1

Alas-diyes ng gabi sa araw na iyon sa Moro Hotel. Tumingin si Katrice sa numero ng presidential suite.

“Nandito na ako,” bulong niya.

Sa mga oras na iyon, sobra na ang kaba na nararamdaman niya. Pumikit siya nang maraan hanggang sa nag-vibrate ang phone niya. Nakatanggap siya ng mensahe mula sa kanyang ama na si Roy.

{From Tatay:

Katrice, pumayag na ang tiyahin mo. Basta samahan mo lang nang maayos si Mr. Perez ngayong gabi, babayaran na niya agad ang gastos sa pagpapagamot ng kapatid mo.}

Pagkabasa niya ng mensahe, nanatiling walang emosyon ang maputlang mukha ni Katrice. Manhid na siya—wala na siyang maramdaman, ni sakit man lang.

Matapos mag-asawang muli ang kanilang ama, tila naging invisible na silang magkapatid sa paningin nito. Sa loob ng mahigit sampung taon, pinabayaan lang sila nitong abusuhin at saktan ng madrasta nila. Ang kakulangan sa pagkain at damit—pangkaraniwan na. Pero ang pambubugbog, panlalait, at pang-aalipusta—araw-araw niyang dinaranas.

At ngayong may utang sa negosyo, siya pa ang isinakripisyo. Ipinilit siyang isama kay Mr. Perez… para makatabi ito.

Tumanggi siya sa una, kaya pinutol ng mga ito ang pondo para sa gamutan ng kanyang kapatid.

May autism ang kanyang kapatid—hindi puwedeng matigil ang therapy.

‘Mas masahol pa siya sa hayop. Kahit tigre, hindi kinakain ang sariling anak... pero si Tatay, ni hindi man lang kami itinuring na tao.’ sabi niya sa kanyang isipan, nakakuyom ang kanyang mga kamay sa galit. 

Para sa kapatid niya—wala na siyang ibang pagpipilian.

Huminga nang malalim si Katrice habang nakatayo sa harap ng pinto. Itinaas niya ang kamay para kumatok. Ngunit hindi ito naka-lock. Bahagyang tulak lang, bumukas na ang pinto.

Madilim ang loob.

Napakunot-noo si Katrice, at dahan-dahang pumasok habang kinakapkap ang paligid. “Mr. Perez, nandito na ako… uh—”

Biglang may braso—mahaba at matatag—na humawak sa kanyang leeg at itinulak siya sa dingding. Napasinghap siya sa sakit ng likod, habang nilamon ng makapal na amoy ng lalake ang paligid niya.

“What did you do to me?!” Galit na galit ang boses ng lalake, mababa at matalim.

Nag-panic si Katrice. Hindi niya alam ang nangyayari.

Hawak pa rin ang kanyang leeg, napailing siya at pilit nagsalita, “A-Ako, wa-wala po akong ginawa... H-hindi ko alam…”

Bigla siyang binitiwan. Pero hindi pa siya nakakahinga nang maayos, naramdaman na lang niyang hinawakan siya sa bewang at idinikit sa katawan ng lalake.

Mainit ang balat nito, parang may lagnat, at sobrang lapit nila sa isa’t isa. Nang magsalita ang lalake, halos dumikit sa balat niya ang mainit na hininga, “Binibigyan kita ng pagkakataon. Itulak mo ako. Lumabas ka dito.”

Napamulagat si Katrice. Pinalalabas niya ako? Hindi ba siya kuntento? Iniisip ba niyang hindi ako interesado?

Pero hindi siya puwedeng umalis. Hindi para sa sarili niya—kundi para sa kapatid niya.

Wala na siyang karapatang mag-inarte pa. Nandito na siya. Wala nang atrasan. “Hindi ako lalabas. Tonight… I’m yours,” mahinang bulong niya.

Yumakap siya sa leeg ng lalaki, tiptoed, at pilit na hinalikan ang labi nito—bagamat halatang wala siyang karanasan.

Nabigla ang lalaki. Malambot at malamig ang labi ni Katrice, pero para sa kanya, para bang nasunog ang huling hibla ng kanyang kontrol.

“Ikaw…malinis ka ba?” tanong ng lalaki, pinagmasdan si Katrice.

Habang lumalalim ang hininga ng lalaki, tila pinipigil ang sariling galit—o sakit.

Hindi na nagtanong si Katrice. Pinikit niya ang mata, at kahit nahihiya, nanginginig ang labi habang sumagot.

“Malinis ako…”

“Siguraduhin mong totoo ang sinabi mo.”

Pagkasabi no’n, binuhat siya at inihagis sa kama. Mabilis ding sumunod ang katawan ng lalaki, pinatungan siya.

“Good girl. From now on… you’re mine.”

Hinawakan nito ang baywang niya at pinadapa sa kama. Napakababa ng boses ng lalaki, halos pabulong habang bumubuhos ang maiinit nitong halik sa katawan niya.

Napapikit si Katrice, ni hindi na makakilos. Napahiya siya, napasama ang loob, pero walang ibang opsyon. Kasabay ng kahihiyan, dumating ang kirot.

Napakagat siya sa labi habang pilit pinipigil ang luha. Habang tumatagal, hindi na niya kaya. Umiiyak na siyang nakikiusap, pero tila bingi ang lalaki.

Mas lalo pa itong naging mapusok, tila may walang katapusang lakas.

Buong gabi—para siyang pinatay.

***

Nagising si Katrice dahil sa sakit. Nasa bisig pa rin siya ng lalaki. Amoy niya ang banayad na halimuyak ng tabako at mint cologne mula rito.

Ang bango…

Gustuhin man niyang bumangon, pinigilan siya ng braso nitong nakaakbay sa baywang niya.

“Gising ka na?”

Bumalikwas ang lalaki at muling pumatong sa kanya. Napatigil sa takot si Katrice.

“Good girl. Hindi mo ako niloko. Akin ka na talaga.”

Dumaan ang malamig na daliri nito sa pisngi niya, at halatang nasisiyahan ang tono. “Ligo tayo? Gusto mong ikaw muna? O buhatin kita?”

“H-Huh?”  Napakapit si Katrice sa kumot, takot na takot. Nataranta siyang tumanggi. “Hindi… h-hindi na po, m-mauna ka na lang…”

“Hush.”

Ngumisi ang lalaki. Sa isip niya, nahihiya lang ito, hindi tumatanggi.

“Okay. Mauna na ako. Wait for me.” Pisil nito ang pisngi niya bago tumayo at pumasok sa banyo.

‘Wait for him? Nasisiraan na ba siya? Hindi pa ba sapat ang buong gabi?’ sigaw ni Katrice sa isipan niya.

Nang tuluyang buksan ang ilaw sa banyo, saka lang lumiwanag ang paligid.

Agad na bumangon si Katrice, nanginginig at napasinghap sa kirot na naramdaman sa pagitan ng mga hita.

‘Sugat ba ‘to?’ nagtataka siya ngunit wala siyang oras para alamin.

Pinilit niyang isuot ang mga damit kahit masakit ang katawan, at bago pa makalabas ang lalaki, dali-dali siyang lumabas ng kwarto—kahit anong mangyari, kailangan niyang makalayo.

Pagkalabas na pagkalabas ni Katrice sa pintuan ng hotel, tumunog agad ang kanyang cellphone. Sinagot niya ito, bahagyang nanginginig ang boses. "Nagawa ko na ang gusto niyong mangyari. Yung bayad para sa pagpapagamot ni Kathlyn..."

"Lintik kang bata ka! Niloloko mo ba ako?!" sigaw ng madrasta niyang si Jessa mula sa kabilang linya, galit na galit ang tono. "Saan ka ba nagpunta buong gabi, ha?! Dapat sasamahan mo si Mr. Perez, ‘di ba? Ikaw na mismo ang pumayag! Tapos ngayon, may gana ka pang humingi ng pambayad para sa kapatid mong baliw?!"

Napangisi si Katrice, puno ng hinanakit at pagod ang kanyang mukha. "Bago ako umalis, naliligo pa si Mr. Perez. O gusto mo bang samahan ko siya hanggang matapos?" Sarkastikong sagot niya, nanginginig ang kamay sa gigil at inis.

"Kalokohan! Buong gabi nag-antay si Mr. Perez sa’yo! Hindi ka dumating!" Umigting ang galit ni Jessa. "Umuwi ka agad dito! Kapag nainis si Mr. Perez, kaya mo bang sagutin ang utang namin, ha?!"

Pagkatapos noon, binabaan siya ng tawag.

Napatigil si Katrice. Hindi iyon tunog ng biro.

Pero… bakit gano’n? 

Kagabi, malinaw pa sa kanya — kasama niya ang lalaki… hindi si Mr. Perez. Ibang tao ‘yon. Ibang boses. Ibang presensya.

“Sino ‘yon?” mahinang bulong niya sa sarili.

Samantala, sa loob ng hotel, pumasok ang isang lalaking nangangalang Kyle sa presidential suite. Binuksan niya ang makapal na kurtina, at bahagyang lumiwanag ang silid sa bughaw-puting Daragaag ng umaga.

Huminto ang lagaslas ng tubig sa banyo. Lumabas si Ethaniel — naka-bath towel lang sa baywang, at ang katawan ay perpektong hubog, parang model: broad shoulders, toned abs, at matipunong dibdib. Ang mukha niya’y matalim, guwapo, pero may bahid ng antok at misteryo.

Tinapunan niya ng tingin si Kyle, tapos ay luminga-linga sa paligid.

Wala ang babae.

Napakunot ang noo niya. "Where is she?"

“Sir? Sino po?” tanong ni Kyle.

“Iyong babae? Saan siya?”

Napakamot si Kyle, litong-lito. "Boss, pagpasok ko, wala po akong nakitang babae."

Tumawa si Ethaniel, pero malamig ang ngisi. Dumako ang tingin niya sa kama — sa malinis na puting bedsheet na may bakas ng pulang mantsa.

Obvious ang nangyari.

“Tumakas?” Mababaw pero puno ng panunuya ang tanong niya sa sarili. Hindi siya hinintay.

"Tsk, hindi marunong sumunod," bulong niya, at lumitaw ang pilyong ngiti sa labi.

Simula nang magbinata siya, ilang beses na rin siyang tinangkang "ialay" sa kama ng mga babaeng may ibang intensyon. Pero kahit minsan, walang nagtagumpay — hanggang kagabi.

May nag-drug sa kanya. At ngayon lang siya bumigay.

Pero napaisip siya saglit kung drug lang ba ang dahilan kung bakit bumigay siya? O... may kakaiba talaga sa babaeng 'yon?

"Kyle." Lumingon siya sa secretary niya, seryoso na ang tono. "Alamin mo ang lahat ng nangyari kagabi. At hanapin mo ang babaeng ‘yon. Gusto ko siyang makita. Kahit anong mangyari."