SCARLETT Wearing the black jacket, I carefully went out to the back of the mansion where I could easily slip away. I made sure everyone was asleep, including Lucien. I climbed up the wall and swiftly jumped to the other side. I successfully landed, then looked around if anyone saw me before I hurriedly walked out of the subdivision. The guard was sound asleep as I passed by, so I was able to slip out straight away. I quickly searched for Night's car and soon spotted the blinking lights of a red car on the right side of the road. I walked quickly and got into the back seat right away. Pagpasok ko sa loob ng sasakyan nakasalubong ko agad ng tingin si Sir Aidan. Napamaang ako ng makita ang itsura niya. Ang dami niyang sugat sa mukha at namamaga pa ang isang mata. Putok ang labi at may pasa sa pisngi. I don't know why, but I suddenly sorry for his situation. My heart softened, I was close to my dad and my grandpa, that's why seeing Sir Aidan's in this kind of situ
“Thank you, Mr. Aidan sa binigay mong impormasyon. Malaking tulong sa amin ito lalo't pa na sigurado idadamay kami ni Franco Saavedra dahil isa siya sa malaki ang galit sa organisasyon namin. Hindi rin kami nagkamali sa hinala namin na ang phantom ang pumatay kay Alonzo.” Singit naman ni Night. Tumingin si Sir Aidan kay Night at ngumiti. “No problem, young man. Iisa lang ang kalaban natin dito. Kaya mabuting magtulungan tayong lahat. In fact I owe you and Louise a great debt of gratitude. Kung hindi dahil sa inyo baka pinag lalamayan na ako ngayon. Thank you for helping me na makaalis sa lugar na ‘yon.” Taos pusong turan ni Sir Aidan. “You're welcome, Mr. Saavedra. We are willing to help you, lalo na ni Louise. Kami ng bahala sa mga kalaban mo na, kalaban din namin.” Sumasang ayon na tumango ako. “Yeah, for now ang mabuti niyong gawin ay magpahinga hanggang sa gumaling. Wag na kayo masyado mag isip, kami ng bahala sa lahat…I have a rest house in Tanay, Rizal. Y
SCARLETT TAHIMIK lang ako habang lulan ng elevator papaakyat sa floor ng opisina ni Lucien. Mula kanina sa kotse ay hindi na kami muling nag usap ng lalaki. Wala rin akong balak na kausapin siya dahil naiinis ako sa kanya. Ramdam ko rin ang pasimple niyang sulyap sa akin pero hindi ko siya binibigyan pansin. Hanggang sa tumigil ang elevator sa tamang palapag. Pinauna ko siya na lumabas bago ako sumunod kaso lintek! Muntikan na akong mabunggo sa kanyang likod dahil sa biglaan niyang pag tigil. Nag angat ako ng tingin at handa na sana siya singhalan kaso napansin ko ang pag titig niya sa kung saan, sumilip ako para tingnan kung bakit ba tumigil ang lalaki. At ganun na lang kabilis nagbago ang mood ko. Agad akong umayos ng tayo saka humakbang sa tabi ni Lucien. Kaya naman pala napatigil sa paglalakad ang lalaki dahil nandoon sa waiting area si Crystal nakangiting nakatingin sa amin. Ano na naman ang ginagawa niya dito? Lumingon sa akin si Lucien, makahulugan ko
SCARLETT Akala ko aabutin lang ang meeting nila Lucien ng isa o dalawang oras pero inabot hanggang alas dose ng tanghali, Hindi pa nga sila tapos kaya napagpasyahan ko na lang sana dalhin sa conference room ang lunch, pero tinawagan ako ng secretary niya at sinabi na ako na lang muna ang kumain ng baon na pagkain dahil nanlibre ng lunch ang isang ka-meeting nila. Mukhang aabutin pa ang kanilang meeting hanggang hapon. Tsk, gustong gusto ko pa naman sana makausap si Lucien. Pero sige, pwede naman sa mansion ko na lang siya kausapin o sa susunod na araw. Bandang alas dos ng makaramdam ako ng boredom kaya naisipan ko munang lumabas ng opisina ni Lucien. Mukhang mamaya pa naman ang tapos ng meeting. Sumasakit na rin ang pwet ko kakaupo. Nag-inat-inat ako bago lumabas ng opisina. Habang naglalakad-lakad nililibot ko ang tingin sa paligid, Sa tagal kong sumasama kay Lucien dito sa kumpanya ngayon ko pa lang malilibot itong buong floor, Lagi kasi akong nandoon lang sa laba
SCARLETT Seryoso kong tinitigan ang bawat isa, tinatantya ang magiging reaksyon nila kapag sinabi ko ang tungkol sa Phantom at Kay franco. Tumingin ako kay Boss na naghihintay sa anumang sasabihin ko. “I apologize if I disturbed your work, but this meeting is important. We have gathered information on who is the boss of the underground and who killed Alonzo. Because we all the same mission, I didn't hesitate to call for this meeting.” Seryoso kong turan. Mukhang nabuhayan naman sila ng dugo ng marinig ang aking sinabi. “Then whos is the new boss of the underground? Who killed Alonzo” Boss asked seriously. Halatang gusto na rin niya malaman kung sino ang nasa likod ng lahat. “It's Franco Salvador, The one who's extremely angry at our organization.” I answered coldly. Napatuwid ng upo ang lahat, hindi makapaniwa sa aking binitiwang salita. “Are you sure about this, Red?” Seryosong tanong ni Thunder. Tumango naman ako bago pinag patuloy ang sinasabi
OFFICE Alas dies na ng umaga pero si Lucien nakatulala lang sa kanyang laptop. Naiiling na lang ako bago binaba ang hawak na folder. Sa totoo lang ang dami ko ng nagawa ‘e. Na-arranged ko na lahat ng pipirmahan at babasahin niyang documents, ang iba pa nga ay ako na mismo ang naghatid sa ibang department. Kanina ko pa rin pa-simpleng pinag mamasdan ang lalaki. Lutang na lutang ang loko, Akala mo broken hearted e. Hindi na ako nakatiis, tumayo ako sa kinauupuan saka dumeretso sa table niya saka naupo sa upuan na nasa harap. Humalukipkip ako habang nakataas ang isang kilay. Napaangat siya ng tingin. Takte, hindi ako sanay makita na ganito ang lalaki. “Ano ba ang nangyayari sa ‘yo? Kahapon ka pa wala sa sarili mo.” Tanong ko. Kunwari walang akong alam, titignan ko lang kung mag oopen up. Maang-maangan muna ako sa ngayon. “N-nothing, wala lang ako sa mood.” Matamlay niyang sagot na siyang kinataas lalo ng kilay ko. Aba! Itatago niya talaga sa akin ang pag
SCARLETT PAGSAPIT ng alas singko ng hapon, tumayo na ako para mag-handa dahil uwian na. Kanina ko pa gusto umuwi dahil antok na antok na ako. For sure naman na uuwi na si Lucien dahil halatang wala pa rin sa mood ang lalaki. Simula ng mag usap kami kanina ay walang naging kibuan sa pagitan namin, kahit noong tanghalian. Pinili pa nga ng lalaki na kumain sa table nito kesa saluhan ako sa mahabang lamesa. Isinawalang bahala ko nalang baka galit dahil sa mga sinabi ko. Humakbang na ako saka kinuha sa lamesa ang lunch bag ng biglang magsalita si Lucien. “Hindi pa tayo uuwi, Hermosa. I will meet Claire at the Cafe near her subdivision.” Napatingin tuloy agad ako sa kanya. Don't tell me nakapag isip na siya agad? Ngayon na ba niya gagawin? Sino ang pinili niya? “Tsk, I know what you're thinking, don't give me that look, Hermosa. Makikipag kita ako kay Claire para timbangin ang sarili. Hindi ko pa gagawin ang gusto mo mang-yari. Pinag iisipan ko pang maigi ang lahat
SCARLETT point of view Nakasandal ako sa kotse habang sumisimsim ng kape na binili ko. Nakaharap ako mismo sa cafe na kinaroroonan ni Claire at Lucien. Para mabantayan sila maige. Gusto ko nga rin sana kumain ng cake sa loob kaso iniisip ko na baka biglang may kalaban na sumulpot. Isa pa ayoko makausap si Lucien, naiinis pa rin ako sa naging pag uusap namin kanina habang papunta dito sa Cafe. Buti nga hindi na ulit nagtanong ng nagtanong dahil kung nagkulit pa siya makakatikim na siya sa akin ng sapak. Naubos ko na ang kape na iniinom, itatapon ko na sana sa basurahan ang cup ng biglang may tumawag sa akin. “Hermosa, comer here!” Napalingon ako sa entrance ng cafe, nangunot ang noo ko ng makitang sinesenyasan ako ni Lucien na lumapit. Nagtataka naman akong humakbang papalapit sa kanya, bakit kaya? May problema ba? “Bakit?” Tipid na tanong ko. Inis pa rin ako sa kanya. “Tara sa loob, I ordered pasta and cake for you. I know you're hungry too.” Tinaasan k
LUCIEN Shit, what’s happening to me? Why am I like this? Earlier, while I was in the car with Louise and she was talking to Night, I felt this sudden irritation—I just didn’t show it dahil baka mahalata ni Louise. Hindi ko maintindihan ang sarili ko, kung ano-ano ang sinabi ko sa kanya kanina tapos ngayon para akong tanga na hindi mapakali. Alam kong nasa baba na si Night at kausap si Louise. “Fvck.” Inis akong tumayo saka lumabas ng kwarto. Sa sala na lang ako tatambay. Pagbaba ko pasimple kong sinilip kung nasaan ‘yung dalawa. Nandoon sila sa labas mabilis akong naupo saka binuksan ang TV. Ano kaya ang pinag-uusapan nila? Tungkol kaya sa date nila bukas? Saan kaya sila mag-dedate? Tsk, nakakainis! Sinabihan ko si Louise na layuan ako pero ako naman ‘tong tanga na hindi mapakali ngayon. Napapala ng bigla-biglang nagdedesisyon. Nang marinig kong may papasok na ay umayos ako ng upo at kunwari ay seryosong nanonood ng TV. Akala ko ay magtatanong si Louise kung anong g
LOUISE Pagkapasok na pagkapasok ko ng kwarto ay napasandal ako sa pinto habang sapo ang dibdib na naninikip. Mapait akong napangiti, hindi ko inaasahan ang mga nangyari. Hindi ko akalain na kumikilos si Crystal para sirain ako kay Lucien. Sinigurado na talaga ng babaeng ‘yon na siya ang mananalo sa puso ni Lucien. Gumawa pa talaga siya ng kwento na ako ang dahilan ng hiwalayan nila. In the first place naman talaga hiwalay na sila ni Lucien ng dumating ako sa buhay nito. Si Claire ang girlfriend ng lalaki ng mga panahon na ‘yon. At kung hindi ako nagkakamali ang dahilan naman ng hiwalayan nila noon ay si Crystal. Nanghihina akong naglakad patungo sa aking kama at pabaksak na humiga. Mukhang kailangan ko ng tanggapin na talo ako sa labang ito. Harap harapan na niyang sinabi na mahal niya si Crystal at ayaw na niyang masaktan ito. Nalalapit na rin ang kanilang kasal. Wala sa sarili akong napahawak sa aking labi, I miss him, I miss him so much, but there’s nothing I can
LUCIEN Nasa sasakyan na kami pero sa unahan lang ang tingin ko. Sa buong hapon na dumaan ang mga nalaman ko ang naglalaro sa aking isip. Gusto ko ng komprontahin si Louise pero pinipigilan ko ang sarili. Gusto ko din alamin kung may nararamdaman pa ba ako sa babae dahil sa tuwing naaalala ko ang sinabi ni Crystal na minahal ko si Louise ay bumibilis ang tibok ng puso ko. Hanggang sa makauwi kami ng mansion, katulad ng kinagawian. Nauna akong bumaba habang siya ay pinarada ang sasakyan.Habang paakyat ng hagdan hindi ako mapakali, may gusto akong gawin. Kapag hindi ko to ginawa paniguradong hindi ako makakatulog ngayong gabi. Kailangan ko ng kasagutan. Hindi ko na kaya maghintay pa. Akala ko hindi ko siya kokomprontahin ngayon araw pero hindi ako tinatantanan ng magulo kong isip. Kaya pag dating sa tapat ng aking kwarto hinintay ko si Louise na umakyat. Hindi naman ako nag hintay ng matagal dahil maya maya nakita kona itong naglalakad palapit habang nagtatakang nakatingin sa
LUCIEN Hindi ako nakatulog ng maayos dahil sa pag-iisip. Hindi ko alam kung saan ako magsisimula. I think Crystal is the first person I need to talk to. I need to clarify whether we really broke up or not. I need answers to all the questions running through my mind. I’ll invite her to lunch at my office. I’ll ask Louise to buy lunch so I can talk to Crystal privately, just the two of us. That’s the only opportunity I see to get some answers. Good thing at sumunod sa akin si Louise. Kahit na kita ko sa mga mata niya ang pagtutol. Sinadya kong marami ang ipabili at sa malalayo lahat para matagal siyang makabalik. Tok! Tok! “Come in.” Sagot ko saka umayos ng upo. “Hi Babe! Sorry, I got delayed because I had to deliver a report to the marketing department. So, what got into you that you invited me for lunch? Did you miss me?” Masayang bati ni Crystal saka dire-diretsong pumasok. Napansin kong napalingon siya sa pwesto kung saan lagi nakaupo si Louise. “Oh where is your
Mabilis akong bumaba ng sasakyan at sumunod sa lalaki. Baka magbago pa ang isip. “You like K-restaurant, right? Then order whatever you want. It’s on me,” He said bossily as we sat down. Instead of getting annoyed, I just smiled and shook my head. I think I already know why he’s acting like this—it’s because of Night. “Why are you shaking your head? Don’t you want to eat here? Where do you want to go? Let’s go there instead,” he said.“Nah, I like it here,” I replied with a smile. “Tss. Stop smiling.” “Why? I’m happy.” “Really, huh?”“Yeah, good thing you asked me to join you. I didn’t eat properly earlier. I didn’t even finish my food.” “Huh, paano enjoy na enjoy ka makipag usap sa Night na 'yon. May pa punas punas pa sa gilid ng labi mo.” I grinned at his reaction. He looked like a jealous boyfriend. “Why? Are you jealous? Do you want to be the only one to do that for me? Why? Are you in love with me?” I teased him.“What the… In your dreams. I’m loyal to Crystal,” he s
UWIAN Nakasunod ako kay Lucien at Crystal na magkahawak ang kamay. Patungo kami sa paborito nilang kainan para mag dinner. Well, Sila lang ang kakain dahil hindi naman nila ako niyaya. Hindi pa rin kami nagpapansinan ni Lucien. Isa pa ayoko din silang makasabay. Sa bahay na lang siguro ako kakain or bibili na lang ako. Nasa harap na kami ng restaurant ng biglang tumunog ang cellphone ko. Shit, nakalimutan kong i-silent. Naka-agaw tuloy ako ng atensyon. Tumigil ako saglit at nagmamadaling kinuha sa bulsa ang phone. Napansin kong tumigil din ang dalawa at sinulyapan ako ni Lucien. Hindi ko siya pinansin, nang makitang si Night ang tumatawag ay agad ko iyong sinagot. “Hello Night?” “Hi, Are you guys having dinner?” Nangunot naman ang noo ko. “Huh? No, just them. I’m not joining. Why?” “Good, then let’s eat together. I’ll come to you.” “Huh? Where are you?” “Same place kung nasaan kayo. wait for me there.” “Naku, ‘wag na sa bahay na ako kakain ok—” Hindi kona nata
“Ouch! Why did you push me, Lu? That hurts!” I heard Crystal's pained complaint. But instead of paying attention and helping her, I froze in place as if rooted to the ground. “OPEN THIS FUCKING DOOR!! WHY IS YOUR DOOR LOCKED?!” Oh fck! Natataranta kong nilapitan si Crystal na kakatayo lang. “Fix your clothes quickly! Then sit over there.” “Why? Why are you panicking?” Nakataas na kilay na tanong niya. “Just do what I’m telling you.” Medyo naiinis kong sabi. “No. Don’t tell me you’re scared because your bodyguard might see us like this? Let me remind you, I’m your fiancé, there’s nothing wrong with what we’re doing. Kung makita man niya tayo wala na siya don, Right?” Inis na sagot niya sa akin pero hindi ko ‘yun pinansin dahil focus ako sa babaeng kanina pa katok ng katok. “Tsk, Just do what I'm telling you.” Sagot ko sa kanya saka inayos ang sarili at humakbang papalapit sa pinto. “KAPAG HINDI MO BINUKSAN ANG PINTO SISIRAIN KO TO LUCIEN!!” D*mn it! This woman is re
“Tsk, that's not what I want to hear. That's not the Louise I know who loves my son. I'm here to give you a chance to fight for what you feel for Lucien. Find a way to catch his attention and stir up his mind and heart.” Natigilan ako sa sinabi ni Sir Aidan. Seryosong seryoso ito. “I’m doing this because I don’t want us to have any regrets in the end. I don’t want us to blame each other later. I’m giving you a chance, but if there’s truly nothing, I’ll let Lucien go ahead and marry Crystal. I’ll intervene for the last time. So, gawin mo na ang lahat habang may natitirang araw pa. It’s up to you what fate has in store for the two of you.” Hindi agad ako nakasagot. Mariin akong pumikit saka sumandal sa kinauupuan ko. Nahihirapan akong magdesisyon lalo na sa mga binitawang salita ni Sir Aidan. Gusto kong ipaglaban si Lucien, gusto kong bawiin ang lalaking mahal ko. Pero nagtatalo ang puso’t isip ko. Sinisigaw ng puso ko na ipaglaban ko siya pero ang isip ko sinasabing mali dahil m
KINABUKASAN Ang aga-aga pero wala sa mood ang boss ko. Hindi man lang ako pinansin mula kanina, mukhang napikon ko ata kagabi. Argh! Araw araw ba na magiging ganito ang ganap ko kapag badmood ang boss ko? Bumuntong hininga ako saka sumandal sa kinauupuan at kinuha ang aking phone. Oorder na nga lang ako ng pagkain tsk! Hindi ako nakapag almusal kanina dahil na late ako ng gising ‘e. Tapos nagmamadali pa ang boss ko na pumasok. Ang ending wala akong almusal kahit man lang humigop ng hot choco or kape wala! Buti pa siya nakapag kape at almusal ‘e. Sakto naman na tumunog ang phone ko hudyat na may nag text. Bumungad sa akin ang pangalan ni Night, Agad kong binasa ang text niya. Night: Good morning, Red. Are you busy? Mabilis naman akong nagreply. To Night: Not really, why? Night: I’m here outside Lucien’s office. I brought some hot chocolate and a sandwich. I found out you didn’t have breakfast earlier, so I brought you some. Come on out, let’s eat together. Hindi