Hawak ni Luna ang phone niya habang natahimik siya ng ilang sandali. Hindi natagal bago siya huminga ng malalim at sumagot siya, “Oo.” Huminga siya ng malalim at sinabi niya ng simple, “Thomas, baka hindi mo pa ako kilala ng lubos. Dati, kinamumuhian ko ng sobra si Joshua, pero ito ay dahil sa anak ko kaya hinarap ko ito ng kalmado at bumalik ako kay Joshua.” “Naging maayos din ang hindi pagkakaunawaan sa huli at nalaman namin na nahulog kami sa patibong, pero kung ito ay hindi isang hindi pagkakaunawaan at isang masamang lalaki talaga si Joshua, tatanggapin ko pa rin ang lahat para sa mga anak ko.” “Para sa akin, ang pagiging malungkot at hindi komportable dahil sa isang tao ay panandalian lang, at lilipas din ito.” “Baka nga tama ka. Nasa mali kami ni Joshua sa bagay na ito; hindi dapat namin ginamit ang mga naisip namin para magdesisyon kung ano ang dapat gawin ni Yannie. Pero, mahalaga ka para sa kanya. Umaasa siya na kaya mong maayos ang mga problema mo ng payapa at hindi
“Hindi ko ito maipapangako sayo ngayon,” Ang sagot ni Yannie. Huminga siya ng malalim, ang mga mata niya ay puno ng lungkot nang tumitig siya sa mga mata ni Thomas. “Baka hindi mo ito masikmura kung ikaw ang nasa lugar ko. Pasensya na.” Pagkatapos huminga ng malalim, ngumiti siya ng mapait. “Hindi ko kayang magsinungaling sayo o sa sarili ko.” Akala niya ay magagalit at malulungkot si Thomas pagkatapos ng sinabi niya. Gayunpaman, hindi ito ang nangyari. Sa halip, ngumiti si Thomas, nakatingin ito sa mga mata niya, “Sige, nirerespeto ko ang hiling mo. Basta’t…” Pagkatapos ng ilang sandali, nagpatuloy siya habang nakangiti kay Yannie. “Basta’t manatili ka sa tabi ko, sapat na ito. Kapag dumating ang oras na iiwan mo kami ni Riley, sana ay sabihin mo sa akin. ‘Wag ka lang umalis ng hindi nagpapaalam. Hindi kita pipilitin na manatili.” Tutal, isa siyang tanga na nahulog sa patibong nila Tina at Denise. Kaya naman, wala siyang karapatan para pigilan si Yannie, kahit anong desisyon
Nanginginig si Tina habang nakatayo sa labas ng pinto at nakikinig sa pag-uusap nina Senior Howard at Mr. Zink.'Ang walang hiyang matanda! Gusto niyang ibigay ang lahat sa bastardo na iyon!'Matapos ang lahat ng mga taon na ito ay ginugol niya ang oras na kasama nito, siya at ang kanyang pinakamamahal na anak ay nauwi sa wala!Naikuyom niya ang kanyang mga kamao nang mahigpit at galit.'Bakit? Bakit ang walanghiyang matanda na iyon ay iniwan ang lahat kay Thomas sa huli? Dahil lang ba siya sa anak ni Eanne? Dahil si Eanne ang tumulong sa kanya na yumaman? Paano ang dalawampung taon na kasama ko siya? Wala bang kapantay ang dalawampung taon ko sa ilang taon na kasama siya ni Eanne?'"Sige, Mr. Howard. May gusto ka pa bang idagdag?" tanong ulit ni Mr Zink. "Pag-isipan mong mabuti."Muling sinabi ni Senior Howard pagkatapos manatiling tahimik ng mahabang panahon, "May dalawang mansyon sa South Hill ng lungsod na ito at isang kumpanya...""Gusto mo bang ilipat din ang mga iyon kay
Nang ganoon lang, dinala si Mr. Zink sa isang bodega sa dulo ng hallway nina Tina at Dan."Ano ang sinabi ng walanghiyang matanda?" Diniin ni Dan si Mr. Zink sa isang upuan na may malayuang ekspresyon. "Sabihin mo, at ililigtas namin ng aking ina ang iyong buhay. Kung hindi..."Ngumisi siya. "Alam mo na ang mangyayari."Ito ang unang pagkakataong nagkaroon ng ganitong engkwentro si Mr. Zink. Sa sobrang takot niya ay nauutal siya, "Ano ang...gusto niyo?""Sabihin mo sa amin ang lahat ng sinabi sa iyo ng walanghiyang matanda!"Mabangis at malamig ang dugo nina Dan at Tina kaya kinilabutan nila si Mr. Zink. Alam niyang kung hindi siya magsasabi ng totoo, hinding-hindi siya papakawalan ng mga ito nang madali. Kaya naman, walang choice, inulit niya ang pag-uusap nila ni Senior Howard sa kanila.Gayunpaman, hindi niya sinabi sa kanila ang lahat. Hindi niya sinabi sa kanila ang tungkol sa rekording, ni hindi niya sinabi sa kanila na nag iwan si Senior Howard ng dalawang mansyon at isang
Matapos pagalitan si Dan, umalis na si Tina sa bodega. Nang nasa dulo na siya ng hallway, sinubukan niyang tawagan muli si Denise.Katulad ng dati, akala niya walang kukuha ng telepono. Gayunpaman, kakaiba na kumonekta ang tawag sa oras na ito.Sa wakas, nagkaroon ng lugar para ilabas ni Tina ang kanyang galit."Denise, bakit hindi mo sinasagot ang mga tawag ko? Sinabi sa akin ng maid sa mansyon na natuloy ang lahat ayon sa plano. Bakit—""Si Steven ito."Isang mababa at malalim na boses ng lalaki ang umalingawngaw bago makapagpatuloy si Tina. "Tulog na si Denise. Itatago ko na ang phone niya simula ngayon. Mrs. Howard, alam ko na lahat ng nangyari ngayon."Huminto muna siya saglit bago nagpatuloy sa pagsasalita ng malayuan, "Kapatid ko si Denise, hindi kasangkapan na gagamitin mo para ipaglaban ang mga laro mo. Hindi ka na niya kokontakin o ituturing na kamag-anak simula ngayon. Umaasa din ako na hindi mo na siya kokontakin. Isa siyang babaeng malinis ang puso na nagtitiwala sa
Napayuko si Steven at pinaglaruan ang phone ni Denise. Inangat niya ang ulo niya at tinignan ang mukha ni Kate na walang pakialam. "Ginagawa ko ito para sa ikabubuti mo; hinding-hindi matatalo nina Tina at Dan si Thomas. At saka, tinutulungan siya ni Joshua ngayon."Ngumiti siya at idinagdag, "Hindi ko gaanong kilala si Joshua, pero ikaw, sigurado akong kilala mo. Kung talagang tinulungan mo si Tina na saktan ang anak ni Thomas, na siyang batang dating inalagaan ni Joshua...Sigurado akong alam mo kung ano ang kahihinatnan."Mariing kumunot ang noo ni Kate. Pinikit niya ang kanyang mga mata at sinabing, "Oo, tama ka, pero hindi ibig sabihin nun ay wala na kaming pagkakataon ni Tina na manalo. Kung may ginawa talaga kami sa bata, alam kong susuko si Thomas at Joshua."Napapikit na lamang si Steven at hindi nagsalita.Sumandal si Kate at lumipat sa mas komportableng postura. Tumingin siya kay Steven ng malinaw. "Well, medyo tinulungan kita sa pagkakataong ito para magka-utang sa iyo s
Nagpanik si Malcolm sa kabilang side ng phone nang marinig niya ang sinabi ni Kate. "Ms. Miller, pakiusap...nakikiusap ako! Mangyaring iligtas mo ako!"Naka-squat siya sa mga palumpong sa likod ng kalsada habang nakasuot ng manipis na trench coat. Pinagmasdan niya ang mga taong lumalabas-pasok sa mansyon na tinitirhan niya habang ang kanyang mga tingin ay galit na lumibot sa paligid.Minsan ay naging sikat siya at maimpluwensyang tao sa Merchant City. Pagkatapos niyang makipagsabwatan laban kina Luna at Joshua, ang kanyang pamilya ay bumagsak hanggang sa punto na kailangan niyang tumakas sa Saigen City at naging isang walang pangalan na tao.Nagsisi siya nang husto, ngunit higit sa lahat, natakot siya. Sa sandaling ito, sa wakas ay alam na niya kung ano ang kanyang ginawang mali. Maliban kay Kate na walang pakialam sa kanya, wala siyang ibang mahihingan ng tulong.Kinagat niya ang kanyang labi at mapagpakumbabang nagsalita, "Ms. Miller, I...Gagawin ko lahat ng hiling mo, kaya pakiu
Ang araw ay sumikat sa langit mula sa silangan at gumising sa lupa. Ito ay isang bagong araw.Nagising si Denise at napatingin sa kisame nang imulat niya ang kanyang mga mata. Parang pelikula ang lahat ng nangyari kahapon sa harapan niya.Sa pagkakataong iyon, may kumatok sa kanyang pintuan.Kasabay niyon ay ang mabait at malambing na boses ng kanyang ina. "Denise, gising ka na ba? Ang unang ginawa namin pagkagising namin ay ipasundo ka sa kapatid mo pauwi dito sa bahay. Sinabi niya sa amin na bumalik ka na kagabi. Kamusta ka na ngayon?"Halo-halong pakiramdam ang naramdaman niya habang pinakikinggan ang malambot at malumanay na boses ng kanyang ina. Hindi niya maiwasang maalala ang narinig niyang recording mula sa hotel room nina Luna at Gwen.Literal na sinabi nila na hayaan siyang mamatay. Hindi na raw siya kapaki-pakinabang sa pamilya at isa na siyang disposable pawn. Gusto pa raw nilang gamitin siya para humingi ng awa kina Joshua at Thomas at nakiusap na huwag nilang itigil