VI

NAWALA ang ngiti ni Serenity nang makita niya ang ama na nakaabang sa may gate nila. Ni hindi na niya hinintay ang sukli at bumaba na ng Taxi.

“Pa, ano pong ginagawa niyo dito? Nagpapahangin po ba kayo?”

Nanatiling seryoso ang mukha ng ama. “Bakit hindi mo sinasagot ang mga tawag ko?”

Napalunok siya. “Pasensiya na po, hindi ko napansin. Masyado akong naging busy.”

“Pumasok ka na. Sabihin mo na lang sa Mama mo na umalis na `ko.”

Doon lang niya napansin na may dalang bag ang Papa niya. Mukhang late na nga talaga siyang nakauwi. Paalis na kasi ito.

Madalas wala sa bahay ang Papa niya. Umuuwi na nga lang ata ito para i-train sila. Tapos kinagabihan, umaalis lang din ito.

“Sige po, Pa. Mag-ingat po kayo.”

Nakahinga siya nang maluwang nang hindi na nag-usisa ang Papa niya. Istrikto man ang ama pagdating sa trainings nila, mabait naman ito. Pero dahil nga may sekreto siya, ang bilis tuloy ng tibok ng kanyang puso.

Isa sa mga instructions nito sa kanila na hindi sila pwedeng magkaroon ng karelasyon hangga’t hindi pa sila nakakatapos ng pag-aaral. Kaya kung maging sila man ni Oliver, mukhang kakailanganin niya iyong ilihim sa magulang nang matagal-tagal.

Advance man siyang mag-isip, syimpre hindi naman siya makikipag-date para mag-enjoy lang at makipaglaro. At sa ugali ni Oliver, sa tingin naman niya ito `yong klase ng lalaki na seryoso din pagdating sa isang relasyon.

Napatingin siya sa kanyang phone. Nakauwi na siya pero wala siyang na-receive na text man lang mula kay Oliver. Na-curious tuloy siya kung sino ang tumawag dito. Wala naman siguro itong itinatagong girlfriend sa kanya.

NAGMADILING pumasok si Oliver sa van kung saan naroon na rin ang ilang miyembro ng Merciless. Napatingin siya sa mga naroon. Nagulat pa siya nang makita ang Mama niya. Hindi niya inaasahan na ito ang makakasamang Team Leader sa misyon na iyon.

“Ngayong kompleto na ang lahat, tayo na.”

Nakatanggap siya ng tawag para sa isang emergency mission. Magiging back-up sila para sa misyon ng Dad niya. Iyon ang kauna-unahang pagkakataon na makakasama niya ang magulang kaya hindi tuloy niya maiwasang maging emosyonal. Lalo na at ang Dad niya ang nangangailangan ng tulong. Siguradong nag-aalala rin ang kanyang Mama para dito.

Nang makarating sila sa location, wala silang naririnig na putukan. Ganoon pa man, wala rin silang matanggap na response mula sa Team ng kanyang Dad.

“Richard, answer me. Nasaan kayo?”

Pinipilit man ng ina na maging kalmado, ramdam niya sa boses nito ang pag-aalala para sa Dad niya. Ganoon pa man, hindi niya maiwasang humanga dito. Nagagawa pa rin kasi nitong maging propesyonal sa trabaho kahit ba asawa nito ang nasa panganib. Siguro ay gusto pa rin nitong patunayan na kahit ilang taon na ang lumipas, hindi magkakatotoo ang iniisip ng ibang kasamahan tungkol dito at sa Dad niya.

Hinahangaan ang Mama niya ng mga kasamahan. Kahit nga karamihan sa mga orihinal na miyembro ng Merciless ay lalaki, takot sa Mama niya ang mga ito. Ganoon ito ka-respetado sa grupo. Wala kasi itong inaatrasan.

Sa mga narinig niyang kwento, hindi sang-ayon ang ibang members sa Dad niya noon. Magiging hadlang lang daw kasi ito sa performance ng Mama nila. Muntikan na nga rin sumuko ang mama niya sa relasyon ng mga ito dahil mas mahalaga para dito ang Merciless. Pero dahil nga sa pagmamahal ng ama sa Mama niya, pumasok ito sa grupo. Nagsikap maging malakas dahil sa pag-ibig.

Bigla tuloy niyang naisip si Serenity. Paano kung naging sila at nalaman nito ang uri ng trabaho na meron siya? Ano kaya ang magiging reaksiyon nito? Pero kung siya ang tatanungin, mas gusto niyang hindi nito malaman ang totoo. Kung maging sila nga sa hinaharap at magkaroon sila ng sariling pamilya, ayaw niyang pag-alalahanin ang mga taong minamahal niya sa kanya.

Napailing-iling siya. Hindi dapat ang sarili ang iniisip niya sa oras na `yon. Maaaring nasa panganib ang Dad niya. Kailangan nila itong iligtas.

“Richard!” narinig niyang sigaw ng kanyang ina sa kanyang earpiece.

Nahanap na kaya nito ang Dad niya?

“Ma, nasaan kayo ni Dad?”

Nabaril ang Dad niya. Maswerte pa nga daw na nabuhay ito. Namatay kasi lahat ng kasama nito sa misyon na iyon na ikinabigla ng lahat. Iyon ang unang beses na nangyari iyon. Para bang alam ng kalaban na darating sila. May mga pagkakataon man na pumapalpak sila sa isang misyon, iyon ang unang pagkakataon na nalagasan nang ganoon kadami ang grupo nila.

Kahit ba sumasama sa mga missions ang Dad niya, sa main profession nito, isang doktor ang kanyang ama. Isa rin ito sa mga nag-aasikaso ng mga miyembro kapag napalaban sila at umuwi nang sugatan. Pero nang oras na iyon, ito ang pasyente. Mabuti na lang at naroon ang Tito Andrew niya, ang Dad ni Kristoff. Tulad ng Dad niya, isa rin itong doktor.

“How’s Dad?” Tanong niya sa kanyang Mama nang lumabas ito ng silid kung saan naroon ang ama.

Kinabahan siya dahil napaka-seryoso ng itsura ng kanyang ina. Akala niya nasa kritikal na kalagayan ang Dad niya. Iyon pala, pagagalitan lang siya.

“Hindi ko nagustuhan ang inasal mo kanina. Anong itinawag mo sa amin ng Dad mo?”

Sandali siyang napaisip at napakunot noo. “Mama and Dad?”

“Which was wrong. You have to be a professional at all times. Hindi mo dapat hinahalo sa personal na buhay ang trabaho natin. Nagkakaintindihan ba tayo?”

Napatayo siya nang tuwid. “Yes, Ms. Kim.

Huminga ito nang malalim. “Your Dad is out of the woods but he’s resting. If you want to see him, just make sure you won’t make a noise,” tinapik siya nito sa balikat bago umalis.

Alam niyang pinipilit lang ng ina na maging matatag. Pero minsan, nahihirapan din siya sa sitwasyon nila. May mga pagkakataon na hinihiling niya na sana normal na tao na lang sila. May mga panahon na may pinagdaraanan siya pero wala man lang siyang inang mapagsabihan at magbibigay sa kanya ng payo. Alam kasi niyang magagalit lang ito kapag nagpakita siya ng kahinaan.

Pagpasok niya sa kwarto, para lang natutulog ang ama. Ganoon pa man, hindi niya maiwasang mag-alala para dito. Kahit ba malakas pa ang Dad niya, isang taon na lang ay fifty na ito. Kahit nga ang Mama niya ay nasa forties na rin. Matanda na ang mga ito para sa ganoong uri ng trabaho.

Alam niyang sobrang mahalaga sa ina ang Merciless pero hiling niya, sana habang may pagkakataon pa, magawang ma-enjoy ng magulang ang buhay ng mga ito. Mag-travel at gawin ang mga bagay na hindi pa nila nagagawa bilang mag-asawa. Mula kasi nang nagkaisip siya, wala yata siyang maalala na nagawa nila `yon bilang pamilya.

Sandali lang siyang nanatili sa kwarto ng ama. Siguradong naghihintay lang ang Mama niya na lumabas siya para makabalik ito sa loob. Alam niyang hindi ito makakatulog nang wala sa tabi ng kanyang ama. Hindi man masyadong nagpapahalata ang ina, alam niya kung gaano nito kamahal ang Dad niya.

Sa mga nangyari, mukhang hindi pa yata siya makakatulog. Napatingin siya sa kanyang cellphone. Gising pa kaya si Serenity?

-GISING ka pa?-

Napaupo si Serenity sa kama nang ma-receive ang message na `yon mula kay Oliver. Mag-a-alas dose na kaya hindi niya inaasahan na magte-text pa ito. Nagkataon lang talaga na gising pa siya. At para mag-text ito nang ganoong oras, mukhang hindi yata maganda ang balitang dala ng tawag dito kanina.

-Hindi ako makatulog. Ikaw rin ba? May nangyari ba?-

-My Dad is sick.-

Kaya pala ganoon na lang ito kabilis umalis kanina.

-I wish I could comfort you. Kung pwede lang kitang I-hug ngayon. Sana mabilis maka-recover ang Dad mo.-

Kahit ba naging komportable na siya dito kanina, ang bilis pa rin ng tibok ng puso niya nang bigla itong tumawag.

“Aasahan ko `yan bukas.”

Napakunot noo siya. Aasahan? Ang alin? Bigla ata siyang nagka-amnesia.

“Ang alin?”

“Ang yakap mo.”

Naramdaman niya ang pag-init ng kanyang mukha. May sakit na nga ang Dad nito, nagpapaka-pilyo pa. Pero siguro sinusubukan lang nito i-divert sa ibang bagay ang pag-aalala nito sa ama.

Napangiti siya.

“Promise, pagkakita ko sa`yo bukas, yayakapin kita agad.”