Nanahimik sandali si Zuko. Kung si Pammy talaga ang babaeng iyon, kahit na maraming taon siyang nawala at hindi pamilyar sa lahat, hindi siya dapat masyadong matakot sa mundo sa labas, lalo na't nahanap na siya at nakuha ang pagmamahal ng mga magulang niya. Hindi dapat ganito katindi ang reaksyon niya ayon sa iniisip ni Toph. Gayunpaman, ayon kay Toph, para bang nag-iingat si Pammy sa kahit saan, o natatakot siyang matuklasan ng iba. “Hello, Zuko? Nakikinig ka ba?” Tinawag siya ni Toph.“Oo, nandito ako,” sagot ni Zuko nang may malalim na boses. Sinara niya ang rolling shutter door ng tindahan at tumayo sa pintuan para ipagpatuloy ang tawag. Pinadaan niya ang kamay niya sa buhok niya. “Toph, sa tingin ko kailangan pa rin nating umasa sa'yo tungkol dito.”Sa kabilang linya, napaiyak sa panlulumo si Toph. Pinigilang tumawa ni Zuko at nagpanggap na seryoso habang nagsabi siya, “Pag-isipan mo. Maraming beses ka bang sumubok. Baka pag sinubukan mo pa nang isang beses, magtagum
“Hmm.” Tumango si Zuko pagkatapos ng isang sandali. “Tama ka…”Sa kung anong dahilan, lumitaw sandali sa isipan niya ang mukha ni Lina. Naalala niyang nauupo siya kasama ng mga Jenner tuwing oras ng kainan. Mukhang pamilya sina Jesse, Melissa, at Dave dahil ang itsura ni Dave ay pinaghalong katangian ng mga magulang niya, pero naiiba si Lina. Kadalasang sinasabing ang mga anak na babae ay mas hawig sa taray nila, pero para bang hindi ito totoo kina Jesse at Lina. “Uy, kuya?” Hindi narinig ni Toph ang boses ni Zuko nang ilang sandali at nag-alala siya. “Anong ginagawa mo diyan?”“Ah, wala lang,” sagot ni Zuko. “Pauwi na ako. Tapusin na natin to rito. Magpahinga ka na rin.”“Gising na ako. Mag-usap pa tayo!” Suhestiyon ni Toph, “Mag-isa kang nakatira sa isang malaking villa, at walang ibang tao sa paligid. Paano kung magvideo call tayo?”“Ayokong makipag-usap sa'yo!” Diin ni Zuko. “Hindi ako sa villa nakatira, at… tulog na ang mga tao sa bahay. Baka magising ko sila!”“Ano?” Big
Nagbago ang ekspresyon ni Zuko habang sinubukan niya ang lahat para pigilan ang tawa niya. Inisip niyang sana ni-record niya yun kanina lang at pinarinig niya sa tatay niya!Aling pamilyadong lalaki ang magiging ganito kamiserable maliban kay Zephyr?“Zeke!” Ngumiti si Melissa at tumingin kay Zuko. “Anong gusto mong kaining tanghalian? Ipagluluto kita!”“Oh, hindi na kailangan.” Mabilis na tumayo si Zuko. “Tita, alagaan mong mabuti si Mr. Jenner. Pupunta na ko sa supermarket.”Pagkatapos sabihin iyon, nagmadali siyang naglakad palabas ng bahay at di niya narinig si Melissa na sumigaw sa likuran, “Walang klase sa hapon si Lina. Papapuntahin ko rin siya sa tindahan at magtatrabaho kasama mo!”Naging malayo ang boses niya at hindi alam ni Zuko kung anong sinisigaw niya. Gusto niya siguro siyang panatilihin dun para magtanghalian!Tumawa si Zuko at binilisan niya ang lakad niya. Walang masyadong mamimili sa maliit na supermarket sa hapon, at nagkaroon siya ng pambihirang oras ng
Natuwa si Mary at nagsalita pa nang nakita niyang interesado si Zuko. “Sasabihin ko sa'yo nang palihim… Ang totoo, suspetsa namin na dinukot si Lina ang mga magulang niya!”“Ano?” Medyo nagulat si Zuko at naningkit ang mga mata niya. “Mrs. Nash, hindi ka pwedeng gumawa ng akusasyon nang walang basehan! Alam na alam ko kung anong klase ng tao ang mga biyenan ko!”“Ikaw bata ka, alam kong kakampihan mo ang biyenan mo!” Sumimangot si Mary. “Pero nakita kong isa kang tapat na bata at di ko gustong maloko ka nila! Mukha mang tapat ang dalawang yun, pero sinong nakakaalam kung anong klase ng tao talaga sila? Oras lang ang makakapagbunyag sa tunay na ugali nila!”“At saka di ako gumagawa ng walang basehang akusasyon. 20 taon ang nakaraan, wala pa silang anak. Pumunta sila sa malaking hospital sa Centrolis para humingi ng tulong, at nang bumalik sila pagkatapos ng ilang buwan, dala-dala nila ang babaeng ito!“Hah!” Mas lalong nasabik si Mary habang nagsalita siya. “Pinagpipilitan nilang
Nabigla si Zuko at kinilabutan siya. Dahan-dahang lumapit si Lina. Lumalaki ang ngiti niya, ngunit kasing lamig ng yelo ang mga mata niya. “Oh, Zeke, sayang ang isang talentadong taong kagaya mo sa maliit na tindahan namin!”Nanginig ang gilid ng bibig ni Zuko. “Anong… sinasabi mo?”“Ang ibig kong sabihin…” Tinitigan ni Lina ang mukha niya. “Mayroong may nag-iisang anak sa pamilya nila, at lahat ng assets ng pamilya ay mapupunta sa anak sa hinaharap! Heh! Ang gandang alok nun! Di ba?”“Pero…”Sa harap ni Lina na umaabot lang sa dibdib niya, hindi man lang nagtangkang kumilos si Zuko at masunuring tumayo roon na parang isang estudyante sa elementarya na pinapagalitan. Gayunpaman, natatawa siyang makita si Lina na punong-puno ng selos. Nagseselos siya, pero ang nararamdaman lang ni Zuko ay tamis. Hindi napigilan ni Zuko na ngumiti, ngunit nainis dito si Lina. Kinagat ni Lina ang labi niya habang hawak nang mahigpit ang baunang hawak niya hanggang sa namuti ang kamao niya. N
Sa gabing iyon, pagkatapos ni Zuko sa trabaho niya at umuwi, nakaupo pa rin si Lina sa sopa nang nakabukas ang telebisyon, ngunit wala sa telebisyon ang atensyon niya. Pinanood niya ang lalaking pumasok sa bahay, nagpalit ng tsinelas kagaya ng kadalasan, at dinala ang walang lamang baunan sa kusina para hugasan ito. Umasta siya na para bang walang nangyari! Inubos pa niya ang manok at noodles! Kinagat ni Lina ang labi niya at hinintay siyang puntahan siya at pagaanin ang loob niya. Pagkatapos ng isang sandali, huminto ang tunog ng tubig sa kusina at pinunasan ni Zuko ang kamay niya sabay naglakad palabas. Umupo siya sa tabi niya. Medyo natuwa si Lina, at tataas na sana ang gilid ng mga labi niya nang biglang nagsalita ang lalaki, “Galit ka pa rin ba?”Naisip ni Lina na hindi talaga siya walang kaalam-alam. Umungol siya bilang sagot at lumingon sa malayo para iwasang tumingin sa kanya. Umubo si Zuko at isang bakas ng kamalumanayan ang lumitaw sa malamig niyang mukha, ngunit
“Ano? Wala kang nahanap?” Nagulat si Fred. Ang surveillance system ng Grist Group ay itinuturing na isa sa pinakamaganda sa industriya. Gumagamit sila ng sari-saring paraan para mabantayan ang mga empleyado nila at isa itong bukas na sikreto sa buong grupo. Sa harapan ng invasion of privacy at paglabag sa karapatang pantao, maraming empleyado ang hindi nagtangkang magsalita at nanatiling magtiis nang tahimik. Pero walang epekto ang mga paraang ito kay Zeke?Kumalma si Fred at nagpatuloy na nagtanong, “Anong dahilan kung bakit… wala kayong mahanap?”Sumagot ang tauhan, “Tinignan muna namin ang araw ng pagpasok ni Zeke, at base sa petsang yun, kinuha namin lahat ng surveillance records, pero wala kaming nahanap… Para bang hindi pa nagpunta sa Grist Group ang taong ito!“At ang trak niya… Tinignan din namin ito. Matagal nang nagloloko ang tracking system sa trak at maliban sa trak na yun, hindi siya nagmaneho ng ibang sasakyan kaya…”Hindi na nakayanang makinig ni Fred at suming
Hindi maganda ang pagmamaneho ng kuya niya. Matagal nang humihina ang Grist Group. Kung hindi dahil sa pagsisikap niya sa pagsuporta sa lahat ng nagdaang taon, hindi mapupunta sa kinatatayuan nito ngayon ang Grist Group. Nang umaayos na sana ang sitwasyon, isa na namang isyu sa isang batch ng beverage formula ang lumitaw, at ngayon naman ay ang problema ni Violet. Hindi na gustong maging sunud-sunuran ni Fred sa iba!“Kung talagang siya si Zuko…” bulong niya sa sarili niya nang may maliit na ngiti sa mukha niya. Kaagad niyang dinampot ang phone niya at tinawagan ang assistant niya, “Ipagbook mo ko ng mesa sa nakaraang hotel! At maghanap ka ng paraan para makipagkita si Lina Jenner sa'kin…“Wag na pala.” Nagbago ang isip niya. “Pupuntahan ko siya mismo!”Nag-iingat si Lina sa lahat mula sa mga Grist dahil kay Violet, kaya ang pagpunta niya para makita siya nang personal ay magpapakita ng sinseridad niya. Pagkatapos ibaba ang tawag, nagpunta si Fred sa banyo at tinignan ang sari
Natulala sandali sila Linda at Lina, sabay na bumaling ang atensyon nila sa pinto.Nakatayo doon si Nicholas, na may suot na hindi nakakapinsalang ngiti. Kanina pa siya tumatakbo sa labas ng kwarto ng kanyang anak, bago pa man dinala ni Linda ang tray sa itaas. Siya ay nag-aalala na ang kanyang anak na babae ay hindi kumain at nasa masamang kalooban. Ang takot na mawala ang anak na babae na pinaghirapan nilang hanapin ang sumasagi sa kanya.Gayunpaman, hindi niya alam kung paano siya lalapitan. Siya ay isang ama, isang lalaki, at may ilang mga bagay na maaaring hindi gustong pag-usapan ng mga babae sa isang lalaki.Habang nagdadalawang isip siya ay nakita niyang paakyat na si Linda kaya mabilis siyang nagtago sa gilid. Matapos kumatok si Linda sa pinto at pumasok, inilabas niya ang kalahati ng kanyang katawan at sumilip sa loob, pinipilit ang kanyang tenga sa pakikinig.Pero habang nakikinig siya, parang may kakaiba. Bakit umiiyak ang dalawang ito?Sa pagkabalisa, kumatok si Nicho
Ngumiti si Jacob, natuwa siya sa itsura ni Abigail, wala siyang kaalam-alam sa sakit na nararamdaman ni Abigail.“Hindi natin dapat balewalain ang sprain na ‘to. Kailangan nating pumunta sa ospital ngayon,” ang marahan niyang sinabi ngunit mayroong awtoridad ang kanyang tono. “Makinig ka sa’kin. Sasamahan kita!”Tumango si Abigail, ngumiti siya ng matamis habang nakasandal siya sa kanyang upuan. Pakiramdam niya ay nakalubog siya sa isang lalagyan na puno ng matamis na honey.-Kinagabihan, umuwi si Linda at agad na napansin ang problemadong ekspresyon ni Evelyn.“Anong nangyari?” Nadurog ang puso ni Linda. “Si Pammy ba?”Tumingin sa kanya si Evelyn at tumango. “Nalaman niya na may cancer si Mrs. Jenner, at…”Naalarma si Linda, tatakbo na sana siya paakyat ng hagdan, ngunit pinigilan siya ni Evelyn. “Madam, totoo ba ‘yun?”Nanatiling tahimik si Linda ng ilang sandali bago siya sumagot, “Oo.”“Sa tingin… medyo komplikado ‘to.” Kumunot ang noo ni Evelyn. “Pag-uwi niya, nagkulong
”Anong problema?” Napansin ni Jacob na may mali kay Abigail. Noong papaandarin na niya ang sasakyan, huminto siya at kabado siyang tumingin kay Abigail.‘Hindi ba komportable ang upuan? Masikip ba? Siguro hindi pasok sa standards niya ang kotse ko…”Maraming manliligaw si Abigail, lalo na ang mga mayayamang tagapagmana na hindi magdadalawang-isip na gumastos para sa kanya.Pinanghinaan ng loob si Jacob.Pagkatapos, noong sandaling iyon, napansin niya na hindi sinuot ni Abigail ang kanyang seatbelt. Nagkaroon siya ng ideya. Iyon kaya ang problema?Agad siyang lumapit at inabot niya si Abigail upang isuot ang kanyang seatbelt.Nabigla si Abigail, at kinabahan siya. Noong sandaling iyon, habang malapit sa kanya si Jacob, nalanghap niya ang preskong amoy ni Jacob na parang lavender at napansin niya ang kulay pulang bakas sa puting damit ni Jacob sa ilalim ng sikat ng araw.Noong inangat niya ang kanyang tingin at ngumiti siya pagkatapos niyang ayusin ang seatbelt ni Abigail, pakiram
Pagkatapos ay malinaw na narinig ni Lina na sabihin ng isang boses sa kabilang linya na, “Bed 35, Melissa Jones, oras na para sa gamot mo!”Agad na ibinaba ni Jesse ang tawag.Hawak ni Lina ang kanyang phone, tinititigan niya ang madilim na screen. Pakiramdam niya ay maiiyak siya, at tumulo ang mga luha pababa ng kanyang mukha.-Natapilok si Abigail sa set ngunit tiniis niya ang sakit hanggang sa huling eksena upang hindi maantala ang filming progress. Noong sumigaw ng “Cut” ang direktor, namamaga na ang kanyang paa, at hindi siya nangahas na humakbang.Naawa si Jackie kay Abigail at nakipagtalo siya sa crew, sinabi niya na hindi nila inalagaan ng mabuti ang pinakamamahal niyang artist.Hinila siya ni Abigail. “Ang sakit-sakit na ng paa ko, tapos gusto mo pang pasakitin ang ulo ko?”Agad na lumapit si Jackie upang alalayan siya at tinulungan niya siyang maglakad paalis ng set.Sa kasamaang palad, naka-schedule para sa maintenance ang kotse ngayong araw.Nauubos na ang pasensy
”Lina…” Ngumisi si Gia, nang mapansin niya ang galit sa mga mata ni Lina. Akala niya ay ang galit na ito ay nakatuon kay Linda. “Lina, nauunawaan ko na masama ang loob mo, pero isa itong seryosong bagay. Dapat mong hanapin si Mrs. Thompson para klaruhin ang bagay na ito! “Lina, sa tingin mo ba ay binalak ito ni Mrs. Thompson? Sinadya niyan itago sayo ang bagay na ito, para magdusa si Tita Melissa. At kapag nawala na ito, si Mrs. Thompson na lang ang maiiwan…”“Tapos ka na ba!?” Singhal ni Lina. Ang kape na dala ni Lina ay humulas sa kanyang mga kamay, na nalaglag at bumuhos ang mainit na kape sa likod ng paa ni Gia. Napasigaw si Gia, tumalon-talon na parang payaso. “Lina, ikaw…”“Nilinaw ko na ang sarili ko kanina.” Binitawan ni Lina ang kolyar ni Gia, na naging dahilan para matumba si Gia. “Tutulungan kitang isara yang mabaho mong bibig kung wala kang masasabing maganda!”Nanlaki ang mga mata ni Gia na may halong pagkabigla at takot sa kanyang mukha. Naniniwala siya na a
[Maraming salamat!]Sagot ni Toph: [Hindi mo kailangan maging pormal magkapatid tayo! Sana maging maganda ang iyong gabi~]Kung wala lang si Zuko sa opisina, tiyak na dinala na niya si Toph sa hardin para mag-sparring. -Makalipas ang dalawang araw, nung nasa ibaba si Lina para bumili ng. kape, ng bigla siya may nakitang pamilyar na imahe. “Lina, ang tagal nating hindi nagkita.”Nagulat si Lina, hindi maganda ang itsura ni Gia, hindi na siya kasing sigla nang gaya ng dati sa suot niyang damit at istilo. Tila mas mukha siyang pagod.Gayunpaman, may isang bagay na hindi nagbago—ang katusuhan sa kanyang mga mata.Ngumiti si Lina at sinabing, “Hindi pa naman gaanong matagal. Isang linggo pa lang ang nakakaraan mula nang matanggal ka.”“Pero hindi naging maganda ang buong linggo ko,” sabi ni Gia, at ibinaba niya ang tingin niya. Nagmukha siyang kaawa-awa dahil sa maputla niyang ekspresyon.Ngunit hindi na tinatablan ng ganito si Lina.“Gia, hindi kita pinapahirapan,” sabi ni Lina
Kumunot ang noo ni Zuko. “Ang balat mo? Yung hugis buwan?”“Oo.” Nahihiyang ngumiti si Lina. “Hindi ko kaagad sinabi sayo dahil medyo nag-aalala ako… Hindi ba karamihan ng mga lalaki ay ayaw sa mga babae na nagpapa-plastic surgery?”“Hindi naman lahat.” Marahan na hinaplos ni Zuko ang buhok ni Lina. “Ang mga lalaki ay kayang tanggapin ang lahat para sa babaeng mahal nila. Pero bakit mo nga pala pinatanggal ang balat mo?”Huminto sandali si Lina at marahan na nagsalita. “Si Gia ang kumumbinsi sa akin na ipatanggal ito. Sinabi niya sa akin na… yung balat sa bewang ko ay hindi maganda at naapektuhan nito ang itsura ko sa ilang mga damit.“Sa totoo lang, wala akong kamuwang-muwang noon.” Humagikgik siya. “Ibig kong sabihin, gaano ba ako kadalas magsusuot ng damit na kita ang tiyan at bewang ko? Mahalaga ba talaga kung hindi ito maganda sa paningin!? Pero nagpadala ako at nakinig sa kanya at pinatanggal ko ang balat ko.”Dumilim ang tingin ni Zuko. Matagal na nakausap ni Gia si Melvi
Inakala ni gia na si Jacob, dahil sa wala itong karanasan na makipag-date, ay walang alam at hindi siya tatratuhin ng maayos. Kaagad niyang napagtanto na ginamit niya ang pagiging mautak niyang abogado sa kanilang relasyon, ayaw nga rin siya bigyan ng tsokolate nito. Kung kaya nauwi siya kay Tobias. Yun nga lang…Huminga ng malalim is Gia. Lahat ng mga lalaki ay hindi maaasahan. Nagtataka siya kung bakit may maasahan na lalaki si Lina habang kahit si Renee, na maituturing na kahihiyan, ay may nag-aalaga sa kanya. Kinuyom ni Gia ang kanyang mga kamao sa galit na nagliliyab sa kanyang magata na parang apoy. -Pasado 10 na ng gabi, at hanggang ngayon ay nakasubsob pa rin si Lina sa pag-aaral sa isang disenyo sa kanyang opisina. Nag-unat siya at napansin niya na nakangiti sa kanya si Renee, at sinesenyasan siya gamit ng mga mata nito. At doon napansin ni Lina na nakapasok na pala si Zuko ng hindi niya napapansin. Napasinghap siya ng mahina at sinuntok ito ng mahina. “Paano mo nag
Napasinghap si Gia, bakas sa kanyang mga mata ang pinaghalong galit at takot habang nakatingin siya kay Linda. Saka naman lumapit ang driver ng mga Thompson at tumayo sa harapan nila. Tiningnan ni Linda si Gia ng nakangiti an puno ng panlilibak."Mm! Mmph!"Ng bigla, isang kakaibang tunog ang nanggaling sa kanilang likuran. Lumingon si Linda at nakita niya ag isang lalaki na may balot ang ulo, na pagewang gewang papunta sa kanila habang umaalog ang malaking katawan nito. Nagulat si Linda ngunit napansin niya na parang may kakaiba sa ekspresyon ni Gia. Ang lalaking balot na balot ang ulo ay nagawang ibuka ang ang bahagi ng kanyang bibig at magalang silang binati. Yumuko siya at sinabi, “Mrs. Thompson, ako nga pala si tobias Chambers. Isang karangalan para sa akin ang makita kayo dito!”“Ano naman ang maganda tungkol sa makita mo ako sa ospital?” Tanong ni Linda.“Kasi…” tumigil si Tobias. Binulong ng driver kay Linda, “Siya ang manager ng film studio project at ang punong abala