Tulad ng inaasahan ni Luna, naging busy siya sa mga sumunod na araw. Umaalis siya ng maaga at umuuwi siya ng gabing gabi, pabalik balik sa bahay at sa studio niya. Wala man siyang oras para pumunta sa Landry Mansion para bisitahin si Gwen. Mabuti na lang at nandyan pa rin si Bonnie. Dahil halos magaling na si Bonnie, pwede niyang bisitahin si Gwen sa hospital at alagaan din sina Rosalyn at Charles. Kinukumbinsi ni Rosalyn na magpakasal sina Jim at Bonnie, ngunit kahit ano ang gawin niya, hindi pa rin kumikilos sina Jim at Bonnie. Sa gabi bago umalis sina Luna at Joshua ng Merchant City, nagluto ng hapunan si Rosalyn at inimbitahan niya sina Luna at Joshua para kumain. “Luna.” Bago pa dumating sina Bonnie at Jim, hinawakan ni Rosalyn ang kamay ni Luna at nagreklamo siya, “Kahit anong sabihin ko, hindi sila nakikinig. Ikaw ang best friend ni Bonnie, at makikinig si Jim sayo. Pakiusap, kumbinsihin mo sila para sa akin. Matanda na kami ng tatay mo, at gusto namin makita na maging mag
Tumingin si Luna sa isang tabi at nakita niya na seryoso si Bonnie. May gusto sana siyang sabihin, ngunit hindi niya ito tinuloy. Pagkatapos, tinaas niya ang kamay niya at hinawakan niya ng mahigpit ang kamay ni Bonnie. “Sana ay magkatotoo ang lahat ng mga hiling natin.” Hiling niya na bumalik ang mga alaala ni Jim at hiling niya na matanggap na rin ni Bonnie ang ideya ng pagpapakasal. Para naman sa kanya… hindi na umaasa si Luna na mahahanap niya ang anak niya balang araw. “Mangyayari ang mga ito.” Ngumiti si Bonnie at tumingin siya kay Luna ng nakangiti. “Mag ingat ka sa biyahe niyo bukas. Aalagaan namin ni Jim ang tatlong mga anak niyo para sa inyo ni Joshua. ‘Wag kang mag alala, at mag enjoy kayo ni Gwen.” Huminga ng malalim si Bonnie nang mabanggit niya si Gwen. Tumingin siya sa kalangitan. “Sana, gumaling na rin si Gwen.” Tumingala rin si Luna, sumandal siya sa bench. Tahimik siyang nakaupo sa tabi ni Bonnie at tumingin siya sa kalangitan. Nanatili ang dalawang babae
“Mula sa nakikita ko ngayon, mukhang hindi mo na kailangan ng tulong ko para sumaya ka.” Nagawa ni Gwen na pakalmahin ang kanyang sarili. Walang may alam kung bakit, pero mas gumanda ang kondisyon niya pagkatapos malaman nila Luna at Bonnie na pumanaw na si Luke. Sa nakalipas na buwan, nagrereklamo siya tungkol kay Luke. Sinabi niya isang walang puso si Luke dahil hindi siya binisita nito. Gayunpaman, pagkatapos malaman ni Luna na pumanaw na si Luke, hindi niya na ulit narinig na sinabi ito ni Gwen. Ito ay para bang nalaman ni Gwen kung bakit hindi na babalik si Luke, ngayon wala namang nagsabi sa kanya ng rason, kaya’t hindi niya malalaman ang tungkol dito. Base sa pag uugali niya, hindi siya magiging kalmado kapag nalaman niya ito. Habang iniisip ito, tumingin si Luna sa nakangiting si Gwen. Ang tanging rason kung bakit naisip niya ang mga pagbabago ni Gwen ay dahil sa puso ni Luke. Baka… Hindi gusto ni Luke na malungkot si Gwen, kaya’t gumaling ng mabuti si Gwen. “Sige, ma
Ito ay ang boses ni Luke! Sa mga sandaling ito, naramdaman ni Gwen na para bang tumigas ang katawan niya at nararamdaman niya na nanginig ang katawan niya. Ito ay ang boses na naririnig niya sa panaginip niya bawat gabi, at naisip niya pa minsan na imahinasyon niya lang ito nang marinig niya ulit ito. Ang lalaking nasa likod niya ay nagsalita ulit, “Pero ayos lang kung ayaw mo ito. Pwede tayong bumili sa ibang lugar.” Pakiramdam ni Gwen ay para bang mabilis na dumaloy ang dugo niya sa utak niya. Kinagat niya ang labi niya at tumayo siya. May magkasintahan na umalis sa likod niya. Ang lalaking ay nakaakbay sa babae habang umaalis sila sa ng tindahan. Ang katawang ito, hindi ito kamukha ni Luke. Gayunpaman, tumakbo siya papunta sa pinto, wala siyang pakialam kung ano ang itsura niya, hinarangan niya ang magkasintahan na parang isa siyang baliw, tinaas niya ang mga kamay niya sa gilid. “Sino ka?” Kumunot ang noo ng babae habang nakatingin siya ng nalilito kay Gwen. Ang lal
“Hindi ko gusto ang pares ng sapatos na ito.” Sumandal si Kate sa braso ng lalaki habang nakatingin siya ng masaya. “Pero, kung sa tingin mo ay maganda ito, maganda siguro ito!” Ngumiti ang lalaki at pinisil niya ng malambing ang ilong ni Kate. Habang nakayuko siya, nakita niya na ang sales attendant ay hinihimas ang likod ng babaeng nakaupo sa sahig. Hindi niya makita ang mukha nito, ngunit kumunot ang noo niya nang makita ang payat na katawan nito. Tumingin si Kate sa direksyon kung saan nakatingin ang lalaki kay Gwen, ngunit hindi niya nakilala si Gwen. Tinikom niya ang labi niya at tinaas niya ang kamay niya para takpan ang mga mata ng lalaki. “Wag kang tumingin sa ibang babae!" Ngumiti ang lalaki at tumingin siya sa harap. “Sige na, selosa ka talaga.” Tumunog ang nakakaakit na boses niya sa kalsada. Masayang sumandal si Kate sa braso ng lalaki. “Kung ganun, hindi ka na dapat pala maging sobrang gwapo! Sasabihin ko sa tatay mo na ganapin na natin ang kasal sa madaling panah
Kumunot ang noo ni Luna at tumingin siya sa TV. Si Kate ito. Ang mukha ng babae ay klaro mula sa litrato sa TV habang ang mukha ng lalaki ay malabo. Sino pa ba ang babaeng ito kundi si Kate? Bukod pa dito, paulit ulit na binanggit ng report ang ‘pinakamatandang young miss ng pamilya Miller’, kaya’t si Kate dapat ito. Sigurado si Gwen dito. Tinikom ni Luna ang mga labi niya at tumingin siya kay Gwen. “Sa simula pa lang, gusto mo pa siyang…” Hindi tinapos ni Luna ang pangungusap niya dahil napagtanto niya na hindi niya dapat banggitin si Kate at Luke sa harap ni Gwen. “Hahayaan ko siya na pumalit sa pwesto ko at makasama si Luke, para magkasama na sila?” Tumingala si Gwen at tumingin siya kay Luna. “Iniwan lang ako ni Luke, ‘yun lang. Mabubuhay pa ako. Hindi mo kailangan mag ingat.” Pagkatapos, ngumiti siya ng maliwanag. “Hindi ako ganun kahina.” Ngumiti siya na parang hindi ito isang problema. Ang taong umiyak habang nakaupo sa sahig sa mall ay hindi siya. Gumaan na an
Kahit na malabo ang mukha ng lalaki, kuminang ang kagandahan ni kate sa bagong litrato. Halata rin ang kaligayahan sa kanyang mukha. Kumunot ang noo ni Gwen. Mula sa anggulo ng litrato, naisip niya na medyo pamilyar ito. Mula sa anggulo na ito, kitang kita niya na ang lalaki na yumayakap kay Kate ay pareho ng tangkad at katawan ni Luke. Kahit na hindi niya nakikita ang mukha ng lalaki, alam ni Gwen na ang katawan at pagkilos ng lalaki… ay pareho kay Luke. Tumitig siya ng ilang sandali sa TV bago niya ito pinatay. Ito ang rason kung bakit hindi mabigat ang loob ni Kate noong pumanaw si Luke; nakahanap siya ng kapalit at wala na ang kalungkutan niya sa pagkawala kay Luke. ‘Paano naman ako?’ Nagbuntong hininga si Gwen at nilabas niya ang kanyang phone. Binuksan niya ang Tweeter account na hindi niya pinansin ng matagal na panahon. Nagpost siya ng selfie ng sarili niya habang naglalakad siya sa niyebe ngayong araw at may nakalagay na caption dito. [Dalawang buwan na ang lumipas.
Isa itong gabi na mahimbing ang pagtulog.Ngayong umaga sa pangalawang araw, may taong kumatok sa pinto ng kwarto nila Luna at Gwen. Sa mga sandaling ito, busy si Luna sa pagluto ng agahan sa kusina habang pinaplano ni Gwen ang mga dadaanan nila ngayong araw.Nang marinig ang mga katok, ang hula ni Gwen ay si Joshua ito. Kaya naman, tumingin siya sa busy na babae sa kusina. “Uy, ikaw na ang magbukas ng pinto.”Tumigil si Luna sa paghihiwa ng gulay at tumingin siya kay Gwen, na siyang nakaupo sa sofa. “At bakit ko naman dapat buksan ang pinto?” Ito ang tanong niya kahit na papunta siya sa pinto.“Dahil baka hinahanap ka ng taong ‘yun,” Ang sabi ni Gwen ng hindi lumilingon. “Gaano katagal mo na bang kasama si Joshua? Bakit pareho kayong malambing pa rin sa isa’t isa?”Tinikom ni Luna ang mga labi niya at binuksan niya ang pinto. “Paano mo nalaman na si Joshua ito?”Nang matapos na siya sa pagsasalita, may tumunog na seksi na boses ng lalaki mula sa pinto, “Bakit hindi pwede maging
Kumunot ang noo ni Luna nang marinig niya ito.Kailangan niyang itago si Gwen kapag bumisita si John sa kanila. Kasabay nito, kailangan niya ng ibang tao para magpanggap na si ‘Andie Larson’.Habang iniisip ito, nagbuntong hininga si Luna at tumingin siya ng makahulugan kay Tara.Naintindihan ito ni Tara at tumango siya, pagkatapos ay naglakad siya pabalik ng elevator kasama si Luna.Nang sumara ang pinto, nagbuntong hininga si Tara at sinabi niya ng pagod na tono, “Salamat sa Diyos at nabigo si Robyn ng memorya niya. Kung hindi, sira na ang lahat ng plano natin.”Tumango si Luna. Pagkatapos, tumingin siya kay Tara at tinanong niya, “Oo nga pala, paano nagkakilala si John at ang tatay ni Gwen?”Kahit na si Andy ay dinala ng mga tauhan ni Tyson sa Sharnwick City. Paano napunta sa parehong kwarto si John at sumalo pa siya ng bala para dito?Kinidnap rin ba si John ng mga taong ito? Kung ganun, bakit nila ito ginawa?Nang mabanggit ito, nagbuntong hininga si Tara at nagpaliwang si
Sumilip si Luna sa crack mula sa pinto.May suot na hospital gown si John, nakaupo ito sa kama at kumakain habang kausap si Robyn. “Sinabi ba talaga ‘yun ni Miss Moore?”Tumango si Robyn. “Nakasalubong ko rin sa elevator ‘yung babae na bumili ng tanghalian na ito kanina. Hindi ka maniniwala, konektado din siya kay Miss Moore! Magpinsan sila sa kasal!”Huminto ang kamay ni John, halata na nabigla siya. Tumawa siya at tinanong niya, “Talaga? Nagkataon nga naman.”“Tama ka! Maliit ang mundo natin!” Tumango si Robyn. “Hindi lang ‘yun, pero dahil magpinsan sila sa kasal, may koneksyon din siya sa lalaking niligtas mo kagabi. Sa tingin ko ay ang pangalan niya ay…”Napatalon ang puso ni Luna sa lalamunan niya nang marinig niya ito.Nagkaroon siya ng isang malaking pagkakamali. Hindi niya sana babanggitin ang pangalan ni Gwen kung alam niya lang na si John ang lalaking nagligtas sa tatay ni Gwen!Malapit na masira ang sikreto nila!Habang iniisip ito, hindi niya mapigilan na tumingin k
Tumaas ang mga kilay ni Luna kay Tara. “Sinasabi mo ba na anim na buwan mo nang alam ang tungkol kay Anne at John?”Tahimik ng ilang sandali si Tara bago siya tumango. “Oo.”Huminga siya ng malalim at tumitig siya ng seryoso kay Luna. “Dati, ang lahat lang ng alam ko tungkol sayo ay pinakasalan mo ang pinsan ko at biniyayaan kayo ng triplets. Nabalitaan ko rin na sa isang punto, naging malapit ka kay Christian, pero wala na akong ibang impormasyon maliban dito. Isang araw, sinabi ng tita ko sa akin na ikaw, ang asawa ng pinsan ko, ay walang iba kundi si Moon, ang paboritong jewelry designer ko.”“Simula nang matuklasan ko ito, napunta ang atensyon ko sayo at naghanap ako ng mga balita tungkol sayo. Dahil dito, alam ko ang tungkol sa murder at trial mo, kaya alam ko ang tungkol kela Anne at John.”Lumaki ang mga mata ni Luna sa gulat.Hindi siya makapaniwala na si Tara ay palihim na isa sa mga fans niya, sa punto na binabantayan nito ang balita tungkol kay Luna kahit na nakatira si
Matagal na natulala si Luna.Sa huli, bumalik siya sa sarili at humawak siya ng sabik sa braso ni Robyn. “Sinasabi mo ba na ang kapatid mo ang nagligtas sa lalaki na hinahanap ng lahat sa buong bayan?”Hindi inaasahan ni Robyn ang reaksyon ni Luna. Napaatras siya sa takot at tumango siya. “O… Oo.”Bakit sabik si Luna na marinig ito?Kumunot ang noo niya at tinanong niya, “Miss, kilala… mo ba ang kapatid ko? O may koneksyon kayo sa matandang lalaki kagabi?”Sasagot sana ng oo si Luna sa mga tanong na ito nang sumingit si Tara. “Syempre may koneksyon siya sa matandang lalaki. Asawa siya ng pinsan ko, kaya may koneksyon siya sa matandang lalaki na niligtas ng kapatid mo. Sabik lang siya na makilala ang lalaki na lumigtas sa buhay ng matandang lalaki.”Pagkatapos, tumingin siya kay Luna. “Hindi ba, Luna?”Napahinto ng ilang sandali si Luna, pagkatapos ay tumango siya. “Oo, masaya lang ako na ligtas siya ngayon.”Pagkatapos, lumingon siya para tumitig ulit kay Robyn. “Kamusta na ang
“Um…”Ngunit, bago pa sumagot si Tara, sumingit si Robyn. “Hindi ba’t sinabi ko sayo na ang kapatid ko ay nabaril? Ito ay dahil pinoprotektahan niya ang isang matandang lalaki kagabi.”“Nakidnap silang pareho, at ang lalaki na ‘yun ay papatayin dapat ng kidnapper. Kung hindi humarang ang kapatid ko para iligtas ang lalaking ‘yun, patay na dapat siya ngayon.”“Si Miss Moore ay ang kamag anak ng lalaki at pumunta siya dito para pasalamatan kami.”Pagkatapos, pinakita niya ang card kay Luna at sinabi niya, “Gusto niya kaming bigyan ng gantimpala kapalit ng kabaitan ng kapatid ko. Desperado kami sa pera, pero ayaw itong tanggapin ng kapatid ko. Ayaw niyang isipin ng iba na may ibang rason ang kabaitan niya.”Napahinto si Luna nang marinig niya ito. Kumunot ang noo niya, tumingin siya kay Tara. “Ang ‘kamag-anak; na ito ay ang tatay ni Gwen, hindi ba?”Alam ni Luna ang tungkol sa nangyari kagabi. Dahil niligtas ng mga tauhan ni Joshua si Andy kagabi at ang kapatid ni Robyn ay nabaril d
“Hindi ko kailangan ng special treatment.” Ngumiti si John kay Tara. “Ang gusto ko lang ay ang isang oportunidad para sumama.”Kumunot ang noo ni Tara dahil dito, ngunit wala siyang sinabi. Sa huli, tumalikod siya at umalis na siya ng kwarto.Sa kanyang ikinagulat, nakasalubong niya si Luna, na siyang kakalabas lang ng elevator.Nabigla din si Luna na makita si Tara.Siguradong si Tara, na siyang obsessed kay Joshua, ay nasa Moore Group dapat kasama si Joshua, nagpapalipas ng oras kasama ang paboritong ‘pinsan’ nito. Bakit pala nasa hospital si Tara?“Hello, Luna.” Ngumiti ng nahihiya si Tara nang makita niya si Luna.Kumunot ang noo ni Luna at tumingin siya ng malamig kay Tara. “Ano ang ginagawa mo dito?”Nandito ba si Tara para makita si Gwen? Hindi niya maintindihan; hindi kilala nila Tara at Gwen ang isa’t isa. Bakit bibisita si Tara kay Gwen?Huminto si Tara, ngunit bago pa siya makagawa ng dahilan, tumunog ang boses ni Robyn sa likod niya. “Miss Moore!”Tumakbo si Robyn
Bumangon si John mula sa kama nang mabanggit ang matandang lalaki. Pagkatapos ay tumitig siya ng nakakunot ang noo kay Tara. “Ayos lang ba siya? Nawalan ako ng malay pagkatapos akong mabaril kagabi, kaya hindi ko alam kung ano ang nangyari sa kanya. Naaalala ko na dumating ang mga tauhan niyo sa oras… Ayos lang ba siya ngayon?”Kahit na ang ginawa ng matandang lalaki ang rason kung bakit nabaril si John, naiintindihan ni John ang pananaw ng lalaking ito. Pagkatapos makulong ng maraming araw, hindi nakakapagtaka na magiging balisa ito na makatakas.Hindi mapigilan ni John na isipin na kung ang lalaking ito ay nakakuha ng sakit mula sa pagkakakulong, lalo na at matanda at mahina na ito.Kumunot ang noo ni Tara nang mapansin niya na nag aalala si John. Mukhang hindi nagpapanggap si John sa pag aalala niya.Ayon kay Joshua, hindi alam ni John na ang lalaking niligtas niya ay ang tatay ni Gwen. Base sa reaksyon ni John, alam na ni Tara na tama si Joshua.Ngumiti si Tara at sumagot siya
Hindi kaya’t sinasabi ni John ang katotohanan?Habang iniisip ito, tumingin ulit si Tara kay Robyn.Medyo kinakabahan si Robyn habang sinusuri ng ganito. Nahihiya siyang tumawa at sinabi niya, “Nice to meet you, Miss Moore. Ako ang kapatid ni John, si Robyn.”Pagkatapos, tinaas niya ang kamay niya kay Tara.Kumunot ang noo ni Tara habang kinamayan niya si Robyn. “Nabalitaan ko na may sakit ka?”Tumigas ang kamay ni Robyn. Nakalimutan niya ang tungkol sa instructions ni John!Ngumiti siya, sinubukan niyang maging kalmado. “Opo. Nagkaroon ako ng kakaibang sakit at humihina ang katawan ko, at kailangan ko ng surgery para mabuhay.”Pagkatapos, lumingon siya para tumingin ng masama kay John. “Sinabi mo ba ito sa lahat? Hindi ba’t sinabi ko sayo na ‘wag mo ipagkalat ang tungkol sa sakit ko?”Tumawa si John. “Malalaman din naman ni Miss Moore ang tungkol dito dahil magkakasama kami sa trabaho.”Medyo naabala si Tara dahil dito. Pinadala siya ni Joshua para bantayan si John at malaman
“Ayos lang. Hindi ko siya niligtas para sa pera.” Ngumiti si John habang tinaas niya ang kamay niya para kunin ang kutsara at tinidor mula kay Robyn.Nagtataka rin siya tungkol sa binanggit ni Robyn, ngunit sa katotohanan, hindi siya nagsisi sa desisyon niya. Kahit na pumunta siya doon para sa pera, hindi ito ang motibasyon niya noong tumalon siya sa harap ng bala.Ginawa niya ito ng hindi nag iisip. Kahit na ibalik niya ang oras, ililigtas niya pa rin ang lalaking ‘yun ng hindi nagdadalawang isip.Nagbuntong hininga si Robyn at tumingin siya kay John. “Pero John… makakapunta ka pa ba sa public bid sa katayuan mo ngayon?”Namutla si John dahil dito. Makalipas ang ilang sandali, ngumiti siya kay Robyn at sinabi niya, “Syempre naman. Ang balikat ko lang ang nasaktan, hindi ang utak ko, kaya makakapag trabaho pa rin ako tulad ng dati at makapag handa ako para sa bid. ‘Wag kang mag alala. Alagaan mo na lang sina Anne at Sammie, at ako na ang bahala sa lahat.”Pagkatapos, tumingin siya