Chapter 5

Matagumpay silang nakalapag sa pilipinas, kasama niya ang papa Hiron niya. May kakilala ito sa Davao Oriental na pwede niyang pagtaguan.

Nag-landing ang eroplano nila sa isang pribadong lupa, nasa bundok iyon, at kung tatantyahin niya ang ambiance doon ay parang nasa isang maisan sila.

"Let's go, anak, we need to go now..." Sansala ng papa Hiron niya na noo'y hawak-hawak ang bag niya.

Nang makapanhik sila sa sementadong daan ay naghihintay na ang isang kotseng sadyang hinihintay sila.

If she knows, iyon ang isa sa mga tauhan ng papa Axell niya. Nang makasakay ay, gayundin ang paglarga n'on, may kasama silang driver. Tahimik lang ito, at ayaw tumingin sa kaniya ng diretso, tila nirerespeto siya na gaya ng kaniyang amang maharlika.

"Hija, sabi ng papa Axell mo, kailangan mo munang magpalamig dito, you must rest for a while, may makakasama ka sa resthouse sa Dahican, malapit lang 'yon sa dagat, kaya mas mabuti na rin para sa'yo."

She just smiled back as her response.

"Okey po."

"Just let me know, if ano ang gusto mong gawin, I will contact you, okey?"

Isang tango lang ang ginawa ni Reina.

"Did mama Tasha know?" Tanong niya sa pangalawang ama.

Umiling ito. "It's just me and Axell."

"I see."

"Ayokong madamay ang mama Tasha mo, she's weak, you know that."

She just agreed, looking to the window. Maganda ang nakikita niyang tanawin doon, payak ang sementadong daan, walang masyadong bahay, masarap ang hangin na tila malayo sa usok ng polusyon. Sa paligid ng daan ay makikita ang naghihitikang puno ng niyog.

"What's the dialect here?" she asked.

"Bisaya."

Sa narinig niya'y inalala niya ang mga napag-aralang wika noon sa kombento. Matagal din siyang nag-isip. Mabuti na lang at naalala pa niya ang wikang gaya nito.

"Sige po."

"Here," iniabot ng papa Hiron niya ang envelope. Agad naman niya itong binuksan.

"Ano po 'to?"

"That is your new documents. You will no longer be Reina Vee Collins. You're Maureen Lopez, a simple tourist, wala kang magulang, and your work is a writer, kaya nandito ka sa Oriental para makapag-isip ng isusulat mong nobela, maliwanag?" kalmadong sambit ng papa Hiron niya.

"Opo."

Hindi nagtagal ay nandoon na sila sa sinasabi nitong Dahican Beach, the view is very expensive. The blue ocean is waving them to come down and the fresh air tells them that they need to stay.

"Welcome to your new home, hija."

"Daghang salamat, pa."

Hiron just smile.

"Better." Puna pa nito sa lenggwaheng gamit niya.

Mayamaya lang ay may bumungad sa kanila, it was a teenage girl wearing a smile, bubly face, light persona, dressed like teenage kikay with a petite height and cute face like Selena Gomez.

"Ay, hello po, kayo na po ba ang mga bisita?" pagtatagalog pa nito na halatang tinutuwid ang baluktot na sila.

"Kami nga." Hiron answered.

"Ay, naku, Tara po sa loob." Agad nitong kinuha ang dalang gamit ni Hiron at masayang inalalayan nila papasok.

Bumungad sa kanila ang bungalow type na bahay bakasyonan, yari ito sa sementado, amakan at pawid na bubong. The nature is so genuine here, kahit na ganoon ay nang makapasok sila sa loob ay fully furnish naman ang dingding, mga desinyo roon, at ang sahig na sinadyang pinakintab.

"Upo ho kayo, ako po pala si Mel, short for Melody, I am nineteen years old, single and ready to minggle po ako, ehe, baka may kapatid ka pong lalaki," hinawi pa nito ang gilid ng buhok niya malapit sa taenga at inayos pa.

Kung tutuosin, nakakatuwa ito, nakakahawa ang energy ni Mel, kaya tiyak na hindi mahirap para kay Reina ang makapag-adjust doon.

"I guess, I need to leave now, hija. Hindi na ako magtatagal," paumanhin ni Hiron sa kaniya.

Bago pa makaalis ay niyakap muna ito ni Reina. Malaki ang utang na loob niya sa papa niya, sa t'wing kailangan niya ito ay palagi siya nitong sinasagip. Malaki rin kasi ang papel nito noong pinalaki siya nito bilang totoong anak, even the real fact of it, tauhan lang ito ng totoo niyang papa na si Axell.

"Good bye."

"Paalam po..." May hapdi sa mukha niya ngunit pilit siyang ngumiti. Nakita niyang papalayo na ang ama, naiwan na lang sila ni Mel na agad naman siyang nilibot sa tahanang paglalagian niya.

"Maam, ito po ang kusina," sabi nito while walking down in the small space between her bathroom and her main room.

Maganda naman ang arangement ng napiling tahanan niya, bukod sa maaliwalas ay nakaharap din ito sa magandang view sa karagatan.

"Mel, malayo ba ang sentro mula rito?"

"Ay, ma'am, dool ra kaayo! I mean, malapit lang po..." Nakalimutan nitong magtagalog.

"Gan'on ba, okey sige, gusto ko kasing magluto." Sabi niya rito na agad ikinamilog ng mata nito.

"Sure ma'am? Marunong ka magluto?"

"Oh oy!"

"Ay hala siya, marunong ka magbisaya ma'am?"

"Kaayo, kabalo ko. Gamay." Tawa pa niya.

"Hala, kalerkey si ma'am! Pinahirapan mo talaga ako magtagalog maam ay, ang galing mo naman pala magbisaya, magbisaya na lang tayo ma'am."

"It's fine with me." Sagot naman niya.

Pumalakpak naman ang dalaga saka nawiwili na makipag-chikahan sa kaniya.

"Naku, charoot charoot kaayo ka ma'am, abi jud nako na artista ka ma'am ay, padating mo ma'am ba, kanina, grabe! na-star struck talaga ako akala ko si Lily Collins!" puri pa nito sa kaniya.

"Naku, ikaw bolera ka ha."

"Promise ma'am, I'm telling the tinood, peksman!" nag-sign of the cross pa ito sabay raise her hands.

Hindi napigilan ni Reina na mapatawa.

"Naku, Tara na nga! mamalengke na tayo."

Tawang-tawa silang dalawa na noo'y binabagtas ang daan sa may dalampasigan, simple lang ang pamumuhay doon, at gaya ng ibang mamamayan, normal na pamumuhay lang din ang dalagang si Mel.

Habang nasa daan sila ay kinukwento ni Mel ang buhay nila.

"Ayon nga ma'am, nag-part time job po ako bilang caretaker sa guest house kasi para may pang-tuition ako. Mangingisda lang si Papa, tapos si mama...kuan ma'am, labandera, usahay naman...washer or mananahi."

"Ganon ba," tango-tango niya.

"Ikaw po ba ma'am, ano nga po ang to too mong name, hindi ko pa po kasi alam..."

"Ay, nakalimutan ko...ako pala si Rei...ay I mean Maureen Lopez, isa akong writer."

"Hala ka wow! Writer ka po? 'Yung nagsusulat ng pocketbooks? Alam mo ma'am, marami po akong pocketbooks sa bahay, may mga libro din po ako, naku, matutuwa ka ma'am, baka gusto mo po..."

"Ipapahiram mo?"

Mel shake her head saka nagkamot ng leeg.

"Benebenta ko nga po kasi kailangan sa tuition."

Napatango lang si Reina, saka natawa, magaan kausap si Mel, at magaling din ang convincing power nito, hindi tuloy niya namalayan na napatango na lang siya sa presyong sinabi ng dalaga, take all kuno sa mga libro nito for only 3,000. Iba rin, madiskarte at wais din ito!

After twenty minutes ay nandoon na sila sa palengke. Nilinga ni Reina ang mga mata, wala siyang makitang tindahan o paninda.

"Nasaan ang mga paninda nila?"

Ngumuso si Mel saka itinuro ang nylon cages na nasa karagatan.

"Naku, hindi ko nasabi sa'yo ma'am, preskong pamilihin dito, tayo po ang manghuhuli."

"What do you mean?"

"Mamimingwit po tayo sa dagat."

"What?" Nanlaki ang mga mata ni Reina.

"I can't believe it!"