Sa loob ng kwarto, hindi mapigilan ni Thomas na kumunot ang kanyang noo habang napuno ng amoy ng antiseptic ang ilong niya. Naglakad siya patungo sa kama ni Senior Howard, umupo siya sa upuan, at tumingin siya ng malamig sa maputlang mukha ng tatay niya. “HIndi ako makapaniwala na buhay ka pa rin.” Hindi inaasahan ni Senior Howard na ito ang unang bagay na sasabihin ng anak niya pagkatapos siyang aksidenteng mabaril nito. Agad siyang nagalit. “Isa kang walang kwentang anak! Gusto mo talaga akong patayin, hindi ba?” Suminghal si Thomas. “Hindi kita gustong patayin, pero gusto akong makita na patay ng asawa at anak mo.” Mabuti na lang at hindi nagtagumpay ang plano ni Tina, at hindi siya sumiping kay Denise. Kung hindi, sigurado ay sasama ang loob ni Yannie at tatanggi ito na makasama siya ulit. Kapag nangyari ‘yun, hindi lang sa mawawalan ng nanay si Riley, mawawala din ang tanging babae na minahal niya… Para sa kanya, ito ay mas malala pa kaysa sa kamatayan. Sa sobrang ga
Lumingon si Senior Howard para tumingin kay Thomas. Huminto siya, ngunit halata na may gusto siyang sabihin. Pagkatapos ng ilang sandali, nagbuntong hininga siya ng malalim. “Malalaman… mo rin kung ano ang sinabi sa akin ni Joshua. Sa totoo lang, kung gusto mong manahin ang mana, hindi mo kailangan hanapin si Joshua dahil ito ay ang family business natin… Pero, mabuti at pinapunta mo siya dito. At least, may naintindihan ako na isang bagay…” Tinaas niya ang kamay niya at nilagay niya ito sa sugat sa tiyan niya. “Mahina pa rin ako ngayon. Kapag gumaling na ako, pwede tayong magpatuloy sa transfer procedure. Ang kalahati ng kayamanan ng Howard Group ay pinaghirapan ng nanay mo gamit ang dugo at pawis niya. Hindi ito dapat ibigay sa iba.” Kumunot ang noo ni Thomas. “Ano ang nangyari sayo?” Ito ay hindi tulad ng ugali ng tatay niya. Tuwing nakikita siya ng tatay niya, magagalit ito at papagalitan siya nito dahil sa kakulangan niya sa mga nakamit niya, gugustuhin siya nito na uma
Nang lumabas si Thomas ng ward, hindi na matagpuan si Joshua. Si Yannie lang ang nakaupo ng tahimik sa upuan habang naglalaro ng phone. Kumunot ang noo ni Thomas. “Nasaan si Joshua?” Tinikom ni Yannie ang labi niya at sinabi niya, “Sinabi niya na may gagawin pa siya, kaya umalis na siya.” Pagkatapos ay itinabi niya ang phone niya at tumayo siya, tumitig siya kay Thomas. “Kamusta ang pakikipag usap mo sa tatay mo?” “Ayos lang.” Nagbuntong hininga si Thomas. “Ihahatid muna kita pauwi.” Sa mga oras na ito, hindi niya alam kung ano ang balak ni Senior Howard sa biglang pagbabago ng mood at pag iisip nito. Nagdesisyon na ba talaga ang matandang lalaki na ito na ipasa ang pamilya sa kanya at palayasin sina Tina at ang anak nito ng pamamahay nila… o balak lang ng matanda na pagaanin ang loob niya habang may pinaplano ito? Hindi niya alam. Ang pwede niya lang gawin ay tanggapin itong unti unti. Walang ibang sinabi si Yannie habang nakatingin siya kay Thomas na malalim ang iniisip
“Kung iisipin. Ang mga lalaki ng pamilya Howard ay parepareho, umaasa kayong lahat sa mga babae!” Ngumisi si Tina habang tumitig siya ng malamig kay Thomas. Ang mga salita niya ay mapanglait habang nagpatuloy siya, “Ang Howard Group ay matagumpay ngayon dahil ang tatay mo ay nakakuha ng tulong mula sa nanay mo. Akala ko ay iba ka sa kanya noong natagpuan mo ang probinsyana, pero pareho pa rin pala. Kailangan mo ang babaeng ito para protektahan ka ngayon? Nakakaaliw!” Ang mga salita niya ay nakakainsulto. Kumunot ang noo ni Thomas. Sasagot na sana siya, ngunit sumingit si Yannie, nakataas ang mga kamay nito sa gilid para protektahan si Thomas, “Hoy, narinig mo ba ang sarili mo? Kung iniinsulto mo si Thomas ng ganito, ibig sabihin ay iniinsulto mo rin ang asawa at anak mo. Hindi ba’t nasa iisang pamilya ang asawa at anak mo pati si Thomas? Sinasabi mo ba na ang anak mo, si Dan Howard, ay isang lalaking umaasa rin sa mga babae?” Malamig ang tono at mukha ni Yannie nang sabihin niy
Kumunot ang noo ni Senior Howard at tumingin siya kila Thomas at Tina. Sa huli, pumikit siya at sinabi niya ng may simpleng tono, “Bakit sinuntok ni Dan si Thomas?” Nabigla si Tina sa tanong; hindi niya inaasahan na itanong ito ni Senior Howard. Pagkatapos ng ilang sandali, tinikom niya ang mga labi niya at sinabi niya, “Hindi ba’t sinabi ko na ito? Galit lang siya dahil binaril ka ni Thomas.” Pagkatapos ay idinagdag niya, “Hindi mo ba alam kung gaano ka pinahahalagahan ni Dan? Hindi tulad ng ibang tao dito. Lalabanan ni Dan ang taong nanakit sayo gamit ang buhay niya kung ang umatake sayo ay hindi ang kapatid niya.” Ngumisi si Senior Howard, “Ganun ba? Sinasabi mo na pinahahalagahan ako ni Dan. Paano niya ito ginagawa? Ang gamitin ang mga kotse ko para sa pustahan at mapupunta ito sa iba? O ang gamitin niya ang pera ko ng hindi ko nalalaman?” “Sa tingin mo ba ay hindi ko alam ang ginagawa niyo ng palihim?” Lumaki ang mga mata ni Tina. Tumingin siya kay Senior Howard na tila
Masama ang itsura ni Tina pagkatapos ng sinabi ni Thomas, at ang mga kilay niya ay nakakunot. “Ano ba ang pinagsasabi mo? Asawa ko siya, at anak ko si Dan. Sa puso ko, pantay lang ang importansya ng asawa at anak ko!” Pagkatapos, tumingin siya sa lalaking nakahiga sa kama mula sa sulok ng mga mata niya habang nagpapaawa siya, “Bukod pa dito, anak ng tatay mo si Dan. Kapag trinatao mo ng masama si Dan, ibig sabihin ay wala kang pakialam sa tatay mo!” “Umalis na kayo!” Pumikit si Senior Howard, hindi niya binigay ang sagot na gusto ni Tina. Tinaas niya ang kamay niya para kurutin ang noo niya. “Sinabi ng doctor na kailangan kong magpahinga. Kung mahalaga ako para sa inyo, ‘wag niyo akong abalahin.” Bigla siyang may naalala at sinabi niya, “Tawagin niyo dito si Mr. Zink.” Si Mr. Zink ay ang personal na lawyer ni Senior Howard. Nalito si Tina kung bakit gusto tawagin ni Senior Howard ang lawyer nito, kumunot ang noo niya at tumingin siya dito. “Bakit gusto mong tawagin si Mr. Z
Ang nakakaakit at namamaos na boses ni Thomas ay tumunog sa tainga ni Yannie, at ang tainga ni Yannie ay uminit habang dumapo ang hininga ni Thomas sa tabi ng mukha ni Yannie. Kinagat niya ang labi niya at umatras siya. Naisip niya ang nangyari nitong nakaraan, nakulong siya sa labas ng pinto habang nakikinig siya sa… mga ungol ni Thomas at Denise. Kinagat niya ang labi niya at lumayo siya, gumawa siya ng distansya sa pagitan nila. Kumunot ang noo ni Thomas nang mapansin niya ito. Sinubukan niyang hilahin si Yannie pabalik. “Bakit ka lumalayo? May bagay ka ba na hindi sinasabi sa akin?” Ito lang ang tanging rason kung bakit dumidistansya si Yannie kay Thomas pagkatapos nitong gumising. Kinagat niya ang labi niya. Pagkatapos ng ilang sandali ng katahimikan, tinulak niya palayo si Thomas. “Wala. Wala akong tinatago sayo. Masyado kang maraming iniisip.” Pagkatapos sabihin ito, dumating na ang elevator sa unang palapag, at bumukas ang pinto. Mabilis na naglakad si Yannie palaba
Habang mahigpit na hinawakan ni Luna ang phone niya, kumunot ang noo niya. Alam niya na lalapit si Thomas sa kanya dahil kay Yannie, ngunit hindi niya inaasahan na agad itong mangyayari. Wala pang 24 oras pagkatapos ng pangyayari, at busy siya sa pagharap kay Denise at sa pamilya nito. Wala siyang oras para pag isipan kung paano niya ito ipapaliwanag kay Thomas kapag nagtanong ito. Dumating na ang oras na ito, ngunit kinagat niya lang ang labi niya at gumawa siya ng istorya. “Bakit mo naman naisip ito? Si Yannie… May nangyari ba sa kanya?” Bahagyang kumunot ang noo ni Thomas habang pinapakinggan niya na magdalawang isip si Luna. Hinawakan niya ng mahigpit ang phone niya at sinabi niya ng may mahinang boses, “May kakaiba sa kanya. Luna, alam ko na best friends kayo ni Yannie. Ang ibang taong pinagkakatiwalaan niya maliban sa nanay niya ay ikaw. Kaya, gusto kong magtanong kung ano ang nangyayari. Nitong nakaraan…” Pumikit siya at naisip niya ang oras noong pinainom siya ng gamot