Novels by MissLeaf

Napatawa ng dalawang beses si Alex at sinabing, "Narinig kong nasa ospital sina lolo at lola. Basta't hindi sila natutulog o kumakain, ang ginagawa lang nila ay laitin ako. Ni hindi nila iniisip na may mali sila. Seryoso ba kayong gusto nilang humingi ng tawad sa amin?"Napanganga si Paolo, tila may gustong ipagtanggol para sa mga lolo’t lola nila, ngunit walang lumabas na salita.Alam niyang hindi naman talaga nagpakumbaba sina lolo at lola. Napilitan lang silang makinig sa mungkahi ng pamilya para matapos na ang gulong ito at maiwasan pang madamay ang kanilang mga buhay at kabuhayan.Alam nilang oras na magkasundo na ang magkabilang panig, unti-unting lalamig ang isyu. May mga bagong usapin na lilitaw sa hot searches, at mawawalan ng pansin ang mga netizens sa nangyari sa kanila. Sa huli, makakabalik din sila sa tahimik nilang buhay.Napagtanto rin nilang makapangyarihan nga ang internet — tulad ng tubig, kaya nitong itaguyod ka o kaya'y palubugin. Hindi na sila basta-bastang gagami

"Pero kayo, ginagamit niyo ang moralidad para gipitin kami, pinapalitan ang tama ng mali, at sinisisi ako sa pagiging walang utang na loob. Hindi ako bibisita sa kanya o magbibigay ng pera. Pinagsalitaan niyo na ako ng masama, tapos gusto niyo pa akong pumunta roon para muli akong sumbatan?""Alex, sila pa rin ang ating mga lolo't lola. Kahit pagsabihan ka ni lola, hindi ka naman masasaktan. Kahit hindi niyo kailangang buhayin ang dalawang matanda, sinumang may kaunting konsensya ay magbibigay man lang ng panggastos nila. Ang tagal niyo nang hindi bumabalik ng probinsya para dalawin sila, at ni singkong duling, wala kayong naibigay. Basta malinaw ang konsensya mo, wala kaming sasabihin.""Binura na namin ang blog post na isinulat namin. Dapat burahin mo na rin 'yung sayo. Alam mo bang malaking epekto ang idinulot ng ginawa mo sa amin? Cyberbullying ang ginagawa mo sa amin. Pwede ka naming idemanda, pero nakikipag-usap muna kami nang pribado dahil magpipinsan tayo. Ayaw naming umabot s

Hindi sumagot si Carol, kaya si Clark na ang sumagot kay Alex.Nagdala siya ng masarap na agahan para sa dalawang babae. Mayaman din ang pamilya nila Clark — ang kanilang kusinero ay kinuha pa mula sa isang five-star hotel at binayaran ng malaking halaga. Talagang espesyal at masarap ang mga luto. Dahil magkakilala na sila mula pagkabata, kabisado niya ang mga paborito ng dalawa."Swerte natin ngayon."Masayang tinikman ni Alex at ng kanyang kaibigan ang pagkaing dinala ni Clark para sa kanila.Habang pinapanood ni Clark na nag-eenjoy ang dalawa sa pagkain, hindi niya mapigilang ngumiti."Ate Alex,"Tanong ni Clark na may ngiti "Kailan ka libre para ilibre ako gaya ng sabi mo noong nakaraan?""Ngayong Sabado, tanghali. Ako na ang taya. Saan mo gustong kumain? Sasama rin si Carol. Tutal, hindi naman masyadong maraming tao sa tindahan tuwing weekend, kaya okay lang kung magsara kami sandali. Kung mananatili ka lang sa bahay, siguradong kukulitin ka ng tiyahin mo na magpakasal. Mas mabut

Ang kanyang hipag, buhay man o patay, wala sa kanila ang nakakaalam."Siguro makakapagbakasyon tayo para makapagpahinga at baka sakaling makilala mo ang iyong kapatid o ang kanyang mga anak."Nanatiling tahimik si Ronasandali, at sinabi "Noong kami ay nagkahiwalay, napakabata pa ng aking kapatid na babae. Maraming nagbabago sa mga babae habang lumalaki. Hindi ko alam kung ano na siya ngayon. Kahit na makasalubong ko ang kanyang mga anak, sino ang makakakilala na sila ay aking mga pamangkin?""Sige, magbakasyon tayo."Hindi kayang tiisin ni Rona na biguin ang pagiging malambing ng kanyang anak na babae, kaya agad siyang sumang-ayon na magbakasyon sa tabing-dagat kasama ang kanyang anak.Nang makita ni Samantha na pumayag ang kanyang ina, nagpalitan sila ng tingin ng kanyang ama, at nakahanap siya ng paksa para kausapin ang kanyang ina tungkol sa mga nangyari ngayong araw.Masayang sinabi niya, "Mama, nakita ko si Morgan ngayon. Pinahinto ni Morgan ang kotse at binuksan ang bintana para

Bukod sa hindi pinapansin ni Morgan si Samantha, kahit pa maging bastos siya rito, babalik pa rin ito. Kahit masira ang kanyang reputasyon, hindi siya susuko maliban na lang kung bali na ang kanyang mga binti.Pagkatapos ibaba ni Morgan ang tawag, dumilim na naman ang mukha ni Warren. Hindi na niya napigilan at tinawagan ang kanyang kapatid upang pagalitan ito.Si Samantha naman ay pauwi na sakay ng isang taxi."Kuya, pauwi na ako. Wala naman akong ginawang kahihiyan ngayong araw. Hindi naman ako ganoon katalino, kaya hindi ko kayang magplano ng engrandeng bagay at sorpresa para kay Morgan""…Kung ginugugol mo na lang sana ang oras mo sa panunuyo kay Morgan para samahan si mama, siguradong mas magiging masaya siya.""Sinasamahan ko rin naman si mama. Pero may sakit siya sa puso, at ang sakit sa puso ay nangangailangan ng tamang lunas. Totoo namang ako ang pinakamamahal ni mama, pero hindi ako ang gamot niya."Ang dahilan ng sakit sa puso ng kanilang nanay ay ang matagal nang nawawalan

Hinarangan talaga ni Samantha ang gate ng kumpanya, kaya napilitang huminto ang sasakyan."Sir, gusto mo bang bumaba at kausapin si Miss Klein?"Lumingon ang driver at tinanong si Morgan.Nanatiling tahimik si Morgan sandali, pagkatapos ay ibinaba ang bintana.Nang makita ni Samantha na ibinaba niya ang bintana, tuwang-tuwa siya at agad na lumapit na may dalang bouquet ng bulaklak at insulated lunch box."Morgan!"Sa wakas, nakita na ni Samantha ang lalaking iniisip niya araw at gabi. Kahit na madalas siyang pumunta rito para ipahayag ang pagmamahal niya kay Morgan, matagal na rin silang hindi nagkikita nang harapan.Sobrang namiss niya ito!Pareho pa rin siyang kasing astig ng dati, at siya pa rin ang pinaka-gwapo sa paningin niya.Nang dumapo ang tingin niya sa mahigpit na nakapirming labi ni Morgan, gusto sanang lumapit ni Samantha at halikan ito ng dalawang beses.Maalala kaya niya kung malambot ba ang mga labi nito?Tinitigan ni Samantha si Morgan na punong puno ng pagmamahal, ka