Hindi iminulat ni Luna ang kanyang mga mata. Sa halip, hinawakan niya ang kamay na nagpunas ng kanyang mga luha at ibinaon ang sarili sa mga bisig ng taong iyon.Hindi na niya kailangan pang tumingin sa kanya para malaman kung ano ang hitsura niya at kung ano ang ekspresyon niya sa sandaling iyon.Niyakap siya ni Joshua ng mahigpit. Medyo paos ang boses niya. "Narinig mo na ang tungkol dito?"Ang ibig niyang sabihin ay ang pag-alis ni Thomas kasama sina Riley at Yannie."Oo." tumango si Luna at sinabing, basag ang boses niya, "Aalis na si Riley. Mabuti na rin yun. Magkamag-anak talaga sila at magkapamilya. N ...nakasama ko lang siya sandali."Naiintindihan niya ito, ngunit…Naisip niya na kung hindi niya mahanap ang kanyang anak, ang pagpapalaki kay Riley ay magiging mabuti rin. Ang lahat ng ito ay magiging panaginip na lamang.Dapat niyang batiin sina Yannie at Thomas. Dapat ay masaya siya para kay Riley, ngunit pakiramdam niya…ay may kulang.Napabuntong-hininga si Joshua. Niy
Ngumiti si Joshua. "Huwag kang mag-alala, pupunta lang ako sa Saigen City kasama kayong dalawa. Kapag nandoon na tayo, magiging abala ako sa trabaho ko habang pareho kayong namamasyal. Walang pakialamanan."Kumunot ang noo ni Luna at tumingin kay Joshua na nakayakap sa kanya. "Anong pagkakaabalahan mo doon?"Lumapit si Joshua at marahang hinaplos ang ulo niya. "May business deal ako kay Thomas."Natigilan si Luna bago niya naalala na sa studio nang tawagan siya ni Thomas, tila malabo niyang binanggit ang business deal nila ni Joshua.Noon, napuno si Luna ng pag-aatubili na umalis sina Riley at Yannie kasama ni Thomas, kaya hindi niya pinansin ang paksang iyon.Sa pag-iisip tungkol dito, kumunot ang noo niya at tumingin kay Joshua. "Anong...deal ang ginawa niyong dalawa?""Malalaman mo kapag nasa Saigen City na tayo."Ibinaba ni Joshua ang ulo niya at marahan siyang hinalikan sa noo. "Ako ang nagmungkahi kay Thomas na isama sina Yannie at Riley."Sa gulat na titig ni Luna, napab
Nang marinig ni Luna ang sinabi ni Nellie, pinigilan niya ang sarili niya sa pagtawa habang nakatingin siya kay Joshua, na siyang nakangiti ng maliit. Lumapit siya at umupo para kargahin si Nellie sa braso niya bago siya naglakad palabas ng bahay. Nang makarating na sila sa pinto, tumalikod siya para tumingin kay Luna. “Tara, subukan natin ang luto ni Neil.” Ngumiti si Luna at naglakad na siya. “Paano naman ang luto ni Nigel?” “Si Lucas na ang kakain nun.” Tumalikod siya at pumasok ng bahay habang karga si Nellie. Ngumiti si Luna habang nakatingin siya sa likod ni Joshua at Nellie. Pagkatapos, mabilis niyang hinabol ang mga ito. Nang pumasok sila sa bahay, kakalabas lang ni Lucas ng banyo habang hinihimas ang kanyang tiyan. Sa mga sandaling ito, nakonsensya si Nellie habang nakatingin siya sa maputlang mukha ni Lucas. Tutal, naging malapit na siya kay Lucas pagkatapos itong makasama ng higit sa isang taon. Kaya naman, kumindat at tumingin si Nellie kay Joshua, pagkatapos
Hindi kumain ng kahit isang subo si Luna. “Opo.” Ngumiti si Nigel habang napatingin siya kay Joshua. Nagkataon na tumingin din sa kanya si Joshua. Habang nagkatinginan sila, ngumiti si Joshua habang kuminang ang mga mata ni Nigel na tila puno ito ng kalokohan. Isang matalinong bata si Nigel; hindi mahirap para sa kanya ang magluto. Ayaw niya na abalahin siya nila Nellie at Neil sa pagluluto, kaya’t may idinagdag siya na ‘extra’ sa kanyang mga luto. Alam ni Joshua ang tungkol sa plano ni Nigel. Nangyari ito sa tamang oras habang gusto ni Joshua na turuan si Lucas ng leksyon. Nagtulungan sila pareho at magdesisyon sa immoral na planong ito. Mula sa mga nangyari, nagtagumpay sila sa plano nila. Naparusahan si Lucas, at walang kahit sino sa pamilya ang nakaisip na hayaan si Nigel na magluto ulit sa susunod. Si Nigel, ang munting henyo, ay pwedeng magpatuloy sa pagkain ng luto ni Neil at sa pag inom ng inumin na ginawa ni Nellie, habang hindi na siya hahayaan nila Neil at Nellie
Hindi inaasahan ni Luna na ito ang mangyayari. Sumandal siya sa likod ni Joshua, hindi niya alam ang sasabihin niya. “Sige.” Ngumiti si Joshua at hinawakan niya ng mahigpit ang kamay ni Luna. “Naging busy ka ngayong araw, at oras na para magpahinga. Kahit na nagkamali si Lucas, hindi ito dapat pagkaguluhan. Bago ko siya naging assistant, nagtrabaho siya para sa pamilya at naging malapit siya kay Adrian. Madaling maintindihan kung bakit tumawag siya kay Adrian. “Bukod pa dito, maraming taon na akong tinulungan ni Lucas. Nagsikap siya sa trabaho niya. Ito ang pangalawang beses na nagkamali siya.” Maaaring matiis ni Joshua ang una at pangalawang beses na gumawa ng pagkakamali si Lucas. Gayunpaman, kung nagkamali pa si Lucas ng pangatlong beses… Bahagyang sumingkit ang mga mata niya. Kung may pangatlong beses pa, hindi niya na hahayaan na manatili si Lucas sa tabi niya. “Sige.” Naiintindihan ni Luna ang iniisip ni Joshua, kaya’t tumango siya at pinabayaan niya na si Joshua. “Magp
Tulad ng inaasahan ni Luna, naging busy siya sa mga sumunod na araw. Umaalis siya ng maaga at umuuwi siya ng gabing gabi, pabalik balik sa bahay at sa studio niya. Wala man siyang oras para pumunta sa Landry Mansion para bisitahin si Gwen. Mabuti na lang at nandyan pa rin si Bonnie. Dahil halos magaling na si Bonnie, pwede niyang bisitahin si Gwen sa hospital at alagaan din sina Rosalyn at Charles. Kinukumbinsi ni Rosalyn na magpakasal sina Jim at Bonnie, ngunit kahit ano ang gawin niya, hindi pa rin kumikilos sina Jim at Bonnie. Sa gabi bago umalis sina Luna at Joshua ng Merchant City, nagluto ng hapunan si Rosalyn at inimbitahan niya sina Luna at Joshua para kumain. “Luna.” Bago pa dumating sina Bonnie at Jim, hinawakan ni Rosalyn ang kamay ni Luna at nagreklamo siya, “Kahit anong sabihin ko, hindi sila nakikinig. Ikaw ang best friend ni Bonnie, at makikinig si Jim sayo. Pakiusap, kumbinsihin mo sila para sa akin. Matanda na kami ng tatay mo, at gusto namin makita na maging mag
Tumingin si Luna sa isang tabi at nakita niya na seryoso si Bonnie. May gusto sana siyang sabihin, ngunit hindi niya ito tinuloy. Pagkatapos, tinaas niya ang kamay niya at hinawakan niya ng mahigpit ang kamay ni Bonnie. “Sana ay magkatotoo ang lahat ng mga hiling natin.” Hiling niya na bumalik ang mga alaala ni Jim at hiling niya na matanggap na rin ni Bonnie ang ideya ng pagpapakasal. Para naman sa kanya… hindi na umaasa si Luna na mahahanap niya ang anak niya balang araw. “Mangyayari ang mga ito.” Ngumiti si Bonnie at tumingin siya kay Luna ng nakangiti. “Mag ingat ka sa biyahe niyo bukas. Aalagaan namin ni Jim ang tatlong mga anak niyo para sa inyo ni Joshua. ‘Wag kang mag alala, at mag enjoy kayo ni Gwen.” Huminga ng malalim si Bonnie nang mabanggit niya si Gwen. Tumingin siya sa kalangitan. “Sana, gumaling na rin si Gwen.” Tumingala rin si Luna, sumandal siya sa bench. Tahimik siyang nakaupo sa tabi ni Bonnie at tumingin siya sa kalangitan. Nanatili ang dalawang babae
“Mula sa nakikita ko ngayon, mukhang hindi mo na kailangan ng tulong ko para sumaya ka.” Nagawa ni Gwen na pakalmahin ang kanyang sarili. Walang may alam kung bakit, pero mas gumanda ang kondisyon niya pagkatapos malaman nila Luna at Bonnie na pumanaw na si Luke. Sa nakalipas na buwan, nagrereklamo siya tungkol kay Luke. Sinabi niya isang walang puso si Luke dahil hindi siya binisita nito. Gayunpaman, pagkatapos malaman ni Luna na pumanaw na si Luke, hindi niya na ulit narinig na sinabi ito ni Gwen. Ito ay para bang nalaman ni Gwen kung bakit hindi na babalik si Luke, ngayon wala namang nagsabi sa kanya ng rason, kaya’t hindi niya malalaman ang tungkol dito. Base sa pag uugali niya, hindi siya magiging kalmado kapag nalaman niya ito. Habang iniisip ito, tumingin si Luna sa nakangiting si Gwen. Ang tanging rason kung bakit naisip niya ang mga pagbabago ni Gwen ay dahil sa puso ni Luke. Baka… Hindi gusto ni Luke na malungkot si Gwen, kaya’t gumaling ng mabuti si Gwen. “Sige, ma
Kumunot ang noo ni Luna nang marinig niya ito.Kailangan niyang itago si Gwen kapag bumisita si John sa kanila. Kasabay nito, kailangan niya ng ibang tao para magpanggap na si ‘Andie Larson’.Habang iniisip ito, nagbuntong hininga si Luna at tumingin siya ng makahulugan kay Tara.Naintindihan ito ni Tara at tumango siya, pagkatapos ay naglakad siya pabalik ng elevator kasama si Luna.Nang sumara ang pinto, nagbuntong hininga si Tara at sinabi niya ng pagod na tono, “Salamat sa Diyos at nabigo si Robyn ng memorya niya. Kung hindi, sira na ang lahat ng plano natin.”Tumango si Luna. Pagkatapos, tumingin siya kay Tara at tinanong niya, “Oo nga pala, paano nagkakilala si John at ang tatay ni Gwen?”Kahit na si Andy ay dinala ng mga tauhan ni Tyson sa Sharnwick City. Paano napunta sa parehong kwarto si John at sumalo pa siya ng bala para dito?Kinidnap rin ba si John ng mga taong ito? Kung ganun, bakit nila ito ginawa?Nang mabanggit ito, nagbuntong hininga si Tara at nagpaliwang si
Sumilip si Luna sa crack mula sa pinto.May suot na hospital gown si John, nakaupo ito sa kama at kumakain habang kausap si Robyn. “Sinabi ba talaga ‘yun ni Miss Moore?”Tumango si Robyn. “Nakasalubong ko rin sa elevator ‘yung babae na bumili ng tanghalian na ito kanina. Hindi ka maniniwala, konektado din siya kay Miss Moore! Magpinsan sila sa kasal!”Huminto ang kamay ni John, halata na nabigla siya. Tumawa siya at tinanong niya, “Talaga? Nagkataon nga naman.”“Tama ka! Maliit ang mundo natin!” Tumango si Robyn. “Hindi lang ‘yun, pero dahil magpinsan sila sa kasal, may koneksyon din siya sa lalaking niligtas mo kagabi. Sa tingin ko ay ang pangalan niya ay…”Napatalon ang puso ni Luna sa lalamunan niya nang marinig niya ito.Nagkaroon siya ng isang malaking pagkakamali. Hindi niya sana babanggitin ang pangalan ni Gwen kung alam niya lang na si John ang lalaking nagligtas sa tatay ni Gwen!Malapit na masira ang sikreto nila!Habang iniisip ito, hindi niya mapigilan na tumingin k
Tumaas ang mga kilay ni Luna kay Tara. “Sinasabi mo ba na anim na buwan mo nang alam ang tungkol kay Anne at John?”Tahimik ng ilang sandali si Tara bago siya tumango. “Oo.”Huminga siya ng malalim at tumitig siya ng seryoso kay Luna. “Dati, ang lahat lang ng alam ko tungkol sayo ay pinakasalan mo ang pinsan ko at biniyayaan kayo ng triplets. Nabalitaan ko rin na sa isang punto, naging malapit ka kay Christian, pero wala na akong ibang impormasyon maliban dito. Isang araw, sinabi ng tita ko sa akin na ikaw, ang asawa ng pinsan ko, ay walang iba kundi si Moon, ang paboritong jewelry designer ko.”“Simula nang matuklasan ko ito, napunta ang atensyon ko sayo at naghanap ako ng mga balita tungkol sayo. Dahil dito, alam ko ang tungkol sa murder at trial mo, kaya alam ko ang tungkol kela Anne at John.”Lumaki ang mga mata ni Luna sa gulat.Hindi siya makapaniwala na si Tara ay palihim na isa sa mga fans niya, sa punto na binabantayan nito ang balita tungkol kay Luna kahit na nakatira si
Matagal na natulala si Luna.Sa huli, bumalik siya sa sarili at humawak siya ng sabik sa braso ni Robyn. “Sinasabi mo ba na ang kapatid mo ang nagligtas sa lalaki na hinahanap ng lahat sa buong bayan?”Hindi inaasahan ni Robyn ang reaksyon ni Luna. Napaatras siya sa takot at tumango siya. “O… Oo.”Bakit sabik si Luna na marinig ito?Kumunot ang noo niya at tinanong niya, “Miss, kilala… mo ba ang kapatid ko? O may koneksyon kayo sa matandang lalaki kagabi?”Sasagot sana ng oo si Luna sa mga tanong na ito nang sumingit si Tara. “Syempre may koneksyon siya sa matandang lalaki. Asawa siya ng pinsan ko, kaya may koneksyon siya sa matandang lalaki na niligtas ng kapatid mo. Sabik lang siya na makilala ang lalaki na lumigtas sa buhay ng matandang lalaki.”Pagkatapos, tumingin siya kay Luna. “Hindi ba, Luna?”Napahinto ng ilang sandali si Luna, pagkatapos ay tumango siya. “Oo, masaya lang ako na ligtas siya ngayon.”Pagkatapos, lumingon siya para tumitig ulit kay Robyn. “Kamusta na ang
“Um…”Ngunit, bago pa sumagot si Tara, sumingit si Robyn. “Hindi ba’t sinabi ko sayo na ang kapatid ko ay nabaril? Ito ay dahil pinoprotektahan niya ang isang matandang lalaki kagabi.”“Nakidnap silang pareho, at ang lalaki na ‘yun ay papatayin dapat ng kidnapper. Kung hindi humarang ang kapatid ko para iligtas ang lalaking ‘yun, patay na dapat siya ngayon.”“Si Miss Moore ay ang kamag anak ng lalaki at pumunta siya dito para pasalamatan kami.”Pagkatapos, pinakita niya ang card kay Luna at sinabi niya, “Gusto niya kaming bigyan ng gantimpala kapalit ng kabaitan ng kapatid ko. Desperado kami sa pera, pero ayaw itong tanggapin ng kapatid ko. Ayaw niyang isipin ng iba na may ibang rason ang kabaitan niya.”Napahinto si Luna nang marinig niya ito. Kumunot ang noo niya, tumingin siya kay Tara. “Ang ‘kamag-anak; na ito ay ang tatay ni Gwen, hindi ba?”Alam ni Luna ang tungkol sa nangyari kagabi. Dahil niligtas ng mga tauhan ni Joshua si Andy kagabi at ang kapatid ni Robyn ay nabaril d
“Hindi ko kailangan ng special treatment.” Ngumiti si John kay Tara. “Ang gusto ko lang ay ang isang oportunidad para sumama.”Kumunot ang noo ni Tara dahil dito, ngunit wala siyang sinabi. Sa huli, tumalikod siya at umalis na siya ng kwarto.Sa kanyang ikinagulat, nakasalubong niya si Luna, na siyang kakalabas lang ng elevator.Nabigla din si Luna na makita si Tara.Siguradong si Tara, na siyang obsessed kay Joshua, ay nasa Moore Group dapat kasama si Joshua, nagpapalipas ng oras kasama ang paboritong ‘pinsan’ nito. Bakit pala nasa hospital si Tara?“Hello, Luna.” Ngumiti ng nahihiya si Tara nang makita niya si Luna.Kumunot ang noo ni Luna at tumingin siya ng malamig kay Tara. “Ano ang ginagawa mo dito?”Nandito ba si Tara para makita si Gwen? Hindi niya maintindihan; hindi kilala nila Tara at Gwen ang isa’t isa. Bakit bibisita si Tara kay Gwen?Huminto si Tara, ngunit bago pa siya makagawa ng dahilan, tumunog ang boses ni Robyn sa likod niya. “Miss Moore!”Tumakbo si Robyn
Bumangon si John mula sa kama nang mabanggit ang matandang lalaki. Pagkatapos ay tumitig siya ng nakakunot ang noo kay Tara. “Ayos lang ba siya? Nawalan ako ng malay pagkatapos akong mabaril kagabi, kaya hindi ko alam kung ano ang nangyari sa kanya. Naaalala ko na dumating ang mga tauhan niyo sa oras… Ayos lang ba siya ngayon?”Kahit na ang ginawa ng matandang lalaki ang rason kung bakit nabaril si John, naiintindihan ni John ang pananaw ng lalaking ito. Pagkatapos makulong ng maraming araw, hindi nakakapagtaka na magiging balisa ito na makatakas.Hindi mapigilan ni John na isipin na kung ang lalaking ito ay nakakuha ng sakit mula sa pagkakakulong, lalo na at matanda at mahina na ito.Kumunot ang noo ni Tara nang mapansin niya na nag aalala si John. Mukhang hindi nagpapanggap si John sa pag aalala niya.Ayon kay Joshua, hindi alam ni John na ang lalaking niligtas niya ay ang tatay ni Gwen. Base sa reaksyon ni John, alam na ni Tara na tama si Joshua.Ngumiti si Tara at sumagot siya
Hindi kaya’t sinasabi ni John ang katotohanan?Habang iniisip ito, tumingin ulit si Tara kay Robyn.Medyo kinakabahan si Robyn habang sinusuri ng ganito. Nahihiya siyang tumawa at sinabi niya, “Nice to meet you, Miss Moore. Ako ang kapatid ni John, si Robyn.”Pagkatapos, tinaas niya ang kamay niya kay Tara.Kumunot ang noo ni Tara habang kinamayan niya si Robyn. “Nabalitaan ko na may sakit ka?”Tumigas ang kamay ni Robyn. Nakalimutan niya ang tungkol sa instructions ni John!Ngumiti siya, sinubukan niyang maging kalmado. “Opo. Nagkaroon ako ng kakaibang sakit at humihina ang katawan ko, at kailangan ko ng surgery para mabuhay.”Pagkatapos, lumingon siya para tumingin ng masama kay John. “Sinabi mo ba ito sa lahat? Hindi ba’t sinabi ko sayo na ‘wag mo ipagkalat ang tungkol sa sakit ko?”Tumawa si John. “Malalaman din naman ni Miss Moore ang tungkol dito dahil magkakasama kami sa trabaho.”Medyo naabala si Tara dahil dito. Pinadala siya ni Joshua para bantayan si John at malaman
“Ayos lang. Hindi ko siya niligtas para sa pera.” Ngumiti si John habang tinaas niya ang kamay niya para kunin ang kutsara at tinidor mula kay Robyn.Nagtataka rin siya tungkol sa binanggit ni Robyn, ngunit sa katotohanan, hindi siya nagsisi sa desisyon niya. Kahit na pumunta siya doon para sa pera, hindi ito ang motibasyon niya noong tumalon siya sa harap ng bala.Ginawa niya ito ng hindi nag iisip. Kahit na ibalik niya ang oras, ililigtas niya pa rin ang lalaking ‘yun ng hindi nagdadalawang isip.Nagbuntong hininga si Robyn at tumingin siya kay John. “Pero John… makakapunta ka pa ba sa public bid sa katayuan mo ngayon?”Namutla si John dahil dito. Makalipas ang ilang sandali, ngumiti siya kay Robyn at sinabi niya, “Syempre naman. Ang balikat ko lang ang nasaktan, hindi ang utak ko, kaya makakapag trabaho pa rin ako tulad ng dati at makapag handa ako para sa bid. ‘Wag kang mag alala. Alagaan mo na lang sina Anne at Sammie, at ako na ang bahala sa lahat.”Pagkatapos, tumingin siya