It was a cold morning of July. Ramdam ni Reina ang samyo ng hangin habang taimtim na nananalangin sa simbahang iyon. Nagtitirik siya ng kandila at umusal ng dasal. Malapit na ang pag-iisang dibdib nila ni Gabriel, at matapos ang nangyari sa kanila ay ramdam niyang mayroon siyang nagawang kasalanan sa diyos.
"Patawarin mo ako, ama." Anas pa niya habang napapikit.
Halos tawagin na niya lahat ng santo dahil sa paghingi ng kapatawaran, nasa bokasyon niya noon na maging malinis sa harap ng diyos, ngunit napakarungis ng nararamdaman niya ngayon.
Nakipagtalik siya sa lalaking hindi pa niya napapakasalan sa harap ng altar, nauna pa ang malupit na kama na iyon sa pag-iisang palad nila.
Yumuko siya saka pa nag-sign of the cross.
"Patawad po..." usal pa niya saka nilisan ang simbahan. Tinabunan niya ng belo ang kaniyang mukha, kasabay ng kaniyang paglabas ay ang pagdikit ng mga tauhan ni Gabriel, agad siya nitong pinayungan at ang iba nama'y sinisigurado ang kaniyang madadaanan. Nakasuot ang mga ito ng itim na damit, mga itim na suit na animo'y may misyon na pangalagaan at protektahan siya.
Nang makalabas sa simbahan ay diretso siya sa isang itim na sasakyan, pinagbukas pa siya ng pintuan at inalalayan na makapasok.
Nang makaupo siya'y nagtanong ang kaniyang driver.
"Where should we go, my queen?" saad pa nito sa pormal na boses.
"Umuwi na tayo," sabi pa niya na sinipat ang bintana. Medyo makulimlim ang dapit-hapon kaya pinagpasyahan niyang umuwi sa bagong-bili na bahay dito sa Pilipinas. Matapos niyang magpabalik-balik sa California at sa Bogota, Columbia para pangasiwaan ang TRIAD, narito siya para paghandaan ang nalalapit nilang kasal ni Gabriel.
"Nasaan si Gabriel?" tanong pa niya sa driver na matamang nakatingin lang sa daan.
"He's in a meeting, my queen. Should I call, the guardian?" ani nito. Guardian ang tawag ng mga tauhan ni Gabriel sa kaniya, iyon ang isa sa nakasanayan nilang tawag dito.
Umiling si Reina. "Huwag na, baka maabala ko siya."
"The guardian has a lot of time for you, my queen." Dagdag pa nito.
Pero nanatili siyang tikom ang bibig at minabuting masandal sa kinauupuan. Bumuntung-hininga pa siya saka tiningnan ang labas.
Dahan-dahan nang pumapatak ang butil ng ulan, sa kanilang pagbyahe ay ramdam niya ang panahon. Dahan-dahan pa niyang hinawakan ang bintana na noo'y nagkakaroon na ng fog dahil sa malamig na klima. She ended up pointing her finger to draw a happy face.
Mapait siyang nakangiti habang ginagawa iyon, napakalayo kasi sa normal na buhay niya noon ang nangyari, since she takes the crown of Triad, ang kompanyang pinamamahalaan ng underground business. Nasa kamay niya ngayon ang lahat ng sistema at pagsang-ayon sa kaugnayan at kilusan ng mga bantog na negosyante sa ilalim ng makasalanang daigdig.
Mafia, billionaires, hired assassin, kingpin, yakuza, drug syndicates, hackers, anyone who works on these filthy negotiations of underground. Iyon ang katungkulang binigay sa kaniya, ang hiranging tagaugnay sa mabuting kasunduan ng bawat-isa sa sinusunod na sistema. Siya ang rason kung bakit mayroong magandang kalakalan at pagmamabutihan ng lahat.
She ended closing her eyes while listening to her sorroundings, ginagawa niya ito kapag gusto niyang mag-isip.
Sa pagpikit niya'y nakita niya ang mukha ni Gabriel, hawak pa nito ang latigo habang sinasakal siya. She's begging that time, she begged Gabriel not to stop.
Hindi man niya aminin pero sa kabila ng pagiging sadista ni Gabriel, napakasarap nitong magmahal...kahit ang katotohanan ay nakakasakal.
"My queen, we're here." Dinig pa niya sa driver kaya minabuti niyang dumilat. Sa pag-park ng sasakyan, ay nagbukas ang pinto. Pagtanaw niya'y mayroong tauhan na naghanda ng payong para sa kaniya. Wala itong emosyon habang hinihintay ang pagbaba niya. Nakayuko lang ito na halatang praktisado at bilang lang ang mga kilos at sasabihin.
"Salamat." Sabi pa niya sa lalaking nagpayong sa kaniya, yumukod lang ito at nang maihatid na siya nito sa may bukana ng mansion ay yumukod pa ulit ito.
Dahan-dahan siyang naglakad sa pamamahay na iyon. Ang pamamahay na nabili niya gamit lang ang kapangyarihan ng mga konektadong tao. Hindi pera ang nagpapagalaw ngayon sa buhay niya, kung 'di ang kaniyang dinadalang pangalan.
Reina Vee Collins. Ang anak ng bilyonaryong si Vancelord Almighty Axell na anak ng isang dugong-bughaw sa Espanya, at ni Santo Glorydale Collins na hawak ang Bogota, Columbia, ang kinatatakutang santo ng Lambada Cartel.
Nang makapasok sa kaniyang silid ay minabuti niyang magbihis at mag-ayos. Bilang magiging asawa ni Gabriel, dapat ay nakasuot at nakaplastada ang kaniyang ayos, dapat suot niya ang kumikinang na brilyante sa kaniyang leeg at ang singsing na nasa kaniyang kamay, ang tanda ng pag-angkin ni Gabriel sa kaniya.
Nagsuot siya ng manipis na kasuotan, isang silk dress na binili pa sa Francia. Minabuti niyang hindi magsuot ng bra at panty, iyon ang kabilin-bilinan ni Gabriel basta nasa pamamahay siya.
Nang sa gayon ay walang sagabal na anuman sa kaniyang katawan kapag gusto siya nitong hawakan.
Naglagay pa siya ng pabango at polbo. Pinintalan pa niya ang kaniyang labi at humarap sa salamin.
Tiningnan niya ang sarili para matanaw kung katanggap-tanggap na ba ang ayos niya kapag dumating si Gabriel. She's absolutely perfect, kaya nang matapos ay bumaba siya.
Napakalaki ng mansyon na iyon, isang arketiktura na kinunsulta pa nila sa malapit na business owners sa real estate. Minimalist style ang mansyon, purong puti at itim lang ang makikitang kulay doon, nagsisilakihan ang mga bintana na siyang naging pader sa kabuuan ng mansyon. Maaliwalas ang ambiance ng mansyon, maraming mga halaman sa loob at labas nito.
Nang makababa na siya sa hagdanan ay saktong nakita niyang papasok si Gabriel. Naka-business attire suit pa ito, habang nakasuot sa kaniyang grey na salamin. Pulido at napakagwapo ng mukha at buhok nito. At nang maiwaksi nito ang salamin ay lumantad ang kulay asul nitong mata.
"Did I wait you, my queen?" Baritonong boses niya saka pa dahan-dahang lumapit sa kaniyang kinatatayuan sa hagdanan.
Nang makalapit ito ay agad niyang sinakop ang labi ni Reina.
"Hmm...I was about to lost my mind, not tasting your lips, my queen. You're very addicting," anas pa ni Gabriel sa kaniyang taenga.
Hindi pa man siya nito nahahawakan ay ramdam na ni Reina ang pagbasa ng kaniyang kaselanan.
Halos mapapikit siya sa tuwing lalapit si Gabriel sa kaniya. Para siyang kandila na nauupos, napakarupok ng pagkatao niya.
"Did you miss me?" sabi pa niya rito na rason upang lumawak ang ngiti ng lalaki.
"Every second, darling." Sabi pa ni Gabriel na dinidikit ang labi sa batok niya. Nanatiling matatag si Reina sa oras na iyon. Napakapit siya sa rails ng hagdan, dahil kung baka hindi siya kumapit ay mahimatay siya sa init ng hininga ni Gabriel sa kaniyang leeg.
"Does my meal ready?" sambit nito habang dahan-dahang nilakbay ang kaliwang kamay sa kaniyang hita. Paakyat ito sa kaniyang pang-upo. At nang masiguradong wala siyang saplot ay lumuwang ang ngiti nito.
"Very good girl..." ani Gabriel na nilakbay pa ng mariin ang kamay sa pagitan ng kaniyang hita.
Hinahawakan nito ang kaniyang nagbabasang hiwa, halatang gustong masigurado na nasa kondisyon siya.
"Shall we dance?" tanong pa ni Gabriel na agad siyang hinapit sa beywang at mabilis na kinarga patungo sa silid.
Reina widens her legs when Gabriel manipulates to reach her flower. Napakapit pa siya sa balkonahe ng kaniyang kwarto habang doon ginagawa ang kanilang ritwal. Nasa likod niya si Gabriel habang nakahawak naman siya sa rails doon. Ramdam niya ang mainit na hininga nito na tumatama sa kaniyang batok.He is touching her from her neck and slid down to her silky shoulders."I just come home to touch you, my queen. Aalis din ako mayamaya..." baritonong boses ni Gabriel na agad dinampian ang kaniyang leeg.Muli pa itong humarap at sinakop ng dalawang kamay ang kaniyang mukha."I will be afar by this time, I need you to stay away to anyone, I will guard you, ayokong mayroong mangyari sa reyna ko," sabi pa nito na masuyong hinalikan ang labi niya."Saan ka pupunta?""To Warsow, may gagawin lang ako.""Malapit na ang kasal na'tin." Sabi pa ni Reina sa binata."Don't worry, I will be there, as soon as I'll fix some things, tatawag ako every hour." Sabi pa nito na pinisil ang kaniyang ilong. Gabr
Matapos kumain ay napagpasyahan ni Reina na pumunta sa paborito niyang lugar sa Madrid, iyon ay ang lumang basilica church na siyang tanyag sa Spain. Medyo kampante siya habang naglalakad sa gawing iyon, nakadistansya sa kaniya ang mga bodyguard ni Gabriel, iyon kasi ang gusto niya.Hindi niya gustong makita na maraming umaaligid sa kaniya na mga bodyguard, halata kasi na importante siyang tao.Hawak niya ang tali ng asong dala niya, isa iyon sa regalo ni Gabriel sa kaniya. It is a pomeranian breed dog. Sa palagay niya'y nasa unang taon pa ito dahil iyon ang nabasa niya sa identification card at health card nito. Napamahal na rin sa kaniya si Coco, iyon ang pangalan ng aso niya."How beautiful the sunset, napakaganda naman, saktong-sakto tayo, Coco." Kinakausap niya ito.In the middle of her walking, ay nakita niya ang isang manlilimos. Nakasuot ito ng gusot na damit at halatang nagpapa-awa. Nahabag ang kalooban niya, she checks her purse and give the poor man a bundle of bucks."Grac
Buo na ang desisyon ni Reina, gagawin niya 'to, for her sake, she needs to think what should the proper way to correct her stringed, troubled, and messy set-up. The fact, na parang may mali sa set-up nila ni Gabriel.Alam niyang makapangyarihang mafia ito, that he is a Robertson, and the official owner of his generation.Dala ang maliit na bagahe ay napagpasyahan niyang maghintay saglit sa kaniyang maid, si Guada. Tutulungan siya nitong makatakas sa mga bantay.Then a minute after, narinig niya ang tatlong katok. Iyon ang hinihintay niya, alam niyang si Guada 'yon."Guada." Mabilis na sambit niya, pero nang mabuksan iyon ay tanging mukha lamang ni Alejandro ang nakita niya."Where's Guada?" may bahid ng kaba ang boses niya."She's caught taking the keys in the alley, my queen, we guess she's sneaking someone to pass through in the banker, we need to accompany her in her quarter." Sa narinig ay parang nawasak ang pag-asa ko sa binabalak, nahuli si Guada, and she's the one who put her i
Matagumpay silang nakalapag sa pilipinas, kasama niya ang papa Hiron niya. May kakilala ito sa Davao Oriental na pwede niyang pagtaguan.Nag-landing ang eroplano nila sa isang pribadong lupa, nasa bundok iyon, at kung tatantyahin niya ang ambiance doon ay parang nasa isang maisan sila."Let's go, anak, we need to go now..." Sansala ng papa Hiron niya na noo'y hawak-hawak ang bag niya.Nang makapanhik sila sa sementadong daan ay naghihintay na ang isang kotseng sadyang hinihintay sila.If she knows, iyon ang isa sa mga tauhan ng papa Axell niya. Nang makasakay ay, gayundin ang paglarga n'on, may kasama silang driver. Tahimik lang ito, at ayaw tumingin sa kaniya ng diretso, tila nirerespeto siya na gaya ng kaniyang amang maharlika."Hija, sabi ng papa Axell mo, kailangan mo munang magpalamig dito, you must rest for a while, may makakasama ka sa resthouse sa Dahican, malapit lang 'yon sa dagat, kaya mas mabuti na rin para sa'yo."She just smiled back as her response."Okey po.""Just let
Tuwang-tuwa si Reina habang kasama si Melody na noo'y abala sa pakikipagtawaran sa mga mangingisda."Kuya Natoy! Kuya Natoy! Nandito na kami!""Uy, Melody! Kumusta? Murag malipayon man ka karon ah.""Siyempre! May kasama kasi akong espesyal!" nakangiting sabi ni Mel."Espesyal? Kinsa na siya?" tanong pa ni Nate kay Mel, questioning if sino umano ang kasama nito."Kuya Natoy, meet Maureen. Ate Maureen, si Kuya Nate. Siya ang best fisherman dito!""Hello." Tipid na pakilala naman ni Maureen.Nasa likuran lang siya habang nakikinig sa pag-uusap ng mga ito sa dayalektong Bisaya."Oh sige na maam, okay na raw kay kuya Natoy." Sabi pa ni Melody kay Reina, also known now as Maureen.Tumango lang ang dalaga. Halatang hindi makapaniwala na tig-150 lang ang lahat ng isdang napamili nila."Lahat na 'to?" tanong pa ulit niya."Yes, ma'am." Ngisi pa ni Mel.Napansin din niya ang lalaking kanina pa nakatingin sa kaniya. 'Natoy' umano ang pangalan ng lalaki. Tantya ni Maureen ay mga nasa twenty-eigh
Meanwhile in Spain.Gabriel’s are now in his opulent mansion in Madrid. The dim light in the study casts long shadows on the dark wooden walls, echoing the thunderstorm raging outside. Gabriel paces back and forth, his fists clenched and jaw tight. His usual calm demeanor is gone, replaced with a fiery rage. His bodyguards stand before him, stiff and silent, awaiting orders.He slams his fist on the oak desk, rattling the objects on it."How the hell did this happen?! Reina was under your watch—my watch—and now she’s gone?! Explain this to me! Now!" while staring at his bodyguard."Señor Gabriel, we were patrolling as instructed, pero—"Gabriel urgently interrupts, voice cold yet laced with fury."Pero?! Pero what, Miguel? Were you asleep? Drunk? Useless? Because as far as I can see, someone managed to kidnap her right under your noses!""Señor, whoever took her… they knew what they were doing. They bypassed the perimeter without triggering the alarms—" The other guard continues."Oh,
Nasa loob ng malawak at eleganteng sala ng Robertson Mansion sina Gabriel at ang kanyang ina, si Helena. Si Gabriel ay halatang balisa at hindi mapakali. Si Helena naman ay tila sinusubukang manatiling kalmado ngunit halata ang pagkabahala sa kanyang mukha. They are still searching for Reina.Gabriel is pacing back and forth that time."Mom, I can’t just sit here doing nothing! Reina is missing, and every minute counts. What if... what if nasa kamay na siya ng mga kalaban?"Helena exhales as she's seated on the couch, holding a cup of tea na hindi man lang nababawasan."Gabriel, calm down. I understand how you feel, anak, pero kailangan natin mag-isip nang maayos. Kung masyado tayong padadala sa emosyon, baka magkamali tayo ng hakbang."Gabriel stops pacing and looks at his mother."How can I stay calm, Mom? Reina is out there somewhere, scared, maybe hurt! I should’ve been there to protect her."Helena places the cup on the coffee table and stands to face Gabriel."I know, Gabriel. B
Tahimik na naglakad-lakad si Reina sa dalampasigan. May natanggap kasi siyang sulat mula kay papa Hiron niya, hindi mawala sa isipan niya ang nakapaloob doon. Kailangan niyang mag-ingat, iyon ang pinapasabi sa kaniya ng kaniyang Papa Axel. Hinahanap na siya ng lahat, maging sina Gabriel at ang ina nitong si Madam Helena."Ate! Ate Maureen!" patakbong bungad sa kaniya ni Melody habang hawak ang isang supot."Oh, bakit, Mel? Ang aga mo yata ngayon ah." Bungad din niya sa dalagita."Ate, tara, isukat mo tong dala ko, may disco mamaya sa barrio. Isuot mo ito, alam kong babagay ito sa'yo.""Ha? Ano ba kasi 'yan?""Basta. Halika, dali."Mabilis na hinila siya ni Melody papunta sa kaniyang bungalow house. Nang makita ang isang kulay puti na dress ay napangiti si Reina.It was like her dress before noong nasa Madrid pa siya. Ito ang hilig niyang style sa mga damit, simple lang at plain colors."Isukat mo ate, tapos titingnan ko." Ngisi pa ni Mel sa kaniya."Sige na nga, teka lang." Kinuha niy
The boat slowly glided toward the shore of the quiet, serene island of Davao Oriental. The sun was beginning to set, casting an orange glow over the water and the surrounding hills. Gabriel stood at the edge of the boat, eyes locked on the horizon, his body stiff, his jaw clenched. His heart raced with anticipation, but as they neared the shore, something in his gut told him that things weren’t going to go as planned.He had spent the last several days tracking Reina and her abductor, trying to figure out where they had gone after everything fell apart. His fiancée, the woman he had promised to marry, had vanished without a trace. The betrayal ran deep. But this island—this was supposed to be where they had gone. He had it on good authority that they were here, hidden away, away from the chaos of the city.His bodyguards stood silently around him, waiting for his orders, their eyes vigilant, scanning the shoreline for any sign of movement. Gabriel’s mind was a storm. How could this ha
The car ride was quiet, the air inside heavy with the weight of the procedure that had just taken place. Reina sat quietly in the back seat, her hand gently touching the side of her face, still tender from the surgery. Wayne was driving, occasionally glancing at her through the rearview mirror. His concern for his sister was palpable. Nate sat beside him, while Melody was next to Reina, trying to offer as much comfort as she could without saying too much.“Okay ka lang ba, ate?” Melody asked softly, her voice warm and soothing.“Medyo masakit pa, pero... okay naman ako,” Reina replied, her voice faint, as though speaking was an effort. She hadn’t been able to rest much during the procedure, and now the weight of everything seemed to be settling on her.Wayne’s eyes met hers through the mirror. “I told you, you don’t have to rush this. Take it easy for the next couple of days. We’ve got the apartment all set up for you to rest, and we’ll be staying there until we leave for Burma.”Reina
Nagising si Wayne nang marinig ang ugong ng makina sa tabing-dagat. Alam niyang iyon na ang yate na sundo nila. Agad niyang niyugyog ang kapatid na si Reina, pati na sina Melody at Nate. Mabilis namang kumilos ang lahat at nagmasid. Halata sa mga mukha nila ang takot at pangamba. Sabay-sabay silang lumabas habang hawak ang mga dalang gamit.“Reina, bilisan mo!” sigaw ni Wayne habang nagmamadaling naglalakad patungo sa dulo ng pier. Nakaalalay siya sa kapatid niyang si Reina, na halatang kinakabahan habang pasulyap-sulyap sa likuran. Kahit malamig ang simoy ng madaling araw, tagaktak ang pawis nilang dalawa. Kasunod nila sina Nate at Melody, parehong may dalang backpacks na puno ng mahahalagang gamit."May mga bangka rin na papunta dito sa isla..." nagwarning si Nate habang nililingon ang bandang kaliwa."Mga kalaban na yata yan..." sabi pa ni Melody.“Alam kong mabilis silang makakahabol, Wayne,” ani Reina na halos pabulong. Hinawakan niya ang braso ng kapatid. “Sigurado ka bang handa
Nag-usap sina Wayne at Reina sa oras na iyon. Nasa tabi sila ng puno habang nakaupo sa isang malapad na bangko. Nasa kubo naman sina Melody at Nate. Hinayaan lang nila ang dalawa para makapag-usap.Nakatingin si Wayne sa mukha ni Reina. Medyo umitim ito dahil sa matinding sikat ng araw doon, medyo pumayat din ito pero makikitaan naman na masaya at malusog ang kaniyang pangangatawan."How are you?" panimulang tanong ni Wayne.Ngumiti si Reina."Heto, natutuwa na makita at makasama ka... kuya."Ngumiti rin pabalik si Wayne. "I missed you." Wayne replied."Ang tagal nating hindi nagkita 'di ba? Last meeting natin noong nasa Bogota tayong lahat dahil sa proposal nina Gabriel. I'm twenty five years old that time, but now, twenty-eight na ako." Mahinhing sabi pa ni Reina."Are you happy here?" tanong pa ni Wayne sa kapatid."Oo, kuya pero hindi ko pa rin maitatanggi na baka magkagulo dito dahil sa akin." She paused."I know, pinapunta ako ni Dad para bantayan ka rito, at para samahan ka pap
Pangalawang araw na nila sa islang iyon, dapithapon na at tanaw nila ang magandang sinag ng takipsilim, naglalakad sina Reina, Nate, at Melody sa ilalim ng mga puno ng niyog. Ang mumunting sinag na lumulusot sa mga puno ay napapawi ng malamig na simoy ng hangin."Ate, kunin mo na 'yan! Ang tagal mo naman! Ang taas naman kasi ng mga buko dito, nakakainis!" biro pa ni Melody habang nakaturong saad sa isang buko na nasa itaas. "Kung ikaw kaya ang umakyat, Melody? Ang taas kaya!" sabi naman ni Reina."Eh, kaya nga si Kuya Nate na lang! Tignan mo naman 'yang katawan, mukhang sanay sa ganito." Sabi pa ni Mel.Natawa si Nate habang naghubad ng pang-itaas na shirt, iniwan nito ang puting sando. Naglaho ang kanyang maamong ngiti nang seryoso siyang nagsimulang umakyat sa puno. In-fairness, alam nitong umakyat!"Kayong dalawa, mag-ingat kayo sa ibaba ha, baka tamaan kayo ng buko."Habang umaakyat si Nate ay hindi maiwasan ni Reina na pagmasdan ang galing niya. Mukhang madalas itong ginagawa ni
Sa kabilang banda.Hindi mapakali si Ax habang kaharap si Hiron."Fuck!" he cursed as he drink his beer. Nasa Tagaytay sila ngayon, sa mansion ng mga Collins. Nakatingin lang sa kaniya si Hiron na hanggang ngayon ay tapat na naglilingkod sa kaniya. Ito na lang ang natira sa Blanco Brothers na mga alalay niya mula pa sa Bogota."We need to be prepare, my lord. Baka magkaroon ng alitan sa pagitan ng Collins at Robertson kapag nalaman nilang tayo ang nagpatakas kay Reina." Paliwanag pa ni Hiron. Gaya ni Ax ay nilagok din nito ang beer na kanina pa niya hawak-hawak."I need to call Wayne, kailangan niyang mabantayan ang kapatid niya." Sabi pa ni Ax. Hindi pwedeng malaman ni Glory na ganoon ang nangyari sa contract marriage nina Gabriel at Reina. Labag sa rules ng dalawang union ang hindi sumunod sa napagkasunduan. Sa edad na bente singko ay dapat nang maikasal sina Reina at Gabriel bilang kasunduan na matagal nang napag-usapan ng council. Pero sa ginawa ni Ax ay mas naging kumplekado ang
Nagising si Reina dahil sa isang yugyog mula sa kung sino. Mabilis siyang bumangon at nagpunas ng mukha."Hmm, bakit? bakit ang aga mo yata, Melody?" naitanong niya sa dalagang tila balisa at takot na takot."Ate Maureen, kailangan nating umalis...""Ha?" medyo naalimpungatan pa yata siya sa sandaling iyon. Hindi pa nagfa-function ang utak niya."Basta, tara na. Suotin mo 'yang tsinelas mo, tara na, ako na ang bahala sa bag mo.""Teka, ano ba kasing nangyayari, Mel?""Basta ate, sumama ka sa akin, may masamang mga tao na naghahanap sa'yo sa bayan..." Nabigla si Reina sa sandaling iyon. Hindi kaya iyon ang mga tauhan ni Gabriel?Mabilis siyang tumalima sa sandaling iyon. Hawak-kamay silang lumabas sa likod-bahay saka pinuntahan ang kubo ni Natoy. Gayundin ang pagkabigla nito at mabilis na tinulungan sila."May alam akong isla, hindi ka nila hahanapin doon..." sabi pa ni Natoy. "Matutulungan mo ba kami, kuya Natoy, baka kasi mapaano si ate Maureen eh, sabi naman ni Melody.""Ako ang b
The plane sliced through the heavy, storm-laden clouds as it descended toward Ninoy Aquino International Airport in Manila.The typical hum of the jet engines was muffled by the fierce winds battering the aircraft. Inside the cabin, Gabriel sat, his back straight against the plush leather seat.His fingers drummed absently on the armrest, his eyes locked on the horizon, though he couldn’t see much in the dense blanket of rain and clouds.Beside him, Helena sat composed as ever, a stark contrast to the chaos raging outside.She adjusted her sunglasses despite the lack of sun and checked her watch, her lips set in a firm line. The storm had caught them off guard, but neither of them appeared fazed. They were both used to things beyond their control."I never expected this weather," Helena remarked calmly, though her words barely broke the icy silence in the cabin.Gabriel didn’t respond, his mind focused on their mission. His hand rested on the file of Reina’s whereabouts, a thin sheen
Dumating na nga ang araw na sinabi ni Melody kay Maureen, it was the disco festival sa barrio malapit sa bayan nila, excited nga si Melody dahil sa unang pagkakataon, may isasama na umano siyang taga-Manila, kapag kasi sa mga bayan na gaya sa Davao Oriental, sikat ka na kapag malalaman ka nilang bakasyonista ka galing sa Manila or kahit taga ibang bansa.Isang tahimik na baryo ang Davao Oriental, kilala ito sa masasayang pagtitipon gaya ng mga fiesta at festival, sa oras na iyon ay naghahanda na ang dalawa sa pinaka-magandang dalaga sa lugar, sina Melody at Maureen, para sa pinakahihintay na disco party. Nag-aayos sila sa kwarto ni Maureen that time, punong-puno ng alingasngas at tawa ang loob non lalo pa't super joker si Melody kay Maureen, mukhang nahahawa na nga ito sa dalagita.“Ate Maureen, dali na! Ayusin mo na 'yang buhok mo. Ang tagal mo magkulot!” biro ni Melody habang inaayos ang lipstick niya sa harap ng salamin.Si Maureen naman ay abala sa pag-aayos ng kanyang puting dami