SCARLETT I peeked again at the two other remaining opponents. I am thinking of how to take them down without being noticed by other people. It's a good thing that there are only a few people on this side. At sa kabilang kalsada naman ay may iilan ilan din dahil sa mga store na nakatayo. Kung gagawa man kami ng ingay at gulo. Hindi agad-agad mapapansin. After a while, a cellphone rang, and I saw the driver patting his pocket and taking out his phone. “Sino tumatawag, pre?” Tanong ng kasama nito. “Si Jano, tsk. Mukhang manghihingi ‘ito ng update. Sasagutin ko lang. Maiwan ka muna dyan at magbantay maigi.” Aniya ng driver saka medyo lumayo at sinagot ang tawag. Hindi na ako nag abala na pakinggan ang sasabihin nito dahil naka focus ako sa lalaking naiwan. “Hoy, bungo! Ano ang tagal mo namang umihi? Isang balde ba ‘yan?!” Sigaw ng lalaking naiwan. “Bungo?!” Muling tawag nito ng walang makuhang sagot saka sumilip. “Bungo?” Tawag nito ulit saka naglakad na papal
SCARLETT I rested for a while and leaned back. Hay, buti na lang nasa loob ng restaurant sila Lucien ng dumating ang mga kalaban kaya nagawa ko agad silang naligpit, kung nagkataon baka na-ambush na kaming tatlo. A few minutes later, I saw the couples coming out of the restaurant. It was evident that they were happy, but my gaze fell on the paper bag that Lucien was holding. I smiled because I knew that they would take out food for me. I straightened up and waited for them to reach the car. I peeked at the flowers and chocolates in the back seat. Sigurado akong matutuwa si Claire sa surprise ng boyfriend niya. I pressed the button to open the back seat door and saw that Lucien had stopped in side of the car. Napangiti ako ng buksan na ni Lucien ang pinto at bumungad kay Claire ang surprise sa kanya. “Oh my gosh, Love!” Hindi makapaniwalang turan ni Claire. Napahawak pa siya ng bibig saka tumingin sa nobyo. Yumuko naman si Lucien para kunin ang pumpon
Ma-ingat niyang binaba ang braso ko saka umatras ng isang hakbang. “Take it off your jacket, now.” Matigas na utos niya. Napalunok naman ako ng laway dahil ngayon ko lang nakitang ganito ka-seryoso si Lucien. “Sir, ako ng bahala dito. Wag ka—” “I said take it off your jacket! How many times do I have to repeat myself? Goddamn it! Take it off now!” Napaigtad naman ako sa gulat dahil sa galit niyang sigaw. Namumula ang mukha nito at kita ang ugat sa noo saka leeg. Napabuntong hininga ako, saka sinunod ang gusto niya. Pahamak na sugat ‘to. Gagawa na lang ako ng alibi. Maingat kong hinubad ang jacket at ang natira na lang ang suot kong manipis na tshirt. Nang tignan ko ang sugat ay dumudugo ito ulit dahil nagalaw at naalis ang jacket. Dumikit kasi ang jacket sa balat ko at natuyo kaya ng alisin ay dumugo ulit. Nagulat naman ako ng hilahin ako ni Lucien sa kusina at nagmamadaling nagtungo sa sink at hinugasan ang sugat ko. “Sir, ako na ho. Kaya ko nama
SCARLETT Wearing the black jacket, I carefully went out to the back of the mansion where I could easily slip away. I made sure everyone was asleep, including Lucien. I climbed up the wall and swiftly jumped to the other side. I successfully landed, then looked around if anyone saw me before I hurriedly walked out of the subdivision. The guard was sound asleep as I passed by, so I was able to slip out straight away. I quickly searched for Night's car and soon spotted the blinking lights of a red car on the right side of the road. I walked quickly and got into the back seat right away. Pagpasok ko sa loob ng sasakyan nakasalubong ko agad ng tingin si Sir Aidan. Napamaang ako ng makita ang itsura niya. Ang dami niyang sugat sa mukha at namamaga pa ang isang mata. Putok ang labi at may pasa sa pisngi. I don't know why, but I suddenly sorry for his situation. My heart softened, I was close to my dad and my grandpa, that's why seeing Sir Aidan's in this kind of situ
“Thank you, Mr. Aidan sa binigay mong impormasyon. Malaking tulong sa amin ito lalo't pa na sigurado idadamay kami ni Franco Saavedra dahil isa siya sa malaki ang galit sa organisasyon namin. Hindi rin kami nagkamali sa hinala namin na ang phantom ang pumatay kay Alonzo.” Singit naman ni Night. Tumingin si Sir Aidan kay Night at ngumiti. “No problem, young man. Iisa lang ang kalaban natin dito. Kaya mabuting magtulungan tayong lahat. In fact I owe you and Louise a great debt of gratitude. Kung hindi dahil sa inyo baka pinag lalamayan na ako ngayon. Thank you for helping me na makaalis sa lugar na ‘yon.” Taos pusong turan ni Sir Aidan. “You're welcome, Mr. Saavedra. We are willing to help you, lalo na ni Louise. Kami ng bahala sa mga kalaban mo na, kalaban din namin.” Sumasang ayon na tumango ako. “Yeah, for now ang mabuti niyong gawin ay magpahinga hanggang sa gumaling. Wag na kayo masyado mag isip, kami ng bahala sa lahat…I have a rest house in Tanay, Rizal. Y
SCARLETT TAHIMIK lang ako habang lulan ng elevator papaakyat sa floor ng opisina ni Lucien. Mula kanina sa kotse ay hindi na kami muling nag usap ng lalaki. Wala rin akong balak na kausapin siya dahil naiinis ako sa kanya. Ramdam ko rin ang pasimple niyang sulyap sa akin pero hindi ko siya binibigyan pansin. Hanggang sa tumigil ang elevator sa tamang palapag. Pinauna ko siya na lumabas bago ako sumunod kaso lintek! Muntikan na akong mabunggo sa kanyang likod dahil sa biglaan niyang pag tigil. Nag angat ako ng tingin at handa na sana siya singhalan kaso napansin ko ang pag titig niya sa kung saan, sumilip ako para tingnan kung bakit ba tumigil ang lalaki. At ganun na lang kabilis nagbago ang mood ko. Agad akong umayos ng tayo saka humakbang sa tabi ni Lucien. Kaya naman pala napatigil sa paglalakad ang lalaki dahil nandoon sa waiting area si Crystal nakangiting nakatingin sa amin. Ano na naman ang ginagawa niya dito? Lumingon sa akin si Lucien, makahulugan ko
SCARLETT Akala ko aabutin lang ang meeting nila Lucien ng isa o dalawang oras pero inabot hanggang alas dose ng tanghali, Hindi pa nga sila tapos kaya napagpasyahan ko na lang sana dalhin sa conference room ang lunch, pero tinawagan ako ng secretary niya at sinabi na ako na lang muna ang kumain ng baon na pagkain dahil nanlibre ng lunch ang isang ka-meeting nila. Mukhang aabutin pa ang kanilang meeting hanggang hapon. Tsk, gustong gusto ko pa naman sana makausap si Lucien. Pero sige, pwede naman sa mansion ko na lang siya kausapin o sa susunod na araw. Bandang alas dos ng makaramdam ako ng boredom kaya naisipan ko munang lumabas ng opisina ni Lucien. Mukhang mamaya pa naman ang tapos ng meeting. Sumasakit na rin ang pwet ko kakaupo. Nag-inat-inat ako bago lumabas ng opisina. Habang naglalakad-lakad nililibot ko ang tingin sa paligid, Sa tagal kong sumasama kay Lucien dito sa kumpanya ngayon ko pa lang malilibot itong buong floor, Lagi kasi akong nandoon lang sa laba
SCARLETT Seryoso kong tinitigan ang bawat isa, tinatantya ang magiging reaksyon nila kapag sinabi ko ang tungkol sa Phantom at Kay franco. Tumingin ako kay Boss na naghihintay sa anumang sasabihin ko. “I apologize if I disturbed your work, but this meeting is important. We have gathered information on who is the boss of the underground and who killed Alonzo. Because we all the same mission, I didn't hesitate to call for this meeting.” Seryoso kong turan. Mukhang nabuhayan naman sila ng dugo ng marinig ang aking sinabi. “Then whos is the new boss of the underground? Who killed Alonzo” Boss asked seriously. Halatang gusto na rin niya malaman kung sino ang nasa likod ng lahat. “It's Franco Salvador, The one who's extremely angry at our organization.” I answered coldly. Napatuwid ng upo ang lahat, hindi makapaniwa sa aking binitiwang salita. “Are you sure about this, Red?” Seryosong tanong ni Thunder. Tumango naman ako bago pinag patuloy ang sinasabi
Mabilis akong bumaba ng sasakyan at sumunod sa lalaki. Baka magbago pa ang isip. “You like K-restaurant, right? Then order whatever you want. It’s on me,” He said bossily as we sat down. Instead of getting annoyed, I just smiled and shook my head. I think I already know why he’s acting like this—it’s because of Night. “Why are you shaking your head? Don’t you want to eat here? Where do you want to go? Let’s go there instead,” he said.“Nah, I like it here,” I replied with a smile. “Tss. Stop smiling.” “Why? I’m happy.” “Really, huh?”“Yeah, good thing you asked me to join you. I didn’t eat properly earlier. I didn’t even finish my food.” “Huh, paano enjoy na enjoy ka makipag usap sa Night na 'yon. May pa punas punas pa sa gilid ng labi mo.” I grinned at his reaction. He looked like a jealous boyfriend. “Why? Are you jealous? Do you want to be the only one to do that for me? Why? Are you in love with me?” I teased him.“What the… In your dreams. I’m loyal to Crystal,” he s
UWIAN Nakasunod ako kay Lucien at Crystal na magkahawak ang kamay. Patungo kami sa paborito nilang kainan para mag dinner. Well, Sila lang ang kakain dahil hindi naman nila ako niyaya. Hindi pa rin kami nagpapansinan ni Lucien. Isa pa ayoko din silang makasabay. Sa bahay na lang siguro ako kakain or bibili na lang ako. Nasa harap na kami ng restaurant ng biglang tumunog ang cellphone ko. Shit, nakalimutan kong i-silent. Naka-agaw tuloy ako ng atensyon. Tumigil ako saglit at nagmamadaling kinuha sa bulsa ang phone. Napansin kong tumigil din ang dalawa at sinulyapan ako ni Lucien. Hindi ko siya pinansin, nang makitang si Night ang tumatawag ay agad ko iyong sinagot. “Hello Night?” “Hi, Are you guys having dinner?” Nangunot naman ang noo ko. “Huh? No, just them. I’m not joining. Why?” “Good, then let’s eat together. I’ll come to you.” “Huh? Where are you?” “Same place kung nasaan kayo. wait for me there.” “Naku, ‘wag na sa bahay na ako kakain ok—” Hindi kona nata
“Ouch! Why did you push me, Lu? That hurts!” I heard Crystal's pained complaint. But instead of paying attention and helping her, I froze in place as if rooted to the ground. “OPEN THIS FUCKING DOOR!! WHY IS YOUR DOOR LOCKED?!” Oh fck! Natataranta kong nilapitan si Crystal na kakatayo lang. “Fix your clothes quickly! Then sit over there.” “Why? Why are you panicking?” Nakataas na kilay na tanong niya. “Just do what I’m telling you.” Medyo naiinis kong sabi. “No. Don’t tell me you’re scared because your bodyguard might see us like this? Let me remind you, I’m your fiancé, there’s nothing wrong with what we’re doing. Kung makita man niya tayo wala na siya don, Right?” Inis na sagot niya sa akin pero hindi ko ‘yun pinansin dahil focus ako sa babaeng kanina pa katok ng katok. “Tsk, Just do what I'm telling you.” Sagot ko sa kanya saka inayos ang sarili at humakbang papalapit sa pinto. “KAPAG HINDI MO BINUKSAN ANG PINTO SISIRAIN KO TO LUCIEN!!” D*mn it! This woman is re
“Tsk, that's not what I want to hear. That's not the Louise I know who loves my son. I'm here to give you a chance to fight for what you feel for Lucien. Find a way to catch his attention and stir up his mind and heart.” Natigilan ako sa sinabi ni Sir Aidan. Seryosong seryoso ito. “I’m doing this because I don’t want us to have any regrets in the end. I don’t want us to blame each other later. I’m giving you a chance, but if there’s truly nothing, I’ll let Lucien go ahead and marry Crystal. I’ll intervene for the last time. So, gawin mo na ang lahat habang may natitirang araw pa. It’s up to you what fate has in store for the two of you.” Hindi agad ako nakasagot. Mariin akong pumikit saka sumandal sa kinauupuan ko. Nahihirapan akong magdesisyon lalo na sa mga binitawang salita ni Sir Aidan. Gusto kong ipaglaban si Lucien, gusto kong bawiin ang lalaking mahal ko. Pero nagtatalo ang puso’t isip ko. Sinisigaw ng puso ko na ipaglaban ko siya pero ang isip ko sinasabing mali dahil m
KINABUKASAN Ang aga-aga pero wala sa mood ang boss ko. Hindi man lang ako pinansin mula kanina, mukhang napikon ko ata kagabi. Argh! Araw araw ba na magiging ganito ang ganap ko kapag badmood ang boss ko? Bumuntong hininga ako saka sumandal sa kinauupuan at kinuha ang aking phone. Oorder na nga lang ako ng pagkain tsk! Hindi ako nakapag almusal kanina dahil na late ako ng gising ‘e. Tapos nagmamadali pa ang boss ko na pumasok. Ang ending wala akong almusal kahit man lang humigop ng hot choco or kape wala! Buti pa siya nakapag kape at almusal ‘e. Sakto naman na tumunog ang phone ko hudyat na may nag text. Bumungad sa akin ang pangalan ni Night, Agad kong binasa ang text niya. Night: Good morning, Red. Are you busy? Mabilis naman akong nagreply. To Night: Not really, why? Night: I’m here outside Lucien’s office. I brought some hot chocolate and a sandwich. I found out you didn’t have breakfast earlier, so I brought you some. Come on out, let’s eat together. Hindi
PAGBALIK sa opisina ganon pa rin ang mood ni Lucien. Hindi man lang niya ako tinatapunan ng tingin o kahit sulyap man lang. Ano bang problema niya? Ano ba ang nangyari sa kanila ni Crystal? Nag-away ba sila? Kung nag-away man sila bakit pati ako damay? Or… Galit siya sa akin dahil hindi ako sumabay sa kanila sa pagkain? Hm, imposible naman ‘yun. Pakialam ba niya sakin ‘diba? Argh! Ewan! Ang hirap na nga ng sitwasyon ko dinadagan pa ng ganito. Bahala nga siya d’yan. Hahayaan ko siya sa toyo niya. Mahirap kapag sinabayan ‘e, Baka kung saan kami humantong kapag pinatulan ko siya. Hanggang sa mag-uwian hindi pa rin niya ako pinapansin. Bad mood pa din ang hinayupak. Pati ako dinadamay, nakakainis! Seryoso ako sa pagmamaneho ng biglang magsalita ang katabi kong lalaki. “Have you known that guy for a long time?” Nangunot naman ang noo ko dahil sa tanong niya. Anong sinasabi niya? Sinong guy? Bahagya ko siyang sinulyapan. “Who?” Taka kong tanong. “The guy who was sitting
MASAYA akong tumalikod para puntahan ‘yung dalawa. Atleast ma-eenjoy ko ang lunch ko! “Hey!” Masayang bati ko sa dalawa sabay upo sa tabi ni Night. Parehas naman silang nagulat at napatingin sa akin. “Gulat na gulat? Hindi niyo man lang napansin na palapit ako. Mukhang seryoso ang pinag-uusapan niyo.” Nakangiti kong sambit. “What are you doing here, Red?” Nagtatakang tanong ni Night sa akin. “Oo nga, anong ginagawa mo dito? ginulat mo pa kami. Nasaan ang alaga mo?” Segundang tanong naman ni Thunder. Aba parang ayaw nilang nandito ako ah. Pero imbes na sagutin sila ay nginuso ko na lang kung nasaan sila Lucien tapos nanguha ng lutong pork sa plato ni Night at kinain ‘yun. “Oh, I get it. Sasabay ka dapat sa kanila no? kaso nakita mo kami ni Night dito kaya lumipat ka?” Napaangat ako ng tingin kay Thunder saka nag thumps up at ngumisi. “Yeah, good thing nandito kayo kaya nakatakas ako. Hindi ko kayang makasama ng matagal ang Crystal na ‘yun. Saka sa lagay e, mukha akong third
NANG makarating sa mansyon ay nauna itong bumaba habang ako ay pinarada muna ang sasakyan tapos pumasok na rin sa loob. Saktong pag pasok ko siyang labas naman sa kusina ng lalaki, Mukhang uminom muna ito ng tubig or tinanong ang mga katulong kung ano ang dinner. Hindi na lang ako umimik at pinauna siyang umakyat ng hagdan habang ako ay nakasunod lang. Tumigil ako sa aking kwarto at akmang bubuksan na ng biglang magsalita si Lucien. “Si Dad ba ang pumili ng kwarto mo?” Nagtataka ko naman siyang binalingan dahil sa biglaan nitong tanong. Akala ko pa naman papasok na siya sa kanyang kwarto. “Oo, bakit?” “I see, alam mo bang ang kwartong ‘yan ang pinaka maganda at espesyal sa mansyon. Maswerte ka dahil ‘yan ang naging kwarto mo. Hm, halatang paborito ka ni Dad.” Mahaba niyang turan habang nakasandal sa pader ng kanyang kwarto habang ang mga pagod niyang mata ay nakatingin sa akin. Pero wait, pinaka maganda at espesyal? Bakit hindi ko alam `yon? Hindi nabanggit ni Sir Aid
Hindi pa rin talaga siya makapaniwala na close kami noon, Hindi pa rin siya sanay na ang isang katulad ko ay malapit sa kanya. Tinuon ko na lang ang pansin sa folder na hawak para basahin ‘yon. Saka naglakad sa harap ng table ni Lucien para maupo sa bakanteng upuan. Nang maintindihan ko para saan ang folder ay sinimulan kong ipaliwanag sa kanya. Nakinig naman siyang mabuti at wala akong narinig na reklamo. Pati ang ibang hindi niya maintindihan ay pinaliwanag ko na rin.Hanggang sa abutin kami ng ala singko ng hapon. “Naintindihan mo naman ba lahat ng pinaliwanag ko?” Marahan kong tanong habang nag-uunat. Masakit din sa likod ang maghapon nakaupo habang nagpapaliwanag ah. Buti na lang talaga ay may alam ako, kung hindi siguradong aburido maghapon si Lucien. Saka masaya akong nakatulong sa kanya at nabawasan ang kanyang stress. “Yes, Thank you for helping me. Kung hindi mo pina-intindi sa akin ang lahat siguradong wala akong magagawa mag-hapon.” Malamyos niyang sagot sa akin. N