Habang nakatingin sa consent letter, nagdalawang isip si Gwen. Tinikom niya ang mga labi niya at tumingin siya sa emergency room. Mula sa butas sa pinto, nakita niya si Steven na nakahiga sa kama at ang kamay nito ay nakatakip sa baywang nito. Walang ekspresyon sa mukha ni Steven, at mukha siyang tulala habang nakatingin sa kisame. Gayunpaman, naramdaman ni Gwen na parang may problema si Steven. Hindi niya alam kung ano ang iniisip ni Steven, pero… Huminga ng malalim si Gwen at tinanggap niya ang consent letter mula sa doctor. Pagkatapos, nakahanap siya ng isang lugar kung saan siya pwede umupo habang hawak ang pen. Bago niya pirmahan ang pangalan niya, tumingin siya sa doctor. “Siya… Magkakaroon ba ng problema kapag gumaling na ang sugat niya?” Ngumiti ang doctor. “Hindi, walang magiging problema. Pero, bilang girlfriend niya, dapat mo siyang alagaan at hindi mo siya pwedeng hayaan na masaktan ulit.” Namutla ang mukha ni Gwen. Kinagat niya ang labi niya at yumuko siya. Nang
Tumahimik ang buong kapaligiran. Nabigla ang doctor na nagbigay ng consent letter kay Gwen. Kumunot ang noo niya at tumingin siya kay Gwen. “Hindi ikaw ang girlfriend ni Steven Hughes?” Kinagat niya ang labi niya at sinubukan niyang magsalita. Bumukas ang bibig niya, ngunit hindi niya magawang magsalita. Sa huli, yumuko siya. Tama si Kate. Hindi naman siya ang girlfriend ni Steven. Siya ay… ang babaeng gusto ng katawan ni Steven bago ang katawan na ito ay naging katawan ni Steven. Alam niya na si Steven ay si Luke, ngunit wala siyang masabi na kahit ano sa pagitan nila ni Steven. Paano siya makakapag paliwanag? Si Luke ay… wala na sa mundong ito. “Hindi, hindi siya ang boyfriend ni Steven,” Ngumisi si Kate at tumingin siya kay Gwen mula sa isang mapanglait na anggulo. Tumingala siya na para siyang isang mapagmalaki na reyna at tumingin siya sa doctor. “Baka masyado kang busy para magbasa ng balita sa bayan na ito. Kung alam mo lang ang mga balita, madalas mong makikita ang ba
Masyadong walang katotohanan at wala sa imahinasyon ni Gwen ang sinabi ni Kate. Sa pagkakataong iyon, hindi alam ni Gwen kung paano ito sasagutin. Walang masabi, hindi makapaniwalang tumingin siya kay Kate.Noong una, inakala ng doktor na si Steven lang ang gustong agawin ni Gwen para maging boyfriend niya dahil gwapo ito. Ito ay hindi etikal, ngunit ito ay maiintindihan dahil ang hitsura at background ni Steven ay isang bagay na nais ng lahat ng kababaihan.Gayunpaman, habang mas nakikinig siya, hindi ito ang unang pagkakataon na sinubukan ng babaeng ito na mang-agaw ng nobyo ng iba. Kaya, bumuntong-hininga ang doktor, kinuha ang consent letter na ipinasa ni Kate, at tumingin kay Gwen nang may pagkasuklam. "Binibini, dapat kang magpakita ng paggalang sa iyong sarili at sa iba. Hindi magandang ugali ang mang-agaw ng boyfriend ng iba. Makakatanggap ka ng karma para dito sa hinaharap."Pagkatapos sabihin iyon, bumalik ang doktor sa emergency room.Napakagat labi si Gwen at tumingin s
Nagulat si Gwen. "Paano ba siya nasaktan?""Dahil sayo." Ngumisi si Kate at tumingin kay Gwen. Lumitaw sa isip ni Kate ang imahe ng isang masugid na determinadong Steven noong madaling araw sa tirahan ng pamilya Hughes."Kung si Gwen Larson ay dumating para hanapin ako, ang pinakamaliit na bagay na kailangan kong gawin ay ang makipagkita sa kanya at linawin ang lahat," ang sinabi niya.Noong panahong iyon, gustong pigilan ng ama ni Steven na makipagkita siya kay Gwen. Ayaw nitong maging kaanib o magkaroon ng koneksyon si Steven sa mga taong kakilala ni Luke. Kaya naman inutusan nito ang mga bodyguard na palibutan siya sa gitna.Isang bodyguard ang naglabas ng military knife para takutin si Steven, na humiling sa kanya na huminahon at huwag makipagkita kay Gwen. Alam ni Kate na mali ang gumamit ng dahas para pigilan si Steven na makipagkita kay Gwen. Gayunpaman, gagamitin din niya ang pamamaraang iyon kung siya ang ama ni Steven sa sitwasyong iyon.Si Steven ay may phobia sa kutsil
Natahimik ang hangin sa hallway habang nagtataka namang tumingin si Gwen kay Kate. Napanganga nang husto, ngunit ni isang silip ay hindi ginawa. Inilagay niya ang kanyang mga braso sa gilid ng kanyang katawan at ikinuyom ang mga ito sa mga kamao, na kinukuyom at tinatanggal ang mga ito nang paulit-ulit. Iyon ba talaga ang dahilan kung bakit sinasaktan ni Steven ang sarili nito? Ganoon ba ito nahihiya at hindi komportable na gamitin ang katawan ni Luke, kaya mas pipiliin nitong mamatay at ibalik ang mga organo ni Luke sa kanya?Nasiyahan si Kate sa ekspresyon ng mukha ni Gwen. Kinagat niya ang labi niya at tinignan siya ng malinaw. "Kung mayroon kang anumang hindi kasiyahan, hanapin mo lang ako. Ako ang nagdesisyon dahil gusto kong buhayin ang boyfriend ko. Ibuhos mo ang lahat ng galit mo sa akin kung hindi ka masaya, pero itigil mo na ang pang-aasar kay Steven. Wala siyang gustong anuman kay Luke. Sa tingin ko…"Tinaas niya ang sulok ng labi niya. "Ayaw mong makitang buksan ni Stev
"Steven, alam ko kung gaano mo kagustong hanapin si Gwen para sabihin sa kanya ang lahat," sabi ni Kate habang huminga ng malalim at nakatitig kay Steven. "Pero kahit anong mangyari, hindi mo dapat saktan ang sarili mo."Habang nagsasalita siya, inabot niya ang kamay ni Steven, at ang kanyang mga mata ay kumikinang sa pag-aalala. "Tumawag sa akin ang iyong ina kaninang umaga, sinasabi sa akin na nabaliw ka na, nasaktan ang iyong sarili, at tumakas. Alam mo ba kung gaano ako nag-alala?"Napatingin siya kay Steven habang may pumapatak na luha sa gilid ng mata niya. "Pagkatapos kong sabihin sayo ang lahat tungkol kay Gwen kagabi, natakot ako na baka iwan mo ako, kaya hindi ako nakatulog ng maayos. Tapos, nabalitaan ko na nasaktan ka at tumakas sa bahay mo kaninang umaga. Maya-maya, nakatanggap ako ng balita na naaksidente ka at dinala sa ospital.”"Sobra kong nag-alala! Sino ang nakakaalam na ang unang itatanong mo pagkagising mo ay tungkol kay Gwen..."Pinunasan niya ang kanyang luha
Tinitigan ni Kate si Steven na may pagtataka habang tumahimik siya ng ilang sandali. Pagkatapos, kinagat niya ang kanyang labi, at parang malabo ang boses niya. "Steven, anong kalokohan ang pinagsasabi mo? Lagi kitang minamahal. Kailan pa ako—""Ganoon ba?" singit ni Steven, malamig ang boses. "Kate, bago ako ma-coma, at bago pa man ako maaksidente, hindi pa tayo nagkikita. Natali lang tayo sa marriage agreement. Pag gising ko, sinabihan ako ng mga tao na girlfriend kita, fiancee ko, at marami kang nagawa para sa akin. Habang na-touch ako, nagulat din ako. Kung tutuusin, wala akong maalala na magkakilala tayo. Higit sa lahat, wala akong maalala na mga pangako na ginawa natin noon.”"Ang unang pagkikita natin ay malamang pagkatapos kong maaksidente. Paulit-ulit mong sinasabi na mahal mo ako, pero bakit mo ito ginagawa? Dahil may isang tingin ka sa akin pagkatapos na ako ay nasa vegetative state. Naakit ka ba sa aking katawan ng husto kaya gagawin mo kahit ano para makuha ako?”"Sigu
Hindi inaasahan ni Steven na hayagang itatanong ni Kate ang tanong na iyon, kaya natigilan siya. Pagkarekober niya sa pagkagulat ay tumingin siya kay Kate at bumuntong-hininga. "Hindi ko pa naiisip yun."Sa totoo lang, si Gwen ay kapareho ni Kate. Ang taong nagustuhan nila ay ang dating Luke at hindi siya, ang bagong Steven. Kung hindi niya matanggap ang pagiging kapalit ni Luke kay Kate, siguradong hindi niya matatanggap na makasama si Gwen at maging kapalit ni Luke.Gayunpaman, iba ang nararamdaman niya para kay Gwen kumpara sa kung ano ang mayroon siya kay Kate. Halimbawa, alam ni Kate ang tungkol sa kanyang sitwasyon. Lalong tiyak, siya ang gumawa ng lahat ng hindi niya nalalaman para sa lahat ng nangyayari sa kanya ngayon.Iba si Gwen. Wala man lang siyang pagpipilian. Napilitan siyang tanggapin na pumanaw na si Luke; pinilit na malaman na si Luke ay nabubuhay pa ngunit naging ibang tao.Isa pa, nabasa na niya lahat ng posts ni Gwen sa social media. Naaalala pa rin niya ang mg
Kumunot ang noo ni Luna nang marinig niya ito.Kailangan niyang itago si Gwen kapag bumisita si John sa kanila. Kasabay nito, kailangan niya ng ibang tao para magpanggap na si ‘Andie Larson’.Habang iniisip ito, nagbuntong hininga si Luna at tumingin siya ng makahulugan kay Tara.Naintindihan ito ni Tara at tumango siya, pagkatapos ay naglakad siya pabalik ng elevator kasama si Luna.Nang sumara ang pinto, nagbuntong hininga si Tara at sinabi niya ng pagod na tono, “Salamat sa Diyos at nabigo si Robyn ng memorya niya. Kung hindi, sira na ang lahat ng plano natin.”Tumango si Luna. Pagkatapos, tumingin siya kay Tara at tinanong niya, “Oo nga pala, paano nagkakilala si John at ang tatay ni Gwen?”Kahit na si Andy ay dinala ng mga tauhan ni Tyson sa Sharnwick City. Paano napunta sa parehong kwarto si John at sumalo pa siya ng bala para dito?Kinidnap rin ba si John ng mga taong ito? Kung ganun, bakit nila ito ginawa?Nang mabanggit ito, nagbuntong hininga si Tara at nagpaliwang si
Sumilip si Luna sa crack mula sa pinto.May suot na hospital gown si John, nakaupo ito sa kama at kumakain habang kausap si Robyn. “Sinabi ba talaga ‘yun ni Miss Moore?”Tumango si Robyn. “Nakasalubong ko rin sa elevator ‘yung babae na bumili ng tanghalian na ito kanina. Hindi ka maniniwala, konektado din siya kay Miss Moore! Magpinsan sila sa kasal!”Huminto ang kamay ni John, halata na nabigla siya. Tumawa siya at tinanong niya, “Talaga? Nagkataon nga naman.”“Tama ka! Maliit ang mundo natin!” Tumango si Robyn. “Hindi lang ‘yun, pero dahil magpinsan sila sa kasal, may koneksyon din siya sa lalaking niligtas mo kagabi. Sa tingin ko ay ang pangalan niya ay…”Napatalon ang puso ni Luna sa lalamunan niya nang marinig niya ito.Nagkaroon siya ng isang malaking pagkakamali. Hindi niya sana babanggitin ang pangalan ni Gwen kung alam niya lang na si John ang lalaking nagligtas sa tatay ni Gwen!Malapit na masira ang sikreto nila!Habang iniisip ito, hindi niya mapigilan na tumingin k
Tumaas ang mga kilay ni Luna kay Tara. “Sinasabi mo ba na anim na buwan mo nang alam ang tungkol kay Anne at John?”Tahimik ng ilang sandali si Tara bago siya tumango. “Oo.”Huminga siya ng malalim at tumitig siya ng seryoso kay Luna. “Dati, ang lahat lang ng alam ko tungkol sayo ay pinakasalan mo ang pinsan ko at biniyayaan kayo ng triplets. Nabalitaan ko rin na sa isang punto, naging malapit ka kay Christian, pero wala na akong ibang impormasyon maliban dito. Isang araw, sinabi ng tita ko sa akin na ikaw, ang asawa ng pinsan ko, ay walang iba kundi si Moon, ang paboritong jewelry designer ko.”“Simula nang matuklasan ko ito, napunta ang atensyon ko sayo at naghanap ako ng mga balita tungkol sayo. Dahil dito, alam ko ang tungkol sa murder at trial mo, kaya alam ko ang tungkol kela Anne at John.”Lumaki ang mga mata ni Luna sa gulat.Hindi siya makapaniwala na si Tara ay palihim na isa sa mga fans niya, sa punto na binabantayan nito ang balita tungkol kay Luna kahit na nakatira si
Matagal na natulala si Luna.Sa huli, bumalik siya sa sarili at humawak siya ng sabik sa braso ni Robyn. “Sinasabi mo ba na ang kapatid mo ang nagligtas sa lalaki na hinahanap ng lahat sa buong bayan?”Hindi inaasahan ni Robyn ang reaksyon ni Luna. Napaatras siya sa takot at tumango siya. “O… Oo.”Bakit sabik si Luna na marinig ito?Kumunot ang noo niya at tinanong niya, “Miss, kilala… mo ba ang kapatid ko? O may koneksyon kayo sa matandang lalaki kagabi?”Sasagot sana ng oo si Luna sa mga tanong na ito nang sumingit si Tara. “Syempre may koneksyon siya sa matandang lalaki. Asawa siya ng pinsan ko, kaya may koneksyon siya sa matandang lalaki na niligtas ng kapatid mo. Sabik lang siya na makilala ang lalaki na lumigtas sa buhay ng matandang lalaki.”Pagkatapos, tumingin siya kay Luna. “Hindi ba, Luna?”Napahinto ng ilang sandali si Luna, pagkatapos ay tumango siya. “Oo, masaya lang ako na ligtas siya ngayon.”Pagkatapos, lumingon siya para tumitig ulit kay Robyn. “Kamusta na ang
“Um…”Ngunit, bago pa sumagot si Tara, sumingit si Robyn. “Hindi ba’t sinabi ko sayo na ang kapatid ko ay nabaril? Ito ay dahil pinoprotektahan niya ang isang matandang lalaki kagabi.”“Nakidnap silang pareho, at ang lalaki na ‘yun ay papatayin dapat ng kidnapper. Kung hindi humarang ang kapatid ko para iligtas ang lalaking ‘yun, patay na dapat siya ngayon.”“Si Miss Moore ay ang kamag anak ng lalaki at pumunta siya dito para pasalamatan kami.”Pagkatapos, pinakita niya ang card kay Luna at sinabi niya, “Gusto niya kaming bigyan ng gantimpala kapalit ng kabaitan ng kapatid ko. Desperado kami sa pera, pero ayaw itong tanggapin ng kapatid ko. Ayaw niyang isipin ng iba na may ibang rason ang kabaitan niya.”Napahinto si Luna nang marinig niya ito. Kumunot ang noo niya, tumingin siya kay Tara. “Ang ‘kamag-anak; na ito ay ang tatay ni Gwen, hindi ba?”Alam ni Luna ang tungkol sa nangyari kagabi. Dahil niligtas ng mga tauhan ni Joshua si Andy kagabi at ang kapatid ni Robyn ay nabaril d
“Hindi ko kailangan ng special treatment.” Ngumiti si John kay Tara. “Ang gusto ko lang ay ang isang oportunidad para sumama.”Kumunot ang noo ni Tara dahil dito, ngunit wala siyang sinabi. Sa huli, tumalikod siya at umalis na siya ng kwarto.Sa kanyang ikinagulat, nakasalubong niya si Luna, na siyang kakalabas lang ng elevator.Nabigla din si Luna na makita si Tara.Siguradong si Tara, na siyang obsessed kay Joshua, ay nasa Moore Group dapat kasama si Joshua, nagpapalipas ng oras kasama ang paboritong ‘pinsan’ nito. Bakit pala nasa hospital si Tara?“Hello, Luna.” Ngumiti ng nahihiya si Tara nang makita niya si Luna.Kumunot ang noo ni Luna at tumingin siya ng malamig kay Tara. “Ano ang ginagawa mo dito?”Nandito ba si Tara para makita si Gwen? Hindi niya maintindihan; hindi kilala nila Tara at Gwen ang isa’t isa. Bakit bibisita si Tara kay Gwen?Huminto si Tara, ngunit bago pa siya makagawa ng dahilan, tumunog ang boses ni Robyn sa likod niya. “Miss Moore!”Tumakbo si Robyn
Bumangon si John mula sa kama nang mabanggit ang matandang lalaki. Pagkatapos ay tumitig siya ng nakakunot ang noo kay Tara. “Ayos lang ba siya? Nawalan ako ng malay pagkatapos akong mabaril kagabi, kaya hindi ko alam kung ano ang nangyari sa kanya. Naaalala ko na dumating ang mga tauhan niyo sa oras… Ayos lang ba siya ngayon?”Kahit na ang ginawa ng matandang lalaki ang rason kung bakit nabaril si John, naiintindihan ni John ang pananaw ng lalaking ito. Pagkatapos makulong ng maraming araw, hindi nakakapagtaka na magiging balisa ito na makatakas.Hindi mapigilan ni John na isipin na kung ang lalaking ito ay nakakuha ng sakit mula sa pagkakakulong, lalo na at matanda at mahina na ito.Kumunot ang noo ni Tara nang mapansin niya na nag aalala si John. Mukhang hindi nagpapanggap si John sa pag aalala niya.Ayon kay Joshua, hindi alam ni John na ang lalaking niligtas niya ay ang tatay ni Gwen. Base sa reaksyon ni John, alam na ni Tara na tama si Joshua.Ngumiti si Tara at sumagot siya
Hindi kaya’t sinasabi ni John ang katotohanan?Habang iniisip ito, tumingin ulit si Tara kay Robyn.Medyo kinakabahan si Robyn habang sinusuri ng ganito. Nahihiya siyang tumawa at sinabi niya, “Nice to meet you, Miss Moore. Ako ang kapatid ni John, si Robyn.”Pagkatapos, tinaas niya ang kamay niya kay Tara.Kumunot ang noo ni Tara habang kinamayan niya si Robyn. “Nabalitaan ko na may sakit ka?”Tumigas ang kamay ni Robyn. Nakalimutan niya ang tungkol sa instructions ni John!Ngumiti siya, sinubukan niyang maging kalmado. “Opo. Nagkaroon ako ng kakaibang sakit at humihina ang katawan ko, at kailangan ko ng surgery para mabuhay.”Pagkatapos, lumingon siya para tumingin ng masama kay John. “Sinabi mo ba ito sa lahat? Hindi ba’t sinabi ko sayo na ‘wag mo ipagkalat ang tungkol sa sakit ko?”Tumawa si John. “Malalaman din naman ni Miss Moore ang tungkol dito dahil magkakasama kami sa trabaho.”Medyo naabala si Tara dahil dito. Pinadala siya ni Joshua para bantayan si John at malaman
“Ayos lang. Hindi ko siya niligtas para sa pera.” Ngumiti si John habang tinaas niya ang kamay niya para kunin ang kutsara at tinidor mula kay Robyn.Nagtataka rin siya tungkol sa binanggit ni Robyn, ngunit sa katotohanan, hindi siya nagsisi sa desisyon niya. Kahit na pumunta siya doon para sa pera, hindi ito ang motibasyon niya noong tumalon siya sa harap ng bala.Ginawa niya ito ng hindi nag iisip. Kahit na ibalik niya ang oras, ililigtas niya pa rin ang lalaking ‘yun ng hindi nagdadalawang isip.Nagbuntong hininga si Robyn at tumingin siya kay John. “Pero John… makakapunta ka pa ba sa public bid sa katayuan mo ngayon?”Namutla si John dahil dito. Makalipas ang ilang sandali, ngumiti siya kay Robyn at sinabi niya, “Syempre naman. Ang balikat ko lang ang nasaktan, hindi ang utak ko, kaya makakapag trabaho pa rin ako tulad ng dati at makapag handa ako para sa bid. ‘Wag kang mag alala. Alagaan mo na lang sina Anne at Sammie, at ako na ang bahala sa lahat.”Pagkatapos, tumingin siya