Dumating ang sumunod na araw, ang araw ng pagpapasa ng gawa nilang sining. Dala ng lahat ng estudyanteng gustong sumali sa art exhibition ang mga painting nila para sa preliminary ng mga judges at offical review bago ito ipasa sa organizing committee para sa final review. Ang nakakagulat, nahuling dumating si Lina na palaging aktibo sa mga okasyon sa university. Nang nakarating siya sa pintuan ng klase, pinigilan siya ng isa niyang kapwa estudyante. "Lina..."“Anong problema?” tanong ni Lina. Nakita ng babaeng ito, na kilala sa katapatan niya, ang painting ni Lina, Ang Fireflies' Light. Sinadya itong ipinakita ni Lina sa kanya. “Lina, dala mo ba ang painting mo?”“Syempre!” Nagpanggap si Lina na walang kaalam-alam. “Ito ang ipapasa ko!”“Pero….” Tumuro ang babae sa classroom. Tumingin si Lina sa loob at nakita niya ang lahat na nagtipon sa paligid ni Violet. Puno siya ng pagmamalaki habang pinapaliwanag ang “sarili niyang gawa”.“Naisip ko ang ideya ng mga alitaptap pag
“Sa totoo lang, maganda ang painting na'to. Mataas ang tiyansang ito ang mananalo. Mukhang walang tyansang makuha ni Lina ang premyo.” Mahinang hinila ni Keira ang kamay ni Lina para bigyan siya ng suporta. Ngumiti si Lina sa kanya at umiling para ipakitang ayos lang siya. Totoong ayos lang siya. Ang totoo, gusto niyang ipakita ni Violet ang painting sa mundo. “Anong problema? Wala ka na bang masabi?” pang-iinis ni Violet. “Ha, Lina, kinopya ko ang gawa mo. Nagustuhan mo ba? Haharapin mo ba ako at ibibisto?”Kalmado lang siyang tinignan ni Lina. Pinili niyang hindi sumagot. Tumingin si Violet sa phone niya nang may masiglang ngiti sa mukha niya. “Naipasa na sa mga judge ang painting ko… at lahat ng yun ay dahil sa'yo, Lina! Kapag nanalo ako, ililibre kita ng masarap na pagkain. Gusto mo ba ng dog food?” Pang-aasar ni Violet. “Salamat sa alok mo, pero di ko kailangan ng limos mo.” Sagot ni Lina nang walang emosyon. “Sa'yo na yang dog food mo. Lalo na't mukhang malakas kan
“Pero…” Lumakas ang pagdududa ni Lina. “Paano mo nakilala ang ganito kagaling na artist? Paano mo nalaman ang iniisip niya?”Nabigla si Zuko sa mga tanong niya. Nagmadali ang utak niya para makahanap ng posibleng palusot. Bigla na lang, naalala niyaa ng kwento ng kapatid niya tungkol sa kwento ng pagmamahalan ng mga magulang nila noong kabataan nila. Kahit na hindi niya ito masyadong alam, nagdagdag ang kapatid niya ng ilang detalye para gawin itong mas nakakatawag ng interes. Ayon sa kapatid niya, itinago rin ng tatay nila ang tunay niyang pagkatao para lokohin ang nanay nila. Narinig niyang muntik nang nabunyag ng nanay niya ang mga kasinungalingan ng tatay niya nang ilang beses, pero palagi siyang nakakagawa ng palusot.Narinig niya nga…Pero anong sinabi ng tatay nila para makalusot?Kinamot ni Zuko ang tungki ng ilong niya nang kinakabahan. Habang lalo siyang kinakabahan, mas lalo siyang nahihirapang mag-isip ng palusot, lalo na sa harap ng malinaw at matalas na mga mata
“Naku, Zeke!” Nadurog ang puso ni Melissa habang nanood siya. Sumigaw siya, “Hindi libre ang mantika, alam mo ba yun!?”Gayunpaman, tinitigan siya ni Zuko nang may mukhang walang ekspresyon. “Dali!” Pinalo niya ang likod niya. “Ibuhos mo ang mantika mula sa kawali papunta sa mangkok…”Nang para bang nakatulala, hawak ni Zuko ang kawala sa isang kamay at ang mangkok naman sa kabila nang hindi sigurado kung anong gagawin.“Diyos ko! Layas!” Inagaw ni Melissa ang mangkok at kawali. “Kapag nagpatuloy to, baka mawalan ako ng kusina…”Nang parang isang puppet, pinalayas si Zuko ni Melissa sa kusina. Umalingawngaw ang boses niya sa isipan niya. Bigla niyang sabi, “Tita, totoo ba sa loob mo ang sabi mo?” Nanlaki ang mga mata ni Melissa. “Ano bang sinabi ko?”“Palitan ang pekeng marriage certificate namin ng tunay…”“Sige, sige, sige na!” Kahit na nanatili pa rin ang galit sa mukha ni Melissa, may ngiti sa gilid ng labi niya. “Pero bayaran mo muna ako para sa olive oil!”Sinara n
Sa nagdaang ilang araw, parang dagang tumatawid sa kalsada si Violet—kahit saan siya magpunta, kinukutya siya ng mga tao. Pumunta siya sa university nang walang kahiya-hiya ngunit kailangan niyang balutin ang sarili niya at di siya makilala mula ulo hanggang paa. Sa kabila nito, patuloy na narinig ng tainga niya ang mga nangungutyang boses. Naintindihan na ngayon ng mga tao sa klase na plano ito ni Lina laban sa kanya. Gusto niya silang tumestigo—”Si Lina ang naunang kumopya ng obra ni Xyla Irwin, hindi ako!”“Violet, wag ka nang magsayang ng laway!” Si Keira ang naunang sumagot sa kanya. “Kung hindi dahil sa masamang intensyon mo at inisip mong kopyahin ang gawa ni Lina, hindi sana to mangyayari!” “Mismo…” Singit ng isa. “At saka, sa'yo ang painting na pinasa para sa review, hindi kay Lina! Baka nangopya lang si Lina kasi masaya?”“Nakita naming lahat kung paano madalas inaapi ni Ms. Grist si Lina. Hah… karma yan!”“Ikaw!” Galit na sumigaw si Violet. Mag-isa siya at walang su
Nabigla si Fred sa eksena. Dahan-dahan siyang tumingin sa kanila at naningkit ang mga mata niya. Nagdududa ang ngiti niya. “Mr. Hamerton, ang bata mo pa. Paano ka…”“Ahem, ahem!” Umubo nang malakas si Zuko. Hinigpitan ni Lina ang kamay niyang nakahawak sa braso niya at desperadong tumingin sa kanya. “Uh, oo.” Nagawa ni Zuko na magsabi ng ilang salita nang hirap na hirap. “Hindi… ako pwedeng kumain ng pagkaing may maraming asukal.”Pinakalma niya ang sarili niya. Oo, hindi naman siya mahilig sa matatamis! Pagkatapos magsalita, tumingin siya kay Lina. Maliwanag ang ngiti ng dalaga. Talagang gusto niyang mabugbog!Tama! Kailangan niya siyang turuan ng leksyon pag-uwi nila habang di sila nakikita ni Melissa!“Ganun pala.” Naintindihan kaagad ng tusong si Fred ang dahilan, pero sumakay na lang siya. “Gusto niyo bang palitan ko na lang ang ilang pagkain dito?”“Hindi niyo na kailangang mag-abala pa!” Kalmadong sumagot si Zuko. “Hindi kami nagpunta ng asawa ko rito para kumain. Mr. G
“Si Violet ang nagdala ng lahat ng to sa sarili niya!” Hinila ni Zuko si Lina patayo kasama niya nang nakangisi. “Tapusin na natin rito ang hapunang to. Magpapanggap kaming di namin narinig ang kahit na anong sinabi mo. Kung magpupumilit kang manggulo sa'min, ayos lang sa'king makipagkita sa'yo sa korte!”“Mr. Hamerton, maghintay ka!” Tinawag siya ni Fred. “Hindi na ba talaga tayo pwedeng magnegosasyon?”“Kung sinabi ng asawa ko na hindi, hindi na talaga.” Tumawa si Lina. “Mr. Grist, naiintindihan ko ang kagustuhan mong protektahan ang pamangkin mo, pero di natin dapat kalimutan ang tama at mali bilang isang tao, tama?”“Paano kung alukin kita ng internship position sa Grist Group, Ms. Jenner?”“Anong sabi mo?” Huminto si Lina sa mga hakbang niya at tumingin sa lalaki sa tabi niya. Bahagyang nagsalubong ang kilay ni Zuko. Puno ng pagdududa ang mga mata niya. Mahigpit niyang hinawakan ang maliit na kamay niya at marahan itong pinisil nang dalawang beses na para bang sinasabi sa ka
Sa Centrolis, kanina pa naghihintay si Toph sa pintuan ng mga Thompson. Mauubusan na siya ng pasensya nang bigla niyang nakita ang isang maputi at maliit na anyo. Kaagad siyang lumingon at mabilis na bumaba ng kotse para harangan ang dadaanan ng babae. Hindi handa ang babae at halatang nabigla siya sa kanya. Nabigla sandali si Toph, at napansin niyang kaaya-aya ang itsura niya nang natakot siya. Mayroon siyang maputi at mamula-mulang pisngi, isang pares ng maganda at malilinaw na mata, at buhok na hanggang balikat, na mas nagpakita sa kanyang dalisay at matalinong ere. Hindi siya nakakasilaw sa ganda, pero maaliwalas siya sa mata. Gayunpaman, medyo maputla ang mga labi niya na nagbigay ng impresyon na hindi siya malusog. Hindi napigilan ni Toph na ipakita ang husay niya sa pakikipag-usap. Simple siyang kumaway, nagpamaywang, at hinawi ang buhok niya, sabay nagpakita ng malokong ngiti. “Uy, Pammy!”Blangkong tumitig ang babae sa kanya, sabay nilagay ang mga braso sa harapan n
Natulala sandali sila Linda at Lina, sabay na bumaling ang atensyon nila sa pinto.Nakatayo doon si Nicholas, na may suot na hindi nakakapinsalang ngiti. Kanina pa siya tumatakbo sa labas ng kwarto ng kanyang anak, bago pa man dinala ni Linda ang tray sa itaas. Siya ay nag-aalala na ang kanyang anak na babae ay hindi kumain at nasa masamang kalooban. Ang takot na mawala ang anak na babae na pinaghirapan nilang hanapin ang sumasagi sa kanya.Gayunpaman, hindi niya alam kung paano siya lalapitan. Siya ay isang ama, isang lalaki, at may ilang mga bagay na maaaring hindi gustong pag-usapan ng mga babae sa isang lalaki.Habang nagdadalawang isip siya ay nakita niyang paakyat na si Linda kaya mabilis siyang nagtago sa gilid. Matapos kumatok si Linda sa pinto at pumasok, inilabas niya ang kalahati ng kanyang katawan at sumilip sa loob, pinipilit ang kanyang tenga sa pakikinig.Pero habang nakikinig siya, parang may kakaiba. Bakit umiiyak ang dalawang ito?Sa pagkabalisa, kumatok si Nicho
Ngumiti si Jacob, natuwa siya sa itsura ni Abigail, wala siyang kaalam-alam sa sakit na nararamdaman ni Abigail.“Hindi natin dapat balewalain ang sprain na ‘to. Kailangan nating pumunta sa ospital ngayon,” ang marahan niyang sinabi ngunit mayroong awtoridad ang kanyang tono. “Makinig ka sa’kin. Sasamahan kita!”Tumango si Abigail, ngumiti siya ng matamis habang nakasandal siya sa kanyang upuan. Pakiramdam niya ay nakalubog siya sa isang lalagyan na puno ng matamis na honey.-Kinagabihan, umuwi si Linda at agad na napansin ang problemadong ekspresyon ni Evelyn.“Anong nangyari?” Nadurog ang puso ni Linda. “Si Pammy ba?”Tumingin sa kanya si Evelyn at tumango. “Nalaman niya na may cancer si Mrs. Jenner, at…”Naalarma si Linda, tatakbo na sana siya paakyat ng hagdan, ngunit pinigilan siya ni Evelyn. “Madam, totoo ba ‘yun?”Nanatiling tahimik si Linda ng ilang sandali bago siya sumagot, “Oo.”“Sa tingin… medyo komplikado ‘to.” Kumunot ang noo ni Evelyn. “Pag-uwi niya, nagkulong
”Anong problema?” Napansin ni Jacob na may mali kay Abigail. Noong papaandarin na niya ang sasakyan, huminto siya at kabado siyang tumingin kay Abigail.‘Hindi ba komportable ang upuan? Masikip ba? Siguro hindi pasok sa standards niya ang kotse ko…”Maraming manliligaw si Abigail, lalo na ang mga mayayamang tagapagmana na hindi magdadalawang-isip na gumastos para sa kanya.Pinanghinaan ng loob si Jacob.Pagkatapos, noong sandaling iyon, napansin niya na hindi sinuot ni Abigail ang kanyang seatbelt. Nagkaroon siya ng ideya. Iyon kaya ang problema?Agad siyang lumapit at inabot niya si Abigail upang isuot ang kanyang seatbelt.Nabigla si Abigail, at kinabahan siya. Noong sandaling iyon, habang malapit sa kanya si Jacob, nalanghap niya ang preskong amoy ni Jacob na parang lavender at napansin niya ang kulay pulang bakas sa puting damit ni Jacob sa ilalim ng sikat ng araw.Noong inangat niya ang kanyang tingin at ngumiti siya pagkatapos niyang ayusin ang seatbelt ni Abigail, pakiram
Pagkatapos ay malinaw na narinig ni Lina na sabihin ng isang boses sa kabilang linya na, “Bed 35, Melissa Jones, oras na para sa gamot mo!”Agad na ibinaba ni Jesse ang tawag.Hawak ni Lina ang kanyang phone, tinititigan niya ang madilim na screen. Pakiramdam niya ay maiiyak siya, at tumulo ang mga luha pababa ng kanyang mukha.-Natapilok si Abigail sa set ngunit tiniis niya ang sakit hanggang sa huling eksena upang hindi maantala ang filming progress. Noong sumigaw ng “Cut” ang direktor, namamaga na ang kanyang paa, at hindi siya nangahas na humakbang.Naawa si Jackie kay Abigail at nakipagtalo siya sa crew, sinabi niya na hindi nila inalagaan ng mabuti ang pinakamamahal niyang artist.Hinila siya ni Abigail. “Ang sakit-sakit na ng paa ko, tapos gusto mo pang pasakitin ang ulo ko?”Agad na lumapit si Jackie upang alalayan siya at tinulungan niya siyang maglakad paalis ng set.Sa kasamaang palad, naka-schedule para sa maintenance ang kotse ngayong araw.Nauubos na ang pasensy
”Lina…” Ngumisi si Gia, nang mapansin niya ang galit sa mga mata ni Lina. Akala niya ay ang galit na ito ay nakatuon kay Linda. “Lina, nauunawaan ko na masama ang loob mo, pero isa itong seryosong bagay. Dapat mong hanapin si Mrs. Thompson para klaruhin ang bagay na ito! “Lina, sa tingin mo ba ay binalak ito ni Mrs. Thompson? Sinadya niyan itago sayo ang bagay na ito, para magdusa si Tita Melissa. At kapag nawala na ito, si Mrs. Thompson na lang ang maiiwan…”“Tapos ka na ba!?” Singhal ni Lina. Ang kape na dala ni Lina ay humulas sa kanyang mga kamay, na nalaglag at bumuhos ang mainit na kape sa likod ng paa ni Gia. Napasigaw si Gia, tumalon-talon na parang payaso. “Lina, ikaw…”“Nilinaw ko na ang sarili ko kanina.” Binitawan ni Lina ang kolyar ni Gia, na naging dahilan para matumba si Gia. “Tutulungan kitang isara yang mabaho mong bibig kung wala kang masasabing maganda!”Nanlaki ang mga mata ni Gia na may halong pagkabigla at takot sa kanyang mukha. Naniniwala siya na a
[Maraming salamat!]Sagot ni Toph: [Hindi mo kailangan maging pormal magkapatid tayo! Sana maging maganda ang iyong gabi~]Kung wala lang si Zuko sa opisina, tiyak na dinala na niya si Toph sa hardin para mag-sparring. -Makalipas ang dalawang araw, nung nasa ibaba si Lina para bumili ng. kape, ng bigla siya may nakitang pamilyar na imahe. “Lina, ang tagal nating hindi nagkita.”Nagulat si Lina, hindi maganda ang itsura ni Gia, hindi na siya kasing sigla nang gaya ng dati sa suot niyang damit at istilo. Tila mas mukha siyang pagod.Gayunpaman, may isang bagay na hindi nagbago—ang katusuhan sa kanyang mga mata.Ngumiti si Lina at sinabing, “Hindi pa naman gaanong matagal. Isang linggo pa lang ang nakakaraan mula nang matanggal ka.”“Pero hindi naging maganda ang buong linggo ko,” sabi ni Gia, at ibinaba niya ang tingin niya. Nagmukha siyang kaawa-awa dahil sa maputla niyang ekspresyon.Ngunit hindi na tinatablan ng ganito si Lina.“Gia, hindi kita pinapahirapan,” sabi ni Lina
Kumunot ang noo ni Zuko. “Ang balat mo? Yung hugis buwan?”“Oo.” Nahihiyang ngumiti si Lina. “Hindi ko kaagad sinabi sayo dahil medyo nag-aalala ako… Hindi ba karamihan ng mga lalaki ay ayaw sa mga babae na nagpapa-plastic surgery?”“Hindi naman lahat.” Marahan na hinaplos ni Zuko ang buhok ni Lina. “Ang mga lalaki ay kayang tanggapin ang lahat para sa babaeng mahal nila. Pero bakit mo nga pala pinatanggal ang balat mo?”Huminto sandali si Lina at marahan na nagsalita. “Si Gia ang kumumbinsi sa akin na ipatanggal ito. Sinabi niya sa akin na… yung balat sa bewang ko ay hindi maganda at naapektuhan nito ang itsura ko sa ilang mga damit.“Sa totoo lang, wala akong kamuwang-muwang noon.” Humagikgik siya. “Ibig kong sabihin, gaano ba ako kadalas magsusuot ng damit na kita ang tiyan at bewang ko? Mahalaga ba talaga kung hindi ito maganda sa paningin!? Pero nagpadala ako at nakinig sa kanya at pinatanggal ko ang balat ko.”Dumilim ang tingin ni Zuko. Matagal na nakausap ni Gia si Melvi
Inakala ni gia na si Jacob, dahil sa wala itong karanasan na makipag-date, ay walang alam at hindi siya tatratuhin ng maayos. Kaagad niyang napagtanto na ginamit niya ang pagiging mautak niyang abogado sa kanilang relasyon, ayaw nga rin siya bigyan ng tsokolate nito. Kung kaya nauwi siya kay Tobias. Yun nga lang…Huminga ng malalim is Gia. Lahat ng mga lalaki ay hindi maaasahan. Nagtataka siya kung bakit may maasahan na lalaki si Lina habang kahit si Renee, na maituturing na kahihiyan, ay may nag-aalaga sa kanya. Kinuyom ni Gia ang kanyang mga kamao sa galit na nagliliyab sa kanyang magata na parang apoy. -Pasado 10 na ng gabi, at hanggang ngayon ay nakasubsob pa rin si Lina sa pag-aaral sa isang disenyo sa kanyang opisina. Nag-unat siya at napansin niya na nakangiti sa kanya si Renee, at sinesenyasan siya gamit ng mga mata nito. At doon napansin ni Lina na nakapasok na pala si Zuko ng hindi niya napapansin. Napasinghap siya ng mahina at sinuntok ito ng mahina. “Paano mo nag
Napasinghap si Gia, bakas sa kanyang mga mata ang pinaghalong galit at takot habang nakatingin siya kay Linda. Saka naman lumapit ang driver ng mga Thompson at tumayo sa harapan nila. Tiningnan ni Linda si Gia ng nakangiti an puno ng panlilibak."Mm! Mmph!"Ng bigla, isang kakaibang tunog ang nanggaling sa kanilang likuran. Lumingon si Linda at nakita niya ag isang lalaki na may balot ang ulo, na pagewang gewang papunta sa kanila habang umaalog ang malaking katawan nito. Nagulat si Linda ngunit napansin niya na parang may kakaiba sa ekspresyon ni Gia. Ang lalaking balot na balot ang ulo ay nagawang ibuka ang ang bahagi ng kanyang bibig at magalang silang binati. Yumuko siya at sinabi, “Mrs. Thompson, ako nga pala si tobias Chambers. Isang karangalan para sa akin ang makita kayo dito!”“Ano naman ang maganda tungkol sa makita mo ako sa ospital?” Tanong ni Linda.“Kasi…” tumigil si Tobias. Binulong ng driver kay Linda, “Siya ang manager ng film studio project at ang punong abala