"Hayaan mo siyang umiyak."Pagkasabi niyon ay pumasok ang waiter at dinala ang pinakamahal na alak ng restaurant."Gwen." Dinampot ni Luna ang bote ng alak at nagsalin ng baso kay Gwen. "Dapat alam mo na kakatapos mo lang sa operasyon. Hindi kaya ng katawan mo, pero bago tayo umalis sa Merchant City, tinanong ko ang doktor kung kaya mo bang uminom ng alak kapag ikaw ay nasa masamang mood. Sabi ng doktor na ang minsan ay ayos lang."Kaya, isang beses lang kitang papayagan na uminom. Pagkatapos ng gabing ito, hindi ka na makakainom. Kailangan mong maging responsable sa iyong katawan, pati na rin sa...sa taong nag-donate ng puso sa iyo."Napahawak si Gwen sa mukha niya at tumango.Pagkatapos, inalis niya ang kanyang mga kamay na basang-basa ng luha, kinuha ang baso na sinalinan ni Luna para sa kanya, at inubos iyon.‘Mas pipiliin kong sumama na sa iyo kung maaari, Luke. Ayokong ipagpatuloy ang pagpapahirap na ito dito sa lupa nang mag-isa.'"Luna, si Gwen ba ay..."Pagtingin kay G
Sa sandaling iyon, hindi makapaniwala si Gwen sa kanyang mga mata. Pakiramdam niya ay umakyat ang kanyang dugo sa kanyang ulo.Naghahallucinate ba siya? Paano ito nangyari?Napakagat siya sa kanyang labi at hindi namamalayan na kinusot ang kanyang mga mata.Hindi siya nagha-hallucinate! Ang lalaking nasa harapan niya ay si Luke!"Miss, okay ka lang ba?" Dahan-dahang naglakad si Steven Hughes palapit sa kanya at tiningnan ang babaeng ito na mas mababa sa kanya ng isang ulo.Nakikilala niya na ito ang babaeng sinusundan niya sa social media. Ang liit talaga ng mundo.Napansin lang niya ito sa social media dalawang araw na ang nakakaraan, ngunit muntik na niya itong mabangga sa lansangan nang umagang iyon.Mabuti pa ang lahat bago magsalita ang lalaki. Sa sandaling magsalita siya, bumagsak kaagad ang luha ni Gwen.Ang boses na iyon... Malinaw na boses iyon ni Luke!Paanong ang hitsura, aura, at boses ng isang tao ay parang kay Luke?Si Luke iyon... Ito ay dapat!Sabay na bumaha
Ito ang dahilan kung bakit nabalisa ang babaeng ito nang makita siya at agad na sumugod sa kanya upang yakapin siya habang umiiyak.Gayunpaman, hindi siya si Luke Jones. Hindi niya maibigay ang sagot na gusto nito, ni ang pag-asa na inaasahan nito.Kaya naman, huminga siya ng malalim at tinulak ito palayo."Miss." Kumunot ang noo niya at tinitigan ang humahagulgol na babae sa harapan niya, pulang pula ang mukha. "Nagkamali ka ng nilapitang tao. Hindi kita kilala, at hindi ako si Luke Jones."Pagkatapos, sa nalilitong tingin ni Gwen, tumalikod siya at tinungo ang direksyon ng kanyang sasakyan.Muntik na itong hindi maiwasan at muntik na itong mabangga ng sasakyan niya dahil sa hindi niya namalayan kaya naman lumabas siya ng sasakyan para tingnan ito dahil sa pag-aalala.Gayunpaman, lumilitaw na ang babaeng ito ay ganap na hindi nasaktan, at hindi niya kailangang sayangin ang kanyang oras dito. Naawa siya sa walang boyfriend, pero hindi ito dahilan para mapagkakamalan niyang boyfri
Tumulo ang luha ni Gwen sa sando ni Steven, nabasa ang dibdib nito.Nararamdaman ang kanyang mga luha at narinig kung gaano siya naagrabyado, si Steven ay nagkaroon ng pagnanasa para sa sandaling iyon.Parang may humihimok sa kanya na aminin na siya ay si Luke Jones, at ito ay sobrang nakagulo sa kanya.Sa lahat ng mga taon na ito, bagama't hindi siya nakatagpo ng maraming babae, may iilan pa rin na gustong mapalapit sa kanya. Ang mga babaeng iyon ay gumamit ng iba't ibang paraan at taktika, ngunit ni minsan ay hindi siya nahulog dito.Gayunpaman, kaiba ang babaeng nasa harapan niya kaysa sa iba. Ramdam niya ang kalungkutan nito. Naiintindihan niya ang wasak na puso nito at ang kanyang kawalan ng kakayahan.Siya ay napakahina at marupok na nakakadurog ng puso na makita.Sobrang nakakadurog ng puso na naisipan pa niyang magpanggap na siya ang Luke Jones na hinahanap niya, para lang maaliw siya ng kaunti.Gayunpaman, sinabi sa kanya ng kanyang katuwiran na hindi niya magagawa iyon
Nang makitang hindi sumasagot ang lalaki sa tabi niya, napapikit si Gwen habang tumutulo ang mga luha."Naiintindihan ko na ang nararamdaman ko. Masyadong isip bata ang iniisip ko na gusto kitang iwan dati. Sa lahat ng oras, akala ko basta't iniwan kita, mas magiging maayos ang buhay mo. Binalak kong umalis para makasama mo ang babaeng iyon, ngunit nang iniwan mo lang ako napagtanto ko kung gaano ka kahalaga sa akin..."Tapos, parang may bigla siyang naisip. Tumingala siya sa kanya na may luhang mga mata. "S—Sinusubukan mo bang turuan ako ng leksyon sa pagtatangkang iwan ka, Luke?"Pinupunasan ang kanyang mga luha, humikbi si Gwen, "Alam kong mali ang ginawa ko. Alam ko talaga 'yon, Luke. Pwede bang itigil mo na ang pagpapanggap na hindi mo ako kilala? Ako ay..."Pumikit si Gwen, at tahimik na tumulo ang mga luha. "Hindi ko kayang mawala ka. Hindi ako papayag na mawala ka ulit. Alam kong mali ang ginawa ko, kaya gagamitin ko ang natitirang bahagi ng buhay ko para gantihan ka, okay?
Dahil ipinaalam sa kanya ng driver nang maaga bago dumating ang kotse ni Steven sa Millers, nakabihis na si Kate. Naglagay pa siya ng makeup, nakahiga sa may balcony ng kanyang kwarto, nakatingin sa Pursche na nakaparada sa ibaba.Ang kanyang Steven. Pumunta si Steven niya para hanapin siya. Kahit muntik na nitong mabangga ang isang lasing na babae, natakot ito na baka hindi niya maintindihan ito at sadyang dalhin sa kanya ang babae.Paanong hindi niya ito mahal?Minahal niya ito! Minahal niya ang lahat tungkol dito!Sa sandaling iyon, tumunog ang telepono ni Kate. Galing iyon kay Steven."Maaga pa. Sana hindi kita naistorbo," ungol ni Steven sa tawag, ang tono ng paghingi niya ng tawad. "Kakalabas ko lang at muntik na akong makasagasa. Dahil lasing siya, hindi ko nakuha ang pangalan o kung saan siya tumutuloy. Hindi nararapat sa tulad kong lalaki na iuwi ko siya, kaya dinala ko siya sa iyo. Libre ka ba?"Nang marinig ang mahinang boses ni Steven, excited na hinawakan ni Kate ang
“Bakit ang aga mo ngayon?” Ang tanong ni Kate, mukha siyang puro at maganda sa harap ni Steven. Ngumiti si Steven at uminom siya ng gatas na binigay sa kanya. “Gusto kong pumunta sa opisina para magreading. May meeting sa mga Howard ngayong araw.” Pagkatapos, tumingin siya kay Kate. “Nabalitaan mo ba? Ang hindi lihitimong anak ng mga Howard, si Thomas Howard, ay bumalik na. Nabalitaan ko na nagdala siya ng malaking tulong mula sa Merchant City. Ang pangalan niya ay si Joshua Lynch.” Nang marinig ang pangalan ni Joshua, medyo nanginig ang mga kamay ni Kate. Nabalitaan niya na babalik na si Thomas mula sa Merchant City. Alam niya rin na sina Gwen at Luna ay nagbabakasyon sa Saigen City. Ngunit. Ito ang unang beses na narinig niya na nandito rin si Joshua. Nang marinig ang pangalan na ito, sumikip ang puso ni Kate. Nahirapan siyang huminga. Hindi siya natatakot na nandito sina Thomas at Yannie sa Saigen City. Tutal, wala silang problema ni Thomas sa isa’t isa, at si Thomas ay
Agad na pumunta sina Joshua at Thomas sa hotel ni Luna ng umaga. Ang isa pang taong kasama ni Thomas ay ang inaantok na si Yannie. Sa sandali na pumasok si Joshua, kumunot ang noo niya at tinanong niya, “Ano ang nangyari?” Kinagat ni Luna ang labi niya at ikinuwento niya ang nangyari sa restaurant kagabi. “Akala ko ay nakatulog na siya kagabi, kaya nagpahinga ako konti. Hindi ko inaasahan na makakatulog ako… Nang magising ako, hindi ko na siya mahanap!” “‘Wag kang mag alala, hindi siya mawawala.” Kumunot ang noo ni Thomas. “Nag utos na ako ng mga tao na tingnan ang security footage sa kalsada, at hinahanap na ng mga tauhan ko ang buong bayan. Mahahanap natin siya.” Pagkatapos, lumignon siya para tumingin kay Luna. “May nangyari ba kagabi? Bakit bigla niyang naisip si Luke at uminom siya ng maraming wine?” “Sa tingin ko… alam ko kung bakit.” Maingat na itinaas ni Yannie ang kamay niya na parang isang estudyante na nagkamali. “Kahapon, noong naglalaro tayo sa ski area, naka