SCARLETT
WALA akong ibang nagawa kung hindi tanggapin ang misyong inatas sa akin ni Boss. Labag man sa loob ko may magagawa pa ba ako? Naka-plano na pala ang lahat bago sabihin sa akin. Tsk!
Sa huli pinili ko na lang munang umuwi sa bahay para dalawin sila grandpa. Tatlong araw lang ang pahinga ko kaya dapat sulitin ko at gawin ang ibang gawain na labas ang pagiging isang Asssasin. Dadaan din siguro ako sa store para maabisuhan ang manager na matagal tagal akong mawawala. Aside sa pagiging Assassin meron din akong tatlong businesses Flower shop, Cafe and botique. Hindi man halata sa akin pero iyon ang mga negosyo ko.
Nang makarating sa harap ng bahay ay nakangiti akong pumasok sa loob. Sinalubong ako ng mga kasambahay para batiin.
“Goodmorning Manang Flor, where is lolo and dad? Nandito ba sila?” Tanong ko sa katiwala namin.
“Magandang umaga Iha, oo nandito sila. Hindi umalis ang Daddy mo. Oo nga pala nakahanda na ang pagkain sa lamesa para sa pananghalian. Saktong sakto ang iyong dating.”
Napangiti naman ako ng malawak sakto nagugutom na ako. Sa totoo lang dito lang sa bahay na ito nagbabago ang ugali ko. Nawawala ang pagiging Assassin ko kapag kaharap ang pamilya.
Dumeretso na ako sa hapag kainan. Natuwa ako dahil masasarap lahat ang hinanda na tanghalian. Pakiramdam ko ngayon lang ulit ako makakain ng totoong pagkain. I mean iyong lutong bahay.
Naupo ako at hinintay na dumating si Dad at Lolo. Maya maya pa narinig kona ang mga nagmamadaling yabag nila.
“Apo, you're here!” Masaya akong kumaway kay Lolo.
“Hi, Lo! Kamusta na kayo?” Tumayo ako para salubungin ito at magmano. Humalik rin ako sa pisngi nito. Tapos tumingin ako sa lalaking nakasunod sa kanya at nakangiting nilapitan ito saka binigyan ng malambing na yakap.
“Dad, I miss you.”
“I miss you too, princess..Kamusta ka? matagal ka ring hindi nakadalaw. Mukhang sunod sunod ang binibigay sa ‘yong misyon.” Lumayo na ako sa yakap nito saka tipid ng ngumiti.
“Ok naman dad, still in the rank 1. And yes, ang daming misyong binibigay sa akin. Pagkatapos ng isang misyon ay tatawagan ulit ako para sa bagong misyon na naman.” Malawak naman itong ngumiti.
“As I expected, parehong pareho kayo ng mommy mo, sa kanya ka talaga nagmana.”
Bigla naman akong napangiti ng malungkot ng ipaalala ni Dad si mom. Kung nandito pa sana siya siguradong proud na proud siya sa akin. Ang mommy ko ay isang top rank Assassin din kung saan din ang organisasyon ko. Kahit mag asawa na sila ni Daddy hindi pa rin umalis si mommy sa trabaho niya dahil doon siya masaya. Hindi naman siya tinutulan ng daddy bagkus sinuportahan pa rin niya ito. Namatay din sa misyon ang aking ina dahil na set up ito. Isa ‘yun sa dahilan kaya gusto kong maging Assassin para hanapin lahat ng salarin sa nangyari sa aking ina.
Ang alam ng lahat dahil sa misyon pero malakas ang kutob ko at nila dad na hindi dahil don. Alam namin na maraming na iinggit kay mommy dahil siya lang ang natatangging Assassin noon na walang nabigong trabaho at lahat ng klaseng misyon ay napagtagumpayan. Ito din ang dahilan bakit sa tuwing napunta ako ng HQ wala akong pinapakitang emosyon dahil ayokong may mapalapit sa akin na iba. Hanggang maaari ang Top rank Assassins lang ang kinakausap ko at si Boss. The rest wala na akong pakialam.
Halos lahat ay idolo ang aking ina noon. Hindi lang bilang isang magaling na Assassin kung hindi maswerte din sa lovelife dahil na-inlove ang Daddy ko sa kagaya ni Mommy. gwapo, mabait, maintindihin, mayaman halos perfect na ang aking ama. Nakilala ni mommy si Dad sa isang misyong binigay sa kanya. Nakakatawa nga dahil binantayan at prinotektahan niya lang si Daddy noon tapos na inlove na sila sa isa't isa.
Naupo na ulit kami at sinimulan kumain.
“Kamusta ang trabaho? May bagong misyon ka ba?” Tanong ni Lolo. Tumango naman ako.
“Meron Lo, Pahinga muna ako ng 3 days starting today para iprepare ang sarili ko dahil maninibago ako sa binigay nilang misyon.” Biglang nanumbalik sa aking isip ang pinag usapan namin ni Boss kanina.
“Why? ano ba ang sunod mong misyon?” Takang tanong ni Dad.
“Papasok na maid sa pamilya Saavedra, Humingi ng tulong si Mr. Saavedra para bantayan ang anak nito dahil may nagtatangka sa buhay ng lalaki. Tsk,” Inis kong sagot.
“Saavedra? If I'm not mistaken, are you talking to Lucien Aziel Saavedra? The young billionaire here in the country and asia? The owner of Saavedra Corporation?” Napakunot noo naman ako sa sinambit ni Dad.
“Yes, It's him. Why? Bakit kilala mo siya? ” Nagtataka kong tanong.
“He is one of the investors in our university. He's a good guy, siguradong hindi ka mahihirapan sa pagbabantay sa kanya. At hindi ko rin masisisi kung kumuha ang kanyang ama ng titingin sa anak ganong marami ang may inggit sa pamilya nila.”
So, ganoon pala talaga kasikat ang lalaki.
“I see, sana nga hindi ako mahirapan sa kanya dahil baka hindi ko matansta ang sarili kapag naging sakit siya ng ulo.” Natawa naman ng mahina sila Lolo at Dad.
“Manang mana ka talaga sa mommy mo. Hindi ba't ganyan din ang naging misyon niya noon, binantayan niya ako at prinotektahan sa mga sindikatong balak akong kuhanin. Well, hindi naging madali ang lahat ng nangyari noon.”
Napatigil naman ako sa pagsubo. Oo nga no? Halos lahat ng misyon ko ay napapareha sa misyon dati ni mommy. Bigla akong napaisip, Sadya ba ito o nagkataon lang?
Hmmm…Well, malalaman ko rin naman ito. Iniba kona ang usapan ayoko na munang pag usapan ang tungkol sa misyon ko o ano mang tungkol sa pagiging assassin. Gusto ko munang makipag bonding sa pamilya ko bilang isang ordinaryong tao.
“Anyway dad, where is kuya?” Miss kona din ang kumag na ‘yun.
“Naka-duty pa ang kuya mo hanggang bukas. Sayang hindi kayo nag pang abot. Miss na miss kapa naman ng isang ‘yun.” Tumango naman ako.
Si Kuya din bibihira ko lang siya nakikita at nakakasama ng matagal dahil lagi siyang naka duty. Isa itong doctor sa PGH. Halos hindi na nga rin ito nauwi.
Matapos ang masayang tanghalian naglambing ako kay Lolo at Dad na manood ng action movie. Bonding time muna. Hanggang sa sumapit ang gabi at mag paalam akong babalik na sa condo ko.
********
Mabilis lumipas ang araw, ngayon ang unang araw ng misyon ko. Kagagaling ko lang sa HQ dahil pinaalala ulit sa akin ni boss ang mga gagawin.
Ngayon ang kailangan ko na lang ay pumunta na sa mansyon at simulan ang pag papanggap bilang isang katulong. Sana lang tumagal ako sa misyong ito.
Pagkarating sa Forbes park sa makati, Hindi ako nahirapan na makapasok dahil inaasahan sa mansion ng mga Saavedra ang pag dating ko.
Halos mapanganga ako habang nakatingala sa labas ng mansyon ng mga Saavedra. Hindi ko akalain na ganito kalaki at kayaman talaga ang lalaking babantayan! Mayaman din naman ako at may mga mansyon kami pero hindi ganito kalalaki! Feeling ko magiging isang ordinaryong bahay ang mga mansyon namin kapag kinumpara at itabi ito sa mansyon na nasa aking kinatatayuan.
Ilang saglit pa automatikong bumukas ang gate at bumungad sa akin ang isang guard at matandang katulong.
“Magandang umaga, Ikaw ba si Louise Hermosa? Ang nag aapply na bagong katulong?”
Lumunok muna ako bago kinalma ang sarili saka matamis na ngumiti sa matanda.
“Opo,” Magalang kong sagot. From now on I'm Louise Hermosa.
“Oh siya, sige, pumasok kana Iha. Kanina kapa namin hinihintay.”
Tumango naman ako saka pumasok, magalang na kinuha ng guard ang dala kong traveling bag saka sumunod sa amin. Hindi ko naman maiwasan na iikot ang paningin sa paligid dahil sa pagka mangha! Bilyonaryo nga ang amo ko.
Pagkapasok sa magarang living area pinaupo muna ako doon ng matanda saka tinawag si Mr. Saavedra, ang ama nung Lucien.
Ilang sandali pa nakita ko ng bumababa sa magarang hagdan si Mr. Saavedra. Nang makalapit ito ay bahagya siyang yumuko at ngumiti.
“Magandang umaga binibini, Ikaw na ba ang pinadala nila?” Tipid akong tumango. Kaming dalawa lang sa mansion na ito ang nakakaalam ng totoo.
“Ako nga ho.”
“Salamat naman kung gano'n mapapanatag na ang kalooban ko sa kaligtasan ng aking anak. Ikaw ng bahala sa kanya. By the way kumain ka na ba ng breakfast? Can you join me? Para makapag usap tayo at maya maya din makikilala mona ang anak ko.”
Hindi naman ako tumanggi dahil nakakaramdam na rin ako ng gutom, kokonti lang ang kinain ko kanina.
Ilang minuto na rin kaming nagkwekwentuhan ni Mr. Saavedra. Pinaliwanag niya sa akin ang lahat. Sa maliit na sandali na kausap ko ang lalaki ay masasabi kong mabuti itong tao. Hindi ko lang alam ano ang naging dahilan bakit ito sumali sa underground.
“Siya nga pala, wala dito ang asawa ko. Nasa bakasyon siya sa paris at sa susunod na buwan pa ang balik, ganon din ang aking ama na nasa business trip naman. Kaya sa ngayon ako at ang anak ko palang ang makikilala m—”
“Goodmorning Dad, Who is she?” Sabay kaming napalingon ni Sir Aidan sa baritonong boses ng nagsalita.
Nasalubong ko naman ang malamig na tingin ni Lucien Saavedra. Tila ako hinuhusgahan. Psh! Ngayon pa lang kami nagkita pero kung makatingin grabe na! Wag niya akong tignan ng ganyan baka dukutin ko mata niya! Hindi uubra sa akin ang pagiging arogante niya ha!
But Inferness, kung gwapo ito sa larawan ay mas gwapo ito sa personal. Hindi na siya magtataka kung maraming babae ito.
“Gising kana pala anak, Sit Down ipapakilala ko siya sa‘yo.” Nakangiti at excited na turan ni Sir.
Sumunod naman ang lalaki pero hindi pa rin nito inaalis ang tingin sa akin. Hindi naman ako nagpatalo. Hanggang sa ito na ang umiwas ng tingin at binaling sa kanyang ama. Psh, wala pala ang lalaking `to `e.
“So, sino siya dad?”
“Son, she is Louise Hermosa your personal maid.” Parehas kaming nagulat sa sinabi ni Sir Aidan. What the heck?! Anong sinasabi nito na personal maid? Wala sa usapan ‘yon! Maid lang ako! Maid dito sa mansyon! Bakit biglang naging personal maid?!!
“What?! are you serious dad? Personal maid? For what?” Halata sa boses ng lalaki na tutol siya sa sinabi ng ama. Aba, ako rin naman! Tutol na tutol ayoko kaya maging maid! Walang trill!
“Yeah, I'm serious son, from now on Louise will take care of you. She will also be with you in the office. Sa madaling salita kasa-kasama mo siya araw-araw saan ka man pumunta.”
Punyemas! Bakit hindi sinabi sa akin ito ni Boss? Akala ko talaga simpleng maid at taga bantay lang ang role ko dito iyon pala personal maid! Mamaya talaga tatawagan ko si Boss. kailangan ko ng magandang explenasyon! Naisahan niya ako ah!
“But why Dad? Hindi ko kailangan ng personal maid! I can handle myself!”
“You need it especially tutok na tutok ka sa trabaho mo. Napapabayaan mona ang sarili at kinakalimutan ang mga bagay bagay. Kinuha ko si Louise para alagaan at bantayan ka. She will also tell me what else you are doing para maging updated naman kami ng mommy mo. And please don't argue with me, Lucien. Because my decision is final. Just accept what I want.” Seryosong sambit ni Sir Aidan. Inferness galing umarte ni Sir ha? Hindi halata.
Saka nakakatakot din kapag nagagalit.
Hindi naman nakaimik si Lucien pero kitang kita ko ang pag kuyom ng kamao nito. At ng bumaling sa akin ang lalaki isang matalim na tingin ang ginawad niya. Hindi naman ako nagpasindak. Tsk. Anong akala niya madadaan niya ako sa matatalim na tingin? Baka kapag ako ang gumawa non sa kanya umatras ang ihi niya at mamutla siya? Tss! At katulad niya hindi ko rin gusto ang misyon na to! Wala lang din akong choice kung hindi tanggapin.
Hindi kona lang ito pinansin at bumaling sa aking pagkain. Kailangan ko ng lakas mukhang mapapasabak ako sa ugali ng magiging amo ko. Argh! Humanda ka talaga sa akin boss! Naisahan mo ako!
*****
MATAPOS mag almusal ay agad na tumayo si Lucien at walang imik na umalis sa hapag kainan. ay, bastos din. may ugali nga ang magiging amo-amuhan ko. Hinayaan naman ni Sir Aidan ang anak dahil sigurado ay hindi pa rin nito matanggap ang naging desisyon nito. Napapailing na lang si Sir Aidan saka kiming ngumiti sa akin. “Pag pasensyahan mona ang anak ko. Nabigla ko siya. Sana hindi ka sumuko sa kanya Iha. Kailangan kailangan ko talaga ng magbabantay sa nag iisa kong anak.” Biglang lumamlam ang mga mata ni Sir Aidan. Hindi man nito sabihin pero kitang kita ko sa kanyang mga mata ang pagmamahal sa anak. May bigla namang pumasok sa isip ko, bakit kaya naisipan ni Sir na pumasok sa underground ganong alam naman niya na delikado? Ano kaya ang nag udyok sa kanya? Hmm..siguro may rason naman ito? Yeah, baka nga. “H‘wag ho kayong magalala Sir Aidan akong bahala sa anak niyo.” Sincere kong turan. Ewan ko pero biglang nagbago `yung isip ko lalo na ng makita ko ang pagmam
SCARLETT KINABUKASAN ala sais pa lang ay gising na ako at naka gayak na, suot suot ang aking sports bra at leggings para sa jogging na gagawin, actually, gusto ko rin libutin ang subdivision na ito kung saan ang ibang daan pa na possibleng daanan ng kalaban kung sakaling tumakas ang mga ito. Mas maganda ng sigurado ako at kabisado ang paligid. Nang makuntento na ay lumabas na rin ako ng kwarto at bumaba. Binati ko ang mga katulong, pati ang guards na nagbukas ng gate para sa akin. Yes, feeling close na ako sa mga ito. Iyon naman talaga ang plano ang makalapit sa mga ito at mas makilatis. Sinabi pala ni Sir Aidan sa mga katulong sa bahay na personal maid ako ni Lucien kaya ang gagawin ko lang ay pagsilbihan ang kumag na lalaking iyon. Hindi rin daw ako kikilos o maglilinis ng bahay basta ang trabaho ko lang ay bantayan at asikasuhin si Lucien. Para nga akong naalinasan ng tinik sa dibdib dahil hindi ako kikilos. To be honest hindi ako marunong magluto. Wala akong tale
Sa isang malaking abandonadong warehouse kami dumeretso ni Sir Aidan. Sa hindi malamang dahilan kinakabahan ako dahil kuta ito ng mga sindikatong walang kaluluwa. Sa akin ay walang problema kaya ko ang sarili pero si Sir Aidan natatakot ako para dito. Bago bumaba ng sasakyan kinuha ko muna ang pang disguise ko naglagay ako ng wig, salamin tapos sinuot ang sumbrero at facemask na rin ako na may butas ang parteng ilong saka bibig. Sabay lang din kaming bumaba ni Sir. Naging alisto naman ako. “Sir, I don't have a good hunch here, No matter what happens, Don't leave my side and be alert Sir.” Seryoso kong turan. Ramdam ko ang mga matang nakatingin sa amin. Hindi isa, hindi dalawa..marami sila. “I will Iha.” Sagot nito kaya tumango ako. Ilang sandali pa may sumalubong sa amin na mga armadong lalaki. “Ikaw ba si Mr. Saavedra?” Tanong ng lalaking nasa gitna. “Yes.” “Tara sa loob kanina kapa hinihintay ni Boss.” Tumango naman si Sir Aidan
PAGKARATING sa mansyon dumeretso sa kanyang opisina si Sir Aidan at ako naman ay dumeretso sa aking kwarto. Maliligo at magpapahinga muna ako dahil mamaya simula na ng totoong trabaho ko. Matapos makapag freshen up ay pabaksak akong nahiga sa aking kama. Biglang bumalik sa aking isip ang pinag-usapan namin ni Sir Aidan. Mukhang hindi lang ang anak nito ang kailangan kong bantayan pati ito. Siguradong babalikan siya ni Salvador para pumayag sa gusto nito. Hay, ang hirap naman kasing kumilos na katulong ang role. Kung naging bodyguard lang sana ako. Tsk. Dala ng pag-iisip ay unti-unti na akong hinatak ng antok. Naalimpungatan lang ako ng makarinig ng sunod sunod na katok. Pupungas pungas akong bumangon, napansin kong madilim na ang buong kwarto. Luh, gabi na pala—Shit! napahaba ang tulog ko. Patalon akong bumaba ng kama saka dumeretso sa pinto. Pagbukas na pagbukas ko ang walang emosyon na mukha ni Lucien ang bumungad sa akin. “S-Sir.” Mahina kong anas dahil kakag
KATULAD ng inaasahan boring! Nandito ako sa labas ng opisina ng damuho kong boss. Hindi man lang ako pinapasok sa opisina niya at doon maghintay. Hindi nga ako nilingon kanina noong lumabas ng elevator hanggang makapasok sa loob. Wala man lang na. ‘Ms. Hermosa dito mo ako hintayin.’ Mga ganon sana para kahit papaano ok at matatanggap ko hindi ‘yung walang pasabi! Argh, nakakainis talaga ang misyon kong ‘to! Puro sakit sa ulo ata ang aabutin ko dito at kunsumisyon sa aroganteng Lucien na ‘yon. Ang nakakainis pa kaharap ko ang masungit niyang secretary na akala mo napaka ganda! Kanina pa ako iniirapan at tinitignan ng pailalim. Akala mo nakagawa ako ng hindi maganda sa kanya kung makatingin, hindi ko nga siya kilala. Dukutin ko mata nito pag ako napikon. Nakabusangot ang mukha kong naupo sa gilid ng waiting area at pabaksak na binaba ang dala-dala kong lunch. Humalukipkip ako saka masamang tinignan ang pinto ng opisina ni Lucien. Hindi ko alam kung ilang beses ko ng minumura s
SCARLETT SAKTONG ala singko ng hapon ng lumabas ng kanyang opisina si Lucien. Napatayo agad ako saka sumunod dito na dire-diretso lang naglakad patungo sa elevator. Ibang klase din talaga ang lalaking ito! Walang imik akong pumasok sa loob ng Elevator saka pinindot ang ground floor tapos umusog sa gilid habang hinihilot ang aking batok dahil nangalay ako sa kakaupo. Hindi ko talaga gusto ang misyon na ito. Napaka boring! Mapapanisan pa ako ng laway dahil wala namang pwede makausap dito. “Hermosa.” Napaayos ako ng tayo at napatingin sa lalaking nasa aking tabi. “Bakit, Sir?” “You know how to drive, right?” Seryoso nitong turan saka bumaling sa akin. Bahagya akong nagulat, Paano niya nalaman? Sinabi ba ni Sir Aidan? Akma na akong sasagot ng muli itong magsalita. “Don't deny it. Pedro told me that you were the one driving when you and Dad left.” Psh, sino ba may sabing tatanggi ako? Wala naman sigurong problema kung malaman niya. Atleast he kn
SCARLETT Abot tenga ang ngiti ko matapos makakain, Grabe! Busog na busog ako, bawing bawi na ang lakas ko ngayon. Ang sasarap ng pagkain dito sa Bar ni Ace. Hindi na ako magtataka kung sobrang dami talagang pumupunta dito dahil hindi lang ang karerahan ang binabalikan at ang Bar. Pati na rin ang masarap na pagkain at inumin! “So, how's the food? Is it delicious?” Tanong ni Ace kaya sunod sunod akong tumango saka nag thumbs up pa. “Oo ang sarap lahat! The best ang food niyo dito. Salamat pala ah? Alam kong pricey ‘yung mga pagkain na hinain mo. Pasensya kana wala akong dalang pera ngayon dahil akala ko uuwi din kami ni Sir Lucien agad kanina, Hayaan mo sa susunod kapag nagkita tayo babayaran ko lahat ng kinain ko.” Medyo nahihiya kong turan, hindi naman kasi basta basta ‘yung kinain ko. Isa pa, business niya ‘to. Well, kahit sabihin na mayaman at wala lang naman ‘yon sa kanya. Para sa akin business is business. Walang libre-libre. Saka kaya ko naman bayar
Lumapit na ako sa dalawa dahil bugbog sarado na ang mga ito. Tsk, halatang hindi sanay sa pakikipag away ang mga ito. Iisang lalaki hindi nila magawang matalo-talo. Anak mayaman nga naman. Susugod pa sana ang lalaki kela Isaiah ng mabilis kong nahawakan sa balikat ang lalaki para iharap sa akin. Isang malakas na suntok sa mukha ang ginawa ko ulit para makatulog ito. Katulad ng kaibigan niyang naka bulagta na rin sa sahig. Naghiyawan ang mga tao sa paligid. Tsk, Hindi naman makapaniwala ang dalawang itlog sa aking harap. Syempre magugulantang talaga sila, Isang kagaya kong babae napatumba ang dalawang malaking lalaki. Parehas may mga bangas ang mukha ng dalawa pero mas matindi ang kay Isaiah dahil putok ang noo nito at labi. Nilapitan ko sila. “Okay lang ba kayo? Tara, gamutin natin ang mga sugat niyo.” Mahinahon na sabi ko sa dalawa. “Louise, babae ka ba talaga o lalaki? Napatumba mo ang dalawang ‘yun ng ganon kadali? Sa isang suntok lang.” Wala pa rin
LOUISE Walang nagbago mula noong gabing nagkaroon kami ng sagutan ni Lucien. Hindi pa rin niya ako pinapansin, at ako naman, pilit na lumalayo sa kanya. Pinanindigan ko ang lahat ng sinabi ko. Ayokong guluhin pa ang lahat. Napapagod na ako. Pero kahit anong iwas ko... kahit anong lakas ng loob ang ipakita ko sa iba... gabi-gabi ko pa rin siyang naiisip. Minsan, hindi ko maiwasang mapatingin sa kanya mula sa malayo. Tahimik lang siya at abala sa kanyang trabaho. Naalala ko pa yung gabing tinalikuran ko siya, masakit–mahirap pero kailangan ko gawin dahil kung hindi ko pinigilan ang sarili baka ano na ang nagawa/nasabi ko—na pagsisisihan ko lang din. Pagod na akong umasa. Pagod na akong masaktan. Ngayon hinahanda ko ang sarili, dalawang araw na lang at ikakasal na si Lucien at Crystal. Mas lalo kong natanggap na talo talaga ako dahil hindi ako nagawang maalala ni Lucien. In the past few days, I kept myself busy reading the reports that Night delivered to me. I found out th
LUCIEN Shit, what’s happening to me? Why am I like this? Earlier, while I was in the car with Louise and she was talking to Night, I felt this sudden irritation—I just didn’t show it dahil baka mahalata ni Louise. Hindi ko maintindihan ang sarili ko, kung ano-ano ang sinabi ko sa kanya kanina tapos ngayon para akong tanga na hindi mapakali. Alam kong nasa baba na si Night at kausap si Louise. “Fvck.” Inis akong tumayo saka lumabas ng kwarto. Sa sala na lang ako tatambay. Pagbaba ko pasimple kong sinilip kung nasaan ‘yung dalawa. Nandoon sila sa labas mabilis akong naupo saka binuksan ang TV. Ano kaya ang pinag-uusapan nila? Tungkol kaya sa date nila bukas? Saan kaya sila mag-dedate? Tsk, nakakainis! Sinabihan ko si Louise na layuan ako pero ako naman ‘tong tanga na hindi mapakali ngayon. Napapala ng bigla-biglang nagdedesisyon. Nang marinig kong may papasok na ay umayos ako ng upo at kunwari ay seryosong nanonood ng TV. Akala ko ay magtatanong si Louise kung anong g
LOUISE Pagkapasok na pagkapasok ko ng kwarto ay napasandal ako sa pinto habang sapo ang dibdib na naninikip. Mapait akong napangiti, hindi ko inaasahan ang mga nangyari. Hindi ko akalain na kumikilos si Crystal para sirain ako kay Lucien. Sinigurado na talaga ng babaeng ‘yon na siya ang mananalo sa puso ni Lucien. Gumawa pa talaga siya ng kwento na ako ang dahilan ng hiwalayan nila. In the first place naman talaga hiwalay na sila ni Lucien ng dumating ako sa buhay nito. Si Claire ang girlfriend ng lalaki ng mga panahon na ‘yon. At kung hindi ako nagkakamali ang dahilan naman ng hiwalayan nila noon ay si Crystal. Nanghihina akong naglakad patungo sa aking kama at pabaksak na humiga. Mukhang kailangan ko ng tanggapin na talo ako sa labang ito. Harap harapan na niyang sinabi na mahal niya si Crystal at ayaw na niyang masaktan ito. Nalalapit na rin ang kanilang kasal. Wala sa sarili akong napahawak sa aking labi, I miss him, I miss him so much, but there’s nothing I can
LUCIEN Nasa sasakyan na kami pero sa unahan lang ang tingin ko. Sa buong hapon na dumaan ang mga nalaman ko ang naglalaro sa aking isip. Gusto ko ng komprontahin si Louise pero pinipigilan ko ang sarili. Gusto ko din alamin kung may nararamdaman pa ba ako sa babae dahil sa tuwing naaalala ko ang sinabi ni Crystal na minahal ko si Louise ay bumibilis ang tibok ng puso ko. Hanggang sa makauwi kami ng mansion, katulad ng kinagawian. Nauna akong bumaba habang siya ay pinarada ang sasakyan.Habang paakyat ng hagdan hindi ako mapakali, may gusto akong gawin. Kapag hindi ko to ginawa paniguradong hindi ako makakatulog ngayong gabi. Kailangan ko ng kasagutan. Hindi ko na kaya maghintay pa. Akala ko hindi ko siya kokomprontahin ngayon araw pero hindi ako tinatantanan ng magulo kong isip. Kaya pag dating sa tapat ng aking kwarto hinintay ko si Louise na umakyat. Hindi naman ako nag hintay ng matagal dahil maya maya nakita kona itong naglalakad palapit habang nagtatakang nakatingin sa
LUCIEN Hindi ako nakatulog ng maayos dahil sa pag-iisip. Hindi ko alam kung saan ako magsisimula. I think Crystal is the first person I need to talk to. I need to clarify whether we really broke up or not. I need answers to all the questions running through my mind. I’ll invite her to lunch at my office. I’ll ask Louise to buy lunch so I can talk to Crystal privately, just the two of us. That’s the only opportunity I see to get some answers. Good thing at sumunod sa akin si Louise. Kahit na kita ko sa mga mata niya ang pagtutol. Sinadya kong marami ang ipabili at sa malalayo lahat para matagal siyang makabalik. Tok! Tok! “Come in.” Sagot ko saka umayos ng upo. “Hi Babe! Sorry, I got delayed because I had to deliver a report to the marketing department. So, what got into you that you invited me for lunch? Did you miss me?” Masayang bati ni Crystal saka dire-diretsong pumasok. Napansin kong napalingon siya sa pwesto kung saan lagi nakaupo si Louise. “Oh where is your
Mabilis akong bumaba ng sasakyan at sumunod sa lalaki. Baka magbago pa ang isip. “You like K-restaurant, right? Then order whatever you want. It’s on me,” He said bossily as we sat down. Instead of getting annoyed, I just smiled and shook my head. I think I already know why he’s acting like this—it’s because of Night. “Why are you shaking your head? Don’t you want to eat here? Where do you want to go? Let’s go there instead,” he said.“Nah, I like it here,” I replied with a smile. “Tss. Stop smiling.” “Why? I’m happy.” “Really, huh?”“Yeah, good thing you asked me to join you. I didn’t eat properly earlier. I didn’t even finish my food.” “Huh, paano enjoy na enjoy ka makipag usap sa Night na 'yon. May pa punas punas pa sa gilid ng labi mo.” I grinned at his reaction. He looked like a jealous boyfriend. “Why? Are you jealous? Do you want to be the only one to do that for me? Why? Are you in love with me?” I teased him.“What the… In your dreams. I’m loyal to Crystal,” he s
UWIAN Nakasunod ako kay Lucien at Crystal na magkahawak ang kamay. Patungo kami sa paborito nilang kainan para mag dinner. Well, Sila lang ang kakain dahil hindi naman nila ako niyaya. Hindi pa rin kami nagpapansinan ni Lucien. Isa pa ayoko din silang makasabay. Sa bahay na lang siguro ako kakain or bibili na lang ako. Nasa harap na kami ng restaurant ng biglang tumunog ang cellphone ko. Shit, nakalimutan kong i-silent. Naka-agaw tuloy ako ng atensyon. Tumigil ako saglit at nagmamadaling kinuha sa bulsa ang phone. Napansin kong tumigil din ang dalawa at sinulyapan ako ni Lucien. Hindi ko siya pinansin, nang makitang si Night ang tumatawag ay agad ko iyong sinagot. “Hello Night?” “Hi, Are you guys having dinner?” Nangunot naman ang noo ko. “Huh? No, just them. I’m not joining. Why?” “Good, then let’s eat together. I’ll come to you.” “Huh? Where are you?” “Same place kung nasaan kayo. wait for me there.” “Naku, ‘wag na sa bahay na ako kakain ok—” Hindi kona nata
“Ouch! Why did you push me, Lu? That hurts!” I heard Crystal's pained complaint. But instead of paying attention and helping her, I froze in place as if rooted to the ground. “OPEN THIS FUCKING DOOR!! WHY IS YOUR DOOR LOCKED?!” Oh fck! Natataranta kong nilapitan si Crystal na kakatayo lang. “Fix your clothes quickly! Then sit over there.” “Why? Why are you panicking?” Nakataas na kilay na tanong niya. “Just do what I’m telling you.” Medyo naiinis kong sabi. “No. Don’t tell me you’re scared because your bodyguard might see us like this? Let me remind you, I’m your fiancé, there’s nothing wrong with what we’re doing. Kung makita man niya tayo wala na siya don, Right?” Inis na sagot niya sa akin pero hindi ko ‘yun pinansin dahil focus ako sa babaeng kanina pa katok ng katok. “Tsk, Just do what I'm telling you.” Sagot ko sa kanya saka inayos ang sarili at humakbang papalapit sa pinto. “KAPAG HINDI MO BINUKSAN ANG PINTO SISIRAIN KO TO LUCIEN!!” D*mn it! This woman is re
“Tsk, that's not what I want to hear. That's not the Louise I know who loves my son. I'm here to give you a chance to fight for what you feel for Lucien. Find a way to catch his attention and stir up his mind and heart.” Natigilan ako sa sinabi ni Sir Aidan. Seryosong seryoso ito. “I’m doing this because I don’t want us to have any regrets in the end. I don’t want us to blame each other later. I’m giving you a chance, but if there’s truly nothing, I’ll let Lucien go ahead and marry Crystal. I’ll intervene for the last time. So, gawin mo na ang lahat habang may natitirang araw pa. It’s up to you what fate has in store for the two of you.” Hindi agad ako nakasagot. Mariin akong pumikit saka sumandal sa kinauupuan ko. Nahihirapan akong magdesisyon lalo na sa mga binitawang salita ni Sir Aidan. Gusto kong ipaglaban si Lucien, gusto kong bawiin ang lalaking mahal ko. Pero nagtatalo ang puso’t isip ko. Sinisigaw ng puso ko na ipaglaban ko siya pero ang isip ko sinasabing mali dahil m