SCARLETT “Are you sure you're okay here, Louise? You can come inside and eat at another table if you want.” Ngumiti naman ako kay Claire, kanina pa talaga niya ako kinukumbinsi na sumama sa kanila ni Lucien sa loob ng restaurant. Pero katulad ng sinabi ko kanina, ok na ako sa sasakyan para mabantayan sila ng maayos. “Ok lang ako, Claire. Sa kotse na lang ako maghihintay. Wag mo ako intindihin, enjoy lang kayo ni Sir sa date niyo.” Lumapit naman siya sa akin saka hinawakan ang isang kamay ko. “Sure ka? Baka iniisip mo lang magagalit si Lu? Don't worry akong bahala sa kanya. If you want ako na manlilibre sa‘yo. Ayoko lang na nandito ka sa labas habang kami nag eenjoy sa loob.” Parang batang sambit niya. Tinapik tapik ko naman ang kanyang kamay saka siya tinitigan. “Claire, ok lang talaga ako. Salamat sa offer pero mas gusto kong mag stay dito. Basta mag-enjoy lang kayo ni Sir sa date niyo. Masaya na rin ako. Saka nagsabi naman si Sir na ipag-take out niya ako ng pagkai
SCARLETT I peeked again at the two other remaining opponents. I am thinking of how to take them down without being noticed by other people. It's a good thing that there are only a few people on this side. At sa kabilang kalsada naman ay may iilan ilan din dahil sa mga store na nakatayo. Kung gagawa man kami ng ingay at gulo. Hindi agad-agad mapapansin. After a while, a cellphone rang, and I saw the driver patting his pocket and taking out his phone. “Sino tumatawag, pre?” Tanong ng kasama nito. “Si Jano, tsk. Mukhang manghihingi ‘ito ng update. Sasagutin ko lang. Maiwan ka muna dyan at magbantay maigi.” Aniya ng driver saka medyo lumayo at sinagot ang tawag. Hindi na ako nag abala na pakinggan ang sasabihin nito dahil naka focus ako sa lalaking naiwan. “Hoy, bungo! Ano ang tagal mo namang umihi? Isang balde ba ‘yan?!” Sigaw ng lalaking naiwan. “Bungo?!” Muling tawag nito ng walang makuhang sagot saka sumilip. “Bungo?” Tawag nito ulit saka naglakad na papal
SCARLETT I rested for a while and leaned back. Hay, buti na lang nasa loob ng restaurant sila Lucien ng dumating ang mga kalaban kaya nagawa ko agad silang naligpit, kung nagkataon baka na-ambush na kaming tatlo. A few minutes later, I saw the couples coming out of the restaurant. It was evident that they were happy, but my gaze fell on the paper bag that Lucien was holding. I smiled because I knew that they would take out food for me. I straightened up and waited for them to reach the car. I peeked at the flowers and chocolates in the back seat. Sigurado akong matutuwa si Claire sa surprise ng boyfriend niya. I pressed the button to open the back seat door and saw that Lucien had stopped in side of the car. Napangiti ako ng buksan na ni Lucien ang pinto at bumungad kay Claire ang surprise sa kanya. “Oh my gosh, Love!” Hindi makapaniwalang turan ni Claire. Napahawak pa siya ng bibig saka tumingin sa nobyo. Yumuko naman si Lucien para kunin ang pumpon
Ma-ingat niyang binaba ang braso ko saka umatras ng isang hakbang. “Take it off your jacket, now.” Matigas na utos niya. Napalunok naman ako ng laway dahil ngayon ko lang nakitang ganito ka-seryoso si Lucien. “Sir, ako ng bahala dito. Wag ka—” “I said take it off your jacket! How many times do I have to repeat myself? Goddamn it! Take it off now!” Napaigtad naman ako sa gulat dahil sa galit niyang sigaw. Namumula ang mukha nito at kita ang ugat sa noo saka leeg. Napabuntong hininga ako, saka sinunod ang gusto niya. Pahamak na sugat ‘to. Gagawa na lang ako ng alibi. Maingat kong hinubad ang jacket at ang natira na lang ang suot kong manipis na tshirt. Nang tignan ko ang sugat ay dumudugo ito ulit dahil nagalaw at naalis ang jacket. Dumikit kasi ang jacket sa balat ko at natuyo kaya ng alisin ay dumugo ulit. Nagulat naman ako ng hilahin ako ni Lucien sa kusina at nagmamadaling nagtungo sa sink at hinugasan ang sugat ko. “Sir, ako na ho. Kaya ko nama
SCARLETT Wearing the black jacket, I carefully went out to the back of the mansion where I could easily slip away. I made sure everyone was asleep, including Lucien. I climbed up the wall and swiftly jumped to the other side. I successfully landed, then looked around if anyone saw me before I hurriedly walked out of the subdivision. The guard was sound asleep as I passed by, so I was able to slip out straight away. I quickly searched for Night's car and soon spotted the blinking lights of a red car on the right side of the road. I walked quickly and got into the back seat right away. Pagpasok ko sa loob ng sasakyan nakasalubong ko agad ng tingin si Sir Aidan. Napamaang ako ng makita ang itsura niya. Ang dami niyang sugat sa mukha at namamaga pa ang isang mata. Putok ang labi at may pasa sa pisngi. I don't know why, but I suddenly sorry for his situation. My heart softened, I was close to my dad and my grandpa, that's why seeing Sir Aidan's in this kind of situ
“Thank you, Mr. Aidan sa binigay mong impormasyon. Malaking tulong sa amin ito lalo't pa na sigurado idadamay kami ni Franco Saavedra dahil isa siya sa malaki ang galit sa organisasyon namin. Hindi rin kami nagkamali sa hinala namin na ang phantom ang pumatay kay Alonzo.” Singit naman ni Night. Tumingin si Sir Aidan kay Night at ngumiti. “No problem, young man. Iisa lang ang kalaban natin dito. Kaya mabuting magtulungan tayong lahat. In fact I owe you and Louise a great debt of gratitude. Kung hindi dahil sa inyo baka pinag lalamayan na ako ngayon. Thank you for helping me na makaalis sa lugar na ‘yon.” Taos pusong turan ni Sir Aidan. “You're welcome, Mr. Saavedra. We are willing to help you, lalo na ni Louise. Kami ng bahala sa mga kalaban mo na, kalaban din namin.” Sumasang ayon na tumango ako. “Yeah, for now ang mabuti niyong gawin ay magpahinga hanggang sa gumaling. Wag na kayo masyado mag isip, kami ng bahala sa lahat…I have a rest house in Tanay, Rizal. Y
SCARLETT TAHIMIK lang ako habang lulan ng elevator papaakyat sa floor ng opisina ni Lucien. Mula kanina sa kotse ay hindi na kami muling nag usap ng lalaki. Wala rin akong balak na kausapin siya dahil naiinis ako sa kanya. Ramdam ko rin ang pasimple niyang sulyap sa akin pero hindi ko siya binibigyan pansin. Hanggang sa tumigil ang elevator sa tamang palapag. Pinauna ko siya na lumabas bago ako sumunod kaso lintek! Muntikan na akong mabunggo sa kanyang likod dahil sa biglaan niyang pag tigil. Nag angat ako ng tingin at handa na sana siya singhalan kaso napansin ko ang pag titig niya sa kung saan, sumilip ako para tingnan kung bakit ba tumigil ang lalaki. At ganun na lang kabilis nagbago ang mood ko. Agad akong umayos ng tayo saka humakbang sa tabi ni Lucien. Kaya naman pala napatigil sa paglalakad ang lalaki dahil nandoon sa waiting area si Crystal nakangiting nakatingin sa amin. Ano na naman ang ginagawa niya dito? Lumingon sa akin si Lucien, makahulugan ko
SCARLETT Akala ko aabutin lang ang meeting nila Lucien ng isa o dalawang oras pero inabot hanggang alas dose ng tanghali, Hindi pa nga sila tapos kaya napagpasyahan ko na lang sana dalhin sa conference room ang lunch, pero tinawagan ako ng secretary niya at sinabi na ako na lang muna ang kumain ng baon na pagkain dahil nanlibre ng lunch ang isang ka-meeting nila. Mukhang aabutin pa ang kanilang meeting hanggang hapon. Tsk, gustong gusto ko pa naman sana makausap si Lucien. Pero sige, pwede naman sa mansion ko na lang siya kausapin o sa susunod na araw. Bandang alas dos ng makaramdam ako ng boredom kaya naisipan ko munang lumabas ng opisina ni Lucien. Mukhang mamaya pa naman ang tapos ng meeting. Sumasakit na rin ang pwet ko kakaupo. Nag-inat-inat ako bago lumabas ng opisina. Habang naglalakad-lakad nililibot ko ang tingin sa paligid, Sa tagal kong sumasama kay Lucien dito sa kumpanya ngayon ko pa lang malilibot itong buong floor, Lagi kasi akong nandoon lang sa laba
LUCIEN Shit, what’s happening to me? Why am I like this? Earlier, while I was in the car with Louise and she was talking to Night, I felt this sudden irritation—I just didn’t show it dahil baka mahalata ni Louise. Hindi ko maintindihan ang sarili ko, kung ano-ano ang sinabi ko sa kanya kanina tapos ngayon para akong tanga na hindi mapakali. Alam kong nasa baba na si Night at kausap si Louise. “Fvck.” Inis akong tumayo saka lumabas ng kwarto. Sa sala na lang ako tatambay. Pagbaba ko pasimple kong sinilip kung nasaan ‘yung dalawa. Nandoon sila sa labas mabilis akong naupo saka binuksan ang TV. Ano kaya ang pinag-uusapan nila? Tungkol kaya sa date nila bukas? Saan kaya sila mag-dedate? Tsk, nakakainis! Sinabihan ko si Louise na layuan ako pero ako naman ‘tong tanga na hindi mapakali ngayon. Napapala ng bigla-biglang nagdedesisyon. Nang marinig kong may papasok na ay umayos ako ng upo at kunwari ay seryosong nanonood ng TV. Akala ko ay magtatanong si Louise kung anong g
LOUISE Pagkapasok na pagkapasok ko ng kwarto ay napasandal ako sa pinto habang sapo ang dibdib na naninikip. Mapait akong napangiti, hindi ko inaasahan ang mga nangyari. Hindi ko akalain na kumikilos si Crystal para sirain ako kay Lucien. Sinigurado na talaga ng babaeng ‘yon na siya ang mananalo sa puso ni Lucien. Gumawa pa talaga siya ng kwento na ako ang dahilan ng hiwalayan nila. In the first place naman talaga hiwalay na sila ni Lucien ng dumating ako sa buhay nito. Si Claire ang girlfriend ng lalaki ng mga panahon na ‘yon. At kung hindi ako nagkakamali ang dahilan naman ng hiwalayan nila noon ay si Crystal. Nanghihina akong naglakad patungo sa aking kama at pabaksak na humiga. Mukhang kailangan ko ng tanggapin na talo ako sa labang ito. Harap harapan na niyang sinabi na mahal niya si Crystal at ayaw na niyang masaktan ito. Nalalapit na rin ang kanilang kasal. Wala sa sarili akong napahawak sa aking labi, I miss him, I miss him so much, but there’s nothing I can
LUCIEN Nasa sasakyan na kami pero sa unahan lang ang tingin ko. Sa buong hapon na dumaan ang mga nalaman ko ang naglalaro sa aking isip. Gusto ko ng komprontahin si Louise pero pinipigilan ko ang sarili. Gusto ko din alamin kung may nararamdaman pa ba ako sa babae dahil sa tuwing naaalala ko ang sinabi ni Crystal na minahal ko si Louise ay bumibilis ang tibok ng puso ko. Hanggang sa makauwi kami ng mansion, katulad ng kinagawian. Nauna akong bumaba habang siya ay pinarada ang sasakyan.Habang paakyat ng hagdan hindi ako mapakali, may gusto akong gawin. Kapag hindi ko to ginawa paniguradong hindi ako makakatulog ngayong gabi. Kailangan ko ng kasagutan. Hindi ko na kaya maghintay pa. Akala ko hindi ko siya kokomprontahin ngayon araw pero hindi ako tinatantanan ng magulo kong isip. Kaya pag dating sa tapat ng aking kwarto hinintay ko si Louise na umakyat. Hindi naman ako nag hintay ng matagal dahil maya maya nakita kona itong naglalakad palapit habang nagtatakang nakatingin sa
LUCIEN Hindi ako nakatulog ng maayos dahil sa pag-iisip. Hindi ko alam kung saan ako magsisimula. I think Crystal is the first person I need to talk to. I need to clarify whether we really broke up or not. I need answers to all the questions running through my mind. I’ll invite her to lunch at my office. I’ll ask Louise to buy lunch so I can talk to Crystal privately, just the two of us. That’s the only opportunity I see to get some answers. Good thing at sumunod sa akin si Louise. Kahit na kita ko sa mga mata niya ang pagtutol. Sinadya kong marami ang ipabili at sa malalayo lahat para matagal siyang makabalik. Tok! Tok! “Come in.” Sagot ko saka umayos ng upo. “Hi Babe! Sorry, I got delayed because I had to deliver a report to the marketing department. So, what got into you that you invited me for lunch? Did you miss me?” Masayang bati ni Crystal saka dire-diretsong pumasok. Napansin kong napalingon siya sa pwesto kung saan lagi nakaupo si Louise. “Oh where is your
Mabilis akong bumaba ng sasakyan at sumunod sa lalaki. Baka magbago pa ang isip. “You like K-restaurant, right? Then order whatever you want. It’s on me,” He said bossily as we sat down. Instead of getting annoyed, I just smiled and shook my head. I think I already know why he’s acting like this—it’s because of Night. “Why are you shaking your head? Don’t you want to eat here? Where do you want to go? Let’s go there instead,” he said.“Nah, I like it here,” I replied with a smile. “Tss. Stop smiling.” “Why? I’m happy.” “Really, huh?”“Yeah, good thing you asked me to join you. I didn’t eat properly earlier. I didn’t even finish my food.” “Huh, paano enjoy na enjoy ka makipag usap sa Night na 'yon. May pa punas punas pa sa gilid ng labi mo.” I grinned at his reaction. He looked like a jealous boyfriend. “Why? Are you jealous? Do you want to be the only one to do that for me? Why? Are you in love with me?” I teased him.“What the… In your dreams. I’m loyal to Crystal,” he s
UWIAN Nakasunod ako kay Lucien at Crystal na magkahawak ang kamay. Patungo kami sa paborito nilang kainan para mag dinner. Well, Sila lang ang kakain dahil hindi naman nila ako niyaya. Hindi pa rin kami nagpapansinan ni Lucien. Isa pa ayoko din silang makasabay. Sa bahay na lang siguro ako kakain or bibili na lang ako. Nasa harap na kami ng restaurant ng biglang tumunog ang cellphone ko. Shit, nakalimutan kong i-silent. Naka-agaw tuloy ako ng atensyon. Tumigil ako saglit at nagmamadaling kinuha sa bulsa ang phone. Napansin kong tumigil din ang dalawa at sinulyapan ako ni Lucien. Hindi ko siya pinansin, nang makitang si Night ang tumatawag ay agad ko iyong sinagot. “Hello Night?” “Hi, Are you guys having dinner?” Nangunot naman ang noo ko. “Huh? No, just them. I’m not joining. Why?” “Good, then let’s eat together. I’ll come to you.” “Huh? Where are you?” “Same place kung nasaan kayo. wait for me there.” “Naku, ‘wag na sa bahay na ako kakain ok—” Hindi kona nata
“Ouch! Why did you push me, Lu? That hurts!” I heard Crystal's pained complaint. But instead of paying attention and helping her, I froze in place as if rooted to the ground. “OPEN THIS FUCKING DOOR!! WHY IS YOUR DOOR LOCKED?!” Oh fck! Natataranta kong nilapitan si Crystal na kakatayo lang. “Fix your clothes quickly! Then sit over there.” “Why? Why are you panicking?” Nakataas na kilay na tanong niya. “Just do what I’m telling you.” Medyo naiinis kong sabi. “No. Don’t tell me you’re scared because your bodyguard might see us like this? Let me remind you, I’m your fiancé, there’s nothing wrong with what we’re doing. Kung makita man niya tayo wala na siya don, Right?” Inis na sagot niya sa akin pero hindi ko ‘yun pinansin dahil focus ako sa babaeng kanina pa katok ng katok. “Tsk, Just do what I'm telling you.” Sagot ko sa kanya saka inayos ang sarili at humakbang papalapit sa pinto. “KAPAG HINDI MO BINUKSAN ANG PINTO SISIRAIN KO TO LUCIEN!!” D*mn it! This woman is re
“Tsk, that's not what I want to hear. That's not the Louise I know who loves my son. I'm here to give you a chance to fight for what you feel for Lucien. Find a way to catch his attention and stir up his mind and heart.” Natigilan ako sa sinabi ni Sir Aidan. Seryosong seryoso ito. “I’m doing this because I don’t want us to have any regrets in the end. I don’t want us to blame each other later. I’m giving you a chance, but if there’s truly nothing, I’ll let Lucien go ahead and marry Crystal. I’ll intervene for the last time. So, gawin mo na ang lahat habang may natitirang araw pa. It’s up to you what fate has in store for the two of you.” Hindi agad ako nakasagot. Mariin akong pumikit saka sumandal sa kinauupuan ko. Nahihirapan akong magdesisyon lalo na sa mga binitawang salita ni Sir Aidan. Gusto kong ipaglaban si Lucien, gusto kong bawiin ang lalaking mahal ko. Pero nagtatalo ang puso’t isip ko. Sinisigaw ng puso ko na ipaglaban ko siya pero ang isip ko sinasabing mali dahil m
KINABUKASAN Ang aga-aga pero wala sa mood ang boss ko. Hindi man lang ako pinansin mula kanina, mukhang napikon ko ata kagabi. Argh! Araw araw ba na magiging ganito ang ganap ko kapag badmood ang boss ko? Bumuntong hininga ako saka sumandal sa kinauupuan at kinuha ang aking phone. Oorder na nga lang ako ng pagkain tsk! Hindi ako nakapag almusal kanina dahil na late ako ng gising ‘e. Tapos nagmamadali pa ang boss ko na pumasok. Ang ending wala akong almusal kahit man lang humigop ng hot choco or kape wala! Buti pa siya nakapag kape at almusal ‘e. Sakto naman na tumunog ang phone ko hudyat na may nag text. Bumungad sa akin ang pangalan ni Night, Agad kong binasa ang text niya. Night: Good morning, Red. Are you busy? Mabilis naman akong nagreply. To Night: Not really, why? Night: I’m here outside Lucien’s office. I brought some hot chocolate and a sandwich. I found out you didn’t have breakfast earlier, so I brought you some. Come on out, let’s eat together. Hindi