Chapter 001

"Miss Sarmiento? Bakit ngayon ka lang nagpasa?" 

Bahid ang inis at pagkadismaya sa boses ng propesorsor.

"Pasensya na po sir. Kinapos po kasi ako sa pera pambili ng materyales para sa project. Kakakuha ko lang po ng sweldo ko kahapon kaya ngayon lang po ako nakapag pasa."

"Pasalamat ka at scholar ka ng paaralang ito. I'll take this into consideration. But this will be the last time. Unfair naman kasi sa ibang mga estudyante na on time nagpapasa ng requirements and projects nila."

"Opo, pasensya na po talaga."

Zahara felt ashamed. Nakakahiya na lagi nalang ganito kapag kinakapos siya sa pera. Oo libre ang pag-aaral niya pero sa mahal ng gastusin at pambaon pa niya ay talaga kulang ang sweldong kinikita niya sa pag raket sa karinderya.

Hindi siya humihingi ng pera sa mga madreng kumupkop sa kanya. Masyado na siyang nahihiya sa mga tulong na nabigay nila.

Kaya nang kailangan ng tao sa karinderya malapit sa kanilang paaralan ay hindi na siya nagdalawang isip na mamasukan para doon kunin ang gastusin niya. Maswerte na lang din siya at libre at pagkain niya roon.

"Hey, everything alright?" 

Nawala ang mga pangamba niya nang biglang dumating si Arkhon. Her boyfriend. Mag-iisang taon na rin silang mag kasintahan.

Zahara doesn't even know why this man chose to date her. He's popular, handsome and came from a rich prominent family. Marami ang naiinggit sa kanilang relasyon pero wala siyang pakialam dahil masaya siya sa pagmamahal na natatamasa niya kay Arkhon.

He's kind, a pure gentleman. Kaya hindi rin niya napigilang mahulog ang loob sa binata.

"Ayos lang. Ikaw? May practice ba kayo?" She faced him.

Marahang hinaplos ni Arkhon ang kaniyang buhok.

"Yeah. Gusto mo manood? Wala ka bang pasok sa karinderya?"

Kahit magkaiba ang estado sa buhay. Hindi ito naging hadlang sa kanila. Arkhon never cared about her background to begin with.

"Wala naman. Hindi ganoon karami ang tao mamaya kaya hindi na ako pinapapasol ni Aling Maring."

They held hands while walking towards the court. May iilang napapalingon sa kanila. Some girls rolled their eyes at her. Sanay na rito si Zahara. She's an outcast, kaya masama talaga ang tingin sa kanya ng karamihan.

Habang naglalakad ay nararamdaman niya ang titig ni Arkhon sa kaniya. She looked up and saw him staring at her.

"May dumi ba sa mukha ko?" she tried touching her face.

"You look beautiful."

Hinampas niya ang braso nito, "Bolero!"

"What? It's not like I'm lying. Sobrang ganda mo talaga."

"Kaya ka ba nainlove sakin?"

"Of course not," huminto ito sa paglalakad para harapin siya. "You're beautiful, that's what got my attention. Minahal naman kita dahil sa kung sino ka. That's two different things."

"Pinapakilig mo naman ako masyado. Gusto mo ba ng kiss?"

She tried pouting her lips.

"No thanks. I need more than that." 

Uminit ang pisngi ni Zahara. Yes she's smart but she's not dumb. And yes, Arkhon and her and both active on bed. Pero gumagamit naman sila ng proteksyon. Matalino silang dalawa at alam nila ang mga prayoridad nila sa buhay. They need to finish their studies first.

Arkhon's basketball practice went smooth. Tumawag na rin si Zahara kay sister Lina para magpaalam na matutulog ito sa bahay ng kaklase para tapusin ang isang school project. Hindi naman na ito nag usisa o ano pa man dahil wala rin naman pasok kinabukasan at alam niyang tambak talaga ang gawain ng mga estudyante sa kolehiyo.

Arkhon owns his own condo. Doon sila madalas manatili.

They cooked dinner. Watched some movies and cuddled. Of course something happened between them. And during those times Zahara felt like she's the most loved and cared woman in the world.

Ramdam niya sa bawat halik at haplos sa kaniya ni Arkhon ang labis na pagmamahal. Life might be cruel to her but Arkhon was there to save her. Siguro kung wala ito ay matagal na siyang sumuko.

Nagising na lamang si Zahara kinabukasan dahil sa ingay ng doorbell.

Nang buksan ang mga mata ay nakita niya si Arkhon na palabas na ng silid.

She's wearing clothes kaya kaagad ding siyang tumayo para sumunod. Paglabas ay naabutan niya ang ina ni Arkhon na papasok ng unit. Behind her was a woman, a very beautiful one.

His Mother's eyes went to her. Ang ngiti nito ay unti-unting nawala nang makita siya.

"Oh Zahara iha. Nandito ka pala.." she sound disappointed.

Alam naman niyang ayaw sa kanya ng ginang. She well aware of the reasons she hated her for. Ang pagiging ulila, mahirap at ang pagiging nobya ng kanyang nag-iisang anak. 

Hindi rin naman ito masisi ni Zahara. Kahit sino naman ay ganito siguro ang mararamdaman. Ang tanging magagawa niya nalang ay ngumiti at magpanggap na ayos lang siya sa harapan nila. Kahit harap harapan na siya minsan kung pagsungitan at pagsalitaan nito ng hindi maganda.

Hindi rin siya nagsusumbong kay Arkhon kapag may sinasabi ito sa likod ng anak. She didn't want to create a rift between them. Ayaw niyang maging dahilan ng pagkasira ng relasyon ng mag ina.

"Mom, it's too early. Bakit po kayo nandito?" 

Everyone sat in the living room.

"I have a favor to ask you," his Mother held the hand of the girl beside her. "This is Holly. Anak ng ninang Margareth mo. Margareth will be arriving next week pa and Holly does not have a place to stay—"

"I know where this is going. Can't she stay at your house? Marami naman tayong guestroom."

Nagkatinginan si Cora at Holly. Muli itong nagsalita.

"Your Dad and I have to go to cebu. Next week pa ang balik namin. I can't just leave her there."

"Arkhon, I promise I won't bother you or anything." Holly even added.

Arkhon looked defeated. Nilingon nito ang nobya na halata sa mukha ang pagiging di komportable sa sitwasyon.

"Ayos lang ba iyon iha?" His Mother asked Holly. 

"P-Po?"

"Wala namang kaso iyon hindi ba? Na dito muna si Holly. Mabait naman siya. Condo naman ito ng anak ko kaya wala naman sigurong kaso sa iyo kung dito muna si Holly pansamantala."

"Mom. Pag-iisipan ko muna, pag-uusapan pa po muna namin ni Zahara." Arkhon cut her off. 

Magsasalita pa sana ito nang hawakan ni Zahara ang kaniyang kamay. Animo'y pinipigilan na siyang magsalita. He looked at her. She smiled and shook her head.

Pilit itong ngumiti ay humarap sa ginang.

"Ayos lang po wala naman pong kaso saakin."