Pinakalma ni Neil ang sarili niya at yumuko siya para itaas ang sumbrero niya. Lumalabas na siya pala si Suzanne! “Ang mukha mo…”Mukhang malungkot at natataranta si Suzanne. Mabilis niyang binalot ang belo sa sarili niya para takpan ang mga sugat sa mukha niya. Kinagat ni Neil ang mga labi niya. Hinuhulaan na niya kung anong nangyari. “Wag tayo rito mag-usap.” Tinulungan niya siyang makatayo. Pumunta tayo sa tahimik na lugar.”Nanginig ang buong katawan ni Suzanne na para bang takot siya sa liwanag. Balot na balot siya ng sumbrero at belo nang tahimik niyang sinundan si Neil. Nakarating silang dalawa sa isang cafe sa labas. Pinakiusapan ni Neil ang shop na bakantehin, at binantaan ng may-ari si Suzanne ng isang tasa ng milk tea. Napatalon si Suzanne nang nilapag ng may-ari ang milk tea sa mesa. Nagsalubong ang kilay ni Neil habang iniisip ang tungkol sa mga sugat sa mukha niya. “Mr. Harris…” kumalma si Suzanne. “Dinukot ako ni… Princess Victoria.”Bumagsak ang puso ni N
“Wag kang mag-alala.” Nag-isip sandali si Neil at nagsabi nang may malalim na boses, “Kukuha ako ng tao para ihatid ka pauwi. Tungkol naman sa kapatid mo, kumuha ang mga Irwin ng tao para protektahan siya. Hindi ganun katanga si Victoria para saktan siya sa ospital.”Tumingin si Suzanne sa kanya nang may pasasalamat at tumango. Nang paalis na sila, sunod-sunod na lumitaw ang notification alerts sa mga phone nila. Isa itong piraso ng balita. [Nagbabagang balita! Prince Alexander, may nararamdaman para kay Mr. Z ng Centrolis. May relasyon kaya sa pagitan nilang dalawa!?]Nanginig ang kamay ni Neil at muntik malaglag ang phone niya sa lapag. Mabilis na nagbago ang mukha ni Suzanne—namutla siya na parang piraso ng papel! “Hindi ako yan… Hindi ako yan! Nagpunta ako sa'yo kaagad sa sandaling nakatakas ako sa palasyo! Nangangako ako na hindi ako nagpadala ng ganito sa media!”Malagim ang mukha ni Neil. Pinilit niyang pakalmahin ang sarili niya. Sa loob lang ng ilang minuto, ku
“Parang ganun!” Ngumiti si Cordelia at nagpatuloy na tumingin sa screen. Pumasok ang matapat na matandang butler at nag-abot ng ilang papeles. “Madam, sir, ito ang data na nakuha ng PR team. Ito ang mga account na pinakamadalas lumitaw sa comments.”Lumapit si Neil para tumingin. “Anong problema sa mga ito?”“Madalas lumitaw at magkomento ng mga nakakasamang bagay para kay Prince Alexander ang mga account na ito. Sinabihan pa nila ang mga netizen na iboycott siya!“Hindi lang yun, nadiskubre rin ng PR team na may kumokontrol sa comment sections. Tinawagan ng team ang media platforms at natuklasan nilang maraming netizens ang hindi pwedeng magbahagi ng komentong gusto nilang ibahagi.”Tumango si Zephyr. “Kung ganun, mga spam account ang mga ito at may kumokontrol sa kanila. Ha, akala ba nila kaya nilang gumawa ng gulo sa ganito kaliit na taktika?”“Simple lang mag-isip ang kapatid ko.” Pinilit ni Alexander na ngumiti. “Sinusundan niya noon si Tita Carmella, at ipinagtatanggol n
Maraming taon nang nasa entertainment industry si Neil. Alam na alam niyang hindi bakal ang mga salita, ngunit kaya nitong makasakit. Marami na siyang nakitang artistang may magagandang kinabukasan na bumagsak dahil sa tsismis. Tapat ang mga taong iyon sa tagahanga nila, pero sa huli…“Alam ko,” sabi ni Alexander, pagkatapos ay lumingon siya kay Neil. Mukha siyang kalmado at walang kinatatakutan. “Hindi ko hinahamon ang pisi ng mga tao. Sinasabi ko lang ang totoo para mawala ang bigat sa puso ko. Para itong isang bomba, hindi ko alam kung kailan ito sasabog. Sa halip na maghintay na pasabugin ito ng ibang tao, ako na mismo ang gagawa nito!”"Alexander!"Nag-aalala si Neil sa kanya. Magiging kawalan ng Southeast Aciatic kung hindi maging hari ang ganito kagaling na tao. “Wag kang mag-alala, pinsan.” Tumawa si Cordelia at nagpakita ng ilang data. “Hindi mo ba nakikita ang problema rito? Nabaliw na si Victoria at kinontrol niya ang mga komento ng netizen. Habang mas nababaliw ang i
Tumitig si Martin sa mga mata ni Alexander. Hindi niya alam kung anong sasabihin sa sandaling iyon. Kuminang ang kalinawan sa mga mata ni Alexander na para bang may paraiso sa loob nito. Buong-buo ang loob niya sa paniniwala niyang tama ang desisyon niya. Sigurado si Martin na ang pagpili niya kay Alexander para mamuno ng bansa ay ang pinakamagandang desisyon. Gayunpaman, bumuntong-hininga siya. “Sa totoo lang, Alexander, wala akong pakialam tungkol diyan.”Sumigla ang mga mata ni Alexander. “Matanda na ako pero di matigas ang ulo ko.” Tumingin si Martin sa kanya. “Maraming klase ng pag-ibig ang sangkatauhan. Ang sumasang-ayon lang ba sa gusto ng mundo ang nag-iisang matuturing na normal?”“Tito…”“Hindi ka nanakit ng kahit na sino. Kahit na gusto mo si Zephyr, hindi mo sinira ang pamilya niya. Basta't mabuti at dalisay ang puso ng isang tao, importante ba ang sexual orientation niya? Naniniwala akong mabuti kang bata, at isa ring mabuting susunod na hari. Pero, yun ang iniisi
Bumukas ang pinto, at dahan-dahang naglakad si Alexander papasok. Nakatitig ang lahat sa kanya at nanahimik ang buong lugar. Kalmadong naglakad si Alexander sa stage nang may ngiti sa kanyang mukha. Nagpakawala ng mabibigat na tanong ang mga reporter habang lumitaw ang walang katapusang komento ng mga netizen sa malaking screen sa likod ni Alexander. Naging mahirap tignan ang tindi ng masasamang bagay na sinasabi sa kanya. Ngumiti lang si Alexander at kalmadong tumingin sa lahat. Kasunod nito, tumayo siya at diniin ang bawat isang salita nang seryosong-seryoso. “Alam kong malaki ang pakialam ng lahat tungkol dito. Ipapaliwanag ko ang lahat ngayong araw.” Dinilaan ni Alexander ang mga labi niya at huminga nang malalim. “Tama kayo. Bakla ako.”Nagkagulo ang lahat sa sandaling sinabi niya iyon. Napakagulo sa ibaba ng stage. “Ang totoo, matagal ko na itong pinipigilan.” Tinaas siya. “Inanunsyo ko to ngayon para bigyan ang lahat, pati na ang sarili ko, ng paliwanag.“Inaamin kon
Dumating si Victoria sa main palace at di niya napigilang manginig nang nasalubong niya ang tingin ni Martin. “Tito…”Mukhang seryoso si Martin na para bang nawalan na siya ng pag-asa sa kanya. Tumingin si Victoria sa paligid—mukhang mga tao ni General Harris ang mga gwardya. Madaling malaman kung bakit tinawag ni Martin ang grupo sa palasyo sa ganitong oras. Kinagat niya ang labi niya at pilit na ngumiti. “Maaari ko bang matanong kung bakit ako pinatawag dito?”Huminga nang malalim si Martin para pigilan ang galit niya at kinawayan ang mga gwardya na umalis. Hindi nagtagal, sila na lang ang natira sa main palace. Ang totoo, may pakialam pa rin si Martin sa dignidad niya. “Tayo na lang ang natitira.” Malalim ang boses niya habang tinignan niya si Victoria ang may matatalim na mga mata. “Sabihin mo sa'kin ang totoo!”Sumimangot si Victoria. “Hindi ko alam kung anong ibig mong sabihin, tito.”“Hindi ka pa rin aamin!?” sigaw niya. “Ikaw ba ang nagpakalat ng mga larawang iyon
Nabigla si Victoria. Kasunod nito, ilang matatangkad na gwardya ang lumapit para hawakan siya sa braso at kaladkarin siya palayo. Pinagbawalan siyang lumabas ng palasyo ni Martin kaya hindi siya makakaalis nang biglaan. Sumigaw siya nang buong lakas at umalingawngaw ang pagwawala niya eleganteng pasilyo. Tinalikuran ni Martin ang tunog habang nagtatalo ang mga emosyon niya. Inabot siya nang ilang malalalim na paghinga bago kumalmang muli sa wakas. Narinig ni Alexander ang ingay na nagmula sa main palace at nagmadaling pumunta roon. Nang makarating siya, nakita niya ang mga gwardyang sapilitang nilalabas si Victoria. Nagkasalubong ang magkapatid at nasalubong ng tingin ni Alexander ang mababangis na mata ni Victoria. Sa sandaling iyon, bigla siyang kinilabutan.…Umupo si Alexander sa harapan ni Martin nang pumasok siya sa main palace. “Nandito ka pala…” Pinilit na ngumiti ni Martin. Tinatrato siya ni Alexander na parang isang puno, iniisip niyang isa siyang kanlungan sa l