“Opo.” tumango si Lucas.“Maraming taon na po kayong mag kasama ni Ms. Gibson, pero hindi niyo po siya binilihan ng mga damit ni minsan. Pero ngayong araw po, pumili po kayo mismo ng dalawang set ng mga damit para kay Luna.”“Dati, wala pong katulong ang sumasagot sa inyo. Sisisantihin po ang mga susuway. Pero, maraming beses na po kayong sinagot ni Luna, pero hindi pa rin po kayo galit sa kanya. Hindi niyo rin po siya sinisante. Pati po…”“Tama na.” malamig na tinikom ni Joshua ang kanyang mga labi. Siningitan niya si Lucas. “Babantayan ko sa susunod ang distansya namin sa isa’t isa.”Pagkatapos, pumikit si Joshua at sumandal na lang siya.“Lucas. Ito ang unang pagkakamali mo simula ng magtrabaho ka sa akin ng maraming taon. Pagbibigyan kita ngayon, pero hindi na ito mauulit.”Natuwa si Lucas. “Balak niyo pa po bang sundan ang bagay na ito?”Si Aura ang tinutukoy niya. Ngumiti ng malamig si Joshua. “May mga plano ako.”Hindi pa lumabas ang report tungkol sa nangyari sa Ferris
Gayunpaman, hindi na dapat humingi ng tawad si Nigel tungkol sa bagay na ito.Kung sabagay, ginagawa niya lang ito para tulungan si Luna na pabilisin ang paghihiwalay nila Joshua at Aura.Ngunit, hindi nila inaasahan ang pagiging bias ni Joshua kay Aura ay ganun kalala.Habang iniisip ito, napabuntong hininga si Luna. Sumagot siya kay Nigel, [Hindi kita sinisisi. Alagaan mo lang ang sarili mo].Sa katotohanan, ito ang unang beses na nag send sa kanya ng message si Nigel nung bumalik si Luna sa bansa.Noong nasa Ferris Wheel sila, tinawagan ni Nigel si Luna gamit ang necklace, ngunit dahil lang ito sa isang emergency.Ayaw ni Nigel ang desisyon ni Luna na bumalik sa bansa. Dahil dito, naging malamig si Nigel sa Mommy niya.“Mommy, pwede po bang ‘wag na kayong bumalik? Makakahanap po tayo ng ibang paraan. Hindi po natin kailangan ang lalaking ‘yun.”“Ayaw ko po na bumalik ka sa kanya. Ayaw ko po na magkaroon kayo ng anak sa kanya.”“Kung ganun po, mas pipiliin ko na lang po na m
Hindi siya pinansin ni Luna.Ang taong pinaka ayaw makita ni Luna ngayon ay si Joshua.Lumagpas siya sa sofa at dumirecho siya sa kusina para kumuha ng isang baso ng tubig.“Kuhanan mo rin ako ng baso ng tubig,” nanggaling ang mababa at malamig na boses ni Joshua mula sa sala.Gumulong ang mga mata ni Luna at minura niya ito sa kanyang puso, ngunit magalang niya pa rin na ipinagsalin ng tubig si Joshua at nilapag ito sa mesa.Hindi niya nakalimutan na katulong lang siya ngayon. Si Joshua ang amo ng bahay na ‘to.Ang pagsasalin ng isang baso ng tubig ng katulong sa kanyang amo. Ito ang pinaka ordinaryo na bagay sa mundo.“Bakit ka umiiyak?”Sa sandali na nilapag ni Luna ang baso ng tubig sa mesa, tinapik ni Joshua ang kanyang sigarilyo sa ashtray.Ang malalim na mga mata ni Joshua ay nakatitig sa mukha ni Luna na para bang sinusubukan niyang basahin ang isip nito.Suminghot si Luna, nilapag ang baso, at tumayo siya ng direcho. “Wala po. Gusto ko lang po umiyak.”Tumingin siya
Sa harap ni Luna, nagkwento ang lasing na si Joshua tungkol sa pagkakakilala nila. Ang tapat na mga salita ni Joshua ay puno ng pagpapanggap sa pandinig ni Luna.Hindi alam ni Joshua na ang unang pagkikita nila ay hindi sa ilalim ng cherry blossom tree. Ito ay nung nagkita sila sa isang aksidente.Noong nakaraan na maraming taon, naaksidente ng seryoso si Joshua. Nung bumangga sa kanya ang kotse, iniwan lang siya sa tabi ng kalsada. Si Luna ang nagligtas sa kanya at nagdala sa kanya sa hospital. Inalagaan siya ni Luna sa isang buong buwan habang siya ay nasa isang coma.Gusto siya ni Luna, ngunit hindi nito gustong mahulog para sa kanya. Alam ni Luna na masyado siyang ordinaryo. Hindi siya nararapat para sa lalaking tulad ni Joshua, kaya’t nung magkamalay na si Joshua, iniwan niya ito ng determinado.Inisip ni Luna nung una na makakalimutan nila ang isa’t isa, ngunit hindi niya inaasahan na muli silang magkikita.Sa sandali na magtagpo ulit sila, naniwala si Luna na parte ng buhay
Hindi nakatulog ng mabuti si Luna ng gabing ‘yun.Napanaginipan niya ang mga pinagdaanan nila ni Joshua. Ang tibok ng puso niya sa unang pagkikita nila, ang saya na naramadaman niya noong kunan ng litrato ang wedding nila, ang pagmamadali sa kasal nila...Lagi niyang tinatangong kay Joshua kung bakit.Bakit? Bakit dapat mawala ang pagmamahal niya ng ganito?Paggising si Luna, basa na ang unan niya ng kanyang luha. Hindi pala mahirap bitawan ang sakit na pinagdaanan sa pag ibig kahit na lumipas na ang maraming taon.“Mommy.” nakatayo sa tabi ng kama si Nellie habang may hawak na tissue. Dahan dahan niyang pinunasan ang mga luha ni Luna. “Ginalit po ba ulit kayo ni Daddy?”Pumikit si Luna at niyakap niya si Nellie. Muling bumalik ang sigla niya nang maramdaman niya ang init ng katawan ni Nellie.Sa mga nakalipas na anim na taon, ang tatlong mga anak ni Luna ang nagbibigay lakas sa kanya para mabuhay. Kahit anong mangyari, hindi niya iiwan ang mga ito.“Mommy, ‘wag na po kayong um
Sa nakalipas na anim na taon, noong siya pa ang Madam ng bahay, walang nagpakita sa kanya ng respeto na nararapat sa kanya.Nagdalawang isip ng ilang saglit si Lucas, “Oo.”“‘Sariling pag iisip mo lang ‘yan.”Kumuha ng kutsara at tray sa aparador si Luna at hinugasan niya ito.“Marami na akong pinagdaanan na masama sa buong buhay ko. Ayaw ko na muling maulit ‘yun.”Pagkatapos, kinuha niya ang tray, nilagpasan si Lucas, at umakyat.Nakatayo lang sa isang lugar si Lucas. Habang nakatingin kay Luna, nanlabo ang paningin niya .Kung pwede lang pumili, sino ang may gugustuhing ma-agrabyado? Gayunpaman, kung hindi nsila nanalo kay Aura sa mga sandaling ‘yun, magiging huli na ang lahat kapag kinasal na siya kay Joshua.…Sa loob ng Master Bedroom.Nung pumasok si Luna habang dala ang sabaw, nakasandal si Joshua sa ulo ng kama, nakatingin sa kanyang phone.May hangover pa rin si Joshua mula kagabi. Sa sobrang sakit ng ulo niya ay nahihirapan siyang umalis sa kama.Malabo pa ang is
Hindi ito tama. Ito ang parehong lasa na ginawa ni Luna Gibson dati!Kailangan niyang makipag halubilo ng husto dahil sa trabaho niya. Noon, nung magkasama pa sila, laging uuwi ng lasing si Joshua. Tuwing may hangover siya, gagawan siya ng sabaw ni Luna gibson para mahimasmasan siya.Mahilig siyang mag lagay ng espesyal na pampalasa sa sabaw, kaya’t natatangi ang lasa nito. Anim na taon nang hindi natikman ni Joshua ang sabaw na ito.Gayunpaman, sa mga sandaling ito, ang sabaw na ginawa ni Luna ay parehong pareho sa gawa ni Luna Gibson!Wala nang pakialam si Joshua sa kahit anong bagay. Agad siyang tumayo mula sa kama at mabilis siyang bumaba.Sa kusina sa baba, gumagawa ng oats si Luna para kay Nellie. Sobrang pokus niya sa paggawa nito, kaya’t hindi niya napansin ang mabilis na mga yapak sa likod niya.Nang mapansin niya na ang presensya ni Joshua, nakatayo na ito sa likod niya.Pinatalikod ni Joshua si Luna at hinawakan niya ang mga panga ni nito gamit ang malaki niyang mga k
Tumawa ng mapait si Luna at umiling siya habang nagkibit balikat para alisin ang mga magulong iniisip niya.Bakit magiging malungkot si Joshua? Si Luna dapat ang malungkot nitong mga nakalipas na taon.Tumalikod siya at nagpatuloy na siya sa paggawa ng oats para kay Nellie.Hindi niya sinasadyang makita ang repleksyon niya sa kalan. Sa mga sandaling ito, kakaiba ang mukha niya. Sa sobrang ganda nito ay halos perpekto na ito, ngunit wala na siyang maramdaman na saya.…Sa mga sumunod na araw, sinubukan ni Luna na iwasan na magpakita kay Joshua. Una, dahil ito sa huling nangyari; wala siyang lakas para magpanggap na maging mabait kay Joshua. Pati, nagsisimula nang magduda si Joshua sa relasyon nila ni Luna Gibson. Ginagawa ni Luna ang lahat para maging maliit ang kanyang sarili at hindi siya mapansin ni Joshua.Gayunpaman, napansin ng lahat ng tao sa Blue Bay Villa na sinusubukang lumayo ni Luna kay Joshua.Sinermonan siya ng ilang mga matandang katulong, “Luna, tandaan mo ang lu
Kumunot ang noo ni Luna nang marinig niya ito.Kailangan niyang itago si Gwen kapag bumisita si John sa kanila. Kasabay nito, kailangan niya ng ibang tao para magpanggap na si ‘Andie Larson’.Habang iniisip ito, nagbuntong hininga si Luna at tumingin siya ng makahulugan kay Tara.Naintindihan ito ni Tara at tumango siya, pagkatapos ay naglakad siya pabalik ng elevator kasama si Luna.Nang sumara ang pinto, nagbuntong hininga si Tara at sinabi niya ng pagod na tono, “Salamat sa Diyos at nabigo si Robyn ng memorya niya. Kung hindi, sira na ang lahat ng plano natin.”Tumango si Luna. Pagkatapos, tumingin siya kay Tara at tinanong niya, “Oo nga pala, paano nagkakilala si John at ang tatay ni Gwen?”Kahit na si Andy ay dinala ng mga tauhan ni Tyson sa Sharnwick City. Paano napunta sa parehong kwarto si John at sumalo pa siya ng bala para dito?Kinidnap rin ba si John ng mga taong ito? Kung ganun, bakit nila ito ginawa?Nang mabanggit ito, nagbuntong hininga si Tara at nagpaliwang si
Sumilip si Luna sa crack mula sa pinto.May suot na hospital gown si John, nakaupo ito sa kama at kumakain habang kausap si Robyn. “Sinabi ba talaga ‘yun ni Miss Moore?”Tumango si Robyn. “Nakasalubong ko rin sa elevator ‘yung babae na bumili ng tanghalian na ito kanina. Hindi ka maniniwala, konektado din siya kay Miss Moore! Magpinsan sila sa kasal!”Huminto ang kamay ni John, halata na nabigla siya. Tumawa siya at tinanong niya, “Talaga? Nagkataon nga naman.”“Tama ka! Maliit ang mundo natin!” Tumango si Robyn. “Hindi lang ‘yun, pero dahil magpinsan sila sa kasal, may koneksyon din siya sa lalaking niligtas mo kagabi. Sa tingin ko ay ang pangalan niya ay…”Napatalon ang puso ni Luna sa lalamunan niya nang marinig niya ito.Nagkaroon siya ng isang malaking pagkakamali. Hindi niya sana babanggitin ang pangalan ni Gwen kung alam niya lang na si John ang lalaking nagligtas sa tatay ni Gwen!Malapit na masira ang sikreto nila!Habang iniisip ito, hindi niya mapigilan na tumingin k
Tumaas ang mga kilay ni Luna kay Tara. “Sinasabi mo ba na anim na buwan mo nang alam ang tungkol kay Anne at John?”Tahimik ng ilang sandali si Tara bago siya tumango. “Oo.”Huminga siya ng malalim at tumitig siya ng seryoso kay Luna. “Dati, ang lahat lang ng alam ko tungkol sayo ay pinakasalan mo ang pinsan ko at biniyayaan kayo ng triplets. Nabalitaan ko rin na sa isang punto, naging malapit ka kay Christian, pero wala na akong ibang impormasyon maliban dito. Isang araw, sinabi ng tita ko sa akin na ikaw, ang asawa ng pinsan ko, ay walang iba kundi si Moon, ang paboritong jewelry designer ko.”“Simula nang matuklasan ko ito, napunta ang atensyon ko sayo at naghanap ako ng mga balita tungkol sayo. Dahil dito, alam ko ang tungkol sa murder at trial mo, kaya alam ko ang tungkol kela Anne at John.”Lumaki ang mga mata ni Luna sa gulat.Hindi siya makapaniwala na si Tara ay palihim na isa sa mga fans niya, sa punto na binabantayan nito ang balita tungkol kay Luna kahit na nakatira si
Matagal na natulala si Luna.Sa huli, bumalik siya sa sarili at humawak siya ng sabik sa braso ni Robyn. “Sinasabi mo ba na ang kapatid mo ang nagligtas sa lalaki na hinahanap ng lahat sa buong bayan?”Hindi inaasahan ni Robyn ang reaksyon ni Luna. Napaatras siya sa takot at tumango siya. “O… Oo.”Bakit sabik si Luna na marinig ito?Kumunot ang noo niya at tinanong niya, “Miss, kilala… mo ba ang kapatid ko? O may koneksyon kayo sa matandang lalaki kagabi?”Sasagot sana ng oo si Luna sa mga tanong na ito nang sumingit si Tara. “Syempre may koneksyon siya sa matandang lalaki. Asawa siya ng pinsan ko, kaya may koneksyon siya sa matandang lalaki na niligtas ng kapatid mo. Sabik lang siya na makilala ang lalaki na lumigtas sa buhay ng matandang lalaki.”Pagkatapos, tumingin siya kay Luna. “Hindi ba, Luna?”Napahinto ng ilang sandali si Luna, pagkatapos ay tumango siya. “Oo, masaya lang ako na ligtas siya ngayon.”Pagkatapos, lumingon siya para tumitig ulit kay Robyn. “Kamusta na ang
“Um…”Ngunit, bago pa sumagot si Tara, sumingit si Robyn. “Hindi ba’t sinabi ko sayo na ang kapatid ko ay nabaril? Ito ay dahil pinoprotektahan niya ang isang matandang lalaki kagabi.”“Nakidnap silang pareho, at ang lalaki na ‘yun ay papatayin dapat ng kidnapper. Kung hindi humarang ang kapatid ko para iligtas ang lalaking ‘yun, patay na dapat siya ngayon.”“Si Miss Moore ay ang kamag anak ng lalaki at pumunta siya dito para pasalamatan kami.”Pagkatapos, pinakita niya ang card kay Luna at sinabi niya, “Gusto niya kaming bigyan ng gantimpala kapalit ng kabaitan ng kapatid ko. Desperado kami sa pera, pero ayaw itong tanggapin ng kapatid ko. Ayaw niyang isipin ng iba na may ibang rason ang kabaitan niya.”Napahinto si Luna nang marinig niya ito. Kumunot ang noo niya, tumingin siya kay Tara. “Ang ‘kamag-anak; na ito ay ang tatay ni Gwen, hindi ba?”Alam ni Luna ang tungkol sa nangyari kagabi. Dahil niligtas ng mga tauhan ni Joshua si Andy kagabi at ang kapatid ni Robyn ay nabaril d
“Hindi ko kailangan ng special treatment.” Ngumiti si John kay Tara. “Ang gusto ko lang ay ang isang oportunidad para sumama.”Kumunot ang noo ni Tara dahil dito, ngunit wala siyang sinabi. Sa huli, tumalikod siya at umalis na siya ng kwarto.Sa kanyang ikinagulat, nakasalubong niya si Luna, na siyang kakalabas lang ng elevator.Nabigla din si Luna na makita si Tara.Siguradong si Tara, na siyang obsessed kay Joshua, ay nasa Moore Group dapat kasama si Joshua, nagpapalipas ng oras kasama ang paboritong ‘pinsan’ nito. Bakit pala nasa hospital si Tara?“Hello, Luna.” Ngumiti ng nahihiya si Tara nang makita niya si Luna.Kumunot ang noo ni Luna at tumingin siya ng malamig kay Tara. “Ano ang ginagawa mo dito?”Nandito ba si Tara para makita si Gwen? Hindi niya maintindihan; hindi kilala nila Tara at Gwen ang isa’t isa. Bakit bibisita si Tara kay Gwen?Huminto si Tara, ngunit bago pa siya makagawa ng dahilan, tumunog ang boses ni Robyn sa likod niya. “Miss Moore!”Tumakbo si Robyn
Bumangon si John mula sa kama nang mabanggit ang matandang lalaki. Pagkatapos ay tumitig siya ng nakakunot ang noo kay Tara. “Ayos lang ba siya? Nawalan ako ng malay pagkatapos akong mabaril kagabi, kaya hindi ko alam kung ano ang nangyari sa kanya. Naaalala ko na dumating ang mga tauhan niyo sa oras… Ayos lang ba siya ngayon?”Kahit na ang ginawa ng matandang lalaki ang rason kung bakit nabaril si John, naiintindihan ni John ang pananaw ng lalaking ito. Pagkatapos makulong ng maraming araw, hindi nakakapagtaka na magiging balisa ito na makatakas.Hindi mapigilan ni John na isipin na kung ang lalaking ito ay nakakuha ng sakit mula sa pagkakakulong, lalo na at matanda at mahina na ito.Kumunot ang noo ni Tara nang mapansin niya na nag aalala si John. Mukhang hindi nagpapanggap si John sa pag aalala niya.Ayon kay Joshua, hindi alam ni John na ang lalaking niligtas niya ay ang tatay ni Gwen. Base sa reaksyon ni John, alam na ni Tara na tama si Joshua.Ngumiti si Tara at sumagot siya
Hindi kaya’t sinasabi ni John ang katotohanan?Habang iniisip ito, tumingin ulit si Tara kay Robyn.Medyo kinakabahan si Robyn habang sinusuri ng ganito. Nahihiya siyang tumawa at sinabi niya, “Nice to meet you, Miss Moore. Ako ang kapatid ni John, si Robyn.”Pagkatapos, tinaas niya ang kamay niya kay Tara.Kumunot ang noo ni Tara habang kinamayan niya si Robyn. “Nabalitaan ko na may sakit ka?”Tumigas ang kamay ni Robyn. Nakalimutan niya ang tungkol sa instructions ni John!Ngumiti siya, sinubukan niyang maging kalmado. “Opo. Nagkaroon ako ng kakaibang sakit at humihina ang katawan ko, at kailangan ko ng surgery para mabuhay.”Pagkatapos, lumingon siya para tumingin ng masama kay John. “Sinabi mo ba ito sa lahat? Hindi ba’t sinabi ko sayo na ‘wag mo ipagkalat ang tungkol sa sakit ko?”Tumawa si John. “Malalaman din naman ni Miss Moore ang tungkol dito dahil magkakasama kami sa trabaho.”Medyo naabala si Tara dahil dito. Pinadala siya ni Joshua para bantayan si John at malaman
“Ayos lang. Hindi ko siya niligtas para sa pera.” Ngumiti si John habang tinaas niya ang kamay niya para kunin ang kutsara at tinidor mula kay Robyn.Nagtataka rin siya tungkol sa binanggit ni Robyn, ngunit sa katotohanan, hindi siya nagsisi sa desisyon niya. Kahit na pumunta siya doon para sa pera, hindi ito ang motibasyon niya noong tumalon siya sa harap ng bala.Ginawa niya ito ng hindi nag iisip. Kahit na ibalik niya ang oras, ililigtas niya pa rin ang lalaking ‘yun ng hindi nagdadalawang isip.Nagbuntong hininga si Robyn at tumingin siya kay John. “Pero John… makakapunta ka pa ba sa public bid sa katayuan mo ngayon?”Namutla si John dahil dito. Makalipas ang ilang sandali, ngumiti siya kay Robyn at sinabi niya, “Syempre naman. Ang balikat ko lang ang nasaktan, hindi ang utak ko, kaya makakapag trabaho pa rin ako tulad ng dati at makapag handa ako para sa bid. ‘Wag kang mag alala. Alagaan mo na lang sina Anne at Sammie, at ako na ang bahala sa lahat.”Pagkatapos, tumingin siya