LOGINShare
Surviving The Creeps
Related chapters
Marupoked Can I?
"OH, well. After almost 2 years, we got to see each other again. How's life, Josefina?" pangangamusta ni Miley habang nakangiti pa nang malapad. Gulong-gulo pa rin ako kung bakit siya naririto sa tapat ng mismong bahay namin ngunit pinili kong kumalma at 'wag magpa-intimidate sa presensya niya."Gago ayaw niyang tinatawag siyang ganiyan," bilang sabat ni Cason at matapos ay umakbay pa sa akin. Hindi ko alam kung ano ang natripan ng abong ito para biglang umakbay ngunit imbis na magpumiglas ay nakiayon na lamang ako sa sitwasyon.Kahit papaano ay parang nabawasan ang inis ko dahil sa ipinakita niya. I mean, he's right, I don't want to be called by my first name dahil pakiramdam ko, matanda na ako but then again, hindi rin naman kami close ni Miley para tawagin niya ako sa nickname ko. Nagkataon lang talagang siraulo 'tong si Cason at sinabi pa talaga 'yon kay Miley. Humanda sa 'kin mamaya ang damuhong 'to."So he's your boyfriend?" tanong pang muli ni Miley. She point
Marupoked The Decision
THE entire room remained silent as we are all waiting for my parents' response. Shock was registered on their face, even my Lolo who was just lying on his bed suddenly smiled as if Cason's words made him happy in an instant. Habang ako naman, litong-lito at gulat na gulat pa rin sa mga pangyayari. How can he even ask that question confidently? At saka, bakit naman niya ako liligawan?"He must be kidding. 'Wag niyo na pong problemahin ang sinasabi niyan. Pinagtitripan lang tayo niyan," basag ko na lamang sa katahimikan dahil mukhang walang gustong magsalita matapos magtanong ni Cason.Para akong nabalot ng kahihiyan dahil sa mga pangyayari. I didn't expect it to be that fast. I mean, nahahalata ko na naman na sa mga ikinikilos ni Cason na may something pero syempre, ayoko naman maging assuming dahil baka sa huli, ako lang pala itong umaasa pero itong ginawa niya ngayon na buong-tapang na humarap sa mga magulang ko at sabihing liligawan niya ako? Isn't it that too fast?
Marupoked Fool And Selfish
BUONG oras na nakasakay sa bus ay nakatulala lamang ako't nakatitig sa kawalan. Siguradong-sigurado ako na si Fritz mismo ang nakita ko. He's skinnier than he used to but I'm really sure he was still the guy who used to be my partner. Pero ang nakakapagtaka lang, bakit nandito siya?Pagkaraan ng ilang sandali ay namalayan ko na lamang na nakababa na ako mula sa sinasakyang bus at nakatayo sa harapan ng dormitoryo. Paniguradong naghihintay na rin sa akin si Elizze, not knowing na may balita akong pasalubong sa kaniya.Nang makapasok na sa loob ng kwarto ay bumulagta sa akin ang abalang-abala na si Elizze habang nakatutok sa kaniyang laptop. I sighed, making her aware that I got home already."Ano 'teh? Pagod na pagod?" usisa niya nang magtama ang tingin namin.Lupaypay kong ibinagsak sa kama ang mga gamit ko at saka itinilapon ang sarili dito. Hindi pa rin niya iniaalis ang tingin sa akin kaya naman muli akong bumuntong-hininga bilang pagbwelo. Paniguradong kahit siy
Marupoked Unleashing The Concealed
THERE are some points in our lives where we got to ask ourselves if we really are worth being protected. There are moments where we find it hard to believe that we are deserving to be loved. There are times where we also find that we are just so imperfect to be cherished; too flawed to be treasured. But I do believe that in the end, we will still find people who will fix us, people who will see the beauty inside us.Right now, I'm still figuring out why some things suddenly turn on their respective places. I'm starting to doubt if I am really worth the love. Or in the end, I may find myself crying and battling with sleepless nights again, trying to figure out where did I go wrong.After hearing Cason's words that day when he suddenly appeared at the AesTEAtic Milk Tea shop, my undying doubt has started. It feels like, everything was just too good to be true. Like, protecting me and preventing me from getting more heartbreaks were just his alibis. All of a sudden, I go
Marupoked The Trigger
I woke up with the unending reminder of the world's most annoying sound ever. I still feel drowsy, considering the fact that I stayed up all night and thought of the things that kept running on my mind for the past few years. As much as I want to fulfill my 8 hours of sleep every day, I couldn't help but wake up and prepare myself for my everyday routine.Pakiramdam ko ay naniningkit pa ang mga mata ko at hirap na hirap pa rin akong magmulat. Sa kabilang banda, nagpatuloy pa rin ako sa pagbangon hanggang sa madatnan kong nag-iisa na lamang ako sa kwarto. Maliwanag na rin ang buong kapaligiran senyales na late na ako sa first class ko. But then again, maybe I could just skip it like the usual thing I always do.Hindi ko alam kung bakit sa unang pagmulat pa lamang ng aking mga mata, isang tao na agad ang pumasok sa isipan ko. Nakakatawang isipin na parang kahapon nang huling beses kaming magkita at magkausap sa balcony ng shop ay halos ipagatabuyan ko na siya sa inis ko
Marupoked In A Blink of An Eye
Third Person’s Point of View"WHAT do you guys think? Why do they have to hide it to us? Kaibigan nila tayo, kasama sa lahat ng bagay. At isa pa, Pin has always been honest and genuine to us. Sa tingin niyo, naimpluwensyahan lang talaga siya ni Cason?" Bumasag sa katahimikan ang tanong ni Steven na siyang nagmamaneho ng kanilang sinasakyang van. Magkakasama ang mga magkakaibigan habang wala pa ring kaalam-alam ang dalawa nilang kasamahan na sina Pin at Cason sa kanilang biglaang pag-alis.Lingid sa kanilang kaalaman ay tahimik na nakikinig lamang si Henrich habang pasimpleng nagtitipa sa kaniyang telepono. Walang kaalam-alam ang mga magkakaibigan na ang kanilang lahat ng pinag-uusapan ay sinasabi na nito kay Cason."Kaya pala magkasama sila ni Pin sa probinsya namin last week. Wala akong kaalam-alam na may namamagitan na pala sa kanilang dalawa," dismayadong sambit na lamang ni Elizze na siyang nakaupo sa loob ng van kasama ang iba pa. Para sa kaniya'y napakasakit na
Marupoked Epilogue
I couldn't resist smiling as I heard my full name upon the announcement of the graduating class. With my head held up high, I walked confidently on the stage and received my diploma as I reached the center. Up until this moment, I couldn't believe that I finished my college journey here in this school. Riversky University will always be a home for me.I raised my left hand and waved it merrily. Kitang-kita ko naman ang saya ng mga kaibigan kong katulad ko'y tumuntong din sa entablado ngayong araw upang tanggapin ang kanilang mga diploma. I'm just so happy with fact that we graduate together on this day. Wala ng ibang mas sasaya pa sa katotohanang sabay-sabay kaming nagsimula at sabay-sabay kaming nagtapos.Matapos ang ceremony ay agad na nag-una-unahan ang mga estudyante sa pagpapapicture sa stage. Mayroon namang mas piniling magpicture-taking sa mga gilid habang ako nama'y nanatiling nakatayo lamang sa tapat ng pwesto namin."Pin!" Narinig kong may sumigaw ng pangal
Marupoked About the Author
About the AuthorPranz Cipriano, also known as simplestabBer, is a person who’s inclined with both music and literature. He is currently taking Bachelor of Arts in Communication and he loves to explore his passion more by editing stuff such as photos, video, and even music. He loves writing Mystery/Thriller and Fantasy stories but he is also open to trying other genres such as Teenage angst, Humor, and Rom-Com stories. As an ultimate fan of music particularly Pop-punk bands and Avril Lavigne, he also does song covers. Doing content is also his cup of tea and he has a goal of inspiring his fellow youth and motivating them to achieve their dreams no matter how slow the progress is.
Latest chapter
