CHAPTER 1: Last Will

IBINATO ni Erin ang lahat ng gamit niya sa silid na iyon, sinira at binasag. Nang matapos at mapagod ay saka tahimik na umiyak sa isang sulok.

Nanginginig ang kanyang katawan dahil sa sobrang sama ng loob matapos malaman na pinaglaruan siya ng lalaking minahal niya sa loob ng maraming taon.  

Pinatikim lang nito sa kanya ang ilang buwan na kaginhawaan para sa huli ay ibigay nito sa kanya ang last blow ng parusa. 

The accusations from people, pointing fingers at her for a sin she didn't commit, persisted. She had borne the weight of guilt since high school, and it persisted without relief. When would she ever find her own justice?  

Humagulgol siya sa sulok  ng silid. 

“Erin!” Narinig niya ang tinig ni Orion na panay ang kalampag ng pintuan sa labas ng penthouse. Pinalitan niya na ang combination ng security code kaya hindi ito basta-basta makapapasok. 

“Erin! Hear me out. Please… Erin!” Maririnig angg tinig nito na gumagaralgal sa kabilang bahagi.

Ngunit napapagod na ang damdamin niya. Napakahirap mahalin ng taong hindi ka mahal. 

Iniangat ni Erin ang telepono para tumawag ng security at paalisin ang lalaki sa labas ng kanyang pintuan. 

Dumaloy ang kanyang luha. Inaasahan niyang sasaktan siya ni Orion sa matinding paraan, ngunit hindi niya akalain na sa ganitong pagkakataon. 

Dinampot niya ang cell phone na may guhit ng basag sa screeen, at kahit na nanlalabo ang mata sa mga luha ay tinawagan niya ang taong alam niya kung saan safe siya.

Habang humihikbi ay sinabi niya ang mga kataga. “Let’s get married.”

***

[Two years ago]

“GUSTO kong magpasalamat sa lahat ng mga taong nagmamahal sa akin lalong-lalo na sa anak kong si Erin. Iniiwan ko sa driver na si Cardo Dalyas ang sasakyan. Ang mansiyon ay iniiwan ko sa pangangalaga ni Isadora Reyes na ilang taon nang nanilbihan sa pamilya. Mapupunta sa aking anak na si Erin Villaverde ang penthouse sa White Garden. 

Ang lahat ng parte ko sa Yurich Group ay iiwan ko sa pangangalaga ng kaibigan kong si Niel Arvesso hanggang sa mangyari na maikasal ang anak kong si Erin sa kanyang pamilya. Binibigyan ko ng dalawang taon ang mga Arvesso at si Erin para pagtibayin ang relasyon naming dalawa. 

Kung sakali na hindi magaganap ang kahuli-hulihan kong hiling, nais kong mapunta sa Yurich Group ang lahat ng parte ko.”

Tila huminto ang lahat ng parte sa katawan ni Erin habang nakaawang ang kanyang labi matapos marinig ang mga huling binigkas ni Attorney Tuazon. Pati ang utak niya ay tila lumobo.

“Iyon ang lahat ng nasabi ni Mr. Lawrence sa kanyang last will,” wika ng abogado. 

“Ibig mong sabihin ay walang iniwan sa ‘kin si Dad kahit magkano bukod sa penthouse niya sa White Garden?” Napatayo si Erin mula sa kanyang kinauupuan. Lumarawan ang pagkabahala sa kanyang mukha. 

How come?

Dalawang buwan ang nakaraan ay namatay ang kanyang stepfather mula sa sakit nitong diabetes. Humina ang kidney ng kanyang ama-amahan hanggang sa maratay nga ito sa ospital at bawian ng buhay.  

“Iyon ang sabi rito sa last will and testament. Iniiwan niya sa mga Arvesso ang lahat ng shares niya sa kumpanya sa loob ng dalawang taon hanggang sa makapagdesisyon ka na magiging asawa mo ang miyembro ng pamilya nila. Kung hindi matutupad ang huling hiling niya ay mapupunta sa mismong kumpanya ang mga iniwan niyang shares.”

Ibig sabihin ay mapupunta sa pinsan nitong si Uncle Roger ang shares sa kumpanya pagkalipas ng dalawang taon! Nilingon niya ito at ang anak nitong si Jenna na umismid. 

“How much is his net worth in the company?” tanong niya.

“Two hundred and fifty million,” ang tiyuhin niya na nakangisi ang sumagot. 

“You have two years, Erin. Sa palagay ko ay wala ka namang kailangan alalahanin kung maayos ang relasyon mo sa mga Arvesso.” Nilingon nito si Mr. Niel Arvesso na tahimik na nakaupo sa sulok. 

“Iyon nga ang problema. Hindi maayos ang relasyon nila!” naaaliw na sabi ni Jenna, ang kanyang pinsan.  

“Bakit?” tila wala sa sarili niyang usal. ‘Bakit sa mga Arvesso?’ 

Nais man niyang kuwestiyunin ang mga iyon nang malakas ay bahagya siyang nagpipigil lalo na at naroon ang lalaki. Iyon ang hindi niya maintindihan! Para bang hanggang sa kadulu-duluhan ng kanyang buhay ay nais siyang parusahan ng kanyang ama-amahan! Hindi pa ba sapat ang mahigit sa pitong taon na konsensiya?

"I think we've heard enough! We're leaving!" anang pinsan ng kanyang stepfather na si Uncle Roger. 

"Good luck, Erin! I must congratulate my dad; the task is hard," ani Jenna na nilingon pa muli si Niel Arvesso. 

Pinaningkitan niya ito ng mata. Nais niya itong sampalin sa oras na iyon. Close sila noong high school sila nito, ngunit matapos siya nitong talikuran at ahasin ang kanyang nobyo, nakilala niya kung sino ang dapat iwasan. 

Isa-isang tumayo ang mga ito palabas ng silid. Ganoon din ang mga kasambahay na iniiwasang maging masaya dahil naiwanan din ng salapi ng kanyang ama. Gustuhin man ng mga ito na magdiwang, isang buhay pa rin ang nawala. Malungkot pa rin ang mga ito sa pagkamatay ng senyor. 

“This is news…” Nakita niya na may luhang lumabas sa mata ni Mr. Arvesso. “Magpapaalam na rin ako. Miss Villaverde, tawagan mo ako kapag handa ka na,” anito bago sila iniwan sa silid ng abogado. 

“I will file a petition. Karapatan ko ang shares kaysa mapunta iyon kay Uncle Roger!” aniya na naiinis. Nais niyang umiyak. Hindi siya papayag na mapunta ang two hundred and fifty million sa mga ito. Hindi siya papayag na mapunta sa pamilya ni Jenna ang pera ng magulang niya. 

Naunang namatay ang kanyang ina noong high school siya dahil sa atake sa puso. Parte ng two hundred and fifty million ang pera mismo ng kanyang ina. Karapatan niya iyon! Dahil si Mr. Lawrence ang asawa nito, normal na dito napunta ang lahat lalo na at menor-de-edad pa lang siya noon. 

"I'm sorry, Erin. You can only do that if you are the biological daughter of Mr. Lawrence."  

“What?!” Hindi man lang nga napalitan ang kanyang apelyido noong nagpakasal ang mga ito. Dala niyia ang apelyido ng kanyang ina. 

“Totoo, na legal guardian mo si Mr. Lawrence noon. Pero you are twenty-two now, Erin. Magpetisyon ka man sa mamanahin mo ay mahihirapan ka lalo na at walang dugo na nananalaytay sa inyo.” 

“Pero ang makasal sa mga Arvesso?!”

“Sa pagkakaalam ko ay magkaibigan ang daddy mo at si Mr. Arvesso. You saw him earlier. Sa palagay ko ay wala naman siyang tutol. For me it’s easier to marry the Arvessos than submit a petition.”

Iyon ang ang gusto niyang malaman. Sa pagkakaalam niya ay kinamumuhian siya ng pamilya nito. Mahigit pitong taon niyang hindi nakita si Mr. Arvesso. Kahit ang kanyang ina ay hindi kinaya ang kasalanan na nagawa niya noon kaya ito inatake. 

“I’m going, aasikasukin ko pa ang lahat ng iniwan ng daddy mo.”

Natutop ni Erin ang kanyang bibig. Nanginginig siya sa galit, sa lungkot, sa napakaraming rason! 

Wala siyang alam sa pag-oopisina dahil pagmomodelo ang trabaho niya. Ngunit nakahanda siya na magtrabaho sa Yurich at kunin ang posisyon ng kanyang ama kung kinakailangan kaysa naman mapunta iyon sa pinsan nito. 

Hindi siya papayag na mapunta ang dapat na sa kanya sa pamilya ni Jenna. 

Sampung taon na siya noon nang magpakasal ang mommy niya at ang stepfather niya. Hindi niya ito itinuturing na stepfather. Daddy o totoong ama ang turing niya rito at ganoon din naman ito sa kanya. Anak siya sa pagkadalaga ng kanyang ina at hindi niya alam kung sino ang tunay niyang tatay kaya siguro masaya siya na naranasan niya iyon dito. Kahit noong seventeen siya na namatay ang mommy niya ay mas lalo niyang naramdaman ang pag-aruga nito sa kanya. 

She was the one who ended the friendship between Niel Arvesso and her father. Naiintindihan niya kung bakit hanggang sa mga oras na ito ay isinama nito ang lalaki. Nais siguro ng kanyang ama-amahan na subukin hanggang sa huli ang pagkakaibigan ng dalawa na sinira niya noong high school siya.

Ngunit isa lang ang alam ni Erin, wala siyang kasalanan sa pagkamatay ni Daryl—ang bunsong anak ni Niel Arvesso.

‘No, Erin! You are guilty!’

Nagsimulang maglandas ang kanyang luha. 

Nawala si Daryl Arvesso sa mga ito. Nawala ang mommy niya sa kanya.