I woke up with the unending reminder of the world's most annoying sound ever. I still feel drowsy, considering the fact that I stayed up all night and thought of the things that kept running on my mind for the past few years. As much as I want to fulfill my 8 hours of sleep every day, I couldn't help but wake up and prepare myself for my everyday routine.Pakiramdam ko ay naniningkit pa ang mga mata ko at hirap na hirap pa rin akong magmulat. Sa kabilang banda, nagpatuloy pa rin ako sa pagbangon hanggang sa madatnan kong nag-iisa na lamang ako sa kwarto. Maliwanag na rin ang buong kapaligiran senyales na late na ako sa first class ko. But then again, maybe I could just skip it like the usual thing I always do.Hindi ko alam kung bakit sa unang pagmulat pa lamang ng aking mga mata, isang tao na agad ang pumasok sa isipan ko. Nakakatawang isipin na parang kahapon nang huling beses kaming magkita at magkausap sa balcony ng shop ay halos ipagatabuyan ko na siya sa inis ko
Third Person’s Point of View"WHAT do you guys think? Why do they have to hide it to us? Kaibigan nila tayo, kasama sa lahat ng bagay. At isa pa, Pin has always been honest and genuine to us. Sa tingin niyo, naimpluwensyahan lang talaga siya ni Cason?" Bumasag sa katahimikan ang tanong ni Steven na siyang nagmamaneho ng kanilang sinasakyang van. Magkakasama ang mga magkakaibigan habang wala pa ring kaalam-alam ang dalawa nilang kasamahan na sina Pin at Cason sa kanilang biglaang pag-alis.Lingid sa kanilang kaalaman ay tahimik na nakikinig lamang si Henrich habang pasimpleng nagtitipa sa kaniyang telepono. Walang kaalam-alam ang mga magkakaibigan na ang kanilang lahat ng pinag-uusapan ay sinasabi na nito kay Cason."Kaya pala magkasama sila ni Pin sa probinsya namin last week. Wala akong kaalam-alam na may namamagitan na pala sa kanilang dalawa," dismayadong sambit na lamang ni Elizze na siyang nakaupo sa loob ng van kasama ang iba pa. Para sa kaniya'y napakasakit na
I couldn't resist smiling as I heard my full name upon the announcement of the graduating class. With my head held up high, I walked confidently on the stage and received my diploma as I reached the center. Up until this moment, I couldn't believe that I finished my college journey here in this school. Riversky University will always be a home for me.I raised my left hand and waved it merrily. Kitang-kita ko naman ang saya ng mga kaibigan kong katulad ko'y tumuntong din sa entablado ngayong araw upang tanggapin ang kanilang mga diploma. I'm just so happy with fact that we graduate together on this day. Wala ng ibang mas sasaya pa sa katotohanang sabay-sabay kaming nagsimula at sabay-sabay kaming nagtapos.Matapos ang ceremony ay agad na nag-una-unahan ang mga estudyante sa pagpapapicture sa stage. Mayroon namang mas piniling magpicture-taking sa mga gilid habang ako nama'y nanatiling nakatayo lamang sa tapat ng pwesto namin."Pin!" Narinig kong may sumigaw ng pangal
About the AuthorPranz Cipriano, also known as simplestabBer, is a person who’s inclined with both music and literature. He is currently taking Bachelor of Arts in Communication and he loves to explore his passion more by editing stuff such as photos, video, and even music. He loves writing Mystery/Thriller and Fantasy stories but he is also open to trying other genres such as Teenage angst, Humor, and Rom-Com stories. As an ultimate fan of music particularly Pop-punk bands and Avril Lavigne, he also does song covers. Doing content is also his cup of tea and he has a goal of inspiring his fellow youth and motivating them to achieve their dreams no matter how slow the progress is.
"Break na tayo."Tatlong salita lamang 'yan ngunit nagawang pabagsakin ang mundo ko. Hindi ko alam. Hindi ko rin maintidihan. Marahil ay nagmahal lang talaga ako nang lubos. Wala naman sigurong hindi masasaktan kung sabihin sa 'yo ng taong mahal mo na makikipaghiwalay na siya. Ang masaklap doon, mahal mo pa siya."Ayoko na, pagod na 'ko."Hindi ko rin alam kung saan ako nagkulang. Sa tingin ko naman, ginawa ko ang parte ko. Bigla na lamang dumating 'yung araw na naramdaman ko ang panlalamig niya. Tinanong ko naman siya kung bakit. Sinubukan ko naman siyang kausapin. Subalit sa huli, wala rin akong napala. Hindi ko pa rin naisalba ang pinahahalagahan kong relasyon.Napaisip tuloy ako,minahal niya kaya talaga ako?O sinabi niya lang na mahal niya ako para maging kami at magkaroon siya ng pampalipas oras?"Tama na, itigil na natin 'to."Napakadali para sa kaniyang sabihin ang mga salitang 'yon. Hindi ko alam kung isang music lang ba ang tingin niya sa ak
"I've learned my lessons already, now it'stime to move on and be strong!"HALOS mabitawan ko ang baso ng juice na hawak ko. Pakiramdam ko, biglang bumagal ang mundo at nagkaroon ng background music sa paligid. Hindi ko rin maintindihan ngunit tila ba biglang lumakas ang hangin at namalayan ko na lamang na tinatangay na nito ang mahaba at makapal kong buhok—’yong para bang tinapatan ka ng electic fan sa harapan pero hindi naman? Gano'n 'yong naramdaman ko.Habang papalapit nang papalapit siya'y pabilis din nang pabilis ang tibok ng puso ko. Hindi naman ako madaling ma-attract pero bakit ganito na lang impact niya sa akin? Ang lakas ng dating niya; ang kinis ng mukha at para bang ang bango-bango pa.Hindi na ako makapaghintay pa kaya't naisipan kong humakbang papalapit sa kanya; ni hindi ko na rin pinansin pa ang kaninang kasama kong si Elizze dahil alam kong hindi rin naman niya ako susuportahan dito.Kaya naman nang sandaling magtagpo ang aming landas, parang
Nice to meet you, Eldie," wika ko at nagpaalam na sa kaniya. Binuksan ko ang pinto ng kotse niya at kaagad lumabas. We talked for about 2 hours while driving around the town.Maganda ang estado sa buhay ni Eldie ngunit sinamantala lang siya ng ex-boyfriend niya. Naikwento niya rin kasi sa akin kung gaano sila kadalas lumabas ng ex niya at ang mas nakagugulat, siya pang babae ang gumagastos. Hay. Pag-ibig nga naman!It's almost 6 in the morning at unti-unti nang lumiliwanag ang buong kapaligiran. Mabilis akong nakabalik sa dorm kung saan naabutan kong natutulog pa rin si Elizze. Her class would be in this afternoon pa naman kaya't okay lang din na hindi ko muna siya gisingin. Mukhang pinagpuyatan niya talaga ang paggawa ng critique paper.I took a bath and dressed up. Umalis ako ng dorm na kagigising pa lamang ni Elizze. Agad naman akong nag-abang ng bus sa labas. Hindi naman ako naghintay nang matagal sapagkat maraming dumaraang pampublikong sasakyan dito.Pumwesto
"3 hours kaming vacant, kayo ba?""Isang subject na lang kami this morning and then wala nang susunod na class.""So pa'no? Labas tayo?""Tara! Samantalahin na natin ang pagkakataong 'to. For sure next week, back to reality na naman tayo."Wala akong kagana-gana nang mga oras na 'yon. Sinubukan kong mag-focus sa binabasa kong textbook subalit hindi ko magawa dahil sa mga boses nilang sabik na sabik at parang hinihila ako. Ayoko sanang sumama sa kanila at manatili na lamang sa school upang makapagpahinga at makaiwas din sa gastos kaya lang, wala rin akong nagawa nang hilahin at pilitin nila ako lalo pa't nakasakay naman daw kami sa kotse nina Steven.Sa buong barkada, siya lang 'yung masasabi kong, rich kid talaga. Obvious din naman sa kutis at pananamit niya ngunit ibinabagay naman niya rito ang attitude niya. Although minsan, hindi talaga mawawala ang pagiging hambog, makikita naman sa kaniya na down to earth pa rin siyang tao unlike sa mga pa-rich kid ngayon na h