“Uh, hindi ko gustong pumunta. Pero pinilit ako ni Josiah!” Mabilis na naging inosente si Fredric.Tumingin ng madilim si Zephyr kay Josiah.“Hindi, Z, ako ay…”“Hindi mo lang gusto pumunta. Sinabi mo pa na gusto mong mag drive sa bagong kotse ni Z!”“Fredric!” Hindi kayang manalo ni Josiah sa argumento.Istriktong tinanong ni Zephyr, “Hindi ba’t sinabi ko sayo na wag kang tumambay dito? Paano kung nakita ka ni Cordelia?!”“Yun ay…”Malapit nang lumuha si Josiah habang sinusubukan ni Fredric na pigilan ang tawa niya.“Wag mo na siyang pansinin, Z. Hindi naman siya matalino simula pa noong bata siya. Wag ka nang magalit sa kanya!”Walang masabi si Josiah.“Oo nga pala, maganda ang bagong kotse mo!” Ngumiti si Fredric na parang isang tuso. “Si Cordelia ang pumili nito?”Sa oras na ito, doon lang nagpakita ng ngiti si Zephyr.Nagpatuloy si Fredric. “Maganda ang panlasa ni Cordelia. Z, ang mga kotse mo ay hindi praktikal dati. Ang specs at model ng kotse nito, at lalo na ang ku
“Pero…”Ang pangungusap ay lalabas na sa dila ni Zennie, ngunit hindi niya ito magawa. Nilunok niya lang ito.Maliban sa personal na pagpapaliwanag ng kapatid niya kay Cordelia, hindi pwedeng makialam ang iba.“Sige.” Ngumiti si Cordelia at piningot niya ang ilong ni Zennie. “Ano ba ang meron sayo ngayon? Ito ba ay dahil wala ka pang cookies?”Pinilit ni Zennie na ngumiti at kinuha niya ang cookies mula sa oven.Tumunog ang wind chime sa pinto tuwing may pumapasok na customer sa cafe.Nagsimula ulit ng busy na araw si Cordelia. Ang araw na ito ay parang isang normal na araw—ang suminag ang araw sa porch habang ang loob ay amoy kape. Ang mga customer ay nag uusap aat kumukuha ng litrato dito, nag iiwan ng magandang review bago sila umalis.Malapit na ang fall season ngayon, ngunit ang mga iris ay namumulaklak ng maganda.Puno ng kaligayahan si Cordelia. Habang pinanood ni Zennie ang ngiti ni Cordelia, umaasa siya na manatiling masaya ito.…Nagmamaneho ng mabagal si Zephyr sa
Kumunot ang noo ni Zephyr at hindi niya alam kung ano ang iisipin niya.Lumaki si Zennie na nakatago sa mundo at isa siyang mabait na babae simula pa noong bata siya. Gayunpaman, mas madali para sa mga babae na ganito na makaharap ang mga taong may ibang motibo.Huminga ng malalim si Zephyr at sumakit ang ulo niya. Matagal siyang nanatiling tahimik bago siya nagmaneho pabalik.…Maraming araw na naghihintay si Oliver sa labas ng private club sa Centrolis. Araw araw niyang gustong makita si Matthew, nakatayo siya mula 7:00 a.m. hanggang 8 p.m., ngunit ang mga bodyguard sa labas ay walang emosyon kahit na anong gawin niya.Nainis si Matthew na marinig ang pangalan ni Oliver, paano pa ang makita ito.Nang maging desperado na si Oliver, lumabas ang butler para sabihan siya, “Mr. Jones, iniimbitahan kayo ni Mr. Yale.”Tumayo ng diretso si Oliver at agad siyang nagmadali.May malaking bakal na cage sa backyard ng club. Bago pa lumapit si Oliver, ang hangin ang amoy ng nabubulok na b
Nabigla si Yale ng ilang sandali bago niya hinawakan ang baso sa mesa at binasag niya ito.“M-Mr. Yale… wag po kayong magalit!” Nabigla si Oliver habang pinanood niya ng maingat si Yale. “Kung nagtitiwala po kayo sa akin, bigyan niyo po ako ng ilang araw. Ako po ang mag iimbestiga sa lahat!”Ang mga mata ni Yale ay napuno ng kasamaan habang ngumiti siya kay Oliver.“So, gusto mong bumalik sa ilalim namin?”“Naging mabait po si Mr. Matthew sa akin. Babayaran ko po ang kabaitan niya!”“Wag mong gawin na parang marangal ka!” Isang nakakasuklam na tao si Yale, kaya alam niya kung ano ang iniisip ng ibang nakakasuklam na tao. “Ito lang ay dahil hindi mo kayang umasa kay Josiah Bayer at kailangan mo ng pera. Ito ang rason kung bakit binebenta mo sa akin ang balita!”“Kung pumayag si Josiah na magbayad ng $45,000,000 para sayo, hahayaan mo lang na mabulok ang balitang ito, huh?”Pawis na pawis si Oliver.“Pero magandang balita ito… At least ay hindi na perpekto si Zephyr para kay gran
Natulala si Cordelia. Tila maraming nararamdamang emosyon ang lalaking ito nitong mga nakaraan, yung tipong napakasaya at napakalambing niya.Ngumiti si Cordelia at marahan niyang tinakpan ng kanyang kamay ang kanyang bibig. "Sarilinin mo na lang 'yan," ang sabi niya. "Huwag na huwag mong sasabihin 'yan ng malalas, kundi baka mawala ito!" "Honey, may gusto akong sabihin sa'yo pagbalik ko."Nang makita niya na mukhang seryoso si Zephyr, hindi napigilan ni Cordelia na magtanong, "Ano 'yun?" “Um… Mahabang kuwento,” sabi niya. “Wala ka pa ring alam tungkol sa sitwasyon ng pamilya ko kahit na isang taon na tayong kasal. May pamilya pa ako. Yung totoo, hindi lang kami madalas mag-usap."Nagtaka si Cordelia. Noong nagpakasal sila, alam niya na bumagsak na ang mga Grist. Ang mga magulang ni Marcus ay parehong patay na, at isa siyang kriminal na madalas makipag-away at gumawa ng gulo..Hindi niya inaasahan na may iba pa palang natitira sa mga Grist. Kung sabagay, naiintindihan naman
Nagulat si Cordelia. Wala siyang kakilala mula sa Centrolis, kaya anong meron sa imbitasyong ito?"Ms. Cordelia?” Ang tanong ni Wendy, "Kailan mo ito kukunin?"“Ah, bukas na lang…”Bago pa matapos ni Cordelia ang kanyang sinasabi, narinig niya ang nagmamadaling pagsang-ayon ni Wendy, at sinundan ito ng pagbubunganga ni Yelena."Ilang beses na ba kitang tinawag? Bingi ka ba?! Kung hindi magtatrabaho, mag-impake ka na at umuwi ka na!"Natatarantang ibinaba ni Wendy ang tawag habang umiiling si Cordelia, pinakinggan niya ang tunog mula sa kabilang linya."Sinong kausap mo?" Nakakrus ang mga braso ni Yelena habang nakatingin siya kay Wendy ng may pagdududa.Takot si Wendy kay Yelena, kaya nautal siya at hindi makapagsalita noong tinatanong siya ng ganito.Bumaba ang tingin ni Yelena, at nakita niya ang sulat na hawak ni Wendy. "Ano 'yan?" Nanigas si Wendy at gusto sana niyang itago ang sulat sa likod niya, ngunit huli na ang lahat. "Ipakita mo sa'kin ang hawak mo!" “Ms. Yel
Ang taong tumawag ay paulit-ulit na tinatawagan si "Ms. Jenner,” at iisa lang ang Ms. Jenner sa pamamahay na ito—siya ‘yun, si Yelena Jenner!Kung sabagay, isa itong tagapagmana ng mga Hamerton. Wala siyang pakialam kung ito ba ang panganay o ang pangatlo. Kapag nagawa niyang ipakasal ang sarili niya sa mga Hamerton, magagawa niyang magyabang sa Jangasas at maging sa Centrolis!Mayroong napakasama at matagumpay na tingin sa mukha niya habang iniisip niya ang tungkol dito.“Wendy!”"Ms. Yelena...” Nagmamadaling lumapit si Wendy. Nag-aalala siya ngunit napansin niyang tila maganda ang mood ni Yelena noong tumingala siya.“Ano ‘yun, Ms. Yelena?”"Tawagan mo yung number." Inangat ni Yelena ang kanyang baba. "Sabihin mo sa tao na ‘yun na pwedeng kunin ng mga designer ang mga sukat ko anumang oras!“At tawagan mo si Cordelia!” Ngumisi siya."Sa araw na binibihisan ako ng mga designer, gusto kong makita ng p*tang ‘yun na sinusundo ako ng mga tauhan ng mga Hamerton!"…Dumating si Co
Huminto sa paglalakad si Yelena at lumingon siya upang tingnan ng masama si Cordelia.“Maniwala ka man o hind, hindi ko kilala yung Yale Hamerton na ‘yun,” ang sabi ni Cordelia. “Sino man siya at anumang kapangyarihan ang taglay niya, wala itong kinalaman sa’kin.“May asawa na ako, at mahal na mahal ko siya. Kailanman ay hindi ko naging hangarin sa buhay ang magpakasal sa mayaman!”Kumunot ang noo ni Yelena at pinagdudahan niya kung totoo ba ang mga sinabi ni Cordelia. Mayroon ba talagang mga tao na ayaw ng karangyaan at kasaganaan sa mundong ito? May mga taong ayaw magpakasal sa mayayaman?Bigla siyang nabalisa nang makita niya ang kalmado at matatag na tingin ni Cordelia."Hah, ang galing!" Ang sagot ni Yelena, "Naiinggit ka lang!"Natawa si Cordelia. Sinabi ni Yelena na nakikipag-usap siya sa isang pader noong kinutya niya siya na hindi wala siyang alam sa malalaking international brands, ngunit pakiramdam niya ay nakikipag-usap rin siya ngayon sa isang pader.Ang kahulugan n
Natulala sandali sila Linda at Lina, sabay na bumaling ang atensyon nila sa pinto.Nakatayo doon si Nicholas, na may suot na hindi nakakapinsalang ngiti. Kanina pa siya tumatakbo sa labas ng kwarto ng kanyang anak, bago pa man dinala ni Linda ang tray sa itaas. Siya ay nag-aalala na ang kanyang anak na babae ay hindi kumain at nasa masamang kalooban. Ang takot na mawala ang anak na babae na pinaghirapan nilang hanapin ang sumasagi sa kanya.Gayunpaman, hindi niya alam kung paano siya lalapitan. Siya ay isang ama, isang lalaki, at may ilang mga bagay na maaaring hindi gustong pag-usapan ng mga babae sa isang lalaki.Habang nagdadalawang isip siya ay nakita niyang paakyat na si Linda kaya mabilis siyang nagtago sa gilid. Matapos kumatok si Linda sa pinto at pumasok, inilabas niya ang kalahati ng kanyang katawan at sumilip sa loob, pinipilit ang kanyang tenga sa pakikinig.Pero habang nakikinig siya, parang may kakaiba. Bakit umiiyak ang dalawang ito?Sa pagkabalisa, kumatok si Nicho
Ngumiti si Jacob, natuwa siya sa itsura ni Abigail, wala siyang kaalam-alam sa sakit na nararamdaman ni Abigail.“Hindi natin dapat balewalain ang sprain na ‘to. Kailangan nating pumunta sa ospital ngayon,” ang marahan niyang sinabi ngunit mayroong awtoridad ang kanyang tono. “Makinig ka sa’kin. Sasamahan kita!”Tumango si Abigail, ngumiti siya ng matamis habang nakasandal siya sa kanyang upuan. Pakiramdam niya ay nakalubog siya sa isang lalagyan na puno ng matamis na honey.-Kinagabihan, umuwi si Linda at agad na napansin ang problemadong ekspresyon ni Evelyn.“Anong nangyari?” Nadurog ang puso ni Linda. “Si Pammy ba?”Tumingin sa kanya si Evelyn at tumango. “Nalaman niya na may cancer si Mrs. Jenner, at…”Naalarma si Linda, tatakbo na sana siya paakyat ng hagdan, ngunit pinigilan siya ni Evelyn. “Madam, totoo ba ‘yun?”Nanatiling tahimik si Linda ng ilang sandali bago siya sumagot, “Oo.”“Sa tingin… medyo komplikado ‘to.” Kumunot ang noo ni Evelyn. “Pag-uwi niya, nagkulong
”Anong problema?” Napansin ni Jacob na may mali kay Abigail. Noong papaandarin na niya ang sasakyan, huminto siya at kabado siyang tumingin kay Abigail.‘Hindi ba komportable ang upuan? Masikip ba? Siguro hindi pasok sa standards niya ang kotse ko…”Maraming manliligaw si Abigail, lalo na ang mga mayayamang tagapagmana na hindi magdadalawang-isip na gumastos para sa kanya.Pinanghinaan ng loob si Jacob.Pagkatapos, noong sandaling iyon, napansin niya na hindi sinuot ni Abigail ang kanyang seatbelt. Nagkaroon siya ng ideya. Iyon kaya ang problema?Agad siyang lumapit at inabot niya si Abigail upang isuot ang kanyang seatbelt.Nabigla si Abigail, at kinabahan siya. Noong sandaling iyon, habang malapit sa kanya si Jacob, nalanghap niya ang preskong amoy ni Jacob na parang lavender at napansin niya ang kulay pulang bakas sa puting damit ni Jacob sa ilalim ng sikat ng araw.Noong inangat niya ang kanyang tingin at ngumiti siya pagkatapos niyang ayusin ang seatbelt ni Abigail, pakiram
Pagkatapos ay malinaw na narinig ni Lina na sabihin ng isang boses sa kabilang linya na, “Bed 35, Melissa Jones, oras na para sa gamot mo!”Agad na ibinaba ni Jesse ang tawag.Hawak ni Lina ang kanyang phone, tinititigan niya ang madilim na screen. Pakiramdam niya ay maiiyak siya, at tumulo ang mga luha pababa ng kanyang mukha.-Natapilok si Abigail sa set ngunit tiniis niya ang sakit hanggang sa huling eksena upang hindi maantala ang filming progress. Noong sumigaw ng “Cut” ang direktor, namamaga na ang kanyang paa, at hindi siya nangahas na humakbang.Naawa si Jackie kay Abigail at nakipagtalo siya sa crew, sinabi niya na hindi nila inalagaan ng mabuti ang pinakamamahal niyang artist.Hinila siya ni Abigail. “Ang sakit-sakit na ng paa ko, tapos gusto mo pang pasakitin ang ulo ko?”Agad na lumapit si Jackie upang alalayan siya at tinulungan niya siyang maglakad paalis ng set.Sa kasamaang palad, naka-schedule para sa maintenance ang kotse ngayong araw.Nauubos na ang pasensy
”Lina…” Ngumisi si Gia, nang mapansin niya ang galit sa mga mata ni Lina. Akala niya ay ang galit na ito ay nakatuon kay Linda. “Lina, nauunawaan ko na masama ang loob mo, pero isa itong seryosong bagay. Dapat mong hanapin si Mrs. Thompson para klaruhin ang bagay na ito! “Lina, sa tingin mo ba ay binalak ito ni Mrs. Thompson? Sinadya niyan itago sayo ang bagay na ito, para magdusa si Tita Melissa. At kapag nawala na ito, si Mrs. Thompson na lang ang maiiwan…”“Tapos ka na ba!?” Singhal ni Lina. Ang kape na dala ni Lina ay humulas sa kanyang mga kamay, na nalaglag at bumuhos ang mainit na kape sa likod ng paa ni Gia. Napasigaw si Gia, tumalon-talon na parang payaso. “Lina, ikaw…”“Nilinaw ko na ang sarili ko kanina.” Binitawan ni Lina ang kolyar ni Gia, na naging dahilan para matumba si Gia. “Tutulungan kitang isara yang mabaho mong bibig kung wala kang masasabing maganda!”Nanlaki ang mga mata ni Gia na may halong pagkabigla at takot sa kanyang mukha. Naniniwala siya na a
[Maraming salamat!]Sagot ni Toph: [Hindi mo kailangan maging pormal magkapatid tayo! Sana maging maganda ang iyong gabi~]Kung wala lang si Zuko sa opisina, tiyak na dinala na niya si Toph sa hardin para mag-sparring. -Makalipas ang dalawang araw, nung nasa ibaba si Lina para bumili ng. kape, ng bigla siya may nakitang pamilyar na imahe. “Lina, ang tagal nating hindi nagkita.”Nagulat si Lina, hindi maganda ang itsura ni Gia, hindi na siya kasing sigla nang gaya ng dati sa suot niyang damit at istilo. Tila mas mukha siyang pagod.Gayunpaman, may isang bagay na hindi nagbago—ang katusuhan sa kanyang mga mata.Ngumiti si Lina at sinabing, “Hindi pa naman gaanong matagal. Isang linggo pa lang ang nakakaraan mula nang matanggal ka.”“Pero hindi naging maganda ang buong linggo ko,” sabi ni Gia, at ibinaba niya ang tingin niya. Nagmukha siyang kaawa-awa dahil sa maputla niyang ekspresyon.Ngunit hindi na tinatablan ng ganito si Lina.“Gia, hindi kita pinapahirapan,” sabi ni Lina
Kumunot ang noo ni Zuko. “Ang balat mo? Yung hugis buwan?”“Oo.” Nahihiyang ngumiti si Lina. “Hindi ko kaagad sinabi sayo dahil medyo nag-aalala ako… Hindi ba karamihan ng mga lalaki ay ayaw sa mga babae na nagpapa-plastic surgery?”“Hindi naman lahat.” Marahan na hinaplos ni Zuko ang buhok ni Lina. “Ang mga lalaki ay kayang tanggapin ang lahat para sa babaeng mahal nila. Pero bakit mo nga pala pinatanggal ang balat mo?”Huminto sandali si Lina at marahan na nagsalita. “Si Gia ang kumumbinsi sa akin na ipatanggal ito. Sinabi niya sa akin na… yung balat sa bewang ko ay hindi maganda at naapektuhan nito ang itsura ko sa ilang mga damit.“Sa totoo lang, wala akong kamuwang-muwang noon.” Humagikgik siya. “Ibig kong sabihin, gaano ba ako kadalas magsusuot ng damit na kita ang tiyan at bewang ko? Mahalaga ba talaga kung hindi ito maganda sa paningin!? Pero nagpadala ako at nakinig sa kanya at pinatanggal ko ang balat ko.”Dumilim ang tingin ni Zuko. Matagal na nakausap ni Gia si Melvi
Inakala ni gia na si Jacob, dahil sa wala itong karanasan na makipag-date, ay walang alam at hindi siya tatratuhin ng maayos. Kaagad niyang napagtanto na ginamit niya ang pagiging mautak niyang abogado sa kanilang relasyon, ayaw nga rin siya bigyan ng tsokolate nito. Kung kaya nauwi siya kay Tobias. Yun nga lang…Huminga ng malalim is Gia. Lahat ng mga lalaki ay hindi maaasahan. Nagtataka siya kung bakit may maasahan na lalaki si Lina habang kahit si Renee, na maituturing na kahihiyan, ay may nag-aalaga sa kanya. Kinuyom ni Gia ang kanyang mga kamao sa galit na nagliliyab sa kanyang magata na parang apoy. -Pasado 10 na ng gabi, at hanggang ngayon ay nakasubsob pa rin si Lina sa pag-aaral sa isang disenyo sa kanyang opisina. Nag-unat siya at napansin niya na nakangiti sa kanya si Renee, at sinesenyasan siya gamit ng mga mata nito. At doon napansin ni Lina na nakapasok na pala si Zuko ng hindi niya napapansin. Napasinghap siya ng mahina at sinuntok ito ng mahina. “Paano mo nag
Napasinghap si Gia, bakas sa kanyang mga mata ang pinaghalong galit at takot habang nakatingin siya kay Linda. Saka naman lumapit ang driver ng mga Thompson at tumayo sa harapan nila. Tiningnan ni Linda si Gia ng nakangiti an puno ng panlilibak."Mm! Mmph!"Ng bigla, isang kakaibang tunog ang nanggaling sa kanilang likuran. Lumingon si Linda at nakita niya ag isang lalaki na may balot ang ulo, na pagewang gewang papunta sa kanila habang umaalog ang malaking katawan nito. Nagulat si Linda ngunit napansin niya na parang may kakaiba sa ekspresyon ni Gia. Ang lalaking balot na balot ang ulo ay nagawang ibuka ang ang bahagi ng kanyang bibig at magalang silang binati. Yumuko siya at sinabi, “Mrs. Thompson, ako nga pala si tobias Chambers. Isang karangalan para sa akin ang makita kayo dito!”“Ano naman ang maganda tungkol sa makita mo ako sa ospital?” Tanong ni Linda.“Kasi…” tumigil si Tobias. Binulong ng driver kay Linda, “Siya ang manager ng film studio project at ang punong abala