“Nagsisinungaling sila!” Hinampas ni Cordelia ng malakas ang mesa, at nanginig ang katawan niya sa galit. “HIndi ko ito ginawa! Sinetup ako! Si Karine siguro ito! Sabihin niyo sa kanya na lumabas at harapin ako!”“Hinaan mo ang boses mo!” Hinampas ng interrogator ang mesa gamit ang kanyang kamay, ang boses niya ay malakas at nag echo ito sa buong kwarto. “Nasaan ka ba sa tingin mo? Ang lakas ng loob mo para sumigaw ng ganito?”“Hindi ako aamin sa isang bagay na hindi ko ginawa!”Ang mga kamay at paa ni Cordelia ay malamig. Kinagat niya ang labi niya at sinubukan niyang ikalma ang sarili niya.“Ako ang nagsulat ng marketing proposal. Meron akong softcopy sa computer at ang hardcopy sa drawer, pero hindi ko alam kung paano ito nakuha ng karibal na kumpanya namin. Sigurado ako na may taksil sa kumpanya namin, at ang taong ito ang nagnakaw ng dokumento. Kaya, gusto ko na tingnan ng kumpanya ko ang security cameras. Ang kahit sino na pumasok o umalis ng opisina ko ay isang suspect!”“M
Madilim ang ekspresyon ni Marcus sa buong biyahe habang umapak siya ng madiin sa pedal ng gas.Maraming beses na naramdaman ni Fredric na lilipad siya palabas ng bintana, at naintindihan niya na ang ibig sabihin ng centripetal at centrifugal force na natutunan niya noon sa high school physics.Habang maingay ay tunog ng kotse, huminto ang kotse ni Marcus sa harap ng police station.Naglakad si Marcus papasok ng police station habang may istrikto at madilim na ekspresyon. Pagkatapos niya pumasok sa police station, tumingin siya ng malamig sa madla. Pagkatapos, mula sa isang pinto na medyo nakabukas, nakita niya ang dalawang babaeng police officer na lumabas habang nasa pagitan nila si Cordelia.“Lia!” Sinigaw niya, at napalingon si Cordelia sa direksyon niya.Sa oras na nagkita sila, hindi na mapigilan ni Cordelia ang mga luha. Tumalon siya papunta kay Marcus at yumakap siya ng mahigpit. Ang ilong niya ay napuno ng pamilyar na amoy ni Marcus, at pakiramdam niya ay ligtas siya sa ya
Umubo si Marcus, kaya si Fredric ay mabilis na sinara ang kanyang bibig at nagpokus sa pagmamaneho.Tinawag ni Cordelia si Marcus ng may mahinang boses, “Honey, wala akong sinabi sa kanila maliban sa pagtanggi dito. Sumama ang loob nila at sinabi nila na isipin kita at umamin na ako ng krimen.”“Ano ang sinabi mo?”“Tumahimik lang ako…” Ang sagot ni Cordelia, ang mukha niya ay maputla ngunit ang mga mata niya ay puno ng determinasyon.Tumibok ang puso ni Marcus. Hinimas niya ang buhok ni Cordelia at nangako siya sa puso niya na poprotektahan niya si Cordelia, kahit ano ang mangyari.Kung ito ay ibang babae, aamin na sila sa lahat sa interrogator dahil sa takot.Gayunapan, sa ilalim ng mahinang katawan ni Cordelia ay isang malakas na kaluluwa. Hindi siya aamin kung wala siyang ginawa, kahit na tutukan siya ng baril.May isang ngiti sa sulok ng mga labi ni Marcus nang malaman niya na marami silang pagkakapareho. Tulad ng kasabihan, “birds of the same feather flock together”.“Mag
Tumingin si Fredric kay Marcus na para bang hindi siya makapaniwala. Lumaki ang mga mata niya, ngunit wala siyang masabi.“Maraming paghahanda siguro na ginawa si Karine bago siya kumilos.” Binabaan ni Fredric ang boses niya at sinabi niya, “Nakipag tulungan siya sa karibal na kumpanya at binura niya ang tanging video na pwedeng patunayan ang pagiging inosente ni Cordelia. Nasa kanya ang lahat ng ebidensya, kaya… mukhang si Cordelia ang matatalo sa ngayon.”Tumingin sa kanya si Marcus ng masama.Mabilis na nagpatuloy si Fredric. “Pero maniwala ka sa akin, Z, sisiguraduhin ko sayo na makakahanap ako ng ibang ebidensya para patunayan na inosente siya!”Tumayo ng tahimik si Marcus at naglakad siya ng mabagal patungo sa kwarto.Natutulog ng mahimbing si Cordelia, at mukhang pagod talaga siya ngayon. Tumalikod siya habang yakap ang mga unan. Ang mukha niya ay medyo naging mapula at makinang.Hinalikan ni Marcus ang noo niya, tumawa siya, at tumalikod siya.“Magiging huli na ang lahat
Ang kumpanya ay sumailalim sa malaking pagbabago sa nakalipas na linggo. Maraming tao ang labas pasok lagi. Ang ilang department ay may ilang bagong tao, habang may ibang tao na umalis ng kumpanya ng nakayuko at malungkot.May ilan na promoted, habang ang iba ay demoted. Ang mga higher-up sa parehong kumpanya ay nagtatalo upang makuha ang mga benepisyo na gusto nila.Masasabi na naging isang giyera na sa kumpanya. Maraming tao ang isinakripisyo, ngunit ang ilan ay may nakuha mula sa giyera na ito.Ang mga empleyado ay nililinis ang kanilang bagong mga opisina, inaayos ang kanilang mga upuan, at sinasanay ang kanilang sarili sa paligid, nang biglang may galit na boses na sumigaw.“Ano?!”Nabigla ang lahat at lumingon sila.Ang boses na ito ay galing sa opisina ng director.Galit na galit ang boses ni Karine habang sumigaw siya, “Nagtrabaho at nagsikap ako sa kumpanya na ito ng maraming taon. Marami akong dinalang pera sa kumpanya, at ngayon ay gusto niyo akong sisantihin?!”“Hum
Habang dala ang mga personal na gamit, naglakad ng malungkot si Karine sa corridor ng kumpanya.Ang lahat ay nakatingin sa kanya ng nanunuya, nagagalit, at nanlalait. Ang ilan pa sa kanila ay pumapalakpak, at masaya sila.Walang kahit sino sa kanila ang naawa sa kanya.Habang pababa siya ng hagdan, nakasalubong niya si Cordelia. Nabigla si Cordelia ng ilang sandali. Bumalik sa isip niya ang oras na hinuli siya ng mga pulis. Sa mga oras na ‘yun, naglalakad din siya sa stairwell na ito, at nakita niya rin si Karine sa ganitong posisyon.Kahit na isang linggo pa lang ang lumipas, naramdaman niya na matagal na panahon na ang lumipas simula nang nagpalit ang posisyon nila.Tumango ng awkward si Cordelia. Gusto niyang ngumiti kay Karine, ngunit hindi niya ito magawa. Nang maglalakad na siya palayo, nakita niya na nakatingin ng galit sa kanya is Karine, at bumilis ang tibok ng puso niya.Gayunpaman, napansin niya na may kakaiba sa tingin ni Karine ngayon. Maliban sa kamuhian, nakita niy
Ang mukha ni Marcus ay puno ng kumpiyansa, ang mga mata niya ay kumikinang tuwing binabanggit si Cordelia.“‘Wag niyo isipin na parang tulad ng ibang babae si Cordelia. Mas may kakayahan siya kaysa sa inaasahan niyo at hindi siya umuurong sa mga pagsubok.”“Kaya naman, ibibigay ko sa kanya ang upuan sa gitna ng mga manonood, para mapanood niya kung paano bugbugin ng asawa niya ang iba!”Sa mga oras na ‘yun, magiging proud si Cordelia kay Marcus at iisipin niya na si Marcus ang hero niya!Ang mukha ni Marcus ay puno ng kaligayahan, at nakangiti siya ng malaki habang iniisip ito.Binuksan niya ang pinto at umalis na siya para umuwi sa bahay niya.Nakatingin ng blanko si Josiah habang paalis si Marcus. Pagkatapos bumalik sa sarili, tumingin siya kay Robert at Fredric at tumawa siya. “Ininom niya ba ang gamot niya ngayon?”“Sa wakas!” Ang dalawang lalaki ay nakahinga na ng maluwag. Dahil wala na si Marcus, hindi na nila kailangan magpanggap. Bumalik na sila sa tunay na sarili nila a
Nabigla ng saglit si Cordelia. Napuno siya ng gulat habang hinawakan niya ang mga kamay ni Xyla.“Mom, nakikilala niyo po ako?”Tumingin ng blanko sa kanya si Xyla, ang tingni nito ay medyo malabo.“Mom!” Sa sobrang sabik ni Cordelia ay sumandal siya sa kandungan ng nanay niya. “Naaalala niyo na po kung sino ako… Matagal niyo po akong hindi nakilala, at si Carter lang po ang nakikilala niyo. Nalungkot po ako!”May ngiti sa maputlang mukha ni Xyla. Tinaas niya ng payat na braso niya at hinimas niya ang mahabang buhok ni Cordelia.“Lia… Ikaw si Lia…” Ang bulong niya.Kahti na mahina ang boses niya, natuwa pa rin si Cordelia.“Mom, maganda po ang panahon ngayon. Bakit hindi po tayo bumaba para maglakad?”Hindi sumagot si Xyla. Dumilat siya at tumingin siya sa distansya, ang bibig niya ay bumubulong ng ilang salita.Nakaupo pa rin si Cordelia sa harap niya. Napalitan ng dismaya ang tuwa na nararamdaman niya.“Mom…”“Lia…” Bumulong si Xyla, “Ikaw ang anak ko… Ikaw si Cordelia Jen
Natulala sandali sila Linda at Lina, sabay na bumaling ang atensyon nila sa pinto.Nakatayo doon si Nicholas, na may suot na hindi nakakapinsalang ngiti. Kanina pa siya tumatakbo sa labas ng kwarto ng kanyang anak, bago pa man dinala ni Linda ang tray sa itaas. Siya ay nag-aalala na ang kanyang anak na babae ay hindi kumain at nasa masamang kalooban. Ang takot na mawala ang anak na babae na pinaghirapan nilang hanapin ang sumasagi sa kanya.Gayunpaman, hindi niya alam kung paano siya lalapitan. Siya ay isang ama, isang lalaki, at may ilang mga bagay na maaaring hindi gustong pag-usapan ng mga babae sa isang lalaki.Habang nagdadalawang isip siya ay nakita niyang paakyat na si Linda kaya mabilis siyang nagtago sa gilid. Matapos kumatok si Linda sa pinto at pumasok, inilabas niya ang kalahati ng kanyang katawan at sumilip sa loob, pinipilit ang kanyang tenga sa pakikinig.Pero habang nakikinig siya, parang may kakaiba. Bakit umiiyak ang dalawang ito?Sa pagkabalisa, kumatok si Nicho
Ngumiti si Jacob, natuwa siya sa itsura ni Abigail, wala siyang kaalam-alam sa sakit na nararamdaman ni Abigail.“Hindi natin dapat balewalain ang sprain na ‘to. Kailangan nating pumunta sa ospital ngayon,” ang marahan niyang sinabi ngunit mayroong awtoridad ang kanyang tono. “Makinig ka sa’kin. Sasamahan kita!”Tumango si Abigail, ngumiti siya ng matamis habang nakasandal siya sa kanyang upuan. Pakiramdam niya ay nakalubog siya sa isang lalagyan na puno ng matamis na honey.-Kinagabihan, umuwi si Linda at agad na napansin ang problemadong ekspresyon ni Evelyn.“Anong nangyari?” Nadurog ang puso ni Linda. “Si Pammy ba?”Tumingin sa kanya si Evelyn at tumango. “Nalaman niya na may cancer si Mrs. Jenner, at…”Naalarma si Linda, tatakbo na sana siya paakyat ng hagdan, ngunit pinigilan siya ni Evelyn. “Madam, totoo ba ‘yun?”Nanatiling tahimik si Linda ng ilang sandali bago siya sumagot, “Oo.”“Sa tingin… medyo komplikado ‘to.” Kumunot ang noo ni Evelyn. “Pag-uwi niya, nagkulong
”Anong problema?” Napansin ni Jacob na may mali kay Abigail. Noong papaandarin na niya ang sasakyan, huminto siya at kabado siyang tumingin kay Abigail.‘Hindi ba komportable ang upuan? Masikip ba? Siguro hindi pasok sa standards niya ang kotse ko…”Maraming manliligaw si Abigail, lalo na ang mga mayayamang tagapagmana na hindi magdadalawang-isip na gumastos para sa kanya.Pinanghinaan ng loob si Jacob.Pagkatapos, noong sandaling iyon, napansin niya na hindi sinuot ni Abigail ang kanyang seatbelt. Nagkaroon siya ng ideya. Iyon kaya ang problema?Agad siyang lumapit at inabot niya si Abigail upang isuot ang kanyang seatbelt.Nabigla si Abigail, at kinabahan siya. Noong sandaling iyon, habang malapit sa kanya si Jacob, nalanghap niya ang preskong amoy ni Jacob na parang lavender at napansin niya ang kulay pulang bakas sa puting damit ni Jacob sa ilalim ng sikat ng araw.Noong inangat niya ang kanyang tingin at ngumiti siya pagkatapos niyang ayusin ang seatbelt ni Abigail, pakiram
Pagkatapos ay malinaw na narinig ni Lina na sabihin ng isang boses sa kabilang linya na, “Bed 35, Melissa Jones, oras na para sa gamot mo!”Agad na ibinaba ni Jesse ang tawag.Hawak ni Lina ang kanyang phone, tinititigan niya ang madilim na screen. Pakiramdam niya ay maiiyak siya, at tumulo ang mga luha pababa ng kanyang mukha.-Natapilok si Abigail sa set ngunit tiniis niya ang sakit hanggang sa huling eksena upang hindi maantala ang filming progress. Noong sumigaw ng “Cut” ang direktor, namamaga na ang kanyang paa, at hindi siya nangahas na humakbang.Naawa si Jackie kay Abigail at nakipagtalo siya sa crew, sinabi niya na hindi nila inalagaan ng mabuti ang pinakamamahal niyang artist.Hinila siya ni Abigail. “Ang sakit-sakit na ng paa ko, tapos gusto mo pang pasakitin ang ulo ko?”Agad na lumapit si Jackie upang alalayan siya at tinulungan niya siyang maglakad paalis ng set.Sa kasamaang palad, naka-schedule para sa maintenance ang kotse ngayong araw.Nauubos na ang pasensy
”Lina…” Ngumisi si Gia, nang mapansin niya ang galit sa mga mata ni Lina. Akala niya ay ang galit na ito ay nakatuon kay Linda. “Lina, nauunawaan ko na masama ang loob mo, pero isa itong seryosong bagay. Dapat mong hanapin si Mrs. Thompson para klaruhin ang bagay na ito! “Lina, sa tingin mo ba ay binalak ito ni Mrs. Thompson? Sinadya niyan itago sayo ang bagay na ito, para magdusa si Tita Melissa. At kapag nawala na ito, si Mrs. Thompson na lang ang maiiwan…”“Tapos ka na ba!?” Singhal ni Lina. Ang kape na dala ni Lina ay humulas sa kanyang mga kamay, na nalaglag at bumuhos ang mainit na kape sa likod ng paa ni Gia. Napasigaw si Gia, tumalon-talon na parang payaso. “Lina, ikaw…”“Nilinaw ko na ang sarili ko kanina.” Binitawan ni Lina ang kolyar ni Gia, na naging dahilan para matumba si Gia. “Tutulungan kitang isara yang mabaho mong bibig kung wala kang masasabing maganda!”Nanlaki ang mga mata ni Gia na may halong pagkabigla at takot sa kanyang mukha. Naniniwala siya na a
[Maraming salamat!]Sagot ni Toph: [Hindi mo kailangan maging pormal magkapatid tayo! Sana maging maganda ang iyong gabi~]Kung wala lang si Zuko sa opisina, tiyak na dinala na niya si Toph sa hardin para mag-sparring. -Makalipas ang dalawang araw, nung nasa ibaba si Lina para bumili ng. kape, ng bigla siya may nakitang pamilyar na imahe. “Lina, ang tagal nating hindi nagkita.”Nagulat si Lina, hindi maganda ang itsura ni Gia, hindi na siya kasing sigla nang gaya ng dati sa suot niyang damit at istilo. Tila mas mukha siyang pagod.Gayunpaman, may isang bagay na hindi nagbago—ang katusuhan sa kanyang mga mata.Ngumiti si Lina at sinabing, “Hindi pa naman gaanong matagal. Isang linggo pa lang ang nakakaraan mula nang matanggal ka.”“Pero hindi naging maganda ang buong linggo ko,” sabi ni Gia, at ibinaba niya ang tingin niya. Nagmukha siyang kaawa-awa dahil sa maputla niyang ekspresyon.Ngunit hindi na tinatablan ng ganito si Lina.“Gia, hindi kita pinapahirapan,” sabi ni Lina
Kumunot ang noo ni Zuko. “Ang balat mo? Yung hugis buwan?”“Oo.” Nahihiyang ngumiti si Lina. “Hindi ko kaagad sinabi sayo dahil medyo nag-aalala ako… Hindi ba karamihan ng mga lalaki ay ayaw sa mga babae na nagpapa-plastic surgery?”“Hindi naman lahat.” Marahan na hinaplos ni Zuko ang buhok ni Lina. “Ang mga lalaki ay kayang tanggapin ang lahat para sa babaeng mahal nila. Pero bakit mo nga pala pinatanggal ang balat mo?”Huminto sandali si Lina at marahan na nagsalita. “Si Gia ang kumumbinsi sa akin na ipatanggal ito. Sinabi niya sa akin na… yung balat sa bewang ko ay hindi maganda at naapektuhan nito ang itsura ko sa ilang mga damit.“Sa totoo lang, wala akong kamuwang-muwang noon.” Humagikgik siya. “Ibig kong sabihin, gaano ba ako kadalas magsusuot ng damit na kita ang tiyan at bewang ko? Mahalaga ba talaga kung hindi ito maganda sa paningin!? Pero nagpadala ako at nakinig sa kanya at pinatanggal ko ang balat ko.”Dumilim ang tingin ni Zuko. Matagal na nakausap ni Gia si Melvi
Inakala ni gia na si Jacob, dahil sa wala itong karanasan na makipag-date, ay walang alam at hindi siya tatratuhin ng maayos. Kaagad niyang napagtanto na ginamit niya ang pagiging mautak niyang abogado sa kanilang relasyon, ayaw nga rin siya bigyan ng tsokolate nito. Kung kaya nauwi siya kay Tobias. Yun nga lang…Huminga ng malalim is Gia. Lahat ng mga lalaki ay hindi maaasahan. Nagtataka siya kung bakit may maasahan na lalaki si Lina habang kahit si Renee, na maituturing na kahihiyan, ay may nag-aalaga sa kanya. Kinuyom ni Gia ang kanyang mga kamao sa galit na nagliliyab sa kanyang magata na parang apoy. -Pasado 10 na ng gabi, at hanggang ngayon ay nakasubsob pa rin si Lina sa pag-aaral sa isang disenyo sa kanyang opisina. Nag-unat siya at napansin niya na nakangiti sa kanya si Renee, at sinesenyasan siya gamit ng mga mata nito. At doon napansin ni Lina na nakapasok na pala si Zuko ng hindi niya napapansin. Napasinghap siya ng mahina at sinuntok ito ng mahina. “Paano mo nag
Napasinghap si Gia, bakas sa kanyang mga mata ang pinaghalong galit at takot habang nakatingin siya kay Linda. Saka naman lumapit ang driver ng mga Thompson at tumayo sa harapan nila. Tiningnan ni Linda si Gia ng nakangiti an puno ng panlilibak."Mm! Mmph!"Ng bigla, isang kakaibang tunog ang nanggaling sa kanilang likuran. Lumingon si Linda at nakita niya ag isang lalaki na may balot ang ulo, na pagewang gewang papunta sa kanila habang umaalog ang malaking katawan nito. Nagulat si Linda ngunit napansin niya na parang may kakaiba sa ekspresyon ni Gia. Ang lalaking balot na balot ang ulo ay nagawang ibuka ang ang bahagi ng kanyang bibig at magalang silang binati. Yumuko siya at sinabi, “Mrs. Thompson, ako nga pala si tobias Chambers. Isang karangalan para sa akin ang makita kayo dito!”“Ano naman ang maganda tungkol sa makita mo ako sa ospital?” Tanong ni Linda.“Kasi…” tumigil si Tobias. Binulong ng driver kay Linda, “Siya ang manager ng film studio project at ang punong abala