Chapter 1: The Trigger

The morning breeze greeted me early in the morning. Sitting in our small balcony and having coffee is my morning routine. Maaga talaga akong gumigising para makita ang araw at makapag linis ng bahay dahil tulog pa si Athena.

Athena is my bestfriend, that's what she told me. She's the only person I am with nung nagising ako from the accident. Ang sabi niya ay nabangga ako ng sasakyan at nawalan ng malay ng dalawang linggo. Nagising ako at naabutan ko siyang umiiyak dahil sa sobrang pag-aalala. Nung tinanong ko naman kung nasan ang mga magulang ko, tska niya ikinwento ang lahat.

Ang sabi niya ay isa akong sikat na singer, kaya naman sa malayong probinsya kami tumakbo at nagtago. She was with me while I was running away from my ex-fiance, sabi niya. She told me everything about the guy I was supposed to be married of but I felt a sting in my head. It was too much information for me at that time. Kaya naman pinayuhan kami ng doctor na wag mamadaliin ang memorya ko dahil baka lalo raw itong hindi bumalik at tuluyan ko nang makalimutan ang lahat.

Tumayo ako sa pagkakaupo para simulan nang magluto ng agahan namin. Tanging itlog lang ang kaya kong lutuin noon dahil ang sabi ni Athena ay hindi raw ako natuto magluto dahil sa katamaran ko. Maybe it was true because when I tried to cook an egg, I end up burning it. Yun ang unang pagkakataon na nakapagluto ako.

I was so glad that Athena's with me. During the times that I felt really out of placed, sinamahan niya lang ako at hindi iniwan. Nandiyan siya para ipaalala sakin na mahal niya ako at hindi niya ako iiwan kahit kailan. She was the source of my strength while recovering. She kept on telling me na once na makalabas ako ng hospital, may maganda raw kaming matutuluyan. Inayos na rin daw niya ang mga contract ko nung naaksidente ako at nagpapublish siya ng article na nasa ibang bansa ako upang magbakasyon. I was so clueless about what she's been doing back then. Hanggang sa unti-unti na niyang sinasabi sakin  para maintindihan ko ang lahat tungkol sa career na meron ako.

Nagsimula akong maghiwa ng bawang para sa sinangag, tska ko dinurog ang kanin na natira kagabi. Sunod kong ginawa ay pina-init ang kawali para sa paggisa ng bawang. Habang nag gigisa ay may narinig akong tumatawag mula sa gate.

"Saglit lang po!" sigaw ko para hindi magtuloy tuloy ang pagkalabog sa gate. Ayokong magising si Athena dahil sa tunog ng gate dahil hindi magiging maganda ang buong maghapon niya. Tska ngayong araw ang rest day niya sa bakery kaya naman gusto kong magpahinga lang siya buong araw. 

Isinalang ko ang kanin at mabilisang hinalo para mapagbuksan ko ng gate ang kumakatok sa labas. Hininaan ko ang apoy para hindi masunog ang niluluto ko tska dali-daling lumabas para tignan kung sino ang tao. Nakita ko ang kaibigan naming si Arnold sa labas ng gate na mukhang kakagising lang. 

"Magandang umaga, Paige," nahihiyang bati ni Arnold habang hawak ang kanyang sumbrero.

Ngumiti naman ako at inaya siyang pumasok ng bahay namin. "Pasok ka, Nold. Pasensya ka na ha nagluluto kasi ako ng almusal namin ni Athena eh." Agad ko siyang pinaupo sa balkonahe, mukhang nautusan na naman siya ng Itay niya para puntahan ang mga baka sa may palayan malapit sa paanan ng bundok na nasa likod ng bahay nila. At mukha ring maaga umalis ang magulang niya at wala siyang ibang pagkain kaya naman dito ulit siya mag-aalmusal gaya ng dati.

"Ano ka ba naman! Ako nga ang dapat humingi ng tawad dahil nakaabala pa ako sa pagluluto mo. Pasensya ka na, Paige." Sabi ni Arnold na ikinatawa ko ng bahagya at pumasok na ng bahay.

Si Arnold ay kaibigan namin ni Athena na anak ng kapitan ng baranggay Sta. Lumina. Mabait nga ang pamilya nila dahil hinanapan kami ng matutuluyan. Sila ang tumayong magulang namin ni Athena nung mga unang araw namin dito. Pinasyal kami at sinasama sa mga handaan sa kanilang pamilya. Sobrang laki ng pasasalamat ko sa kanila dahil hindi nila kami pinabayaan kahit hindi naman nila kami kadugo. Tinulungan nila kaming magkaroon ng mga gamit sa bahay at hinanapan si Athena ng trabaho sa bayan. Ako naman ay sinisilip-silip ng inay dito sa bahay dahil di niya pwedeng iwan ang tindahan nila ng walang bantay. Hinahatiran din ako ng ulam o meryenda pag alam nilang wala pa si Athena para magluto ng hapunan.

"Sumabay ka na din sa almusal namin ni Athena." sabi ko sa kanya tska nagpatuloy sa pagluluto. Nagpatuloy ako sa pagluluto ng sinangag habang kumukuha ng itlog at tocino sa ref.

"Good morning, Paige. Ano niluluto mo?" tanong ni Athena ng maabutan ako sa kusina na naghahalo ng sinangag.

"Oh gising ka na. Sinangag to, isusunod ko nalang yung itlog at tocino." Sabi ko at huminto sa pagsasalita dahil pumasok siya sa banyo.

"Bat magluluto ka pa ng itlog? Eh tayo lang naman ang kakain." sabi niya pagkalabas sa banyo.

"Nasa labas si Arnold dito na mag uumagahan, siguro naiwan na naman siya nila tatay kap." Sabi ko at pinagpatuloy nalang ang pagluluto. Athena went outside to greet Arnold siguro, she and Arnold was yelling to each other. Ganyan sila kaclose sa isa't isa. 

Habang nagluluto, naisip ko paano kaya kung magtrabaho na din ako para tulungan si Athena sa lahat ng gastusin dito sa bahay. Hindi naman sa naghihirap na kami pero siguro kailangan ko nang magbanat din ng buto para hindi na ako maburyo mag-isa dito sa bahay. Para na rin makalanghap ako ng sariwang hangin. Maybe working and seeing other people will really help me to regain my lost memories. Para akong nakakulong sa hawla dahil takot akong masaktan ng ibang tao or takot akong masaktan ng kahit ano. The headaches that I experienced are  undeniably excruciating kung hindi lang dahil sa mga pampatulog at sa mga gamot ay baka mas ikinamatay ko ang pagsakit ng ulo ko. May isang beses pa nga na nagwala ako sa sobrang sakit ng ulo ko at hindi ko magawang dumilat. Good thing that Athena is always here for me, to take care and guide me sa araw-araw.

I once asked her if she doesn't want to work in Manila because she told me that she worked for ZMC Inc., one of the largest agency company here in the Philippines. Mataas daw ang posisyon niya don at nandun ang mga kaibigan namin pero hindi siya umalis sa tabi ko at patuloy niya akong sinasamahan mula nung naaksidente ako tatlong taon na ang nakakaraan.

"Athena! Tulungan mo ko maghanda ng pagkain." Nilabas ko na ang tatlong pinggan na may kutsara at pitsel na may lamang tubig.

"Ah, Athena sabi pala ng itay kung pwede ka daw bang sumama sa kanila ni inay sa bahay ni Mayora. Kasi may papatignan daw sayo at kakamustahin ka na din ng mayora." Sabi ni Arnold.

"Hay nako, gusto lang nung anak ni Mayora na makita ka dahil idol na idol ka non," pasaring naman ni athena kaya naman binatukan ko siya.

"Sige Arnold sasama ako. Pero paki sabi na sasama si Athena ha? Alam mo namang hindi ako lumalabas ng ako lang mag-isa, kailangan ako samahan ni Athena palagi." 

"Nako, ayos lang yon. Si Athena lang naman ang may alam ng makakapagpakalma sayo sa tuwing aatakihin ka ng sakit ng ulo."

Ngumiti ako at pumasok sa loob para maghugas ng kamay, kasabay ko si Athena na nakangiti dahil excited na naman siyang pumunta at masilayan ang anak ng Mayor. Tatlo ang anak ni Mayora Silvana, isang babae at dalawang lalaki. SI Jenina ang babae na bunso nila, si Aleiandro na pangalawa at si Simon na panganay. Sa kanilang magkakapatid ay dadalawa pa lang ang nakita ko dahil sa Simon ay nasa malayong lugar daw sabi ng papa niya.

"Alam mo balita ko crush ka ni Aliandro." biglang sabi ni Athena.

"Ano ka ba naman, baka dating fan ko lang." I humbly said dahil siguro totoo naman.

"Alam mo bang hinihingi sakin ng kapatid niya ang number mo para daw sa kuya niya? Oh diba!"

"Alam mo gutom lang yan, Athena. Minsan talaga pagkain lang ang kailangan natin para mabuhay eh." Sabi ko at tumawa ng malakas.

"Basta ako pag hindi mo type si Aleiandro, ako nalang ang magkakagusto sa kanya." Mapang-asar niyang sabi.

Kumain kami ng sabay nila Arnold at Athena, nagkwentuhan lang kami at patuloy din ang pang-aasar sakin ng dalawa dahil nga sa pagbisita ko mamaya sa bahay ni Mayora.

Magdadapit hapon na ng puntahan ako ni Inay Eliza para sabihing malapit na kaming umalis. Handa naman na kami ni Athena sa pag-alis kaya naman ilang saglit lang ay sumunod na in kami ni Athena. Pareho lang kaming simple ang damit kaya dahil sa bahay lang naman ng Mayora ang punta namin.

Ilang saglit pa ay bumiyahe na kaagad kami papunta ng bayan. Sakay kami ng lumang jeep ni Itay Carlos, bumiyahe kami ng kalahating oras. Nag-uusap usap lang kaming tatlo nila Inay at Athena habang si Itay ay nakikinig habang nagddrive, minsan minsan ay sumasabat siya sa usapan.

Habang nasa biyahe ay di ko maiwasang hindi humanga sa ganda ng probinsyang ito. Nagtataasang punong kahoy, mga hayop sa tabing-daan at mga taong naglalakad na ang iba ay bitbit ang kanilang labahan o di kaya ay sako ng palay na nakapatong sa balikat.

"Siya nga pala Paige, ok lang ba talaga sayo na makita ka ng ibang tao? Sikat ka noon, hindi malayong pagkaguluhan ka sa bayan." Tanong ni Itay.

"Ok lang ho. Matagal na ho siguro akong nalaos kaya naman hindi ako pagkakaguluhan ng mga tao ngayon. At saka nasa probinsya naman po tayo, sa tingin ko hindi naman ako kilala rito, at kung meron man po paniguradong mahihiya lang po silang lumapit sakin ngayon." Nahihiya kong sabi. Hindi ako masyadong sanay na sinasabi o pinapaalala sakin na dati akong sikat. It feels strange to hear about me being famous.

"Nako nung nalaman nga ng Inay mo na sikat ka, ay nako! Panay ang sabi na gusto niya na mag kompyutir dahil daw hahanapin ka niya at sa anong larangan ka sumikat."

"Nako, Inay! Naalala ko nung narinig mong kumanta si Paige noong birthday mo nung nakaraang taon umiyak ka sa sobrang saya at pagkaamaze." Pagpapaalala ni Athena.

Naalala ko nga yon. Kinanta ko ang paboritong kanta ng Inay at pagkatapos ay umiyak siya at pumapalakpak sa tuwa. That was the first time I sang after recovering from my accident. It really felt strange but comfortable at the same time. I was able to sing and to make someone really happy.

"Alam mo Paige, baka pakantahin ka lang ng Mayora don." Nakangiting biro na sabi ni Inay.

"Bakit naman po?" Nagtataka kong tanong.

"Ay nako syempre dahil sa anak niyang idol na idol ka. Alam mo naman yun si Jenica eh tuwang-tuwa nga nung makita sa bahay nila." Pagsabat ni Athena.

"Ano ho bang ipapakita niyo sakin don?" Naguguluhan kong sabi?

"Tska ko na sasabihin sayo, pag nakita mo na." Sabi ni Inay.

Saktong-sakto dahil nagpapark na pala ang Itay sa harap ng gate nila Mayora. It was a mansion for me. Having those large glass windows and a see through elevator, napaka elegante at pangmayaman ang dating. Mula sa labas nakikita namin ang hagdanan paakyat sa second floor ng bahay. Agad ko ring nakita ang garden na hitik sa bulaklak at puno, kubo din sa labas na malapit sa garden at may duyan na nakasabit sa puno. What a nice place to live, wow.

"Welcome, Paige!" Bigla na lamang may babaeng yumakap sakin na isang babaeng naka jump suit na white at may pulang-pula na labi.

"Silvana, sinusuffocate mo ang bata." Nakangiting sabi ni Inay kaya naman pinakawalan ako ng Mayora at ngumiti ng bahagya.

"Halika pasok kayo sa bahay namin. Hija, pasok halika." Pagtawag pa nito kay Athena na busy sa paghanga sa magandang bahay nila.

Habang papasok, I can't help but looked amaze by how this house can this be beautiful. Ngayon lang ako nakakita ng ganto kalaking bahay sa buong buhay ko. Or maybe I've forgotten it because of my amnesia. 

Nang makapasok sa loob, agad kaming pina upo sa sofa nila. Malinis ang loob ng bahay at punong-puno ng mahahaling antique vases na parang galing pa sa ibang bansa. Hindi ko halos mabilang ang mga chandeliers na nakikita ng mata ko dahil nagkalat ang mga ito sa kisame. Mayroon sa hagdanan, sa entrada papasok ng kusina, sa mismong sala at sa labas ng pinto. Napakaganda at napakaliwanag ng bahay kahit saan mo tignan. Gusto kong magkaroon ng ganito kalaki at kagandang bahay. Hindi ko alam kung kaya ko bang maging mayaman ulit dahil ang halos alam raw ng karamihan ay patay na ako, o di kaya ay nabuntis ng iba kaya iniwan ko ang dapat na mapapangasawa ko.

"Kamusta ka naman, Paige?" tanong ni Mayora. "Ester, please can you get us merienda? I have visitors kasi. Thank you." She made a phone to her maid..?

Sabagay ang unethical para sa gaya niyang respetadong Mayora ng bayang ito. Matagal na ang pamilya nila na ang nagsisilbing Mayor at Mayora ng bayang ito. Mula pa raw sa kani-kanilang Ama ang political dynasty na kanilang ipinagpapatuloy. His husband is having a business trip while his sons are working in Manila, narinig ko sa kwentuhan nila.

"Ok naman po ako. I'm getting better po, thank you for asking." I politely answered. She gave me a glass of juice that the maid served.

"Athena, kamusta? Are you doing well on taking care of her?" then Mayora gazed at her.

"Yes po. She's trying to do the household chores na din. She tried cooking, laundry, and a bit cleaning of the house when I'm not around po for work," Athena stated. Napangiti naman ang Mayora na animo'y satisfied sa kanyang naririnig.

"By the way, are you going to claim the package?" She asked me. Anong package yon?

"Ah oo. Kukunin namin kaya kami nagpunta dito." Sabat ni Inay sa usapan.

"Inay, ano hong-" naputol ang sasabihin ko dahil sa boses ng lalaki.

"Ma! I'm home!" A man opened the door and walked in our direction. I didn't see his face dahil sa mask at sombrero niya.

"Oh, Simon!" After hearing his name I felt a sting in my head. Sinapo ko ang ulo ko at umaray sa sakit. Sobrang sakit ng ulo ko. Sobrang sakit! Hindi ako mapakali at naririnig ko din ang usapan nila pero hindi ko na magawang intindihin dahil sa sakit ng ulo ko

"A-aray!" All of their attention went to me after that scream. I was eager to stand up that's why I did and end up falling back to the sofa.

Agad kong sinubukang tumayo ulit at kumapit sa balikat ni Athena ngunit bigo akong makatayo. I fell down again and that made anxious about my situation look. I glanced at everyone's faces, but the only face that caught my attention is his.

"Paige, paige! Anong nararamdaman mo?" Agad akong dinaluhan ni Athena at Inay.

"Oh my god! Get some water, please! Yaya tubig!" Sigawan lang nila ang naririnig ko. My head is spinning and I can't even think right

"Jusko, hija! Anong nangyayari sayo!"

As I felt the lingering pain together with a piece of memory playing inside my head.

"Aray ko!" sigaw ko dahil sa taong nakabangga ko sa hallway habang tumatakbo.

"PAIGE!" I didn't even bother to look back but instead, I pulled the person I bumped into and brought him to my dressing room.

"I'm really really sorry for bumping into you," sabi ko habang sinasara ang pinto.

I looked at the man and was shocked to see his face. He is...

"Inay, 'wag na po siguro nating ipakita muna yung package. Baka lalo siyang mahilo eh," bakas sa boses ni Athena ang pag-aalala.

Naabutan ko sila Inay at Athena na nag-uusap tungkol sa package. Hindi ko maidilat ang mga mata ko dahil sa kirot na idinudulot ng liwanag sa kwarto. Hindi ko alam kung kanino galing yung package na yon, sinong magpapadala sakin ng package?

"Sigurado ka ba? Pwedeng maging dahilan yon ng pagbalik ng ala-ala niya, Athena." Pagkontra ng Inay kay Athena.

"Pero ang ulo niya Inay. Sasakit lang ho yun ng sobra, mahihirapan lang siya." Pangangatwiran ni Athena.

"Kailan mo balak ikulong si Paige sa maliit na bayan na 'to, Athena? Hindi ka ba nakokonsensya dahil itinatago mo siya sa mga magulang niya?"

"Inay, kaya nga ho napadpad kami dito sa probinsya dahil tumakas siya sa lalaking pakakasalan niya at sa pamilya niya. Alam ko po ang gusto ni Paige, at ang gusto niya ay magpakalayo-layo sa mundong nakasanayan niya." Sabi ni Athena at saglit na nagbuntong hininga. "At saka po, nagpupunta ang kuya niya paminsan-minsan para tignan siya." Ramdam ko ang paghina ng boses ni Athena.

Ano? Ang kuya ko? Sa oras na 'yon ay hindi ko na ininda ang sakit ng ulo ko, agad na akong umupo na siyang ikinagulat nilang dalawa. She knew that my kuya is visiting me, my own brother.

"Paige! Buti at nagising ka na. I was so worried about you! Bigla ka nalang nahimatay sa bahay nila Mayora." Sabi ni Athena at agad akong dinaluhan sa kama.

"N-nagpupunta ang kuya ko?" Ang unang salita na sinabi ko sa kanya. "Bakit hindi ko siya nakikita, Athena?" Ramdam ko ang kaba ni Athena sa mga oras na yon. Alam kong inilihim niya ng sadya ang impormasiyon na iyon.

"Please, Paige. Ayaw kong sumakit na naman ang ulo mo gaya kanina. You've had enough for today already. Magpahinga ka na pl-" that didn't stop the pain that raised within.

"Hindi. Hindi ako magpapahinga hangga't hindi mo sinasabi kung bakit inilihim mong dinadalaw ako ng kuya ko!"

"I'm sorry, Paige. That's the only thing that I can do to stop your triggers." Naiiyak na sabi ni Athena.

I felt really betrayed by the only person that I trust the most. She kept it for herself na sa tingin ko ay matagal na niyang ginagawa. Nasasaktan ako sa mga oras na to, gustong kong magwala at magsalita ng kung ano-ano pero alam kong hindi ko magagawa dahil wala naman akong lakas para tumayo.

"Kung gusto mong bumuti ang lagay ko, sabihin mo sakin ngayon, Athena! Hindi ko alam na may itinatago kang ganito sakin. I felt really betrayed by you right now."

"Ok, ok. Sasabihin ko ngayon din." Pagtapos ay bumuntong hininga siya at pinalabas ang inay saglit.

"Babalik ako hija, tatawagin ko muna ang Mayora at sasabihing gising ka na." Tipid na ngumiti ang inay sa akin na sinuklian ko naman ng tango. Nakaramdam siya na dapat niya kaming iwan sa mga panahong ito.

Nang makalabas ang inay ay iniayos ni Athena ang higa ko. Kumuha siya ng upuan at umupo na kaagad sa tabi ng kama. Nanginginig siya at hindi makatingin sakin ng maayos, namumula na rin ang matangos niyang ilong.

"Your second trigger was because of Wesley, Paige. He was the first person that I called because I know he would keep this as a secret. Siya din ang kumuha ng mga documents na kakailanganin natin dito sa probinsya. He also paid your hospital bills." She stopped and look down. "We had a relationship, Paige. You were so against of us. That's why we kept it from you. Pero hindi lang yan ang rason ng paglihim ko sayo ng tungkol sa kanya. We were both scared of what will happen kapag patuloy siyang magpapakita sayo." 

I was shocked. All this time she's hiding that she has a boyfriend?! At kuya ko pa? Hindi ako makapaniwala tinignan ko lang siya na may nagbabagang mata para makapagpatuloy siya.

"He was here every time na mahohospitalize ka. And your second trigger was because of him. Nakita mo siya at bigla ka nalang sumigaw nang malakas. He was so worried at that time, pinalabas siya ng doctor at ako lang mag-isa ang naiwan sa kwarto mo. Hindi lang yon, when I tried showing you you're old photos, nagkatrigger ka din dahil nakita mo ang picture niyo ng kuya mo nung graduation natin. He said that mas makakabuti na ilihim ang pagpunta niya o di kaya hindi siya magpakita sayo hangga't di pa maayos ang lagay mo." Athena confessed. "Hindi ko tinago dahil may iba akong dahilan, Paige. Kung ikaw ang nasa posisyon ko malamang gagawin mo din 'to. Pareho kaming nag-aalala ng kuya mo kaya naman pareho din naming gustong itago ito ngayon."

I was relieved, to be honest. Ang hindi ko lang matanggap ay kung bakit magkarelasyon sila ng kuya ko. Hindi ko maintindihan kung bakit pero gusto kong tutulan ang relasyon nila.

"Ang sabi mo tuwing naoospital ako ay nagpupunta siya. Ibig sabihin, malapit lang siya dito. O baka nandito siya ngayon." I'm so desperate to see him right now. Being able to see a family will help me, I know.

"Papunta palang siya dito ngayon." Kinuha niya ang cellphone at agad na nagtext sa kung sino.

"I'll call him for you, Paige." May tinawagan nga siya at ilang segundo lang ay may sumagot. She turned on the loudspeaker so that I can hear their conversation.

"Wes, she's awake."

[Is she alright? I'm outside the hospital right now. Hindi muna ako papasok sa kwarto niya-]

"No need, Wes. She wants to see you." Tumingin sakin si Athena, she's worried base sa nakikita ko sa mga mata niya.

"Can I talk to him?" I asked. Walang sabi-sabi ay binigay niya ang phone sakin. She sat down beside me and hugged my shoulders. She's worried, I know.

"H-hello?"

[PAIGE!]