" Sabi ni Athena at uminom sa tubig na bigay din sa kanya ni Simon.

Ilang saglit pa ay natapos kaming kumain. Nagpahinga lang ako saglit at akmang magliligpit na nang maunahan na naman ako ni Simon. Palagi niya nalang akong inuunahan ah.

"Simon, hayaan mo siya marunong na ng gawaing bahay yan. Hindi MO na baby yan," Inemphasize talaga ni Athena yung "mo" dahilan para samaan ko siya ng tingin. "Alam niyo guys, feeling ko, feeling ko lang ha?" Huminto pa siya at naglakad papunta samin ni Simon na parehong may hawak na plato.

"Hoy ano ba!" Pag-angal ko nang akbayan ako ni Athena.

"Alam niyo naisip ko lang naman. What if mag reconcile na kayo. If you know what I mean," makahulugan pa siyang ngumiti bago tinapik ang balikat naming dalawa ni Simon.

Bahagya kaming nagkatinginan ni Simon at agad ding nag-iwas ng tingin. Reconcile? Ano bang sinasabi ni Athena? Kanina pa siya ha!