...Nung gabing ‘yun, may mahabang panaginip si Joshua, isang makatotohanan na panaginip na bumalik sa kanya si Luna Gibson. Pinainom siya nito ng tubig habang tinawag niya ito na Honey.Sila pa ay...Sa panaginip niya, tinawag niya si Luna Gibson, at sinagot pa siya nito. Hindi ang awkward at hindi natural na sagot ni Alice, sa halip ay isang natural at maayos na sagot.Pumikit ang lalaki at pinag isipan niya ito ng matagal.Kung… naging totoo lang sana ang panaginip.Makalipas ang ilang sandali, bumukas ang mata niya at nakita niya ang magandang dekorasyon ng kwarto ng hotel. Ngunit, hindi lang siya ang natutulog sa malaki at malambot na kama. Nandoon din… si Alice, na nakasuot lamang ng underwear.Nakahiga ito sa braso niya na parang isang kuting.Sa sahig malapit sa kama, may mga gamit na tissue at ang kanilang mga damit.Kinurot ni Joshua ang noo niya. Nang makita niya mga nasa paligid niya, imposible para sa kanya na hindi malaman ang mga nangyari.Totoo ba ang lahat ng
Ang orihinal na schedule ni Joshua sa araw na ito ay para bisitahin ang maraming jewelry company sa Sea City para sa ibang survey.Ang oras na pinagkasunduan nila ay 9am, ngunit lumipas na ang 10am at hindi pa nagpaparamdam si Joshua.Habang nakaupo siya sa kwarto, nagdalawang isip si Luna ng mahabang sandali at inisip niya kung lalapit ba siya para magtanong. Kung hindi sila lalabas, hindi na dapat siya maghintay.“Joshua, salamat sa pagsama mo sa akin ngayong araw, pero hindi naman na masakit.” Paglapit niya ng pinto at bago pa siya kumatok, narinig niya ang mahinang reklamo ni Alice mula sa loob, “Hindi ba’t pumunta ka dito para sa business? Dapat kang pumunta.”“Hindi, magkakansela ako para sayo,” Tila maamo ang boses ng lalaki. “Saan pa ba masakit? Imamasahe kita.”“Heto, masakit ito. Kasalanan mo lahat ng ito…”“Sige, bibigyan kita ng masahe.”...Ang isa ay mahinay, maamo, at medyo nagrereklamo, na parang humihingi ng atensyon. Habang ang isa naman ay mapagmahal, puno ng
“Alam ni Alice na pinuntahan kita.”Nangutya si Luna at isinara niya ang pinto. “Nung kailan lang, ang tawag sa akin ni Mrs. Lynch na kabit mo. Kailan pa ba siya naging mapagpatawad?”Sumimangot si Joshua, ngunit hindi siya sumagot.Sumenyas siya na umupo si Luna sa sofa. “Dahil sa mga rason, nagreschedule ng pagbisita para bukas.”Inabot niya ang mga dokumento kay Luna. “Ito ang ilan sa mga main factory. Dapat mong maintindihan ang design at mga raw material na kailangan. Bukas, bantayan mo ang mga materyales na ibinigay ng mga factory. At…”Inabot niya kay Luna ang isa pang dokumento. “Tandaan mo ang istilo ng design at ang target audience ng ilan sa mga kumpanyang ito.”Nang makita ni Luna na sabik si Joshua sa pakikipag usap tungkol sa business, nagdesisyon na siya na hindi na banggitin ang mga personal na problema. Masusi niyang binasa ang mga dokumento, pagkatapos ay minarkahan niya ang mga parte na kailangan ng atensyon. “Kuha ko na.”“Aalis tayo ng 9am bukas. Dapat natin
Nanigas si Luna. Hindi niya naisip na mapapansin ni Joshua ang kanyang kwintas. Lagi siyang nag-iingat at iniiwasan na makipag-usap sa kwintas kapag nasa paligid ito.Kagabi, binuksan niya ang mikropono ng kwintas ng sa gayon ay marinig ni Nigel ang lahat nung nasa cocktail party siya. Hindi niya naisip na mapapansin ni Joshua ang kanyang kilos at pagdududahan ang kwintas na suot niya.Alam ni Joshua na tama ang hula niya nung napansin niya ang gulat na gulat na ekspresyon ni Luna. Nanningkit ang kanyang mga mata habang nakatitig kay Luna. Pinagmasdan niya ang bawat kilos ni Luna kagabi, hindi niya hinawakan ang kanyang phong ng buong gabing iyon. Kung ganun ay paano niya nakakausap ang hacker? Naintriga si Joshua dito, kaya tinignan niya ang mga surveillance tapes ng cocktail party. Ayon sa nakita niya sa footage ay bukod sa sandali na kung saan hinawakan ni Luna ang kanyang kwintas, wala na siyang ipinakita pang kakaibang kilos. Kaya niya pinagdudahan ang kwintas nito ay hindi
Pumikit si Luna at humagikgik. Kung hindi siya pamilyar kay Joshua, malilinlang na sana siya na isipin na isa siyang matapat at debotong asawa. Siya, sa kasamaang palad, ay kilala siya ng lubos. Hindi sana siya masasangkot sa aksidente na iyon kung hindi dahil sa kanya.Kung hindi dahil sa kanya, hindi sana mabubuntis si Aura at dadalhin ang kanyang anak at mananatili sa kanyang tabi sa loob ng maraming taon. Kung talagang isa siyang tapat na asawa, bakit niya idineklara sa publiko ang kanyang intensyon na i-divorce si Alice? Bigla na lang, nagbago ang kanyang isipan at sinubukan na bigyang katwiran ang lahat ng kanyang ginawa habang sinasabi niya ang lahat ng pinagdaanan ng kanyang asawa na si Luna Gibson. Ang mapanlinlang, doble-karang lalake na ito ay pinandirian ng husto ni Luna!Habang iniisip niya iyon, bigla siyang nakaramdam ng kirot sa kanyang leeg. Ang sumunod niyang nakita ay kung paano hawakan ni Joshua ang kwintas sa harapan ng kanyang mukha ng may matagumpay na ng
“Joshua Lynch!” Tinitigan siya ng masama ni Kuna. “Huwag mong hayaan na kamuhian kita!” Nanigas ang kamay ni Joshua.Ang pangamba at pagkamuhi sa kanyang mga mata ang nagpahinto sa kanya, pero ang pag-aalinlangan niya ay sandali lang ang tinagal. Ilang segundo lang ang lumipas, suminghal si Joshua. Gusto lang niyang malaman kung sino ang hacker na tumutulong kay Luna. Wala siyang balak na gumawa ng kahit na anong masama sa misteryosong hacker. Bakit siya magagalit sa kanya dahil doon? Pinindot ni Joshua ang buton, pero isang boses ng bata ang lumabas mula sa kwintas, “Mommy! Kapag may naengkwentro kang problema, huwag kang malungkot! Palaging nandito si Nellie para sayo. Sabi ni Neil ay dapat naming i-record ang boses namin at ilagay sa loob ng kwintas para maramdaman mo na palagi mo kaming kasama.”Nang bigla na lang, narinig nila ang boses ni Neil, “Kahit na wala kami talaga dyan sa piling mo, kailangan mo pa rin alagaan ang sarili mo. Mabilis kang magtiwala, at palagi kaming
”Kahit na binanggit mo sila Neil at Nellie, pakiusap naman ay alalahanin mo na ngayon, isa ka na sa mga designer ng Lynch Group. Wala kang karapatan na magkomento tungkol sa pribado kong buhay, lalo na kung papaano ko pinapalaki ang aking mga anak.” Malamig at seryoso ang mga tingin ni Joshua. “Humihingi ako ng tawad sa nangyari kanina. Sumobra ako, at humihingi ako g tawad, pero hindi mo ko kailangan na turuan kung paano palakihin ang aking mga anak.” At doon, lumingon si Joshua at umalis. Nakatayo si Luna sa may tabi ng pinto, hindi kumikibo habang pinapanood si Joshua na lumbas at naglaho sa loob ng kwarto. Pinanood niya ang pinto na sumara sa likuran ni Joshua at nagpakawala siya ng singhal. Samantala, sa kanyang kwarto, hindi kaagad na pumunta sa bedroom si Joshua. Ang hotel room na kinuha ni Lucas para sa kanya ay isang presidential suite at may kasamang nakadikit na study room. Sa halip na pumunta siya sa kama, pumunta si Joshua sa may study room at nagsimulang magtrabaho
Sinundan ni Luna ang panuto na binigay sa kanya ni Anne at may nahanap siyang mga kamera na nakatago sa loob ng kanyang kwarto. Hindi lang isa ang nahanap niya. Sa itaas ng showerhead, sa may salamin ng banyo, sa taas ng telebisyon, sa may lamesita, at sa iba pang lokasyon. Binilang ni Luna ang lahat ng kamera na nahanap niya at napagtanto niya na higit sa sampo ang bilang nito!Tinanggal niya ang mga ito sa kung saan niya ito nahanap at nilagay ang mga ito sa lamesita. Kinuhaan niya ito ng mga litrato bilang ebidensya bago tumawag ng pulis. Nang maibaba niya ang kanyang phone, narinig niya na may kumakatok sa kanyang pinto. Sumimangot si Luna. “Sino yan?” “Ms. Luna.” Ang boses na mula sa labas ng pinto ay malumanay. “Ako ang may-ari ng hotel na ito. Ang pangalan ko ay Andy Larson.” Huminto si Luna. Nakilala niya ang pangalan na iyon. Si Andy Larson ay ang tatay ni Gwen. Ilang taon na ang nakakalipas, nung nag-aaral pa siya sa eskwelahan na pinapasukan din ni Gwen Larson, na
Kumunot ang noo ni Luna nang marinig niya ito.Kailangan niyang itago si Gwen kapag bumisita si John sa kanila. Kasabay nito, kailangan niya ng ibang tao para magpanggap na si ‘Andie Larson’.Habang iniisip ito, nagbuntong hininga si Luna at tumingin siya ng makahulugan kay Tara.Naintindihan ito ni Tara at tumango siya, pagkatapos ay naglakad siya pabalik ng elevator kasama si Luna.Nang sumara ang pinto, nagbuntong hininga si Tara at sinabi niya ng pagod na tono, “Salamat sa Diyos at nabigo si Robyn ng memorya niya. Kung hindi, sira na ang lahat ng plano natin.”Tumango si Luna. Pagkatapos, tumingin siya kay Tara at tinanong niya, “Oo nga pala, paano nagkakilala si John at ang tatay ni Gwen?”Kahit na si Andy ay dinala ng mga tauhan ni Tyson sa Sharnwick City. Paano napunta sa parehong kwarto si John at sumalo pa siya ng bala para dito?Kinidnap rin ba si John ng mga taong ito? Kung ganun, bakit nila ito ginawa?Nang mabanggit ito, nagbuntong hininga si Tara at nagpaliwang si
Sumilip si Luna sa crack mula sa pinto.May suot na hospital gown si John, nakaupo ito sa kama at kumakain habang kausap si Robyn. “Sinabi ba talaga ‘yun ni Miss Moore?”Tumango si Robyn. “Nakasalubong ko rin sa elevator ‘yung babae na bumili ng tanghalian na ito kanina. Hindi ka maniniwala, konektado din siya kay Miss Moore! Magpinsan sila sa kasal!”Huminto ang kamay ni John, halata na nabigla siya. Tumawa siya at tinanong niya, “Talaga? Nagkataon nga naman.”“Tama ka! Maliit ang mundo natin!” Tumango si Robyn. “Hindi lang ‘yun, pero dahil magpinsan sila sa kasal, may koneksyon din siya sa lalaking niligtas mo kagabi. Sa tingin ko ay ang pangalan niya ay…”Napatalon ang puso ni Luna sa lalamunan niya nang marinig niya ito.Nagkaroon siya ng isang malaking pagkakamali. Hindi niya sana babanggitin ang pangalan ni Gwen kung alam niya lang na si John ang lalaking nagligtas sa tatay ni Gwen!Malapit na masira ang sikreto nila!Habang iniisip ito, hindi niya mapigilan na tumingin k
Tumaas ang mga kilay ni Luna kay Tara. “Sinasabi mo ba na anim na buwan mo nang alam ang tungkol kay Anne at John?”Tahimik ng ilang sandali si Tara bago siya tumango. “Oo.”Huminga siya ng malalim at tumitig siya ng seryoso kay Luna. “Dati, ang lahat lang ng alam ko tungkol sayo ay pinakasalan mo ang pinsan ko at biniyayaan kayo ng triplets. Nabalitaan ko rin na sa isang punto, naging malapit ka kay Christian, pero wala na akong ibang impormasyon maliban dito. Isang araw, sinabi ng tita ko sa akin na ikaw, ang asawa ng pinsan ko, ay walang iba kundi si Moon, ang paboritong jewelry designer ko.”“Simula nang matuklasan ko ito, napunta ang atensyon ko sayo at naghanap ako ng mga balita tungkol sayo. Dahil dito, alam ko ang tungkol sa murder at trial mo, kaya alam ko ang tungkol kela Anne at John.”Lumaki ang mga mata ni Luna sa gulat.Hindi siya makapaniwala na si Tara ay palihim na isa sa mga fans niya, sa punto na binabantayan nito ang balita tungkol kay Luna kahit na nakatira si
Matagal na natulala si Luna.Sa huli, bumalik siya sa sarili at humawak siya ng sabik sa braso ni Robyn. “Sinasabi mo ba na ang kapatid mo ang nagligtas sa lalaki na hinahanap ng lahat sa buong bayan?”Hindi inaasahan ni Robyn ang reaksyon ni Luna. Napaatras siya sa takot at tumango siya. “O… Oo.”Bakit sabik si Luna na marinig ito?Kumunot ang noo niya at tinanong niya, “Miss, kilala… mo ba ang kapatid ko? O may koneksyon kayo sa matandang lalaki kagabi?”Sasagot sana ng oo si Luna sa mga tanong na ito nang sumingit si Tara. “Syempre may koneksyon siya sa matandang lalaki. Asawa siya ng pinsan ko, kaya may koneksyon siya sa matandang lalaki na niligtas ng kapatid mo. Sabik lang siya na makilala ang lalaki na lumigtas sa buhay ng matandang lalaki.”Pagkatapos, tumingin siya kay Luna. “Hindi ba, Luna?”Napahinto ng ilang sandali si Luna, pagkatapos ay tumango siya. “Oo, masaya lang ako na ligtas siya ngayon.”Pagkatapos, lumingon siya para tumitig ulit kay Robyn. “Kamusta na ang
“Um…”Ngunit, bago pa sumagot si Tara, sumingit si Robyn. “Hindi ba’t sinabi ko sayo na ang kapatid ko ay nabaril? Ito ay dahil pinoprotektahan niya ang isang matandang lalaki kagabi.”“Nakidnap silang pareho, at ang lalaki na ‘yun ay papatayin dapat ng kidnapper. Kung hindi humarang ang kapatid ko para iligtas ang lalaking ‘yun, patay na dapat siya ngayon.”“Si Miss Moore ay ang kamag anak ng lalaki at pumunta siya dito para pasalamatan kami.”Pagkatapos, pinakita niya ang card kay Luna at sinabi niya, “Gusto niya kaming bigyan ng gantimpala kapalit ng kabaitan ng kapatid ko. Desperado kami sa pera, pero ayaw itong tanggapin ng kapatid ko. Ayaw niyang isipin ng iba na may ibang rason ang kabaitan niya.”Napahinto si Luna nang marinig niya ito. Kumunot ang noo niya, tumingin siya kay Tara. “Ang ‘kamag-anak; na ito ay ang tatay ni Gwen, hindi ba?”Alam ni Luna ang tungkol sa nangyari kagabi. Dahil niligtas ng mga tauhan ni Joshua si Andy kagabi at ang kapatid ni Robyn ay nabaril d
“Hindi ko kailangan ng special treatment.” Ngumiti si John kay Tara. “Ang gusto ko lang ay ang isang oportunidad para sumama.”Kumunot ang noo ni Tara dahil dito, ngunit wala siyang sinabi. Sa huli, tumalikod siya at umalis na siya ng kwarto.Sa kanyang ikinagulat, nakasalubong niya si Luna, na siyang kakalabas lang ng elevator.Nabigla din si Luna na makita si Tara.Siguradong si Tara, na siyang obsessed kay Joshua, ay nasa Moore Group dapat kasama si Joshua, nagpapalipas ng oras kasama ang paboritong ‘pinsan’ nito. Bakit pala nasa hospital si Tara?“Hello, Luna.” Ngumiti ng nahihiya si Tara nang makita niya si Luna.Kumunot ang noo ni Luna at tumingin siya ng malamig kay Tara. “Ano ang ginagawa mo dito?”Nandito ba si Tara para makita si Gwen? Hindi niya maintindihan; hindi kilala nila Tara at Gwen ang isa’t isa. Bakit bibisita si Tara kay Gwen?Huminto si Tara, ngunit bago pa siya makagawa ng dahilan, tumunog ang boses ni Robyn sa likod niya. “Miss Moore!”Tumakbo si Robyn
Bumangon si John mula sa kama nang mabanggit ang matandang lalaki. Pagkatapos ay tumitig siya ng nakakunot ang noo kay Tara. “Ayos lang ba siya? Nawalan ako ng malay pagkatapos akong mabaril kagabi, kaya hindi ko alam kung ano ang nangyari sa kanya. Naaalala ko na dumating ang mga tauhan niyo sa oras… Ayos lang ba siya ngayon?”Kahit na ang ginawa ng matandang lalaki ang rason kung bakit nabaril si John, naiintindihan ni John ang pananaw ng lalaking ito. Pagkatapos makulong ng maraming araw, hindi nakakapagtaka na magiging balisa ito na makatakas.Hindi mapigilan ni John na isipin na kung ang lalaking ito ay nakakuha ng sakit mula sa pagkakakulong, lalo na at matanda at mahina na ito.Kumunot ang noo ni Tara nang mapansin niya na nag aalala si John. Mukhang hindi nagpapanggap si John sa pag aalala niya.Ayon kay Joshua, hindi alam ni John na ang lalaking niligtas niya ay ang tatay ni Gwen. Base sa reaksyon ni John, alam na ni Tara na tama si Joshua.Ngumiti si Tara at sumagot siya
Hindi kaya’t sinasabi ni John ang katotohanan?Habang iniisip ito, tumingin ulit si Tara kay Robyn.Medyo kinakabahan si Robyn habang sinusuri ng ganito. Nahihiya siyang tumawa at sinabi niya, “Nice to meet you, Miss Moore. Ako ang kapatid ni John, si Robyn.”Pagkatapos, tinaas niya ang kamay niya kay Tara.Kumunot ang noo ni Tara habang kinamayan niya si Robyn. “Nabalitaan ko na may sakit ka?”Tumigas ang kamay ni Robyn. Nakalimutan niya ang tungkol sa instructions ni John!Ngumiti siya, sinubukan niyang maging kalmado. “Opo. Nagkaroon ako ng kakaibang sakit at humihina ang katawan ko, at kailangan ko ng surgery para mabuhay.”Pagkatapos, lumingon siya para tumingin ng masama kay John. “Sinabi mo ba ito sa lahat? Hindi ba’t sinabi ko sayo na ‘wag mo ipagkalat ang tungkol sa sakit ko?”Tumawa si John. “Malalaman din naman ni Miss Moore ang tungkol dito dahil magkakasama kami sa trabaho.”Medyo naabala si Tara dahil dito. Pinadala siya ni Joshua para bantayan si John at malaman
“Ayos lang. Hindi ko siya niligtas para sa pera.” Ngumiti si John habang tinaas niya ang kamay niya para kunin ang kutsara at tinidor mula kay Robyn.Nagtataka rin siya tungkol sa binanggit ni Robyn, ngunit sa katotohanan, hindi siya nagsisi sa desisyon niya. Kahit na pumunta siya doon para sa pera, hindi ito ang motibasyon niya noong tumalon siya sa harap ng bala.Ginawa niya ito ng hindi nag iisip. Kahit na ibalik niya ang oras, ililigtas niya pa rin ang lalaking ‘yun ng hindi nagdadalawang isip.Nagbuntong hininga si Robyn at tumingin siya kay John. “Pero John… makakapunta ka pa ba sa public bid sa katayuan mo ngayon?”Namutla si John dahil dito. Makalipas ang ilang sandali, ngumiti siya kay Robyn at sinabi niya, “Syempre naman. Ang balikat ko lang ang nasaktan, hindi ang utak ko, kaya makakapag trabaho pa rin ako tulad ng dati at makapag handa ako para sa bid. ‘Wag kang mag alala. Alagaan mo na lang sina Anne at Sammie, at ako na ang bahala sa lahat.”Pagkatapos, tumingin siya