Kabanata 393

Tumigil si Rowan. Parang nabara ang kanyang lalamunan, at naging malungkot ang kanyang tingin.

Naisip ni Cordelia na siya ay nag-trigger ng isang bagay na malungkot at nakaramdam ng pagkakasala. Mabilis niyang inilihis ang topic. "Sir, mukhang maganda ang pusa mo. Mukhang hindi naman sakit!"

“Oh…” bawi ni Rowan at ngumiti. "Ito... hindi rin maganda ang pakiramdam sa mga araw na ito. Sa tingin ko mas mabuting tingnan ito."

"Ngunit ang linyang ito ay talagang mahaba." Napabuntong-hininga si Cordelia.

Ang ospital ng beterinaryo ay hindi malaki, ngunit ang mga pusa at aso ay mahirap kontrolin. Hindi sila makapagsalita at naiiyak lamang ang kanilang kakulangan sa ginhawa. Kahit na ang isang bihasang beterinaryo ay magtatagal ng ilang oras sa bawat alagang hayop.

"Hindi mo pa turn." Ngumiti si Rowan. "Bakit hindi ko tingnan ang iyong pusa?"

Nagulat si Cordelia. "Isa kang vet?"

“Isa akong doktor.”

Ngumiti siya. "Sir, ginagamot mo ang mga tao, pero pwede mo ring gamutin ang mga hayop?"