Sa mga sumunod na araw ay palaging late na kung unuwi si Papa at minsan ay nadadatnan ko siya sa may sala na lasing at doon na rin siya natutulog. Palagi rin silang nag-aaway ni Mama dahil sa kalasingan niya. Ngayon ko lang nakikita si Papa na palaging lasing at hindi ko alam ang dahilan. Hindi na rin siya masaway ni Mama.
"My God, Harold. You're always like this. Dapat ay tutukan mo ang kompanya at hindi alak ang sagot sa problema natin." Rinig kong sabi ni Mama nang minsan ko silang naabutan sa sala.
"K-kahit anong g-gawin ko, Irene ay h-hindi ko na maisasalba ang kompanya." Sagot ni Papa. Bumuntong hininga ako dahil sa sinabi ni Papa.
"Baka pwede pa nating pakiusapan si Mr. Saavedra. Baka maawa siya sa atin, Harold." Ang bigat din para sa akin na marinig mula sa kanila na hirap na hirap na sila upang isalba pa ang kompanya.
"Iba ang hinihingi niyang kapalit. At hindi ko kayang ibigay iyon sa kaniya, Irene. Hindi ko kaya." Napakunot ang noo ko sa sinabing iyon ni Papa. Anong kapalit ang hinihingi ni Mr. Saavedra? Nagkaroon ba ng utang ang Papa ko sa kaniya?
"A-anong kapalit ang hinihingi niya, Harold?" Tanong ni Mama. Ilang sandali ring nanahimik si Papa. At halatang nahihirapan siyang sabihin iyon kay Mama.
"Hija, bakit gising ka pa?" Napatingin ako kay Manang Ghie nang magsalita siya mula sa likuran ko. Napahawak pa ako sa aking dibdib dahil sa gulat.
"Manang, ginulat mo naman ako." Mahina kong sabi.
"Bakit ka narito at nagtatago? Hindi ka dapat nakikinig sa pinag-uusapan ng mga magulang mo, hija. Ayaw nilang marinig mo ang problema nila sa kompanya." Mahinang sabi ni Manang Ghie.
"Pero, Manang, kahit itago pa nila sa akin ay hindi rin naman maipagkakaila na nalulugi na talaga ang kompanya. At naaawa ako sa kanila dahil halatang nahihirapan na sila." Malungkot kong sabi.
"Hindi ko rin alam kung bakit ayaw nilang sabihin sa 'yo. Matulog ka na at maaga pa ang pasok mo bukas." Turan ni Manang. Tumango lang ako at agad na naglakad papasok sa aking kwarto.
Nakahiga lang ako sa kama ngunit hindi ako dinadalaw ng antok. Iniisip ko kung paano ko ba makakausap si Mr. Saavedra. Baka sa akin ay maawa siya kapag nakiusap ako. Ngunit paano ko siya makakausap? Ayaw kong ipaalam sa mga magulang ko dahil siguradong magagalit sila sa akin kapag ginawa ko iyon.
—
Kinabukasan, pagkatapos ng klase ko ay inutusan ko si Manong Kiko na ihatid ako sa opisina ni Papa. Nagdadalawang isip pa siya kung susundin ba niya ako o hindi. Ngunit sa huli ay sinunod rin niya ako.
"Basta, hija, huwag ka magtagal. Baka hanapin ka na ng Mama mo." Sabi ni Manong Kiko.
"Opo, Manong." Turan ko at lumabas na ng sasakyan. Binati pa ako ng mga nakakasalubong ko at mukhang kilala na ako rito.
"Magandang hapon po, Ma'am. Hinahanap niyo po ba si Mr. Hovers?" Tanong ng isang babae na nakasalubong ko.
"Hindi po. Narito po ba ang secretary niya?" Tanong ko.
"Opo, Ma'am. Hindi pa po yata nakakauwi si Mark." Turan niya.
"Sige, salamat." Sabi ko at ngumiti. Pagkaraan ay nagpatuloy ako sa paglalakad hanggang sa makarating sa pwesto ng secretary ni Papa.
"Ma'am Allianah, hinahanap niyo po ba si Mr. Hovers? Nasa meeting pa siya." Salubong sa akin ni Mark.
"Hindi po. Ikaw ang sinadya ko rito." Turan ko. Halatang nagulat siya sa sinabi ko.
"Ma'am Allianah, kung ano man po ang sasabihin mo ay huwag mo ng ituloy dahil sigurado akong lagot ako sa Papa mo." Sabi niya na ikinakunot ng noo ko. Ano ba ang pinagsasabi ng lalaking ito?
"Ano bang pinagsasabi mo? Pumunta ako rito dahil gusto kong makausap si Mr. Saavedra. Pwede mo ba siyang tawagan at sabihing kailangan ko siyang kausapin." Turan ko.
"Alam ba ito ni Mr. Hovers?" Tanong niya.
"Hindi. At huwag mong sabihin sa Papa ko." Wika ko.
"Hindi po pwede, Ma'am Allianah. Ako po ang malalagot kay Mr. Hovers kapag nalaman niya." Turan niya at halatang takot siya sa Papa ko.
"Huwag po kayong mag-alala hindi ka madadamay rito." Pagsisiguro ko.
"Pasensiya na po talaga, Ma'am. Pero hindi ko magagawa ang sinasabi mo. Ipaalam niyo po muna sa Papa mo at saka ko gawin ang inuutos mo." Sabi niya.
Huminga ako nang malalim bago tumango. Mukhang hindi ko mauuto ang isang ito.
"Sige, salamat na lang. Pero sana ay hindi makarating sa Papa ko na kinausap kita tungkol dito." Wika ko.
"Sige po, Ma'am." Sagot niya.
Pagkatapos ng pag-uusap namin ay agad na rin akong naglakad palabas nh building. Nadatnan ko pa si Manong Kiko na nasa labas ng sasakyan at halatang hinihintay ako.
"Tara na, Manong Kiko." Sabi ko at agad na sumakay sa loob ng sasakyan.
Habang bumabiyahe pauwi ay iniisip ko pa rin kung paano ko ba makakausap si Mr. Saavedra. Mukhang wala rin akong ibang pakikiusapan kung hindi si Papa.
Pagsapit ng gabi ay hinintay kong umuwi si Papa. At lihim akong natuwa nang umuwi nang maaga si Papa.
"Allianah, bakit gising ka pa?" Gulat niyang tanong nang makita niya ako sa sala.
"Hinintay po kita, Pa. May sasabihin po kasi ako." Wika ko. Halatang kumunot ang noo niya sa sinabi ko.
"Ano 'yon?" Tanong niya.
"Pwede ko po bang makausap si Mr. Saavedra? Alam ko po ang sitwasyon ng kompanya at halatang nahihirapan na po kayo. Gusto ko lang pong tumulong, Pa." Wika ko.
"Anak, kaya na ni Papa ang problema sa kompanya. Hindi mo na kailangan pang kausapin si Mr. Saavedra, okay?" Turan niya at ngumiti sa akin.
"Pero, Papa, narinig ko po kayo ni Mama na nag-uusap tungkol kay Mr. Saavedra. Baka po kapag sa akin ay maawa siya." Turan ko. Agad na umiling si Papa.
"Huwag na, Anak. Atupagin mo ang pag-aaral mo at ako na ang bahala sa kompanya. Matulog ka na at lumalalim na ang gabi." Sabi niya at sabay kaming umakyat ng hagdan.
"Good night, Anak." Wika niya bago isinara ang pinto ng kwarto ko.
Naggising ako kinabukasan dahil sa ingay na naririnig ko mula sa labas ng kwarto ko. Boses iyon ni Mama at halatang nag-aaway na naman sila ni Papa. Agad akong bumangon at binuksan ang pinto ng kwarto ko. "Hindi pwede ito, Harold. Saan tayo titira kapag kinuha na itong bahay natin?" At mas lalo akong nag-alala nang makita kong umiiyak na si Mama kaya agad akong bumaba ng hagdan at nilapitan sila. "Ma, Pa." Tawag ko sa kanila. "Allianah." Gulat na sabi ni Mama. "Kailangan ng malaman ni Allianah ang lahat, Irene. Huwag na nating ilihim pa ito sa kaniya." Wika ni Papa na ikinakunot ng noo ko. "A-ano pong dapat kong malaman, Papa?" Kunot noong tanong ko. "Huwag na, Harold. Dahil hindi pa rin naman ako papayag sa gustong mangyari ni Mr. Saavedra." Sabi ni Mama. Anong gustong mangyari ni Mr. Saavedra?"Pa, anong ibig niyong sabihin?" Naguguluhan kong tanong. "Anak, kapag hindi kami makabayad sa utang sa kompanya ay pati itong bahay at lupa na tinitirhan natin ay kukunin niya." Sabi n
"Anak, sigurado ka na ba?" Tanong ni Papa habang nasa labas kami ng pinto ng opisina ni Mr. Saavedra. Tumingin ako sa kaniya at ngumiti. "Opo, Pa. Kahit dito man lang ay matulungan ko po kayo." Turan ko. "Salamat, Allianah." Nakangiti niyang sabi at niyakap ako. "Excuse me, Mr. Hovers, pinapasabi ni Mr. Saavedra na kung puwede ay si Ms. Allianah na lang po ang papasok sa loob." Magalang na sabi ng babaeng secretary ni Mr. Saavedra. "Bakit daw? Hindi puwedeng anak ko lang ang papasok sa loob." Wika ni Papa. "Pasensiya na po at bilin lang ni Mr. Saavedra. Maghintay na lang daw po kayo rito sa labas." Sabi ng babaeng secretary kay Papa. Magsasalita pa sana si Papa nang unahan ko siya. "Pa, okay lang po ako. Huwag po kayong mag-alala kaya ko na pong kausapin mag-isa si Mr. Saavedra." Sabi ko. "Pero, Allianah, paano kung may gawing masama sa 'yo si Mr. Saavedra? Kailangan kong sumama sa loob." Nag-aalala niyang sabi. "Pa, okay lang po ako. Kaya ko na po ang sarili ko. Kakausapin ko
Married to the Billionaire is written by Miss_Terious02This story is a work of fiction. Names, places, characters, and all incident are product of author's imagination. Any resemblance to actual event, person, living or dead is entirely coincident.PLAGIARISM IS A CRIME!WARNING! R-18.Some scene may not suitable for young readers.WARNING!Ang story na ito ay ang pinaka-unang ginawa ko. Kaya sorry na kaagad sa mga chapters na mababasa niyo. This story is also in Dreame.Facebook: Rovelyn Ogayco Twitter: Miss_Terious02IG: Miss_Terious02Dreame: Miss_Terious02Hinovel: Miss_Terious02Novelcat: Miss_Terious02Thank you so much!©Miss_Terious02
Halos hating gabi na nang maapagpasiyahan kong lumabas ng kuwarto at bumaba upang kumuha ng tubig na maiinom. Tahimik na ang gabi at mukhang tulog na rin sina Mama at Papa. Habang naglalakad ako patungo sa kusina ay may narinig akong nag-uusap doon kaya agad akong napahinto sa paglalakad. "Kailangan nating gumawa ng paraan, Harold." Rinig kong sabi ni Mama. Halata sa boses niya na meron na namang problema sa kompanya ngunit sa tuwing tatanungin ko sila ay wala silang masabi sa akin. "Unti-unti na silang umaalis, Irene at wala rin naman tayong magagawa roon. Iyon lang ang tanging kompanya ang naiwan sa akin ng papa kaya hindi puwedeng mawala pa 'yon." Problemadong sabi ni Papa. Matagal ko ng gustong tumulong sa kanila ngunit ayaw nila akong payagan. Ayaw rin nilang sabihin sa akin ang mga problema ng kompanya at sinasarili lang nila. Nasa third year college na ako sa kursong Business Management at gusto ko ng makapagtapos upang matulungan sila. Hindi na ako tumuloy pa sa kusina up
Pagdating ko sa school ay agad na akong lumabas ng sasakyan. Hindi ko na hinintay na pagbuksan pa ako ng Manong Kiko dahil ilang minuto na lang ay late na ako. Lakad-takbo na ang ginawa ko papasok sa loob hanggang sa makarating ako sa classroom. Pagpasok ko ay agad kong nakita si Jessa at Carlo. Kumaway sila sa akin kaya agad akong lumapit sa kanila. "Muntik ka na ma-late." Pabulong na sabi ni Jessa nang makaupo ako sa pagitan nila. "Pasensiya naman. Late lang naggising." Turan ko. "At bakit late ka naggising?" Mataray na tanong ni Carlo sa akin. Isa siyang bakla ngunit itinatago niya ang totoong siya sa kaniyang mga magulang. Tanging sa amin lang na mga kaibigan niya pinapakita ang pagiging babae niya dahil malalagot siya sa kaniyang mga magulang kapag nalaman ang totoo."Wala. Nag puyat lang." Turan ko. Magsasalita pa sana si Carlo nang napatingin kami sa pintuan at pumasok doon ang kanina ko pa gustong makita. "Ivan, dito!" Sigaw ng isang lalaki na kaibigan rin niya. Hinatid k
Pagsapit nang sabado ay naggising ako sa katok na mula sa pinto ng aking kuwarto. Ilang sandali lang ay pumasok si Papa habang nakangiti sa akin. "Pa." Gulat kong sabi. Minsan lang siya kung pumasok sa kuwarto ko kapag may kailangan siyang sabihin. "Hindi ka namin nasamahan kagabi kumain. Sinabi rin sa amin ni Manang Ghie na halatang nalungkot ka nang sinabi niyang hindi mo kami kasama kumain." Paliwanag niya. Agad akong napangiti dahil kahit papaano ay ramdam din nila ako. Ramdam nila na kailangan ko sila. "Okay lang po iyon, Pa. Naiintindihan ko naman po na busy kayo palagi ni Mama." Turan ko. "Wala kang pasok ngayon, hindi ba? Gusto mo bang sumama sa kompanya?" Nakangiti niyang tanong. "Puwede po?" Tanong ko. "Oo naman. Magbihis ka na at hintayin kita sa sala." Sagot niya. Mabilis akong bumangon sa higaan dahil sa sinabi ni Papa. Agad din siyang lumabas ng kuwarto kaya mabilis akong kumuha ng susuotin kong damit at pagkatapos ay patakbong pumasok sa loob ng banyo. Bihira lan