Kalimutan na lang ‘yun.Pumikit si Luna at sinabi niya sa sarili niya na isa lamang itong panaginip.Sa panaginip niya, siya pa rin ang dating Joshua na kinahulugan niya.Sinabi niya sa sarili niya na itatrato niya na lang ito na isang daan para kay Nigel.Nanglait si Luna, “Nandyan naman si Mrs. Lynch. Hindi pa ba sapat ‘yun?”Dumilim ang mga mata ni Joshua. Nataranta siya ngunit galit, kinagat niya ang mga labi niya. “Busy ako sa mga nakaraang araw, at hindi siya pwede sa mga nakaraang araw. Masaya ka na ba sa sagot ko?”Tumawa si Luna sa tainga ni Joshua. “Kaya pinuntahan mo ako dahil hindi siya pwede?”Dumilim ang mga mata ni Joshua. Wala siyang masabi at niyakap niya si Luna na parang napapagod.Wala siyang sagot sa tanong na ‘yun.Baka dahil hindi na siya malapit kay Alice dahil sa anim na taon nilang naghiwalay. Baka minahal niya lang ang dating Luna Gibson noong nakalipas na anim na taon, at hindi ang kasalukuyan na si Alice.Kahit anong mangyari, sinabi ni Joshua sa
Kinurot ni Joshua ang noo niya habang sumakit ng sobra ang kanyang ulo.Hindi siya uminom ng alak kagabi, pero nahilo pa rin siya na parang may hangover siya.Nataranta si Alice nang walang sabihin si Joshua sa kanya. “Joshua, galit ka pa rin ba sa akin? Alam ko na mali ang ginawa ko. Nabulag ako ng pagseselos. Nakita ko paano kayo nagtatrabaho ng magkasama ni Luna sa Lynch Group, kaya’t nagalit at nagselos ako. Pinagsisihan ko na ito simula nung umalis ka kagabi, at mali ako. Hindi na dapat ako umarkila ng PR company para dumami ang makakita ng balita. Pinatigil ko na sila nung alas otso. Nakita mo na rin siguro, pero pagsapit ng alas diyes, may nagpost ng surveillance footage nung araw na ‘yun. Marami nang nakakakita ng video, at mas marami nang tao na nagagalit sa akin. Anong gagawin ko?”Kumunot ang noo ni Joshua. “Titingnan ko.”“Hmm.” Suminghot si Alice at sinabi niya, “Bigyan mo ako ng update. Kapag si Luna ‘yun, ako na mismo ang hihingi sa kanya ng tawad.”“Hmm.” Napahinto
Ano ang bagong dahilan ni Joshua.Hindi siya lasing.Alam niya kagabi na si Luna ay hindi si Luna Gibson.Gayunpaman...Ding, dong! Biglang tumunog ang doorbell.Kasunod ng tunog ng doorbell ay ang nagaalalang boses ni Theo. “Kamusta ka na? Mabuti na ba ang pakiramdam mo? Dinalhan kita ng agahan. Tara at kumain ka.”Naaalala pa rin ni Theo kung gaano kalungkot si Luna dahil sa tawag ni Nellie.“Luna?”Kumunot ang noo ni Joshua. Tatayo na siya at bubaksan sana ang pinto, ngunit pinigilan siya ni Luna.“‘Wag mo akong ipahiya! Baka hindi ito nakakahiya para sa iyo, pero nakakahiya ito para sa akin!”Kinagat niya ang labi niya at tinulak niya si Joshua papasok ng kwarto.“Kapag lumabas ka, ilalabas ko sa publiko ang footage ni Alice sa art gallery!”Sinara ni Luna ang pinto ng bedroom. Nilagay niya rin ang mga sapatos ni Joshua sa likod ng bagahe.Pagkatapos, huminga ng malalim si Luna at binuksan niya ang pinto.“Gising ka na?” Tumawa ng mahina si Theo. Pumasok siya ng kwart
“Ibaba mo ‘yan!”Habang nakatulala na nakatingin si Joshua sa photo album, bigla siyang nakarinig ng boses ng babae sa likod niya.Sa sumunod na sandali, agad na lumapit si Luna at inagaw ang photo album sa mga kamay ni Joshua. “Sino ang nagbigay sayo ng permiso na galawin ang mga gamit ko?!”Ang photo album na ito ay regalo sa kanya ni Nigel. Palagi nang nasa hospital si Nigel simula nung matuklasan nila na may leukemia siya.Kahit na bata pa si Nigel, alam niya na ang tungkol sa buhay at kamatayan. Natatakot siya na baka mamatay siya balang araw at mamiss siya ni Luna, kaya’t palihim niyang ginawa ang photo album na ito para kay Luna.“Wala po kaming litrato ni Neil na magkasama kami sa album na ‘to. Kapag balang araw, namatay po ako, tratuhin niyo po kami ni Neil na isang tao na lang.”Narinig pa rin ni Luna ang mga sinabi ni Nigel noon.Nang makita ni Joshua na kabado si Luna, kumunot ang noo niya. Nagkaroon ng seryosong sakit si Neil?”“Hindi.” Tumalikod si Luna at maingat
Ang tanging tao na nakakita ng video ay si Nigel.Isang mature na bata si Nigel, at hindi niya ipopost ang video ng basta basta lang. Maliban sa kanya, wala nang iba.“Bibigyan kita ng isang araw para pag isipan ito. Mas mabuti kung bibigyan mo ang ng listahan ng mga tao na maaaring makakuha ng footage. Gusto ko sila imbestigahan ng isa isa.”Nalito si Luna dahil dito. “Kung sa tingin mo ay masamang balita ‘yun, bakit hindi mo na lang iblock?”Tumingin si Joshua ng malamig kay Luna. “Maaapektuhan si Alice dahil sa footage na ito. Dapat kong hanapin ang pinanggalingan nito para pigilan ang taong ‘yun nag ipost ulit, para hindi na magdusa si Alice.”Natawa sa loob si Luna dahil sa pagpapanggap ni Joshua na mahalaga sa kanya si Alice.Natulog siya sa bahay na ito, ngunit nag-aalala naman siya ngayon kay Alice, nag iisip ng paraan para malutas ang problema para kay Alice.Ang bait naman ng lalaking ito.Biglang tumunog ulit ang doorbell.Tumunog ang malinaw at maamong boses ni The
“Luna.”Pagkatapos magpaalam kay Theo, pumasok si Luna sa Lynch Group Tower nang may huminto sa kanya.Ito’y walang iba kundi ang tao na may eksaktong mukha ng dati niyang sarili, si Mrs. Lynch.Puno ng tao ang lobby ng opisina.Dahil sa balita kagabi, pati ang nangyari sa video nung nakaraan, tila alam na ng lahat ng nasa opisina ang tungkol kay Luna at kay Alice.Naghihintay ang lahat sa mga mangyayari. May sumilip ng palihim, habang ang iba naman ay mas matapang at nilabas nila ang kanilang phone at nagsimula silang mag record.Ayaw ni Luna ang pakiramdam na nasa kanya ang atensyon ng lahat.Kumunot ang noo niya at tumingin siya ng malamig kay Alice. “Sabihin mo na ang gusto mong sabihin.”Thud! Agad na lumuhod si Alice sa harap ni Luna ng walang pasabi, nabigla ang mga tao sa lobby.Si Alice ang asawa ni Joshua!Lumuhod ang asawa ng boss kay Luna, na siyang isa lang staff ng opisina!Umatras si Luna at kinurot niya ang noo niya. Tama nga ang sinabi niya sa kotse kanina
Yumuko si Luna at tumingin siya kay Alice na nasa sahig.“Ang galing mo naman mag acting, Mrs. Lynch.”Tumingala si Alice at tumingin siya kay Luna na may luhaan na mga mata. “Hindi mo pa rin ba ako pinagbibigyan, ganun ba?”“Tinulak ka lang niya! Painting lang ‘yun!”“Binayaran ng asawa niya ang painting, at hindi mo naman ‘yun pera. Bakit hindi mo siya pagbigyan?”“Pati, sino ang ordinaryong babae na magtatrabaho kasama ang asawa ng iba ng gabing gabi? Kanino ka nagsisinungaling?”“Tinuturuan lang naman ng tunay na asawa ng leksyon ang kabit. Ngayon at humingi ang asawa ng tawad, ayaw pa rin siya pagbigyan ng kabit? Anong klaseng mundo ito?”“Bago pa umuwi si Mrs. Lynch sa bansa, hindi ba’t inannounce nila ang relasyon nila? Sigurado ako na nagsama na sila bago pa ‘yun?”Habang luhaan, tumingin si Alice sa mga tao na nagsasalita ng masama kay Joshua. “‘Wag kayong magsabi ng kalokohan. Mabuti ang pagtrato sa akin ng asawa ko. Alam ko kung gaano niya ako kamahal. Nadala lang s
Sa loob ng Central Hospital.Nakaupo sa bench si Nellie habang naglalaro ang mga paa niya at sumisipsip ng lollipop.Tumingin siya sa bintana gamit ang malaki niyang mga mata. Pilit na pinapahiga ni Joshua ang isang bata para makakuha ang doktor ng dugo ng bata.“Uncle Lucas, bad mood po ba si Daddy?”Linggo ngayon. Hindi kailangan pumunta nila Nellie at Neil sa kindergarten. Plano nilang manatili sa bahay, ngunit pumasok si Joshua sa mga kwarto nila ng umaga at dinala sila sa hospital para sa isang checkup.Lalo na para kay Neil.Mas marami pa siyang test kaysa kay Nellie.Hindi alam ni Lucas kung paano ito ipapaliwanag kay Nellie. Pinunasan niya lamang ang pawis niya. “Uh… baka iniisip ni President Lynch na tamang oras na para macheckup ang katawan niyo…”Sa totoo lang, hindi rin alam ni Lucas kung ano ang binabalak ni Joshua.Nung dumating sila sa Lynch Group nung umagang ‘yun, nakita niya si Alice na may kasamang mga lalaki sa entrance habang nag uusap ang mga ito.Iniisi
Kumunot ang noo ni Luna nang marinig niya ito.Kailangan niyang itago si Gwen kapag bumisita si John sa kanila. Kasabay nito, kailangan niya ng ibang tao para magpanggap na si ‘Andie Larson’.Habang iniisip ito, nagbuntong hininga si Luna at tumingin siya ng makahulugan kay Tara.Naintindihan ito ni Tara at tumango siya, pagkatapos ay naglakad siya pabalik ng elevator kasama si Luna.Nang sumara ang pinto, nagbuntong hininga si Tara at sinabi niya ng pagod na tono, “Salamat sa Diyos at nabigo si Robyn ng memorya niya. Kung hindi, sira na ang lahat ng plano natin.”Tumango si Luna. Pagkatapos, tumingin siya kay Tara at tinanong niya, “Oo nga pala, paano nagkakilala si John at ang tatay ni Gwen?”Kahit na si Andy ay dinala ng mga tauhan ni Tyson sa Sharnwick City. Paano napunta sa parehong kwarto si John at sumalo pa siya ng bala para dito?Kinidnap rin ba si John ng mga taong ito? Kung ganun, bakit nila ito ginawa?Nang mabanggit ito, nagbuntong hininga si Tara at nagpaliwang si
Sumilip si Luna sa crack mula sa pinto.May suot na hospital gown si John, nakaupo ito sa kama at kumakain habang kausap si Robyn. “Sinabi ba talaga ‘yun ni Miss Moore?”Tumango si Robyn. “Nakasalubong ko rin sa elevator ‘yung babae na bumili ng tanghalian na ito kanina. Hindi ka maniniwala, konektado din siya kay Miss Moore! Magpinsan sila sa kasal!”Huminto ang kamay ni John, halata na nabigla siya. Tumawa siya at tinanong niya, “Talaga? Nagkataon nga naman.”“Tama ka! Maliit ang mundo natin!” Tumango si Robyn. “Hindi lang ‘yun, pero dahil magpinsan sila sa kasal, may koneksyon din siya sa lalaking niligtas mo kagabi. Sa tingin ko ay ang pangalan niya ay…”Napatalon ang puso ni Luna sa lalamunan niya nang marinig niya ito.Nagkaroon siya ng isang malaking pagkakamali. Hindi niya sana babanggitin ang pangalan ni Gwen kung alam niya lang na si John ang lalaking nagligtas sa tatay ni Gwen!Malapit na masira ang sikreto nila!Habang iniisip ito, hindi niya mapigilan na tumingin k
Tumaas ang mga kilay ni Luna kay Tara. “Sinasabi mo ba na anim na buwan mo nang alam ang tungkol kay Anne at John?”Tahimik ng ilang sandali si Tara bago siya tumango. “Oo.”Huminga siya ng malalim at tumitig siya ng seryoso kay Luna. “Dati, ang lahat lang ng alam ko tungkol sayo ay pinakasalan mo ang pinsan ko at biniyayaan kayo ng triplets. Nabalitaan ko rin na sa isang punto, naging malapit ka kay Christian, pero wala na akong ibang impormasyon maliban dito. Isang araw, sinabi ng tita ko sa akin na ikaw, ang asawa ng pinsan ko, ay walang iba kundi si Moon, ang paboritong jewelry designer ko.”“Simula nang matuklasan ko ito, napunta ang atensyon ko sayo at naghanap ako ng mga balita tungkol sayo. Dahil dito, alam ko ang tungkol sa murder at trial mo, kaya alam ko ang tungkol kela Anne at John.”Lumaki ang mga mata ni Luna sa gulat.Hindi siya makapaniwala na si Tara ay palihim na isa sa mga fans niya, sa punto na binabantayan nito ang balita tungkol kay Luna kahit na nakatira si
Matagal na natulala si Luna.Sa huli, bumalik siya sa sarili at humawak siya ng sabik sa braso ni Robyn. “Sinasabi mo ba na ang kapatid mo ang nagligtas sa lalaki na hinahanap ng lahat sa buong bayan?”Hindi inaasahan ni Robyn ang reaksyon ni Luna. Napaatras siya sa takot at tumango siya. “O… Oo.”Bakit sabik si Luna na marinig ito?Kumunot ang noo niya at tinanong niya, “Miss, kilala… mo ba ang kapatid ko? O may koneksyon kayo sa matandang lalaki kagabi?”Sasagot sana ng oo si Luna sa mga tanong na ito nang sumingit si Tara. “Syempre may koneksyon siya sa matandang lalaki. Asawa siya ng pinsan ko, kaya may koneksyon siya sa matandang lalaki na niligtas ng kapatid mo. Sabik lang siya na makilala ang lalaki na lumigtas sa buhay ng matandang lalaki.”Pagkatapos, tumingin siya kay Luna. “Hindi ba, Luna?”Napahinto ng ilang sandali si Luna, pagkatapos ay tumango siya. “Oo, masaya lang ako na ligtas siya ngayon.”Pagkatapos, lumingon siya para tumitig ulit kay Robyn. “Kamusta na ang
“Um…”Ngunit, bago pa sumagot si Tara, sumingit si Robyn. “Hindi ba’t sinabi ko sayo na ang kapatid ko ay nabaril? Ito ay dahil pinoprotektahan niya ang isang matandang lalaki kagabi.”“Nakidnap silang pareho, at ang lalaki na ‘yun ay papatayin dapat ng kidnapper. Kung hindi humarang ang kapatid ko para iligtas ang lalaking ‘yun, patay na dapat siya ngayon.”“Si Miss Moore ay ang kamag anak ng lalaki at pumunta siya dito para pasalamatan kami.”Pagkatapos, pinakita niya ang card kay Luna at sinabi niya, “Gusto niya kaming bigyan ng gantimpala kapalit ng kabaitan ng kapatid ko. Desperado kami sa pera, pero ayaw itong tanggapin ng kapatid ko. Ayaw niyang isipin ng iba na may ibang rason ang kabaitan niya.”Napahinto si Luna nang marinig niya ito. Kumunot ang noo niya, tumingin siya kay Tara. “Ang ‘kamag-anak; na ito ay ang tatay ni Gwen, hindi ba?”Alam ni Luna ang tungkol sa nangyari kagabi. Dahil niligtas ng mga tauhan ni Joshua si Andy kagabi at ang kapatid ni Robyn ay nabaril d
“Hindi ko kailangan ng special treatment.” Ngumiti si John kay Tara. “Ang gusto ko lang ay ang isang oportunidad para sumama.”Kumunot ang noo ni Tara dahil dito, ngunit wala siyang sinabi. Sa huli, tumalikod siya at umalis na siya ng kwarto.Sa kanyang ikinagulat, nakasalubong niya si Luna, na siyang kakalabas lang ng elevator.Nabigla din si Luna na makita si Tara.Siguradong si Tara, na siyang obsessed kay Joshua, ay nasa Moore Group dapat kasama si Joshua, nagpapalipas ng oras kasama ang paboritong ‘pinsan’ nito. Bakit pala nasa hospital si Tara?“Hello, Luna.” Ngumiti ng nahihiya si Tara nang makita niya si Luna.Kumunot ang noo ni Luna at tumingin siya ng malamig kay Tara. “Ano ang ginagawa mo dito?”Nandito ba si Tara para makita si Gwen? Hindi niya maintindihan; hindi kilala nila Tara at Gwen ang isa’t isa. Bakit bibisita si Tara kay Gwen?Huminto si Tara, ngunit bago pa siya makagawa ng dahilan, tumunog ang boses ni Robyn sa likod niya. “Miss Moore!”Tumakbo si Robyn
Bumangon si John mula sa kama nang mabanggit ang matandang lalaki. Pagkatapos ay tumitig siya ng nakakunot ang noo kay Tara. “Ayos lang ba siya? Nawalan ako ng malay pagkatapos akong mabaril kagabi, kaya hindi ko alam kung ano ang nangyari sa kanya. Naaalala ko na dumating ang mga tauhan niyo sa oras… Ayos lang ba siya ngayon?”Kahit na ang ginawa ng matandang lalaki ang rason kung bakit nabaril si John, naiintindihan ni John ang pananaw ng lalaking ito. Pagkatapos makulong ng maraming araw, hindi nakakapagtaka na magiging balisa ito na makatakas.Hindi mapigilan ni John na isipin na kung ang lalaking ito ay nakakuha ng sakit mula sa pagkakakulong, lalo na at matanda at mahina na ito.Kumunot ang noo ni Tara nang mapansin niya na nag aalala si John. Mukhang hindi nagpapanggap si John sa pag aalala niya.Ayon kay Joshua, hindi alam ni John na ang lalaking niligtas niya ay ang tatay ni Gwen. Base sa reaksyon ni John, alam na ni Tara na tama si Joshua.Ngumiti si Tara at sumagot siya
Hindi kaya’t sinasabi ni John ang katotohanan?Habang iniisip ito, tumingin ulit si Tara kay Robyn.Medyo kinakabahan si Robyn habang sinusuri ng ganito. Nahihiya siyang tumawa at sinabi niya, “Nice to meet you, Miss Moore. Ako ang kapatid ni John, si Robyn.”Pagkatapos, tinaas niya ang kamay niya kay Tara.Kumunot ang noo ni Tara habang kinamayan niya si Robyn. “Nabalitaan ko na may sakit ka?”Tumigas ang kamay ni Robyn. Nakalimutan niya ang tungkol sa instructions ni John!Ngumiti siya, sinubukan niyang maging kalmado. “Opo. Nagkaroon ako ng kakaibang sakit at humihina ang katawan ko, at kailangan ko ng surgery para mabuhay.”Pagkatapos, lumingon siya para tumingin ng masama kay John. “Sinabi mo ba ito sa lahat? Hindi ba’t sinabi ko sayo na ‘wag mo ipagkalat ang tungkol sa sakit ko?”Tumawa si John. “Malalaman din naman ni Miss Moore ang tungkol dito dahil magkakasama kami sa trabaho.”Medyo naabala si Tara dahil dito. Pinadala siya ni Joshua para bantayan si John at malaman
“Ayos lang. Hindi ko siya niligtas para sa pera.” Ngumiti si John habang tinaas niya ang kamay niya para kunin ang kutsara at tinidor mula kay Robyn.Nagtataka rin siya tungkol sa binanggit ni Robyn, ngunit sa katotohanan, hindi siya nagsisi sa desisyon niya. Kahit na pumunta siya doon para sa pera, hindi ito ang motibasyon niya noong tumalon siya sa harap ng bala.Ginawa niya ito ng hindi nag iisip. Kahit na ibalik niya ang oras, ililigtas niya pa rin ang lalaking ‘yun ng hindi nagdadalawang isip.Nagbuntong hininga si Robyn at tumingin siya kay John. “Pero John… makakapunta ka pa ba sa public bid sa katayuan mo ngayon?”Namutla si John dahil dito. Makalipas ang ilang sandali, ngumiti siya kay Robyn at sinabi niya, “Syempre naman. Ang balikat ko lang ang nasaktan, hindi ang utak ko, kaya makakapag trabaho pa rin ako tulad ng dati at makapag handa ako para sa bid. ‘Wag kang mag alala. Alagaan mo na lang sina Anne at Sammie, at ako na ang bahala sa lahat.”Pagkatapos, tumingin siya