I've never been this motivated to write a story. I know this is not the best story you will read but I assure you that my heart and soul are engraved with it.
"Prepare na po, Ms. Paige," Sabi ng production crew na nasa backstage kasama ko. "Please be ready in five minutes," she added.My make-up artist is just doing some retouch dahil pinagpawisan ako kanina. Hindi pa tapos itong concert tour ko at kasalukuyan akong nasa Aklan. After this tour I'm going to have my vacation na and I'm so excited dahil I can finally rest."Ms. Paige! Pasok na po!" she called me.This is it. My last song for the night."I wanted to thank you all, people of Aklan! This is my province, I originated in Madalag." I said while glancing at everyone. "Kaya saeamat kinyong tanan! For being in my concert bisan madueom eon! Please be safe, ok?" I said and find my position for my last song.Ang huling kantang kinanta ko a
Indeed I was happy between those days that Chivah is here with us. But I know that things cannot stay as it is forever. "Chivah, you should call me more often!" Sabi ni Athena kay Chivah. "Oo na! Magkikita tayo ulit don't worry! Hoy si Paige bilhan niyo na ng cellphone nang matuto na makipagtawagan. Malay mo makahanap ng bagong love life yan," makahulugang sabi niya tska ako pinalo ng bahagya. "Just go, Chivah. I'll call you when I'm going back to Manila." sabi ni Simon na halos ipagtulakan na sa sasakyan si Chivah. I waved my hand as Chivah's car started. She blew a kiss towards me that makes me smile. After sending her away ay pumasok na kami sa loob ng bahay. And just like that our days became so boring. Hindi ko alam kung ako lang ba ang nabobored dahil wala akon
After knowing about the news, the past few days went chaoticly for me. Halo-halong emosyon ang bumabagabag sa utak ko ng ilang araw. A lot of questions started to cloud my mind.Anong gagawin ko? Paano pag pinuntahan kami ng mga media? Paano kung puntahan ako ng pamilya ng dating groom ko? What will happen to me if everything will be exposed?I can't even gather my thoughts. Halos hindi ako patulugin ng mga tanong na kusang lumilitaw at bumabagabag sa utak ko. Ilang gabi ang nagdaan na balisa ako at walang maayos na iniisip.Sa ika-apat na araw mula nang malaman ko ang lahat ay hindi ko na matiis. Nang umaga ding yon sa hapagkainan ay sinabi ko na sa kanya ang nalaman ko."Athena. I saw it," I confessed.Nung una ay hindi niya pa ako maintindihan dahil na rin siguro wala pa siya sa h
"Miss Paige! What happened to you?" "Miss Paige, where have you been?" "Is it true that you ran away from your wedding?" "Why were you in Sta. Lumina?" I was bombarded by tons of question from the people in front of me. They are all eager to talk to me as if I owe them my answers to their questions. Hindi na magkamayaw ang mga kamay nila sa pagtutok ng mga recorder, camera at mga phone sa mukha ko para lang marinig ng lahat ang isasagot ko. "I-" I was about to say something when Wesley pulled me out of the crowd. Sa mga sandaling yon ay kinapitan ako ng kaba sa dibdib. Did I do something wrong? Wesley pulled me until we entered the elevator. Ramdam ko sa hawak niya sa mga pulso ko kung gaano niya ako kagustong pagalitan dahil sa pagigin padalos-dalos ko. Wala sa planong magsasalita ako sa harap ng maraming tao. I felt guilty for ruining our chance to escape the media. Ako ang nagdadala ng gulo sa sarili ko. I felt ashamed and thankful for them at the same time. Palagi nila akon
This is the wedding that everyone is expecting to be the most beautiful wedding of all time. Everything is in the right place, the church is well, the visitors and media are already present, and our family is waiting for us. But. Something's missing. I immediately check everything within the range of my eyes. Yung boquet ba? Yung gown ba may sira hindi lang namin nakita? O yung buhok ko ba? Funny how I pretended to check and care about this wedding when in fact- whatever. Being like this is not my thing. Alam kong hindi ko ugali ang maging mapili sa kung ano man. This wedding is just their plan to get rid of my scandalous iss
The morning breeze greeted me early in the morning. Sitting in our small balcony and having coffee is my morning routine. Maaga talaga akong gumigising para makita ang araw at makapag linis ng bahay dahil tulog pa si Athena. Athena is my bestfriend, that's what she told me. She's the only person I am with nung nagising ako from the accident. Ang sabi niya ay nabangga ako ng sasakyan at nawalan ng malay ng dalawang linggo. Nagising ako at naabutan ko siyang umiiyak dahil sa sobrang pag-aalala. Nung tinanong ko naman kung nasan ang mga magulang ko, tska niya ikinwento ang lahat. Ang sabi niya ay isa akong sikat na singer, kaya naman sa malayong probinsya kami tumakbo at nagtago. She was with
"Kuya.." A tear fell from my left eye. [Ok ka lang ba? Hindi ba sumasakit ang ulo mo? Do you want anything? Kahit ano, ibibigay ko sayo-] "I want to see you." Sinabi ko at binigay kay Athena ang cellphone. I sighed out of relief. Humiga ako at bumaluktot. I'm nervous. Sa loob ng dalawang taon ngayon ko lang maki
That afternoon, Inay went to me while carrying a box. Nakita siya kaagad ni Wesley at tinulungan sa kanyang bitbit. Binati nila ang isa't isa at nagpasalamat ang Inay dahil sa pagbitbit ni Wesley ng box. Nacurious tuloy ako kung anong laman ng box na yon at bakit dinala ng inay dito sa bahay? "inay, kumain na po ba kayo?" tanong ko nang nakita kong malapit na sila sa balkonahe. Mukhang kakaligo niya lang dahil medyo b**a pa ang kulot niyang buhok. Ang kahon naman ay agad dinala ni Wesley as if he knew it was for him. Sinundan ko siya ng tingin at nakita kong medyo galit siya dahil sa seryoso niyang mukha na hindi manlang napansin ang presensya ko. "Oo, Hija. Kumain na ako wag mo na akong alalahanin." Sabi niya at umupo. Kinuhanan ko naman siya ng tubig at hinayaang ipasok ni Kuya ang package na bitbit ni Inay.
"Miss Paige! What happened to you?" "Miss Paige, where have you been?" "Is it true that you ran away from your wedding?" "Why were you in Sta. Lumina?" I was bombarded by tons of question from the people in front of me. They are all eager to talk to me as if I owe them my answers to their questions. Hindi na magkamayaw ang mga kamay nila sa pagtutok ng mga recorder, camera at mga phone sa mukha ko para lang marinig ng lahat ang isasagot ko. "I-" I was about to say something when Wesley pulled me out of the crowd. Sa mga sandaling yon ay kinapitan ako ng kaba sa dibdib. Did I do something wrong? Wesley pulled me until we entered the elevator. Ramdam ko sa hawak niya sa mga pulso ko kung gaano niya ako kagustong pagalitan dahil sa pagigin padalos-dalos ko. Wala sa planong magsasalita ako sa harap ng maraming tao. I felt guilty for ruining our chance to escape the media. Ako ang nagdadala ng gulo sa sarili ko. I felt ashamed and thankful for them at the same time. Palagi nila akon
After knowing about the news, the past few days went chaoticly for me. Halo-halong emosyon ang bumabagabag sa utak ko ng ilang araw. A lot of questions started to cloud my mind.Anong gagawin ko? Paano pag pinuntahan kami ng mga media? Paano kung puntahan ako ng pamilya ng dating groom ko? What will happen to me if everything will be exposed?I can't even gather my thoughts. Halos hindi ako patulugin ng mga tanong na kusang lumilitaw at bumabagabag sa utak ko. Ilang gabi ang nagdaan na balisa ako at walang maayos na iniisip.Sa ika-apat na araw mula nang malaman ko ang lahat ay hindi ko na matiis. Nang umaga ding yon sa hapagkainan ay sinabi ko na sa kanya ang nalaman ko."Athena. I saw it," I confessed.Nung una ay hindi niya pa ako maintindihan dahil na rin siguro wala pa siya sa h
Indeed I was happy between those days that Chivah is here with us. But I know that things cannot stay as it is forever. "Chivah, you should call me more often!" Sabi ni Athena kay Chivah. "Oo na! Magkikita tayo ulit don't worry! Hoy si Paige bilhan niyo na ng cellphone nang matuto na makipagtawagan. Malay mo makahanap ng bagong love life yan," makahulugang sabi niya tska ako pinalo ng bahagya. "Just go, Chivah. I'll call you when I'm going back to Manila." sabi ni Simon na halos ipagtulakan na sa sasakyan si Chivah. I waved my hand as Chivah's car started. She blew a kiss towards me that makes me smile. After sending her away ay pumasok na kami sa loob ng bahay. And just like that our days became so boring. Hindi ko alam kung ako lang ba ang nabobored dahil wala akon
"Prepare na po, Ms. Paige," Sabi ng production crew na nasa backstage kasama ko. "Please be ready in five minutes," she added.My make-up artist is just doing some retouch dahil pinagpawisan ako kanina. Hindi pa tapos itong concert tour ko at kasalukuyan akong nasa Aklan. After this tour I'm going to have my vacation na and I'm so excited dahil I can finally rest."Ms. Paige! Pasok na po!" she called me.This is it. My last song for the night."I wanted to thank you all, people of Aklan! This is my province, I originated in Madalag." I said while glancing at everyone. "Kaya saeamat kinyong tanan! For being in my concert bisan madueom eon! Please be safe, ok?" I said and find my position for my last song.Ang huling kantang kinanta ko a
Hindi ko akalaing tototohanin pala ni Athena ang pagpapalista sakin sa mga kasali sa contest. Tatlong araw nalang at fiesta na ibig sabihin may isang araw mahigit nalang ako para maghanda. Hindi ko alam kung anong kakantahin ko kaya nagpatulong ako kay Chivah sa paghahanap. Nandito kami ngayon sa bahay dahil break niya mula sa pag-aayos ng stage sa pavement. Sila Athena ay nasa bayan para bumili ng kakainin namin. Si Simon ay subsob na naman sa trabaho. Inasar pa nga ako ni Chivah dahil hardworking daw ang mapapangasawa ko na agad ko namang itinanggi dahil wala naman na talagang namamagitan samin ni Simon. Hindi rin naman namin napag-usapan na kami na ulit at hindi ko rin naman gustong yun
I finished the song beautifully. Everyone clapped their hands including the one who called my name. I glanced at Simon, he was clapping his hands and gave me a thumbs-up sign. Natawa naman ako sa ginawa niya kaya sumulyap na ako kay Athena at bumaba ng stage. Hindi maalis ang titig ni Athena sa akin. Sumilay sa aking mga labi ang saya at kaginhawaan na naramdaman nang nasa stage ako. Hindi maipaliwanag na galak ang naramdaman ko. Para akong lumulutang sa ulap dahil sa sobrang ginhawa. "Sobrang saya ko, Athena! Habang kumakanta hindi ko alam pero para akong bilanggo na nakalaya sa kulungan. Sobrang gaan sa pakiramdam!" Pagmamalaki ko sa kanya. She pulled me close to her and hugged me. Hindi man niya sabihin ay alam ko at nararamdaman ko ang saya niya. Masaya siya para sa akin. Pareho kaming emosyonal nang sandaling iyon. Siguro ay dahil sa al
Linggo na din ang lumipas mula nang dumating si Simon dito. Hindi ko alam kung magtatagal siya. Wala din naman siyang nabanggit tungkol doon. Sa mga araw na nagdaan ay hindi kami masyadong nag-uusap. Siguro ay dahil sa ilang at hiya pero kasi busy din siya at mahirap kausapin dahil lagi siyang may kausap sa telepono. This morning I woke up at five am, earlier than usual. Naisip kong maghanda ng almusal nalang para sa aming apat. Pero nagtimpla muna ako ng kape dahil sobrang lamig ng madaling araw. Palabas na ako ng sala ng makita kong tulog si Simon sa may sofa. Nakabaluktot siya at pinagkakasya ang sarili sa maliit na espasyo. "Bakit diyan siya natulog?" Bulong ko sa aking sarili. Nakabukas pa ang laptop niya at ang isang kamay ay nakahawak pa sa keyboard. Kumuha ako ng kumot sa kwarto ko at kinumutan siya. Ang lamig pa naman ngayon, hindi
Isang linggo na mula nang buksan ko ang package. Mula noong araw na yon ay naghihintay na ako sa kanya. I even wanted to go to him. Ilang umaga na ang nagdaan at ilang beses na din lumubog ang araw pero wala pa rin siya. Is he too busy to even bother seeing me? Sabagay what will I expect from a CEO? Busy siyang tao at malamang sa dami ng artista na hinahandle ng agency niya ay baka may iilan ding nagkakaissue. In the past two years, maybe he was busy earning the trust of his employees again. I caused him to lose his riches and reputation as the CEO of his own company Bakit ba gustong-gusto ko siyang makita? Hindi naman siguro buong buhay ko sa kanya umiikot ang mundo, right? Gusto ko ba siya? Wait. Why am I questioning myself right now? Hindi ko naman na siguro siya gusto dahil ilang taon na din ang lumipas. Siguro ay ganon din siya. Pero bakit nung kausap
Now that I finally remember the root cause of my dilemma, naginhawaan ako kahit papaano. It was better than before that I really know nothing. It was different before dahil hindi na ako umaasa sa kwento ni Athena. I felt relieved and happy na unti-unti nang nagmamadaling bumalik ang ala-ala ko. "Good morning, Paige," Bati sakin ni Wesley nang abutan ako sa may balkonahe. It was a cold morning even the sun shone so brightly. Hawak ang tasa ng kape inalala ko ang sunod-sunod na nangyari sakin sa mga nakaraang araw. I was surprised to even think how I cope up with it. Napakabilis ng mga pangyayari but I feel like I am ahead of it because I'm not having triggers. Seeing my brother somehow comforts the inner me. At least naaalala ko siya. Though, I feel sad about Athena dahil wala pa akong kaalam-alam tungkol sa kanya bukod sa mga sinabi niya sak