Ngumiti si Cordelia. "Ms. Carmichael, pwede mo akong tawaging Ms. Jenner. Ako ang partner ni Zephyr sa gabing ito."Suminghal si Michelle at inirap ang kanyang mga mata.Partner? Paano niya nagawang sabihin ang bagay na ‘yun!?“Excuse me, Ms. Jenner.” Mapagmataas siya sa harap ni Cordelia. "May partner na si Mr. Zephyr. Ako!"Parang may kung anong pumiga sa puso ni Cordelia habang kumakalat ang kirot sa kanyang mga paa’t kamay.Zephyr, oh Zephyr! Tila ang ilang dosenang mga unsent message kanina ay malamang na para sabihin sa kanya na ang hindi malilimutang pag-ibig ni Zephyr ay naroon din ngayong gabi.Huminga ng malalim si Cordelia at naramdaman niya ang pagpintig ng kanyang mga sintido.Noong nakuha niya ang impormasyon ni Michelle, marami siyang naisip na eksena ng kanilang pagkikita. Pinaghandaan pa niya kung ano ang dapat niyang sabihin, kung anong ekspresyon at kung anong dapat niyang gawin.Gayunpaman, noong nagkita sila ngayon, malayong-malayo ito sa mga naisip niya.
"Bakit hindi mo ako tinawagan pagdating mo dito para nasundo sana kita?"Maamo at banayad ang boses ng lalaki, ngunit pinaigting nito ang selos na nag-aalab sa puso niya."Zephyr, hindi ako mangangahas na tawagin ka," ang mahinang sagot ni Cordelia. "Pinipigilan ako ng babae mo dito!"Kumunot ang noo ni Zephyr, mabagsik ang kinang ng kanyang nagyeyelong tingin.Natulala si Michelle. Ano ang nangyayari?Malinaw na sinabi ni Zephyr na hindi niya gusto na may ibang babaeng lumalapit sa kanya, kaya anong meron sa babaeng ito na niyayakap niya ng parang isang brilyante?Kumabog ng malakas ang puso ni Michelle. Huminga siya ng malalim. "Zephyr, ito—""Oh, Michelle, ano ‘yun?" Nagsalita ang mga babaeng celebrity, "May karapatan ka bang tawagin si Mr. Hamerton sa pangalan niya?"“Kayong lahat—”“Michelle, paano mo nagawang pagsalitaan si Ms. Jenner ng ganito? At para pigilan mo siyang makapasok? Gosh, papalitan mo ba siya bilang Mrs. Hamerton sa susunod?"Pinigilan ni Cordelia ang ka
Nagpalitan ng ngiti sina Josiah at Kelly. Sa pagkumpas ng kamay ng huli, biglang dumilim ang mga ilaw.Habang gulat na gulat ang mga bisita, tumutok ang spotlight kina Zephyr at Cordelia.Nakatuon ang mundo sa kanilang dalawa, habang si Zephyr ay nakatutok lamang kay Cordelia.Ang isang malaking bola sa kisame sa gitna ng bulwagan ay dahan-dahang bumukas, na nag-uulan ng mga talulot ng rosas. Sa tabi ng malambot na pag-iilaw, himig, at makukulay na bula, ang lahat ay parang maganda at parang panaginip.Natigilan si Cordelia sa eksenang sumalubong sa kanya at nawalan ng imik.Marahan siyang tinignan ni Zephyr. Sinubukan niyang itakda ito para sa kanya at nakipag-usap na siya sa mga Tanner tungkol dito.Napabilis lang ito dahil kay Michelle.Napaluhod si Zephyr sa harap ni Cordelia na nakangiti at naglabas ng diamond ring. Ang brilyante ay sampung carats at naglabas ng prismatic shine sa ilalim ng mga ilaw na may perpektong hiwa."Ito ba ang proposal ni Mr. Zephyr?"“Pambihira i
Dumaan si Nicholas sa karamihan ng tao upang batiin sila at pumalakpak."Nicholas, nandito ka rin!" Tumango si Cordelia at binati siya. "Nasaan si Linda?"“Hayy, workaholic ang bestie mo. Nagtatrabaho pa rin siya sa opisina ngayon!" Umiling si Nicholas at napangiti na lamang.“Say, Zephyr, nagbago na ba ang mundo? Napakahusay ng mga babaeng ‘to. Tayong mga lalaki na ba ang maghihintay na alagaan nila tayo?""Maganda yan!" Ngumisi si Zephyr na may palihim na kinang. Kinuha niya ang kamay ni Cordelia, kumikinang ang diamond ring."Tingnan mo, naibigay ko na ang deposito ko." Nagwagi si Zephyr. "Aalagaan ako ni Cordelia pagkatapos nito!"“Oo na!” Tiningnan siya ni Nicholas ng masama.“Tama. Oras na para sa ibang bagay."Ang ngiti sa mukha ni Zephyr ay unti-unting tumigas, at ang kanyang tingin ay naging malalim at kumplikado.Siya na naman ang malamig na lalaki at naging mas nakakatakot siya kaysa kanina. Para bang may mabigat na nakadagan sa buong bulwagan.Napansin ni Nancy na
Alam ni Michelle na malamang nandito si Frederic sa ganitong event.Kahit na siya ay nagmula sa isang iskolar na pamilya, ang mga elder ng pamilyang iyon ay nasa buong edukasyon at legal na burukrasya ng Centrolis. May mga hukom, prosecutor, propesor, at chancellor.Lahat ng apat na pangunahing pamilya ay may mabuting pakikitungo sa pamilyang ito.Nakagat ni Michelle ang kanyang mga labi at hindi malinaw na nakarinig ng isang galit na galit na boses sa gitna ng panunuya.“Z, huwag mong gawin ‘to!”Natahimik ang mga tao at tiningnan ang guwapong lalaking naka-suit na sinusundan ng boses. Siya ay maganda at namumukod-tangi sa pangangatawan at presensya sa lahat.Kaya lang... hinahamon niya si Zephyr?Nagpalitan ng tingin ang mga tao at nagpatuloy sa panonood na parang nanonood ng palabas.Kumunot ang noo ni Zephyr at tumingin sa kanya.“Hoy, Frederic, anong ginagawa mo!?” Ang babala ni Josiah, “Wala ka bang magawa? Sinusubukan mong iligtas ang babaeng ‘yun ngayon!?"Dinilaan ni
Biglang binawi ni Cordelia ang kamay niya at pinandilatan siya ng magaganda niyang mata. Napakaganda niya.Nanigas si Zephyr.Sa wakas ay humagalpak ng tawa si Cordelia.Hinaplos niya ang brilyante at ipinatong ang ulo niya sa balikat ni Zephyr, mahina niyang sinabi na, “Hindi ko gusto ang singsing na ‘to. Mas gusto ko yung gawa sa emerald."“Hmm?” Ngumiti si Zephyr. “Oo naman! Sa’yo ang lahat ng iyon! Ikaw ang magdedesisyon!"Ibinigay na niya ang lahat ng mayroon siya noong una silang magkita."Pero antigo iyon, Cordelia," ang sabi niya."Mahalaga ang mga antique!" Matamis na ngumiti si Cordelia. "Hindi ba't isinuot iyon ng isa sa mga ninuno mo noong isa pa siyang consort?"Pinisil ni Zephyr ang ilong niya. "Hindi ka isang consort."Ngumiti si Cordelia at hindi nagsalita.Pinulupot ni Zephyr ang kanyang mga braso sa kanyang baywang, at niyakap siya gamit ng kanyang malalakas na braso. Ang kanyang paos at malalim na boses ay mapang-akit sa tabi ng kanyang tainga.“Hindi ka i
Kung iisipin, baka may gusto na sa kanya si Cordelia noong una niya siyang nakilala sa mabagyong araw na iyon. Habang buhay niyang maaalala ang malamig at gwapong lalaki noong gabing iyon, ang lalaking kusang umaalis kapag naliligo siya, at ang lalaking hindi siya pinilit hangga’t hindi pa siya handa.Naroon din ang lalaking malakas at matipuno na may washboard abs at ang lalaking nagbigay sa kanya ng hindi malilimutang unang pagkakataon...Namula si Cordelia at nakipagtitigan kay Zephyr. Idinaan niya ang kanyang kamay sa kanyang nililok na mukha at sa kanyang magandang buto at labi.Bigla siyang nagpasalamat kay William. Kung hindi niya ito itinayo at pinapakasalan siya bilang kapalit ni Yelena, ang huli ay ang kasama ni Zephyr ngayon.Naramdaman ni Zephyr ang init sa kanyang mga mata pati na rin ang hindi masabi na pagbabago sa kanya... Mas hinigpitan niya ang yakap sa kanya."Anong ginagawa mo?" Naalarma si Cordelia, ngunit huli na ang lahat. Tuluyang siyang nakulong sa kanyang
“Sige, magpahinga ka na!”Napabuntong-hininga si Rowan at tumayo para pakawalan ang sarili. Pero bago siya lumabas ng kwarto ay pinigilan siya ni Liam."Mr. Irwin, sandali lang!"Dahan-dahang lumingon si Rowan. “May kailangan ka pang sabihin?”Hindi umimik si Liam at kumaway lang sa kanya. Napakunot-noo si Rowan sa pang-aalipusta ngunit hindi niya kayang maging maliit sa isang kaedad ng kanyang ama.Habang may nakasimangot na mukha, ibinagsak niya ang sarili niya sa sopa sa tabi ng kama ni Liam.Pinagmasdan siya ni Liam na may matalim na ngiti.“Ano ‘yun?” Tiningnan ni Rowan ang kanyang relo. Oras na para mananghalian noon, at kailangan niyang magmadali sa Imperial Media para silipin ang kanyang pinakamamahal na anak!Pinipigilan ni Liam ang pagngiti at naging seryoso habang hinihinaan ang boses para magtanong, “Mr. Irwin, may nalaman ka ba?"Naging matigas ang ekspresyon ni Rowan, at dumilim ang kanyang tingin.Naiintindihan naman ito ni Liam base sa ekspresyon sa mukha niya
Natulala sandali sila Linda at Lina, sabay na bumaling ang atensyon nila sa pinto.Nakatayo doon si Nicholas, na may suot na hindi nakakapinsalang ngiti. Kanina pa siya tumatakbo sa labas ng kwarto ng kanyang anak, bago pa man dinala ni Linda ang tray sa itaas. Siya ay nag-aalala na ang kanyang anak na babae ay hindi kumain at nasa masamang kalooban. Ang takot na mawala ang anak na babae na pinaghirapan nilang hanapin ang sumasagi sa kanya.Gayunpaman, hindi niya alam kung paano siya lalapitan. Siya ay isang ama, isang lalaki, at may ilang mga bagay na maaaring hindi gustong pag-usapan ng mga babae sa isang lalaki.Habang nagdadalawang isip siya ay nakita niyang paakyat na si Linda kaya mabilis siyang nagtago sa gilid. Matapos kumatok si Linda sa pinto at pumasok, inilabas niya ang kalahati ng kanyang katawan at sumilip sa loob, pinipilit ang kanyang tenga sa pakikinig.Pero habang nakikinig siya, parang may kakaiba. Bakit umiiyak ang dalawang ito?Sa pagkabalisa, kumatok si Nicho
Ngumiti si Jacob, natuwa siya sa itsura ni Abigail, wala siyang kaalam-alam sa sakit na nararamdaman ni Abigail.“Hindi natin dapat balewalain ang sprain na ‘to. Kailangan nating pumunta sa ospital ngayon,” ang marahan niyang sinabi ngunit mayroong awtoridad ang kanyang tono. “Makinig ka sa’kin. Sasamahan kita!”Tumango si Abigail, ngumiti siya ng matamis habang nakasandal siya sa kanyang upuan. Pakiramdam niya ay nakalubog siya sa isang lalagyan na puno ng matamis na honey.-Kinagabihan, umuwi si Linda at agad na napansin ang problemadong ekspresyon ni Evelyn.“Anong nangyari?” Nadurog ang puso ni Linda. “Si Pammy ba?”Tumingin sa kanya si Evelyn at tumango. “Nalaman niya na may cancer si Mrs. Jenner, at…”Naalarma si Linda, tatakbo na sana siya paakyat ng hagdan, ngunit pinigilan siya ni Evelyn. “Madam, totoo ba ‘yun?”Nanatiling tahimik si Linda ng ilang sandali bago siya sumagot, “Oo.”“Sa tingin… medyo komplikado ‘to.” Kumunot ang noo ni Evelyn. “Pag-uwi niya, nagkulong
”Anong problema?” Napansin ni Jacob na may mali kay Abigail. Noong papaandarin na niya ang sasakyan, huminto siya at kabado siyang tumingin kay Abigail.‘Hindi ba komportable ang upuan? Masikip ba? Siguro hindi pasok sa standards niya ang kotse ko…”Maraming manliligaw si Abigail, lalo na ang mga mayayamang tagapagmana na hindi magdadalawang-isip na gumastos para sa kanya.Pinanghinaan ng loob si Jacob.Pagkatapos, noong sandaling iyon, napansin niya na hindi sinuot ni Abigail ang kanyang seatbelt. Nagkaroon siya ng ideya. Iyon kaya ang problema?Agad siyang lumapit at inabot niya si Abigail upang isuot ang kanyang seatbelt.Nabigla si Abigail, at kinabahan siya. Noong sandaling iyon, habang malapit sa kanya si Jacob, nalanghap niya ang preskong amoy ni Jacob na parang lavender at napansin niya ang kulay pulang bakas sa puting damit ni Jacob sa ilalim ng sikat ng araw.Noong inangat niya ang kanyang tingin at ngumiti siya pagkatapos niyang ayusin ang seatbelt ni Abigail, pakiram
Pagkatapos ay malinaw na narinig ni Lina na sabihin ng isang boses sa kabilang linya na, “Bed 35, Melissa Jones, oras na para sa gamot mo!”Agad na ibinaba ni Jesse ang tawag.Hawak ni Lina ang kanyang phone, tinititigan niya ang madilim na screen. Pakiramdam niya ay maiiyak siya, at tumulo ang mga luha pababa ng kanyang mukha.-Natapilok si Abigail sa set ngunit tiniis niya ang sakit hanggang sa huling eksena upang hindi maantala ang filming progress. Noong sumigaw ng “Cut” ang direktor, namamaga na ang kanyang paa, at hindi siya nangahas na humakbang.Naawa si Jackie kay Abigail at nakipagtalo siya sa crew, sinabi niya na hindi nila inalagaan ng mabuti ang pinakamamahal niyang artist.Hinila siya ni Abigail. “Ang sakit-sakit na ng paa ko, tapos gusto mo pang pasakitin ang ulo ko?”Agad na lumapit si Jackie upang alalayan siya at tinulungan niya siyang maglakad paalis ng set.Sa kasamaang palad, naka-schedule para sa maintenance ang kotse ngayong araw.Nauubos na ang pasensy
”Lina…” Ngumisi si Gia, nang mapansin niya ang galit sa mga mata ni Lina. Akala niya ay ang galit na ito ay nakatuon kay Linda. “Lina, nauunawaan ko na masama ang loob mo, pero isa itong seryosong bagay. Dapat mong hanapin si Mrs. Thompson para klaruhin ang bagay na ito! “Lina, sa tingin mo ba ay binalak ito ni Mrs. Thompson? Sinadya niyan itago sayo ang bagay na ito, para magdusa si Tita Melissa. At kapag nawala na ito, si Mrs. Thompson na lang ang maiiwan…”“Tapos ka na ba!?” Singhal ni Lina. Ang kape na dala ni Lina ay humulas sa kanyang mga kamay, na nalaglag at bumuhos ang mainit na kape sa likod ng paa ni Gia. Napasigaw si Gia, tumalon-talon na parang payaso. “Lina, ikaw…”“Nilinaw ko na ang sarili ko kanina.” Binitawan ni Lina ang kolyar ni Gia, na naging dahilan para matumba si Gia. “Tutulungan kitang isara yang mabaho mong bibig kung wala kang masasabing maganda!”Nanlaki ang mga mata ni Gia na may halong pagkabigla at takot sa kanyang mukha. Naniniwala siya na a
[Maraming salamat!]Sagot ni Toph: [Hindi mo kailangan maging pormal magkapatid tayo! Sana maging maganda ang iyong gabi~]Kung wala lang si Zuko sa opisina, tiyak na dinala na niya si Toph sa hardin para mag-sparring. -Makalipas ang dalawang araw, nung nasa ibaba si Lina para bumili ng. kape, ng bigla siya may nakitang pamilyar na imahe. “Lina, ang tagal nating hindi nagkita.”Nagulat si Lina, hindi maganda ang itsura ni Gia, hindi na siya kasing sigla nang gaya ng dati sa suot niyang damit at istilo. Tila mas mukha siyang pagod.Gayunpaman, may isang bagay na hindi nagbago—ang katusuhan sa kanyang mga mata.Ngumiti si Lina at sinabing, “Hindi pa naman gaanong matagal. Isang linggo pa lang ang nakakaraan mula nang matanggal ka.”“Pero hindi naging maganda ang buong linggo ko,” sabi ni Gia, at ibinaba niya ang tingin niya. Nagmukha siyang kaawa-awa dahil sa maputla niyang ekspresyon.Ngunit hindi na tinatablan ng ganito si Lina.“Gia, hindi kita pinapahirapan,” sabi ni Lina
Kumunot ang noo ni Zuko. “Ang balat mo? Yung hugis buwan?”“Oo.” Nahihiyang ngumiti si Lina. “Hindi ko kaagad sinabi sayo dahil medyo nag-aalala ako… Hindi ba karamihan ng mga lalaki ay ayaw sa mga babae na nagpapa-plastic surgery?”“Hindi naman lahat.” Marahan na hinaplos ni Zuko ang buhok ni Lina. “Ang mga lalaki ay kayang tanggapin ang lahat para sa babaeng mahal nila. Pero bakit mo nga pala pinatanggal ang balat mo?”Huminto sandali si Lina at marahan na nagsalita. “Si Gia ang kumumbinsi sa akin na ipatanggal ito. Sinabi niya sa akin na… yung balat sa bewang ko ay hindi maganda at naapektuhan nito ang itsura ko sa ilang mga damit.“Sa totoo lang, wala akong kamuwang-muwang noon.” Humagikgik siya. “Ibig kong sabihin, gaano ba ako kadalas magsusuot ng damit na kita ang tiyan at bewang ko? Mahalaga ba talaga kung hindi ito maganda sa paningin!? Pero nagpadala ako at nakinig sa kanya at pinatanggal ko ang balat ko.”Dumilim ang tingin ni Zuko. Matagal na nakausap ni Gia si Melvi
Inakala ni gia na si Jacob, dahil sa wala itong karanasan na makipag-date, ay walang alam at hindi siya tatratuhin ng maayos. Kaagad niyang napagtanto na ginamit niya ang pagiging mautak niyang abogado sa kanilang relasyon, ayaw nga rin siya bigyan ng tsokolate nito. Kung kaya nauwi siya kay Tobias. Yun nga lang…Huminga ng malalim is Gia. Lahat ng mga lalaki ay hindi maaasahan. Nagtataka siya kung bakit may maasahan na lalaki si Lina habang kahit si Renee, na maituturing na kahihiyan, ay may nag-aalaga sa kanya. Kinuyom ni Gia ang kanyang mga kamao sa galit na nagliliyab sa kanyang magata na parang apoy. -Pasado 10 na ng gabi, at hanggang ngayon ay nakasubsob pa rin si Lina sa pag-aaral sa isang disenyo sa kanyang opisina. Nag-unat siya at napansin niya na nakangiti sa kanya si Renee, at sinesenyasan siya gamit ng mga mata nito. At doon napansin ni Lina na nakapasok na pala si Zuko ng hindi niya napapansin. Napasinghap siya ng mahina at sinuntok ito ng mahina. “Paano mo nag
Napasinghap si Gia, bakas sa kanyang mga mata ang pinaghalong galit at takot habang nakatingin siya kay Linda. Saka naman lumapit ang driver ng mga Thompson at tumayo sa harapan nila. Tiningnan ni Linda si Gia ng nakangiti an puno ng panlilibak."Mm! Mmph!"Ng bigla, isang kakaibang tunog ang nanggaling sa kanilang likuran. Lumingon si Linda at nakita niya ag isang lalaki na may balot ang ulo, na pagewang gewang papunta sa kanila habang umaalog ang malaking katawan nito. Nagulat si Linda ngunit napansin niya na parang may kakaiba sa ekspresyon ni Gia. Ang lalaking balot na balot ang ulo ay nagawang ibuka ang ang bahagi ng kanyang bibig at magalang silang binati. Yumuko siya at sinabi, “Mrs. Thompson, ako nga pala si tobias Chambers. Isang karangalan para sa akin ang makita kayo dito!”“Ano naman ang maganda tungkol sa makita mo ako sa ospital?” Tanong ni Linda.“Kasi…” tumigil si Tobias. Binulong ng driver kay Linda, “Siya ang manager ng film studio project at ang punong abala